Rebirth of Chen An【Zaw + uni】

အခန်း (၁၃၉) နန်းမြို့တော်သို့

အခန်း (၁၃၉) နန်းမြို့တော်သို့

ဓားပြအားလုံးကိုစစ်သူကြီးဘက်ကတစ်စုံတစ်ခုအထိနာခြင်း မရှိဘဲဖမ်းမိသွားနိုင်ခဲ့သည်။ ဒီလိုအောင်ပွဲတွေဆိုတာစစ်သူကြီးရဲ့သမိုင်းမှာပထမဦးဆုံးအကြိမ်ရှိတာတော့မဟုတ်။ဒီလောက်သက်သက်သာသာနဲ့အောင်ပွဲဆင်နိုင်ခဲ့တာကတော့ပထမဦးဆုံးဖြစ်သည်။

ရဲမတ်များကရွာထဲဝင်သွားရုံသာ ဓားပြများကအလိုအလျောက်လက်နက်ချပေးခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။အောင်ပွဲကစစ်သူကြီးအတွက်ဖြစ်သော်လည်းဒီပွဲမှာအာရုံအစိုက်ခံရဆုံးကတော့ချန်အန်းပင်။

သူ့ရဲ့ပြောင်မြောက်တဲ့လုပ်ဆောင်ချက်ကြောင့်ချန်အန်းနဲ့တင်းရှန်းဟာ အဖမ်းခံထားရရာကတော့ အထူးဧည့်သည်များအဖြစ်ကိုနေ့ချင်းပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။ စစ်သူကြီးကတော့အေးစက်စက်ဆက်ဆံမြဲပင်။သို့သော်လည်းသူတို့နဲ့သင့်လျော်သလိုစီစဥ်ပေးဖို့အမိန့်ပေးသည်။လက်နက်များကတော့ပြန်သိမ်းခံလိုက်ရပြန်သည်။

ချန်အန်းနဲ့တင်းရှန်းကတော့လက်နက်တွေပြန်မပေးလိုက်ခင်မှာလှည့်စားနိုင်လိုက်လို့ဂုဏ်ယူနေကြသည်။သူတို့လက်နက်တွေကိုသူတို့ထားတဲ့အတိုင်းမထားရင်ဒုက္ခလှလှကြီးတွေ့သွားကြမှာလေ။

''အဲ့စစ်သူကြီးကတော်တော်လုဖုန်းနဲ့တူတာပဲ။သူကလုဖုန်းလို့အန်ကယ်ထင်လား''

တင်းရှန်းကမနေနိုင်စွာထပ်မေးလိုက်သည်။အရင်တစ်ခေါက်ကချန်အန်းသူ့ကိုအဖြေအတိအကျမပြောနိုင်ခဲ့သော်လည်းအခုတော့အဖြေသေချာသွားပြီလေ။ ခေါင်းကိုရမ်းရင်း ပုံမှန်ပင်ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ ''ငါသိတဲ့လုဖုန်းတော့မဟုတ်ဘူး။''

သူတို့မှာမျက်နှာရောနာမည်ရောဆင်တူနေပေမဲ့ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းချန်အန်းရင်ထဲခံစားနေရတာကဒီလူဟာသူသိတဲ့လုဖုန်းမဟုတ်ဘူးဆိုတာပဲ။
ချန်အန်းအနေနဲ့ဘယ်လောက်စိတ်ရှုပ်ထွေးနေပါစေ သူရတဲ့ချစ်သူနဲ့ရုပ်တူတဲ့လူဆိုရုံနဲ့လူချင်းတော့မမှားနိုင်ဘူး။ ဒီနှစ်တွေမှာ ဒါလေးတောင်မသိဘဲနေလာခဲ့ရင်သူကမြေခွေးအိုကြီးမဟုတ်တော့ဘူးလေ။

တင်းရှန်းနဲ့ချန်အန်းတို့အခန်းထဲမှာနောက်ထပ်ပလန်အတွက်တီးတိုးဆွေးနွေးနေတုန်းတံခါးခေါက်သံကြားလိုက်ရပြီး တဆက်တည်းအေးဆေးသိမ်မွေ့သည်အမျိူးသားတစ်ဦး၏အသံကိုပါကြားလိုက်ရသည်။

''ကြည်ညိုရသောနတ်မင်းကြီးများခင်ဗျာ။ ကျွနိုပ်ချင်ယွိပါ။အနှောက်အယှက်ပေးရလို့စိုးရွံမိပါတယ်။''

''ဝင်လာပါ'' ချန်အန်းနဲ့တင်းရှန်းလည်းတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ပြီးပြောလက်စကိုရပ်လိုက်သည်။

အရပ်ရှည်ရှည်ပိန်ပိန်ပါးပါးသုံးခေတ်နိုင်ငံခေတ်ကပညာရှိကျူးကောလျန်နှင့်ဆင်သည့်ပုဂ္ဂိုလ်ကဖော်ရွေသောအပြုံးနှင့်ရိုသေစွာဂရဝါပြုလျက်ဝင်လာသည်။ ရုတ်တရပ်ကြီးရိုသေသွားတဲ့ပုဂ္ဂိုလ်ကိုကြည့်ပြီးချန်အန်းနှင့်တင်းရှန်းမှာဘာလုပ်ဘာကိုင်ရမှန်းမသိပေ။

ခေတ်သစ်လူငယ်တင်းရှန်းလေးကတော့အားတုန့်အားနာ​ဖြင့်မတ်တပ်ရပ်ကာပြန်ဂါရဝပြုလိုက်ပုံကချန်အန်းကိုရယ်ချင်စိတ်ပေါက်သွားစေသည်။

'' ကျူပ်တို့ကိုမိတ်ဆွေတွေလို့သဘောထားရင်ဒီဂါရဝတရားတွေမလိုပါဘူး တိုင်ပင်ခံအမတ်ကြီး'' ချန်အန်းကခုံတွင်ထိုင်လျက်ပင်ရေနွေးကြမ်းငှဲ့လျက် ခုံလွတ်ကိုညွှန်ပြလိုက်သည်။ ''ထိုင်ပါဦး''

