AYRIKOTU

42.

( Multimediada Son Feci Bisiklet- Bu kız var. Parçada geçecek dinleyin. )

Merih

Tüm gece yatağımda dönüp durdum ama bir türlü uyku tutmadı. Dün Hazar'ın arabasına binip okuldan ayrıldıktan sonra onu hiç görmemiştim. Eve dönmemiş miydi? Derin bir iç geçirirken yatakta doğruldum. Saat altı buçuğa geliyordu. Şu sıralar çoktan evden çıkmış olmalıydı. Hızla tişörtümü yerden aldım ve koşar adım odadan çıktım...

Bir kez daha sıkılmış bir şekilde saatime baktım. Yedi buçuk. Çoktan çıkmış olmalıydı nerede bu kız? Adımlarımı hızlandırdım ve arabayı park ettiğim sokağa doğru ilerlemeye başladım. Belki de bugün benimle karşılaşmamak için daha da erken çıkmıştı. Arabayı okulun bir sokak gerisinde park ettikten sonra indim ve kapıları kilitleyip okula doğru ilerlemeye başladım. Bu kızda tuhaf bir şeyler vardı ve her geçen gün daha da ilgimi cezbediyordu. Sosyal Fobisi miydi onu ilgi çekici yapan yoksa Sosyal Fobisine rağmen yaptıkları mıydı bilemiyorum. Sesi muhteşemdi ve onu kendine saklıyordu. Bu ne büyük israftı! Peki ya Hazar'la olan yakınlığına ne demeli? Hazar her ne kadar ondan hoşlandığını söylemişse de yalan olduğunu kendi kulaklarımla duymuştum fakat sürekli dip dibe olmaları o kadar kafa karıştırıcıydı ki! İkiz gibi dolaşıyorlardı ortalıkta.. Derin'i neden sürekli hastaneye kendisi bırakıyordu ki? Hakan'ı görmeye mi gidiyordu? Her gün mü? Hadi ama.. Ne anlaşırlardı ya zaten.. Okul bahçesine girdiğimde etrafta göz gezdirdim ama Derin yoktu. Hızlı adımlarla içeriye yöneldim. Merdivenleri hızla çıkarken aslında onun üstüne gitmemem gerektiğini biliyordum fakat dün okul çıkışından beri onu görmemiştim ve bu endişelenmeme sebep oluyordu. Sınıfın kapısında durduğumda kısa biran düşündüm. Birine sorsam zaten başını almış giden dedikoduları bir de ben iteklemiş olacaktım. Tamam. Başka bir şey için gelmiş olamaz mıydım? Gayet tabi olabilirdim. Kapıyı açıp içeri girdiğimde gözlerim onu aradı ama yoktu. Okula da gelmemişti. İşte şimdi bu iş daha da tuhaf bir hal almıştı. Kimseyle göz teması kurmadan sınıftan çıktım ve koridor boyunca koştum. Evine gidip neler olup bittiğini öğrenecektim. Belki de basit bir soğuk algınlığıydı onu dün üçten beri hiç bir yerde bulamamış olmam ama nedense içimde bir yerlerde bir şeyler dürtükleyip duruyordu. ' Eve gitmedi ki. Hazar'la gitti. ' Beynimi kemiren bu sese kulak tıkamalıydım belki de ama yapmadım. Hazar'la gitmiş olması anlam veremediğim bir şekilde huzursuz olmama sebep oluyordu. Okul bahçesinden çıkıp arabayı park ettiğim sokağa doğru ilerlerken düşüncelerim zihnimi rahat bırakmıyor, gözlerimin önüne onun Hazar'la geçirdiği vakitleri itekleyip duruyordu. Anıların biri gelip diğeri giderken aklım bir tanesinde takıldı. Gece kulübünden içeri girdiği anı en ince ayrıntısına kadar işliyordu zihnim. Üzerinde beyaz elbisesiyle.. Arabaya yerleşip kontağı çevirdiğimde düşüncelerimi bastırsın diye teybi çalıştırdım fakat sanki bugün her şey benimle alay ediyordu...

Belli ki bi sır vardı onun sesinde

Her düşündüğümde onu beyaz elbisesinde

Bela bulur beni

Ve uyku kaybolur gibi

Bu kız beni görünce gülümser

Bu kız beni sever

Bu kız beni öldürür

Bu kız bana güzel hayaller gördürür

Bu kız bana güzel

Yalanlar söyletir

Bu kız bana yeni bi takım şeyler öğretir

Her gece

Yalpalayaraktan giderim kapısına

Biliyorum saat çok geç ama yine de beni suçlama bebek