AYRIKOTU

116.

Derin

Yola çıkmamızın üstünden birkaç dakika henüz geçmişti ki düz bir sesle sordu.

" İlişkiniz iyi gidiyor ha? "

Yalnızca baş sallamakla yetindim. Onunla ilişkimden bahsetmem fazlasıyla garipti.

O da hafifçe baş salladı.

" Sevindim. "

Göz ucuyla yüzünü incelerken hiçbir mimik yakalayamamak beni tedirgin etmişti. Hoş, olumsuz bir mimik görmemden iyiydi sanırım. 

Yaklaşık yirmi dakika içinde evlerinin önüne gelmiştik. Önce bize uğrayıp annemi alırız sanmıştım ama belli ki annem çoktan gelmişti. 

Arabanın kapısını açarak aşağı indiğimde bahçeden sarışın minik bir çocuk dışarıya fırladı.

" Rüzgar! "

Koşarak bacaklarıma sarıldığında geriye doğru sendelemiştim. Sarı dağınık saçlarını daha da dağıttım ve diz çökerek yüzlerimizi hizaladım.

" Nasılsın? "

Gözleri parıl parıl parlarken gülümsedi.

Ben de gülümsedim.

Sonra onu kucağıma alarak doğruldum.

" Kilo mu aldın sen? " dediğimde kıkırdadı.

Birlikte bahçeden içeriye girdiğimizde Hazar da peşimizden geliyordu.

***

Annem elime fazladan üç tabak daha tutuşturduğunda telaşlı bir sesle konuştu.

" Hakan'ın arkadaşları gelecek. "

Mutfaktan çıkarken derin bir nefes aldım. Gerçekten de bir aile oluşturuyor olduğumuzu ilk defa bu denli sert hissetmiştim. Hakan dışarıda mangalı yakmış etlerin başında duruyor, annem ve ben sofrayı kuruyorduk. Hazar ise bahçede Rüzgarı eğlendirmekle meşguldü. İşte resim buydu. Ailemizin resmi. Midemin sertçe kasıldığını hissettiğimde elimdekileri masaya bıraktım ve karnımı tuttum. 

Eğer annem normal bir anne olabilseydi böyle bir ailem mi olacaktı? 

Aniden başımı iki yana salladım. 

Hayır. 

Orada mangalla uğraşanın Hakan değil babam olması gerekiyordu. 

Bahçe kapısının açıldığını işitmemle masadan uzaklaştım ve pencereden gelenlere baktım. Annem ise ilk misafirlerini ağırlamanın verdiği heyecanla mutfaktan çıkmış ve kapıya ilerlemeye başlamıştı. 

Hakan elindekileri yere bırakıp arkadaşına yöneldiğinde gözlerim bahçeye giren çiftin arkasındaki kıza takıldı. Omuz hizasındaki kahverengi dalgalı saçları üzerindeki sarı elbiseyle oldukça uyumluydu. Yüzünde neşeli bir ifade vardı. Bakışlarından buraya ilk gelişi olmadığını fakat uzun zamandır da uğramamış olduğunu rahatça anlayabilirdiniz. O an görüş açıma Hazar girdi. Kız Hazar'ı gördüğünde, gülümsemesi sırıtışa dönüştü ve kolları öne doğru uzandı. 

" Hazar! "

Hazar kızın kendisine doğru yapmış olduğu hamleye aynı sıcaklıkla karşılık verdi ve yanına gidip kıza sıkıca sarıldı.

" Hoş geldin."

Ben pencerenin önünde durmuş ikisinin birbirine olan samimi tavırlarını izlerken evin kapısı aralandı ve başta annem olmak üzere herkes içeriye girdi. Hazar ve o kız dışındaki herkes. Bakışlarımı camdan alıp gelen çifti hafifçe selamladım.