ချန်အန်းရဲ့အေးဆေးပြီးဖော်ရွေတဲ့အမူအရာကတိုင်ပင်ခံအမတ်ကြီးဆီအမှတ်ပိုရသွားစေသည်။ကြာလေဒီလူဟာဧကရာဇ်မဟုတ်ဘူးဆိုတာသေချာလေပင်။

''ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ''

ချင်ယွိကထိုင်ခုံအလွတ်တွင်ထိုင်ပြီးပြီးချင်းပဲပြောလိုရာကိုစပြောသည်။ '' လူကြီးမင်းတို့ကသာမန်လူတွေမဟုတ်ဘူးဆိုတော့ ကျူပ်ဒီကိုဘာကြောင့်လာရသလဲသိပြီးသားဖြစ်မှာပဲ။ဒါကြောင့်နိဒါန်းရှည်ရှည်ဝေးဝေးမပြောတော့ပါဘူး။''

''ကျူပ်ကလည်းနိဒါန်းရှည်တာကြိုက်တဲ့သူမဟုတ်ပါဘူး။မေးစရာရှိရင်တစ်ခါတည်းမေးလိုက်ပါ။ ဒါပေမဲ့မမေးခင်စစ်သူကြီးနဲ့ဧကရာဇ်ကြားကပြသာနာလေးကျူပ်ကိုအရင်အလင်းပြနိုင်မလား။''

ချန်အန်းစကားကတိုင်ပင်ခံအမတ်ကြီးကိုတန့်သွားစေသည်။ ဒီလူကပြသာနာကိုအရင်းအမြစ်ကနေစဆွဲထုတ်တတ်တဲ့လူဖြစ်လိမ့််မယ်လို့သူမထင်ထားခဲ့မိပါ။ ခဏကြာတိတ်ဆိတ်အပြီးမှာ​တေ့ချင်ယွိသက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ''အစက ကျူပ်လည်းလူကြီးမင်းကဧကရာဇ်များလားလို့သံသရဝင်ခဲ့တယ်။အခုတော့နာမည်နဲ့ရုပ်တူပေမဲ့လူကြီးမင်းကသူမဟုတ်တာသေချာသွားပါပြီ။''

မှတ်ဥာဏ်တွေထဲနစ်မြှုပ်သွားသလိုတိုင်ပင်ခံအမတ်ကြီးကချန်အန်းနှင့်တစ်ထေရာတည်းတူသည့်ဧကရာဇ်၏ဘဝအကြောင်းကိုစပြောပြခဲ့သည်။

လူတွေကသူ့ကိုဧကရာဇ်ဆိုးလို့ခေါ်ကြပေမဲ့သူဟာဘာကိုမှအပြစ်ကျူးလွန်ခဲ့သူမဟုတ်ဘူး။ သူနန်းမတက်ခင်က တိုင်းပြည်ဟာဆိုးရွားနှင့်ပြီးသား။ရှေးနှစ်များစွာပျက်စီးခဲ့တဲ့ဝန်ထုပ်တွေ
ကြောင့်တဖြည်းဖြည်းဆွေးမြေ့​နေတဲ့ တိုင်းပြည်တစ်ခု​ေပါ့။ ဧကရာဇ်၊စစ်သူကြီးနဲ့ဝမ်ရယ်တို့က အတူတကွကြီးပြီးခဲ့ကြတာ။ ငယ်ရွယ်ပြီးလောကကြီးရဲ့ရက်စက်မှုကိုသေချာမသိသေးစဥ်က သုံးဦးသားတိုင်းပြည်ရဲ့ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့သာယာဝပြောရေးအတွက်ကြိုးပမ်းကြမယ်ဆိုပြီးသစ္စာပြုခဲ့ကြတယ်။ တစ်နေ့တည်းမမွေးခဲ့ကြပေမယ့် တစ်ယောက်သေသည့်အထိတစ်ယောက်ဖေးမမယ်လို့သစ္စာပြုခဲ့ကြတာပေါ့။

ကံကြမ္မာကတော့လူသားတွေ ရဲ့ဆုတောင်းကိုနားညောင်းခဲတယ်ဟုပဲဆိုရမလား မြောက်ပိုင်းနိုင်ငံကကျူးကျော်လာတဲ့အခါ အဲ့ဒီချိန်ကနန်းတက်နေတဲ့ဧကရာဇ်က အချိန်ဆွဲဖို့နန်းမတက်ရသေးတဲ့ မင်းသားဘဝဧကရာဇ်ကိုဓားစာခံအနေနဲ့တစ်ဖက်တိုင်းပြည်ပို့ခဲ့တယ်။ဒါ
ကြောင့်ဧကရာဇ်ဆိုးဟာနန်းမတက်ခင်ကတိုင်းတစ်ပါးတွင်ငါးနှစ်ကြာနေခဲ့ရတယ်။

သူပြန်လာချိန်မှာတော့သူတို့သုံးယောက်ဟာအရင်လိုပြန်မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးဆိုတာမှန်းဧကရာဇ်သဘောပေါက်ခဲ့တယ်။ တစ်ဦးက အင်အားကြီးမားတဲ့တပ်မဟာကြီးကိုဦးဆောင်​နေတဲ့စစ်သူကြီးဖြစ်လာပြီး တစ်ဦးကနန်းတွင်းမှာဩဇာကြီးမားတဲ့ဝမ်ရယ်ဖြစ်နေပြီလေ။

ငြိမ်းချမ်းရေးနဲ့သာယာဝပြောရေးအတွက်ကြိုးပမ်းပါမယ်ဆိုတဲ့ဧကရာဇ်ကတော့ ညီလာခံကိုအတက်နည်းပြီးတို်င်းပြည်ရေးရာအဝဝကိုလက်အောက်ငယ်သားတွေထံလွှဲထားရင်းနဲ့ 'ဧကရာဇ်ဆိုး' ဖြစ်သွားတယ်။

''ဒါဖြင့်ဧကရာဇ်ကဘယ်လိုသေသွားတာလဲ'' တင်းရှန်းကလိုရင်းရောက်အောင်သိချင်စိတ်ဖြင့်ကြားဖြတ်မေးလိုက်သည်။

