AYRIKOTU

94.

Derin

Hazar da peşimden bahçeye girdiğinde İnci başını kaldırdı ve bizi fark edip hızla oturduğu yerden kalktı. Gözlerindeki mahcubiyeti görmemek imkansızdı.
Yutkundum. Onunla konuşmak istemediğime çok emindim. Şu ana kadar..
Fakat Hazar ikimizden de önce davranıp öfke dolu sesiyle tısladı.

" Size bir daha buraya gelmemenizi söylemiştim. "

İnci aniden ürkek bakışlarını ona çevirdi ve sonra yeniden bana bakıp yalvarırcasına dudaklarını kımıldattı.

" Sadece beş dakika lütfen. "

Boğazımı temizleyip Hazar'dan tarafa döndüm fakat gözlerine bakmaktan kaçınarak konuştum.

" Beş dakika konuşup gidecek. Bir mahsuru olmazsa? "

Hazar'ın sessizliğinden yüzümü incelediğini fark etmiştim fakat yine de ona bakmadım. Ve sonra hiçbir şey demeden aramızdan geçip evin kapısına ilerledi.

***

Yatağın en ucuna oturmuş huzursuz bakışlarını içeride gezdiriyordu. Dikkatini çekebilmek için öksürdüğümde bana döndü ve yutkundu.
Gözlerindeki mahcubiyet biraz olsun azalmamıştı ve bu sesine de fazlasıyla yansımıştı.

" Derin. "

Alt dudağını ağzının içine yuvarladı ve oturduğu yerde kımıldandı.

" Bak benim gerçekten de kötü bir niyetim yoktu. Ben işine karışmak da istemedim sadece.. sadece Özgür benden yardım istedi ve anlattıklarını da duyunca... Senin de dinlemen gerektiğini düşündüm. " konuşacağımı fark ettiğinde engel olmak istercesine hızla ekledi " Biliyorum yanlış düşündüm. Yapmamalıydım. Sana sormadan onu buraya getirmemeliydim, hata ettim. Beni affedebilecek misin? "

Derin bir nefes aldım ve benimkilere bakan elalarını hafızama kazıdım.
Gözleri dolmak üzereymişçesine parlıyordu ve bu durum her şeyi daha da zorlaştırmaktan başka bir halta yaramazdı.
Omuzlarım pes etmişlikle önüme düştüğünde başımı salladım belli belirsiz ve kollarımı açtım.
Evet.
Ben Derin Karaçınar bu hayatta edindiğim ilk ve tek kız arkadaşıma bana sarılması için kollarımı açtım.

İnci

Basamakları sessiz adımlarla bir çırpıda indiğimde mutfaktan gelen tıkırtıları takip ettim ve nihayet onun devasa bedenini buldum.

" Selam. "

Sesimi duymasının şaşkınlığıyla omzunun üzerinden bana baktığında kaşları çatıldı.
Yutkundum.

" Şey.. geçen gün çıkarttığımız huzursuzluk için kusura bakma. "

Hazar elindeki bıçağı kesme tahtasının üzerine bıraktı ve bedenini tamamen bana döndürdü. Bu esnada kollarını da göğsünde kavuşturmuştu.

" Ve? " dedi tek kaşını kaldırarak.

Olduğum yerde huzursuzca kıpırdandım ve ona bir adım daha yaklaşıp fısıldadım.

" Sen de biliyorsun ki bu Pazar Derin'in doğum günü. " omuzlarımı silktim yani en azından Merih beni arayıp böyle söylemişti. Fakat Hazar'ın gözlerindeki bomboş ifadeyi gördüğümde bir an için kendimden şüphe ettim. " Unuttun mu yoksa? "

Hazar kollarını çözüp eliyle hızlanmamı ima eden bir hareket yaptı.

" Devam et. "

Gözlerimi devirmemek için insanüstü bir çaba harcarken konuştum.