Gra: Żądanie

XX (Undertale)

jakimś cudem duch Chary stał się widziany w pacyficznej. Ale Chara w pacyficznej nie jest zła. Dlatego frisk chce przekonać sansa, że ona nikogo nie zabije ani nie namowi friska do zabijania.
-Napcia

-...i tak to wygląda - oznajmił Frisk. Siedzieli we trójkę w pokoju Sansa. Było cicho, no prawie, tylko podmuch wiatru ze śmieciowego tornada niszczył błogi spokój. Po minie kościotrupa nie dało odczytać się niczego. Zwyczajny uśmiech, oczy na swoim miejscu. Frisk popatrzył na Charę, ta uśmiechnęła się słabo.
-czy dobrze zrozumiałem, to jest chara, TA chara, jej duch jest tutaj uwięziony - szkielet układał sobie informacje w głowie, dzieci mu przytaknęły - i kiedy pierwszy raz zacząłeś zabijać potwory, ale nie mogłeś mnie przejść, to ona mówiła ci abyś je zabił?
-Właściwie to ...
-Nie - wtrącił się Frisk. Chara mówiła mi po prostu ile zostało potworów w podziemiu, doradzała co na nich będzie skuteczne.
-a więc to ty je zabiłeś?
-... Miałeś kiedyś wrażenie, że ktoś tobą steruje?
-... mam wrażenie, że ktoś tutaj coś kręci
-NICZEGO NIE KRĘCIMY - krzyknęły zrozpaczone dzieci
-teraz nie chcesz nikogo zabijać, ale chcesz uwolnić duszę chary aby była wolna, tak?
-Tak. - Frisk skinął głową.
-i mówisz mi to ...
-Bo jesteś jedyną osobą, która pamięta resety. Bo możesz nam pomóc.
-Pomożesz? - Chara popatrzyła na niego błagalnie. Sans analizował przez chwilę sytuację i westchnął.
-powiem szczerze, po tym jak zamordowaliście mojego brata to z przyjemnością oderwałbym wam teraz głowy, i wsadził je do dupsk, a tobie chara... - popatrzył na ducha - wciągnąłbym cię w odkurzacz a potem w ten sam odkurzacz wpuścił pierdy jerrego - dzieci się skrzywiły - jednak jeżeli wam odmówię to się zemścicie, a nie chcę już oglądać śmierci mojego brata. nie obiecuję, że cokolwiek co zrobicie zmieni nasze położenie. jednak nie będę przeszkodą - to mówiąc wstał z łóżka i westchnął wsadzając ręce do kieszeni. -umowa?
-Umowa! - dzieciaki przytaknęły z entuzjazmem.