တိုင်ပင်ခံအမတ်ချင်ယွိကသက်ပြင်းထပ်ချပြန်သည်။ ''ဧကရာဇ်မင်းကသူပြန်ရောက်လာတည်းကမြောက်ပိုင်းမှာဘယ်လိုနေထိုင်ခဲ့ရတယ်ဆိုတာကိုပြောပြဖို့ငြင်းဆန်ခဲ့တယ်။ညီလာခံအမတ်တွေနဲ့ပြည်သူတွေကြားကဟိုးလေးတကျော်ကျော်ကောလဟလတစ်ခုကတော့ သူကမြောက်ပိုင်းဘက်ပါသွားပြီဆိုတာပဲ။ ဧကရာဇ်၊စစ်သူကြီးနဲ့ဝမ်ရယ်တို့ကြားမှာလည်းသဘောထားမတိုက်ဆို်င်မှုတွေရှိနေတယ်။''

''ဒါဆို စစ်သူကြီးနဲ့ဝမ်ရယ်ကဧကရာဇ်ကိုသတ်လိုက်တာလား။'' တင်းရှန်းကသိချင်စိတ်ဖြင့်ထပ်မေးလိုက်ပြန်သည်။

ချန်အန်းကလည်းတင်းရှန်းခေါင်းကိုခပ်ဖွဖွပုတ်လိုက်သည်။ ''တိုင်ပင်ခံအမတ်ကြီးပြောပြီးတဲ့အထိစောင့်ပါဦးလား။''

'' အာ...ေဆာရီး ဆက်ပြောပါ'' တင်းရှန်းကခေါင်းကုပ်လျက်ရှက်ကိုးရှက်ကန်းရယ်လိုက်သည်ထို့နောက်လက်ကိုပိုက်ပြီးကျောင်းသားလေးလိုသေချာနားထောင်နေတော့သည်။

တိုင်ပင်ခံအမတ်ကြီးကခေါင်းရမ်းလိုက်ပြီး ''စစ်သူကြီးနဲ့ဝမ်ရယ်ကဧကရာဇ်ထိခိုက်အောင်လုပ်ဖို့ဘယ်တုန်းကမှစိတ်မရှိခဲ့ကြပါဘူး။ ဒါပေမဲ့တိုင်းပြည်ရဲ့အခြေအနေကြောင့်နှစ်ဖက်လုံးကပုန်ကန်လိုပြီးကိုယ့်ထီးကိုယ့်နန်းစံချင်ကြတာ။ သူ့ရဲ့မိတ်ဆွေဟောင်းတွေအချင်းချင်းသတ်ဖြတ်ကြတော့မှာကိုမြင်တော့ ဧကရာဇ်က.... သူ့အသက်နဲ့သူခြိမ်းခြောက်ခဲ့တာ။''

ချန်အန်းကအေးဆေးပင်မှတ်ချက်ပေးလိုက်သည်။ ''သူ့ရဲ့အရေးပါမှုကိုအထင်ဇွတ်ကြီးပြီးအသက်အလကားပေးလိုက်တာပဲ။''

'' လူကြီးမင်း မသိပါဘူး။ ဧကရာဇ်ကသူ့နန်းဆောင်သူမီးရှို့ပြီး စစ်သူကြီးနဲ့ဝမ်ရယ်ကိုနားချခဲ့တာ ပြေလည်ပါမယ်ဆိုတဲ့ကတိမရခဲ့ဘူး။ဒါကြောင့် သူကိုယ်တိုင်မီးထဲခုန်ဆင်းပြီးကျိန်စာတိုက်ခဲ့တာပဲ။''

ချန်အန်းမျက်ခုံးပင့်မိ၏။ သူ့အနေနဲ့ကိုယ့်အသက်ကိုယ်တောင်ပဓာနမထားဘဲရူးမိုက်လွန်းတဲ့ဧကရာဇ်ကိုသနားမိပေမဲ့ကျိန်စာတိုက်ခဲ့မယ်လို့တော့မထင်မိဘူး။

''ဘာကျိန်စာလဲ''
စပ်စုလွန်းတဲ့လူငယ်လေးကထပ်မေးလိုက်ပြန်သည်။ဒီတစ်ခါတော့ချန်အန်းလည်းမတားတော့ဘူးသူလည်းပဲသိချင်နေတာမို့လေ။

'' သေရတာထက်ပိုဆိုးဝါးတဲ့ဘဝနဲ့နေထိုင်ရပါပြီး ကိုယ်ချစ်တဲ့သူကိုဘယ်တော့မှမပိုင်ဆိုင်ရပါစေနဲ့တဲ့။''

...

မြို့ငယ်လေးကိုကျောခိုင်းပြီးနန်းမြို့ကိုပြန်လာစဥ်မှာတော့စစ်သူကြီးဆီသတင်းစကားရောက်လာခဲ့သည်။ တိုင်းတစ်ပါးမှစစ်တပ်ကြီးသည်သူတို့တိုင်းပြည်ရှိရာချီတက်လာပြီဟူ၍ဖြစ်သည်။
စစ်သူကြီးနဲ့ဝမ်ရယ်ကြားဘယ်လိုပဲသဘောထားကွဲလွဲပါစေရန်သူတူလာချိန်မှာ​တော့သူတစ်ဖန်ပူးပေါင်းရပြန်သည်။

ချန်အန်းနဲ့တင်းရှန်းလည်းနန်းမြို့တော်ကိုသွားမှာဆိုပေမဲ့စစ်သူကြီးတို့နဲ့မလိုက်ဖြစ်ပါ။ အရင်ဆုံးသူတို့လာခဲ့တဲ့တောင်ပေါ်ကိုပြန်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ဘာလို့ဆိုချန်အန်းအနေနဲ့သူတို့လေယာဥ်ပေါ်ကလက်နက် တွေလိုအပ်လာလိမ့်မယ်လို့ခံစားရတယ်လေ။

တိုင်ပင်ခံချင်ယွိကတော့ချန်အန်းတို့နဲ့တောင်ပေါ်ကိုလိုက်ခဲ့ပြီး သစ်ကိုင်းတွေနဲ့ဖုံးထားတဲ့လေယာဥ်ကိုမြင်မြင်ချင်းဒူးထောက်ကာရှိခိုးတော့သည်။လောယာဥ်အတွင်းမှမြင်ရသမျှကိုလည်း '' နတ်ဘုရားတို့ရဲ့အံ့ဖွယ်ပါလား'' ''ထူးကဲလှပေစွ'' ဆိုပြီးအံ့ဘနန်းမဆုံးပေ။ချန်အန်းနဲ့တင်းရှန်းကိုကြည့်တဲ့သူ့အကြည့်မှာလည်းကြည်ညိိုရိပ်များပြည့်နေတော့သည်။

