AYRIKOTU

15.

( Şarkıyı youtubeda bulamadım fakat dinlemenizi tavsiye ederim. Bölümde geçiyor. Keti- Ömrüm Ayrıca bölümdeki ikinci şarkıyı multimediaya ekledim oradan dinleyebilirsiniz. Bence dinleyin. O atmosfere girmek için yardımcı oluyor.)

Hazar

Hızla evin terasa çıkan merdivenlerini çıktım ve kendimi korkulukların önüne attım. İyi hissetmiyordum. Uzun zamandır kimseye annemden söz etmemiştim. Ve yeni fark ediyordum, söz etmeyince her şey daha kolaydı. Katlanmak daha kolaydı. Ona ne diye anlatmıştım tüm bunları bilmiyorum. Sanırım şu doktorun ' Küçük sırlar paylaş ' tavsiyesini fazla ciddiye almıştım. Ne gerek varsa! Ellerimi korkuluklara koydum ve başımı kaldırıp temiz havayı içime çektim. Bu konuşma hiç yapılmamış gibi davransa iyi ederdi. Zira ben öyle yapacaktım.

Merih

Birlikte olmadıklarını öğrenmek içimi biraz olsun rahatlatmıştı fakat hala neden sürekli dip dibe olduklarını anlayamıyordum. Hazar bu kızdan hoşlanıyorsa eğer onunla uğraşmayı bırakırdım. Zamanında onun yaptığı gibi. Tamam belki Derin' le uğraşıyor olmamın sebebi ondan hoşlanmam falan değildi fakat yine de Hazar' a bunu borçluydum. Ama bunu öğrenmemin de bir yolu varmış gibi durmuyordu. Titreğe baktığımda hala dizlerinin üstündeydi ve hala ağlıyordu. Bu kız niye hep ağlıyor? Bu sinir bozucu olmaya başladı. Onu takmadan sahneye doğru ilerledim ve gitarımı elime aldım. Tabureye otururken mikrofonun da konumunu ayarladım.

Derin

Gitarını eline aldığında burnumu çekerek ona baktım. Ne yani? Şimdi de hiç bir şey olmamış gibi şarkı mı söyleyecek? Cidden mi? Biranda -sanırım küçük çaplı bir sinir krizi geçiriyordum- sesli sesli ağlamaya başladım aynı zamanda da ellerimi yumruk yapmış yeri yumrukluyordum. Ama beni takmadı. Beni takmaması beni daha da sinirlendirdi. Ben adeta çıldırmış gibi tepinirken o şarkısını söylemeye başladı. Ben de biraz daha rezillik çıkarttıktan sonra sakinleşmeyi başardım ve yine dizlerimi kendime çekip başımı da dizlerime kapattım. Az önce yaptığım şeyden dolayı o kadar utanmıştım ki bu utanç nasıl geçerdi hiç bilmiyordum. Sadece oturdum, sessizce oturdum ve onu dinledim...

Merih

Sakinleştiğinde titremeleri azalmıştı. Bu kız ve titremeleri beni bazen korkutuyor. Konuşsa nedenini sorabilirdim fakat konuşmuyordu da uyuz. Tüm şarkı boyunca kafasını kaldırmayacak mıydı? Tamam. Sorun değil. Ben de hiç susmam. Elbet tepki verecek. İkinci şarkıya adeta boşluksuz geçtim. Ama o yine sessizce oturmaya devam etti. Başını biran için bile kıpırdatmadan oturuyordu. Titremeleri durmuştu en azından.

Kendimle çeliştim bu gece ben de
Baharda titreyen ağaçlar gibi
Sessiz ve sevdasız bir yalnızlık var
Derin'de kaybolan bir ışık gibi

Bekledim belki gelir diye
Aklımı benden alır yine
Bekledim belki döner diye
Yanımda kal...

Yüzü var sesi yok
Teni var eli yok
Ömrüm, sessizce gittin benden

Elimde kalan tek bir fotoğrafın
Yalnız ve sessiz bu boş kalbim gibi

Bekledim belki gelir diye
Aklımı benden alır yine
Bekledim belki döner diye
Yanımda kal...

Yüzü var sesi yok
Teni var eli yok
Ömrüm, sessizce gittin benden

Bu şarkıyı söyledim senin için
Ama, Bugün zaman akmıyor bizim için

Ah ömrüm..
Ah ömrüm..
Ömrüm..
Ah ömrüm..

Derin

Sesi beni yine adeta hipnoz etmişti. Bu şarkıları özellikle mi seçiyor? Hayır anlamıyor ki bu tavrım ona değil. Kimseyle konuşamıyorum. Hastalığımdan haberdar olsa anlardı belki. Ama nasıl olacaktı? Başımı kaldırmak ve ne yaptığına bakmak istedim ama göz göze gelmekten de ciddi manada korkuyordum. Ayrıca birkaç dakika önceki rezilliğimden sonra buradan kalkabilir miyim onu da bilmiyorum. İlk defa böyle bir şey oldu. Keşke onun yanındayken olmasaydı. Lanet!

Merih

İkinci şarkıyı da bitirdiğimde hala aynı şekilde oturuyordu. Ama inat etmiştim. Onu oradan kaldıracaktım. Hem saat daha erkendi. Okul bitene kadar sürecek de olsa onu konuşturmanın yolunu bulacaktım. Gerekirse tüm gün burada şarkı söylerdim.

Bu işte bir iş var sen doğal değilsin
Biri girmiş aklına değişmişsin
Sanki biraz evvel ağlamış gibisin
Sen konuşmasan da

Ben anlarım çünkü
En iyi ben tanırım seni
Ben anlarım sakladığın seninledir
Duvarların sağlam yıkılmaz sanıyorsun
Sen öyle zannet ben anlarım

Anlarım ki sonbaharsın
Şimdi boş sokakların
Titriyor duvarların
Dokunma dersen ben anlarım

Şimdi gözlerin kırmızı bir fonda
Kalbin uzak yerde elin telefonda
Yutkunuyorsun acın boğazında
Sen konuşmasan da

Ben anlarım çünkü
En iyi ben tanırım seni
Ben anlarım sakladığın seninledir
Duvarların sağlam yıkılmaz sanıyorsun
Sen öyle zannet ben anlarım

Anlarım ki sonbaharsın
Şimdi boş sokakların
Titriyor duvarların
Dokunma dersen ben anlarım...