ချန်အန်းနဲ့တင်းရှန်းကရဲမတ်တွေကိုလက်နက်တွေသယ်ထုတ်ဖို့အမိန့်ပေးပြီး ရဟတ်ယာဥ်ကိုတစ်စစီဖြုတ်ကာတောင်အောက်ကိုယူဆင်းခိုင်းသည်။ တင့်ကားအတွက်ကတော့အရမ်းလေးတာကြောင့်တောင်အောက်ကိုမောင်းဆင်းရမှပဲရသည်။ ပြသာနာကတော့နန်းမြို့တော်ရောက်ဖို့ဆီဘယ်လောက်ကျန်သလဲဆိုတာပဲ။

ဒီပြသာနာကိုစိုးရိမ်နေစဥ်မှာပဲတင်းရှန်းကအကြံပေးသည်။ ''လေယာဥ်ထဲကဆီကိုထုတ်လိုက်ရင်ရောဘယ်လိုလဲ။''

ချန်အန်းလည်းသဘောတူလိုက်သည်။ လေယာဥ်ကြီးကမောင်းလို့မရမဲ့တူတူတင့်ကားနဲ့ရဟတ်ယာဥ်အတွက်ဆီထုတ်သုံးလိုက်လို့ရတာပဲ။ ဒါကြောင့်တိုင်ပင်ခံကြီးကိုသစ်သားစည်ပို်င်းကြီးတွေမှာလိုက်ပြီး လေယာဥ်မှဆီများထုတ်ကာတောင်အောက်ယူဆင်းခို်င်းလိုက်သည်။

'' အရှင် ဒီသံသေတ္တာကြီးကဘာအတွက်လဲခင်ဗျ။ကြည့်ရတာကထိုးမဖောက်နိုင်လောက်အောင်မာကြောပုံပဲ။''

ဒီရက်ပိုင်းတွေထဲမှာတင်တိုင်ပင်ခံကြီးဟာအံ့ဩစရာတပုံတပင်ကိုတွေ့ခဲ့ရသည်။ ပစ္စည်းကိရိယာတွေကိုဒီလိုထူးခြားအောင်ဆောက်လုပ်ထားတာမျိူးကိုဘဝမှာတစ်ခါမှမမြင်ခဲ့ရဖူးပေ။ ချန်အန်းတို့ကစွမ်းအားတွေနဲ့အလုပ်လုပ်ပြတာမြင်ရပေမဲ့လည်း ဒီစိတ်ကူးယဥ်ဆန်းကျယ်တဲ့နည်းပညာတွေကိုသူအံ့အားသင့်နေဆဲပင်။

'' ကိုယ်တိုင်လာကြည့်လိုက်ပါလား။''

တင်းရှန်းနဲ့ချန်အန်းတင်းကားထဲဝင်သွားတာတွေ့တော့တိုင်ပင်ခံအမတ်ကြီးကလည်းစပ်စပ်စုစုလိုက်တက်ကြည့်သည်။ရေတွင်းနှင့်တူသည့်အပေါက်အတွင်းတွင်အခေါင်းပေါက်ရှိသည်ကိုမြင်ရတော့ တိုင်ပင်ခံအမတ်ကြီးလည်းသတိချပ်လည်းလိုက်ဆင်းလိုက်သည်။

အထဲရောက်တော့လည်းတိုင်ပင်ခံအမတ်ကြီးမှာထပ်မံအံ့အားသင့်ရပြန်သည်။ထူးဆန်းလွန်းသည့်ကိရိယာအများအပြားသူ့ရှေ့ရှိနေကြပြီး အထူးခြားဆုံးက မျက်စိရှေ့ကအလင်းပြန်နေသည့်ဖန်သားပြင်ကြီးပင်။

'' အာ...ရောင်ခြည်တွေထွက်နေတယ်''

သက်လေးဆယ်အရွယ်လူကြီးတစ်ယောက်ကကျောင်းသားလေးလိုဖြစ်နေတော့ချန်အန်းနဲ့တင်းရှန်းတို့သဘောကျစွာရယ်မိလိုက်ကြသည်။ တင်းရှန်းကတင့်ကားကိုစက်စနှိုးတော့သူမှာလန့်သွားရသေးသည်။  ဒါကိုကြည့်ပြီး သူတို့သာရဟတ်ယာဥ်ကိုမောင်းခဲ့ရင်တိုင်ပင်ခံကြီးမေ့များလဲသွားမလားလို့ချန်အန်းတွေးမိသည်။

တောင်အောက်ရောက်တော့တင့်ကားကိုသစ်သားရထားလုံးပုံဖြစ်အောင်ရုပ်ဖျက်လိုက်ကြသည်။ ဒီလိုဆိုနေပြည်တော်ထိမောင်းသွားတဲ့အခါလူတွေသိပ်မအံ့ဩတော့ဘူးပေါ့။
ဒီလိုနဲ့ပဲသစ်သားစည်ပိုင်းမှာဒီဇယ်အပြည့်လှည်းနဲ့တစ်တွဲ။ရဟတ်ယာဥ်ကိုတစ်စစီဖြုတ်ထားတဲ့လှည်းကတစ်တွဲ။ရုပ်ဖျက်ထားတဲ့ချန်အန်းတို့တင့်ကားတစ်တွဲစီးတန်းလျက်နန်းမြို့တော်ကိုချီတက်ခဲ့ကြသည်။

12032023

အခန္း (၁၃၉) နန္းၿမိဳ႕ေတာ္သို႔

ဓားျပအားလုံးကိုစစ္သူႀကီးဘက္ကတစ္စုံတစ္ခုအထိနာျခင္း မရွိဘဲဖမ္းမိသြားနိုင္ခဲ့သည္။ ဒီလိုေအာင္ပြဲေတြဆိုတာစစ္သူႀကီးရဲ႕သမိုင္းမွာပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ရွိတာေတာ့မဟုတ္။ဒီေလာက္သက္သက္သာသာနဲ႕ေအာင္ပြဲဆင္နိုင္ခဲ့တာကေတာ့ပထမဦးဆုံးျဖစ္သည္။

ရဲမတ္မ်ားက႐ြာထဲဝင္သြား႐ုံသာ ဓားျပမ်ားကအလိုအေလ်ာက္လက္နက္ခ်ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ေအာင္ပြဲကစစ္သူႀကီးအတြက္ျဖစ္ေသာ္လည္းဒီပြဲမွာအာ႐ုံအစိုက္ခံရဆုံးကေတာ့ခ်န္အန္းပင္။

သူ႕ရဲ႕ေျပာင္ေျမာက္တဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ခ်န္အန္းနဲ႕တင္းရွန္းဟာ အဖမ္းခံထားရရာကေတာ့ အထူးဧည့္သည္မ်ားအျဖစ္ကိုေန႕ခ်င္းေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ စစ္သူႀကီးကေတာ့ေအးစက္စက္ဆက္ဆံၿမဲပင္။သို႔ေသာ္လည္းသူတို႔နဲ႕သင့္ေလ်ာ္သလိုစီစဥ္ေပးဖို႔အမိန့္ေပးသည္။လက္နက္မ်ားကေတာ့ျပန္သိမ္းခံလိုက္ရျပန္သည္။

ခ်န္အန္းနဲ႕တင္းရွန္းကေတာ့လက္နက္ေတြျပန္မေပးလိုက္ခင္မွာလွည့္စားနိုင္လိုက္လို႔ဂုဏ္ယူေနၾကသည္။သူတို႔လက္နက္ေတြကိုသူတို႔ထားတဲ့အတိုင္းမထားရင္ဒုကၡလွလွႀကီးေတြ႕သြားၾကမွာေလ။

''အဲ့စစ္သူႀကီးကေတာ္ေတာ္လုဖုန္းနဲ႕တူတာပဲ။သူကလုဖုန္းလို႔အန္ကယ္ထင္လား''

တင္းရွန္းကမေနနိုင္စြာထပ္ေမးလိုက္သည္။အရင္တစ္ေခါက္ကခ်န္အန္းသူ႕ကိုအေျဖအတိအက်မေျပာနိုင္ခဲ့ေသာ္လည္းအခုေတာ့အေျဖေသခ်ာသြားၿပီေလ။ ေခါင္းကိုရမ္းရင္း ပုံမွန္ပင္ျပန္ေျဖလိုက္သည္။ ''ငါသိတဲ့လုဖုန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။''

သူတို႔မွာမ်က္ႏွာေရာနာမည္ေရာဆင္တူေနေပမဲ့ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းခ်န္အန္းရင္ထဲခံစားေနရတာကဒီလူဟာသူသိတဲ့လုဖုန္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ။
ခ်န္အန္းအေနနဲ႕ဘယ္ေလာက္စိတ္ရႈပ္ေထြးေနပါေစ သူရတဲ့ခ်စ္သူနဲ႕႐ုပ္တူတဲ့လူဆို႐ုံနဲ႕လူခ်င္းေတာ့မမွားနိုင္ဘူး။ ဒီႏွစ္ေတြမွာ ဒါေလးေတာင္မသိဘဲေနလာခဲ့ရင္သူကေျမေခြးအိုႀကီးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ။

တင္းရွန္းနဲ႕ခ်န္အန္းတို႔အခန္းထဲမွာေနာက္ထပ္ပလန္အတြက္တီးတိုးေဆြးႏြေးေနတုန္းတံခါးေခါက္သံၾကားလိုက္ရၿပီး တဆက္တည္းေအးေဆးသိမ္ေမြ႕သည္အမ်ိဴးသားတစ္ဦး၏အသံကိုပါၾကားလိုက္ရသည္။

''ၾကည္ညိုရေသာနတ္မင္းႀကီးမ်ားခင္ဗ်ာ။ ကြၽနိုပ္ခ်င္ယြိပါ။အႏွောက္အယွက္ေပးရလို႔စိုး႐ြံမိပါတယ္။''

''ဝင္လာပါ'' ခ်န္အန္းနဲ႕တင္းရွန္းလည္းတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီးေျပာလက္စကိုရပ္လိုက္သည္။

အရပ္ရွည္ရွည္ပိန္ပိန္ပါးပါးသုံးေခတ္နိုင္ငံေခတ္ကပညာရွိက်ဴးေကာလ်န္ႏွင့္ဆင္သည့္ပုဂၢိုလ္ကေဖာ္ေ႐ြေသာအၿပဳံးႏွင့္ရိုေသစြာဂရဝါျပဳလ်က္ဝင္လာသည္။ ႐ုတ္တရပ္ႀကီးရိုေသသြားတဲ့ပုဂၢိုလ္ကိုၾကည့္ၿပီးခ်န္အန္းႏွင့္တင္းရွန္းမွာဘာလုပ္ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေပ။

ေခတ္သစ္လူငယ္တင္းရွန္းေလးကေတာ့အားတုန့္အားနာျဖင့္မတ္တပ္ရပ္ကာျပန္ဂါရဝျပဳလိုက္ပုံကခ်န္အန္းကိုရယ္ခ်င္စိတ္ေပါက္သြားေစသည္။

'' က်ဴပ္တို႔ကိုမိတ္ေဆြေတြလို႔သေဘာထားရင္ဒီဂါရဝတရားေတြမလိုပါဘူး တိုင္ပင္ခံအမတ္ႀကီး'' ခ်န္အန္းကခုံတြင္ထိုင္လ်က္ပင္ေရႏြေးၾကမ္းငွဲ႕လ်က္ ခုံလြတ္ကိုၫႊန္ျပလိုက္သည္။ ''ထိုင္ပါဦး''

ခ်န္အန္းရဲ႕ေအးေဆးၿပီးေဖာ္ေ႐ြတဲ့အမူအရာကတိုင္ပင္ခံအမတ္ႀကီးဆီအမွတ္ပိုရသြားေစသည္။ၾကာေလဒီလူဟာဧကရာဇ္မဟုတ္ဘူးဆိုတာေသခ်ာေလပင္။

''ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ''

ခ်င္ယြိကထိုင္ခုံအလြတ္တြင္ထိုင္ၿပီးၿပီးခ်င္းပဲေျပာလိုရာကိုစေျပာသည္။ '' လူႀကီးမင္းတို႔ကသာမန္လူေတြမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ က်ဴပ္ဒီကိုဘာေၾကာင့္လာရသလဲသိၿပီးသားျဖစ္မွာပဲ။ဒါေၾကာင့္နိဒါန္းရွည္ရွည္ေဝးေဝးမေျပာေတာ့ပါဘူး။''

''က်ဴပ္ကလည္းနိဒါန္းရွည္တာႀကိဳက္တဲ့သူမဟုတ္ပါဘူး။ေမးစရာရွိရင္တစ္ခါတည္းေမးလိုက္ပါ။ ဒါေပမဲ့မေမးခင္စစ္သူႀကီးနဲ႕ဧကရာဇ္ၾကားကျပသာနာေလးက်ဴပ္ကိုအရင္အလင္းျပနိုင္မလား။''

ခ်န္အန္းစကားကတိုင္ပင္ခံအမတ္ႀကီးကိုတန့္သြားေစသည္။ ဒီလူကျပသာနာကိုအရင္းအျမစ္ကေနစဆြဲထုတ္တတ္တဲ့လူျဖစ္လိမ့္္မယ္လို႔သူမထင္ထားခဲ့မိပါ။ ခဏၾကာတိတ္ဆိတ္အၿပီးမွာေတ့ခ်င္ယြိသက္ျပင္းခ်လိဳက္သည္။ ''အစက က်ဴပ္လည္းလူႀကီးမင္းကဧကရာဇ္မ်ားလားလို႔သံသရဝင္ခဲ့တယ္။အခုေတာ့နာမည္နဲ႕႐ုပ္တူေပမဲ့လူႀကီးမင္းကသူမဟုတ္တာေသခ်ာသြားပါၿပီ။''

မွတ္ဥာဏ္ေတြထဲနစ္ျမႇုပ္သြားသလိုတိုင္ပင္ခံအမတ္ႀကီးကခ်န္အန္းႏွင့္တစ္ေထရာတည္းတူသည့္ဧကရာဇ္၏ဘဝအေၾကာင္းကိုစေျပာျပခဲ့သည္။

လူေတြကသူ႕ကိုဧကရာဇ္ဆိုးလို႔ေခၚၾကေပမဲ့သူဟာဘာကိုမွအျပစ္က်ဴးလြန္ခဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ သူနန္းမတက္ခင္က တိုင္းျပည္ဟာဆိုး႐ြားႏွင့္ၿပီးသား။ေရွးႏွစ္မ်ားစြာပ်က္စီးခဲ့တဲ့ဝန္ထုပ္ေတြ
ေၾကာင့္တျဖည္းျဖည္းေဆြးေျမ့ေနတဲ့ တိုင္းျပည္တစ္ခုေပါ့။ ဧကရာဇ္၊စစ္သူႀကီးနဲ႕ဝမ္ရယ္တို႔က အတူတကြႀကီးၿပီးခဲ့ၾကတာ။ ငယ္႐ြယ္ၿပီးေလာကႀကီးရဲ႕ရက္စက္မႈကိုေသခ်ာမသိေသးစဥ္က သုံးဦးသားတိုင္းျပည္ရဲ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕သာယာဝေျပာေရးအတြက္ႀကိဳးပမ္းၾကမယ္ဆိုၿပီးသစၥာျပဳခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ေန႕တည္းမေမြးခဲ့ၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္ေသသည့္အထိတစ္ေယာက္ေဖးမမယ္လို႔သစၥာျပဳခဲ့ၾကတာေပါ့။

ကံၾကမၼာကေတာ့လူသားေတြ ရဲ႕ဆုေတာင္းကိုနားေညာင္းခဲတယ္ဟုပဲဆိုရမလား ေျမာက္ပိုင္းနိုင္ငံကက်ဴးေက်ာ္လာတဲ့အခါ အဲ့ဒီခ်ိန္ကနန္းတက္ေနတဲ့ဧကရာဇ္က အခ်ိန္ဆြဲဖို႔နန္းမတက္ရေသးတဲ့ မင္းသားဘဝဧကရာဇ္ကိုဓားစာခံအေနနဲ႕တစ္ဖက္တိုင္းျပည္ပို႔ခဲ့တယ္။ဒါ
ေၾကာင့္ဧကရာဇ္ဆိုးဟာနန္းမတက္ခင္ကတိုင္းတစ္ပါးတြင္ငါးႏွစ္ၾကာေနခဲ့ရတယ္။

သူျပန္လာခ်ိန္မွာေတာ့သူတို႔သုံးေယာက္ဟာအရင္လိုျပန္မျဖစ္နိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာမွန္းဧကရာဇ္သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ တစ္ဦးက အင္အားႀကီးမားတဲ့တပ္မဟာႀကီးကိုဦးေဆာင္ေနတဲ့စစ္သူႀကီးျဖစ္လာၿပီး တစ္ဦးကနန္းတြင္းမွာဩဇာႀကီးမားတဲ့ဝမ္ရယ္ျဖစ္ေနၿပီေလ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႕သာယာဝေျပာေရးအတြက္ႀကိဳးပမ္းပါမယ္ဆိုတဲ့ဧကရာဇ္ကေတာ့ ညီလာခံကိုအတက္နည္းၿပီးတို္င္းျပည္ေရးရာအဝဝကိုလက္ေအာက္ငယ္သားေတြထံလႊဲထားရင္းနဲ႕ 'ဧကရာဇ္ဆိုး' ျဖစ္သြားတယ္။

''ဒါျဖင့္ဧကရာဇ္ကဘယ္လိုေသသြားတာလဲ'' တင္းရွန္းကလိုရင္းေရာက္ေအာင္သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ၾကားျဖတ္ေမးလိုက္သည္။

တိုင္ပင္ခံအမတ္ခ်င္ယြိကသက္ျပင္းထပ္ခ်ျပန္သည္။ ''ဧကရာဇ္မင္းကသူျပန္ေရာက္လာတည္းကေျမာက္ပိုင္းမွာဘယ္လိုေနထိုင္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာကိုေျပာျပဖို႔ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္။ညီလာခံအမတ္ေတြနဲ႕ျပည္သူေတြၾကားကဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ေကာလဟလတစ္ခုကေတာ့ သူကေျမာက္ပိုင္းဘက္ပါသြားၿပီဆိုတာပဲ။ ဧကရာဇ္၊စစ္သူႀကီးနဲ႕ဝမ္ရယ္တို႔ၾကားမွာလည္းသေဘာထားမတိုက္ဆို္င္မႈေတြရွိေနတယ္။''

''ဒါဆို စစ္သူႀကီးနဲ႕ဝမ္ရယ္ကဧကရာဇ္ကိုသတ္လိုက္တာလား။'' တင္းရွန္းကသိခ်င္စိတ္ျဖင့္ထပ္ေမးလိုက္ျပန္သည္။

ခ်န္အန္းကလည္းတင္းရွန္းေခါင္းကိုခပ္ဖြဖြပုတ္လိုက္သည္။ ''တိုင္ပင္ခံအမတ္ႀကီးေျပာၿပီးတဲ့အထိေစာင့္ပါဦးလား။''

'' အာ...ေဆာရီး ဆက္ေျပာပါ'' တင္းရွန္းကေခါင္းကုပ္လ်က္ရွက္ကိုးရွက္ကန္းရယ္လိုက္သည္ထို႔ေနာက္လက္ကိုပိုက္ၿပီးေက်ာင္းသားေလးလိုေသခ်ာနားေထာင္ေနေတာ့သည္။

တိုင္ပင္ခံအမတ္ႀကီးကေခါင္းရမ္းလိုက္ၿပီး ''စစ္သူႀကီးနဲ႕ဝမ္ရယ္ကဧကရာဇ္ထိခိုက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ဘယ္တုန္းကမွစိတ္မရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါေပမဲ့တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခအေနေၾကာင့္ႏွစ္ဖက္လုံးကပုန္ကန္လိုၿပီးကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္းစံခ်င္ၾကတာ။ သူ႕ရဲ႕မိတ္ေဆြေဟာင္းေတြအခ်င္းခ်င္းသတ္ျဖတ္ၾကေတာ့မွာကိုျမင္ေတာ့ ဧကရာဇ္က.... သူ႕အသက္နဲ႕သူၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တာ။''

ခ်န္အန္းကေအးေဆးပင္မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္သည္။ ''သူ႕ရဲ႕အေရးပါမႈကိုအထင္ဇြတ္ႀကီးၿပီးအသက္အလကားေပးလိုက္တာပဲ။''

'' လူႀကီးမင္း မသိပါဘူး။ ဧကရာဇ္ကသူ႕နန္းေဆာင္သူမီးရွို႔ၿပီး စစ္သူႀကီးနဲ႕ဝမ္ရယ္ကိုနားခ်ခဲ့တာ ေျပလည္ပါမယ္ဆိုတဲ့ကတိမရခဲ့ဘူး။ဒါေၾကာင့္ သူကိုယ္တိုင္မီးထဲခုန္ဆင္းၿပီးက်ိန္စာတိုက္ခဲ့တာပဲ။''

ခ်န္အန္းမ်က္ခုံးပင့္မိ၏။ သူ႕အေနနဲ႕ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ေတာင္ပဓာနမထားဘဲ႐ူးမိုက္လြန္းတဲ့ဧကရာဇ္ကိုသနားမိေပမဲ့က်ိန္စာတိုက္ခဲ့မယ္လို႔ေတာ့မထင္မိဘူး။

''ဘာက်ိန္စာလဲ''
စပ္စုလြန္းတဲ့လူငယ္ေလးကထပ္ေမးလိုက္ျပန္သည္။ဒီတစ္ခါေတာ့ခ်န္အန္းလည္းမတားေတာ့ဘူးသူလည္းပဲသိခ်င္ေနတာမို႔ေလ။

'' ေသရတာထက္ပိုဆိုးဝါးတဲ့ဘဝနဲ႕ေနထိုင္ရပါၿပီး ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူကိုဘယ္ေတာ့မွမပိုင္ဆိုင္ရပါေစနဲ႕တဲ့။''

...

ၿမိဳ႕ငယ္ေလးကိုေက်ာခိုင္းၿပီးနန္းၿမိဳ႕ကိုျပန္လာစဥ္မွာေတာ့စစ္သူႀကီးဆီသတင္းစကားေရာက္လာခဲ့သည္။ တိုင္းတစ္ပါးမွစစ္တပ္ႀကီးသည္သူတို႔တိုင္းျပည္ရွိရာခ်ီတက္လာၿပီဟူ၍ျဖစ္သည္။
စစ္သူႀကီးနဲ႕ဝမ္ရယ္ၾကားဘယ္လိုပဲသေဘာထားကြဲလြဲပါေစရန္သူတူလာခ်ိန္မွာေတာ့သူတစ္ဖန္ပူးေပါင္းရျပန္သည္။

ခ်န္အန္းနဲ႕တင္းရွန္းလည္းနန္းၿမိဳ႕ေတာ္ကိုသြားမွာဆိုေပမဲ့စစ္သူႀကီးတို႔နဲ႕မလိုက္ျဖစ္ပါ။ အရင္ဆုံးသူတို႔လာခဲ့တဲ့ေတာင္ေပၚကိုျပန္သြားဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ဘာလို႔ဆိုခ်န္အန္းအေနနဲ႕သူတို႔ေလယာဥ္ေပၚကလက္နက္ ေတြလိုအပ္လာလိမ့္မယ္လို႔ခံစားရတယ္ေလ။

တိုင္ပင္ခံခ်င္ယြိကေတာ့ခ်န္အန္းတို႔နဲ႕ေတာင္ေပၚကိုလိုက္ခဲ့ၿပီး သစ္ကိုင္းေတြနဲ႕ဖုံးထားတဲ့ေလယာဥ္ကိုျမင္ျမင္ခ်င္းဒူးေထာက္ကာရွိခိုးေတာ့သည္။ေလာယာဥ္အတြင္းမွျမင္ရသမွ်ကိုလည္း '' နတ္ဘုရားတို႔ရဲ႕အံ့ဖြယ္ပါလား'' ''ထူးကဲလွေပစြ'' ဆိုၿပီးအံ့ဘနန္းမဆုံးေပ။ခ်န္အန္းနဲ႕တင္းရွန္းကိုၾကည့္တဲ့သူ႕အၾကည့္မွာလည္းၾကည္ညိိုရိပ္မ်ားျပည့္ေနေတာ့သည္။

ခ်န္အန္းနဲ႕တင္းရွန္းကရဲမတ္ေတြကိုလက္နက္ေတြသယ္ထုတ္ဖို႔အမိန့္ေပးၿပီး ရဟတ္ယာဥ္ကိုတစ္စစီျဖဳတ္ကာေတာင္ေအာက္ကိုယူဆင္းခိုင္းသည္။ တင့္ကားအတြက္ကေတာ့အရမ္းေလးတာေၾကာင့္ေတာင္ေအာက္ကိုေမာင္းဆင္းရမွပဲရသည္။ ျပသာနာကေတာ့နန္းၿမိဳ႕ေတာ္ေရာက္ဖို႔ဆီဘယ္ေလာက္က်န္သလဲဆိုတာပဲ။

ဒီျပသာနာကိုစိုးရိမ္ေနစဥ္မွာပဲတင္းရွန္းကအႀကံေပးသည္။ ''ေလယာဥ္ထဲကဆီကိုထုတ္လိုက္ရင္ေရာဘယ္လိုလဲ။''

ခ်န္အန္းလည္းသေဘာတူလိုက္သည္။ ေလယာဥ္ႀကီးကေမာင္းလို႔မရမဲ့တူတူတင့္ကားနဲ႕ရဟတ္ယာဥ္အတြက္ဆီထုတ္သုံးလိုက္လို႔ရတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္တိုင္ပင္ခံႀကီးကိုသစ္သားစည္ပို္င္းႀကီးေတြမွာလိုက္ၿပီး ေလယာဥ္မွဆီမ်ားထုတ္ကာေတာင္ေအာက္ယူဆင္းခို္င္းလိုက္သည္။

'' အရွင္ ဒီသံေသတၱာႀကီးကဘာအတြက္လဲခင္ဗ်။ၾကည့္ရတာကထိုးမေဖာက္နိုင္ေလာက္ေအာင္မာေၾကာပုံပဲ။''

ဒီရက္ပိုင္းေတြထဲမွာတင္တိုင္ပင္ခံႀကီးဟာအံ့ဩစရာတပုံတပင္ကိုေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ပစၥည္းကိရိယာေတြကိုဒီလိုထူးျခားေအာင္ေဆာက္လုပ္ထားတာမ်ိဴးကိုဘဝမွာတစ္ခါမွမျမင္ခဲ့ရဖူးေပ။ ခ်န္အန္းတို႔ကစြမ္းအားေတြနဲ႕အလုပ္လုပ္ျပတာျမင္ရေပမဲ့လည္း ဒီစိတ္ကူးယဥ္ဆန္းက်ယ္တဲ့နည္းပညာေတြကိုသူအံ့အားသင့္ေနဆဲပင္။

'' ကိုယ္တိုင္လာၾကည့္လိုက္ပါလား။''

တင္းရွန္းနဲ႕ခ်န္အန္းတင္းကားထဲဝင္သြားတာေတြ႕ေတာ့တိုင္ပင္ခံအမတ္ႀကီးကလည္းစပ္စပ္စုစုလိုက္တက္ၾကည့္သည္။ေရတြင္းႏွင့္တူသည့္အေပါက္အတြင္းတြင္အေခါင္းေပါက္ရွိသည္ကိုျမင္ရေတာ့ တိုင္ပင္ခံအမတ္ႀကီးလည္းသတိခ်ပ္လည္းလိုက္ဆင္းလိုက္သည္။

အထဲေရာက္ေတာ့လည္းတိုင္ပင္ခံအမတ္ႀကီးမွာထပ္မံအံ့အားသင့္ရျပန္သည္။ထူးဆန္းလြန္းသည့္ကိရိယာအမ်ားအျပားသူ႕ေရွ႕ရွိေနၾကၿပီး အထူးျခားဆုံးက မ်က္စိေရွ႕ကအလင္းျပန္ေနသည့္ဖန္သားျပင္ႀကီးပင္။

'' အာ...ေရာင္ျခည္ေတြထြက္ေနတယ္''

သက္ေလးဆယ္အ႐ြယ္လူႀကီးတစ္ေယာက္ကေက်ာင္းသားေလးလိုျဖစ္ေနေတာ့ခ်န္အန္းနဲ႕တင္းရွန္းတို႔သေဘာက်စြာရယ္မိလိုက္ၾကသည္။ တင္းရွန္းကတင့္ကားကိုစက္စႏွိုးေတာ့သူမွာလန့္သြားရေသးသည္။  ဒါကိုၾကည့္ၿပီး သူတို႔သာရဟတ္ယာဥ္ကိုေမာင္းခဲ့ရင္တိုင္ပင္ခံႀကီးေမ့မ်ားလဲသြားမလားလို႔ခ်န္အန္းေတြးမိသည္။

ေတာင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့တင့္ကားကိုသစ္သားရထားလုံးပုံျဖစ္ေအာင္႐ုပ္ဖ်က္လိုက္ၾကသည္။ ဒီလိုဆိုေနျပည္ေတာ္ထိေမာင္းသြားတဲ့အခါလူေတြသိပ္မအံ့ဩေတာ့ဘူးေပါ့။
ဒီလိုနဲ႕ပဲသစ္သားစည္ပိုင္းမွာဒီဇယ္အျပည့္လွည္းနဲ႕တစ္တြဲ။ရဟတ္ယာဥ္ကိုတစ္စစီျဖဳတ္ထားတဲ့လွည္းကတစ္တြဲ။႐ုပ္ဖ်က္ထားတဲ့ခ်န္အန္းတို႔တင့္ကားတစ္တြဲစီးတန္းလ်က္နန္းၿမိဳ႕ေတာ္ကိုခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။

12032023