Chapter (99-1) - အရှင်မင်းသား လာကယ်ပြီ
မြစ်ထဲတွင် နေရသဖြင့် လီယွီက ခေတ္တခဏတော့ ဘေးကင်းနေသေးသည်။ သို့သော်လည်း ကျင်းဝမ် က သူ့ကို ကယ်တင်ဖို့ စောင့်နေလို့ မရပေ။ ဓားပြတွေက သူ့ကို ဖယ်ရှားဖို့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ရင် သူ့အသက်ရှင်ဖို့ သိနောက်ကျသွားလိမ့်မယ်။
အနည်းဆုံးတော့ ပေါင်းရိဟာ ဓားပြတွေလက်ထဲမှာ တကယ်မရှိဘူးဆိုတာကိုသိရတော့ ရှေ့ဆက်လုပ်မယ့် အစီစဉ်ကို ခေါင်းအေးအေးနဲ့ စဉ်းစားနိုင်ခဲ့သည်။ ဓားပြများက သူ့ကို ဖမ်းမိသော်လည်း မည်သူမည်ဝါမှန်း မသိသောကြောင့်၊ ကျင်းဝမ် ကို ခြိမ်းခြောက်ရန် သူ့ကို အသုံးမချနိုင်ပေ။ ဒါက ကံဆိုးခြင်းကြားတွင် ကံကောင်းခြင်းတစ်ခုဖြစ်သည်။
လီယွီက သူ့ကိုယ်သူ အဆက်မပြတ် နှစ်သိမ့်ပေးရင်း အနည်းငယ် စိတ်တည်ငြိမ်အောင် လုပ်ကာ ယခု သူကြုံတွေ့နေရသော အခြေအနေကို သေချာစဉ်းစားနေသည်။သို့သော် သူ လွတ်မြောက်ချင်တာ သေချာသည်၊ ငါးလူသားသည် သွက်လက်သောခြေထောက်များသာရှိသည်။ ဓားပြများလက်မှ လွတ်မြောက်ရန် အခွင့်အရေးကို အမိအရ ဖမ်းဆုပ်နိုင်ဖို့ သူ အချိန်စောင့်နိုင်ပါ့မလား။
ဒါကို သူတွေးနေစဉ် ဓားပြတစ်ယောက်က သူ့အနားက ဖြတ်သွားသည်။ လီယွီသည် ပုန်းအောင်းရန် ရေထဲသို့ အလျင်အမြန်ဝင်ခဲ့သည်။ဓားပြက သူ့ပုံစံကိုမြင်တော့ နည်းနည်းကျိန်ဆဲပြီး လီယွီကို ဖမ်းဖို့ သူ့လက်ကို ဆန့်လိုက်သည်။
လီယွီသည် အဖမ်းမခံချင်သဖြင့် သူ့ ခြေထောက်ကို မြှောက်ပြီး ကန်ကျောက်ပစ်လိုက်ပြီး ဓားပြရဲ့ လက်က လွတ်သွားသည်။
ဓားပြက မထင်မှတ်ပဲ အကန်ခံရလို့ ဒေါသဖြစ်သွားလို့ သူ ယူလာတဲ့ ချွန်ထက်တဲ့ဓားကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
လီယွီသည် အကာအကွယ်လက်နက်များကို ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားခြင်းမရှိပဲ အလျင်စလို ထွက်လာမိလို့ ချက်ချင်းနောင်တရခဲ့သည်။ အလွန်အမင်းစိုးရိမ်သောကြောင့် ဖမ်းခံရမည်ဟုပင် မထင်ခဲ့ပေ။ သူသည် ငါးလူသားဖြစ်သောကြောင့် မည်သည့်အရာကိုမှ ဆုပ်ကိုင်ထားနိုင်ခြင်းမရှိပေ။
သူ့မှာ အမြီးရှိရင် ကောင်းမယ်...။
သူ့ငါးအမြီးကို အခုလောက် တစ်ခါမှ မလွမ်းဖူးပေ။ သူ့ခြေထောက်တွေရဲ့ ခွန်အားက ငါးအမြီးထက် အများကြီး အားနည်းသည်။ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရှိ အကြေးခွံများသည် အကာအကွယ် တစ်မျိုးဖြစ်သော်လည်း ချွန်ထက်သောဓားကို တားဆီးနိုင်လောက်အောင် မမာကြောပေ။ ထို့အပြင် သူ၏ ခပ်တိုတို ငါးဆူးတောင်များသည် လူများကို ပါးရိုက်ချင်လည်း လက်လှမ်းမမှီပေ။
ဒါကို သူတွေးလိုက်ချိန်... သူ့ခန္ဓာကိုယ်ဟာ ဒီအရေးကြီးတဲ့အခိုက်အတန့်မှာ ပြန်ပြီး ပြောင်းလဲသွားတော့သည်။ မူလက သူသည် ငါးလူသားပုံစံဖြစ်သည်။ ရုတ်တရက် ရေထဲတွင် လွင့်မျောနေသည့် အမြီးကို ခံစားလိုက်ရသလို သူ့အောက်ပိုင်း ခန္ဓာကိုယ် ပေါ့ပါးသွားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။
လီယွီ: "...."
လီယွီသည် အသာလေး လှည့်လိုက်ပြီး သူ့အမြင်အာရုံများ မမှားကြောင်း သေချာစေအောင် စစ်ဆေးခဲ့သည်။
သူ့အမြီး တကယ်ထွက်လာတယ်။ သူသည် ငါးလူသားနှင့် လူငါးမဖြစ်မီက ပုံစံတစ်ခုစီသည် တစ်နေ့တာလုံး နေရသည်။ သူ့ အလုပ်ရဲ့သုံးရက်မြောက်နေ့မှာ ခုလို ပြောင်းနိုင်မယလို့ ဘယ်သူထင်မှာလဲ။
သူ အမှတ်တမဲ့ အသွင်ပြောင်းသွားတာလား!ဒါပေမယ့် ခုလိုပြောင်းတာလည်း အချိန်ကောင်းပဲ။ ပထမဆုံး သူ ဒီဓားပြကို ဖယ်ရှားပြီးမှ စဉ်းစားမယ်။
ဓားပြက သူ့ဓားဖြင့် လီယွီကို လှမ်းထိုးလိုက်ပေမယ့် လီယွီသည် ရေထဲသို့ သွက်သွက်လက်လက် ခုန်ဆင်းသွားသဖြင့် ဓားပြသည် သူ့ကို လုံးဝ ဖမ်းမမိနိုင်ပေ။ ဓားပြက ဒေါသတကြီး ရေနားကို တိုးလာချိန် လီယွီသည် ရေအနက်တွင် ဝှက်ထားခဲ့သော အမြီးဖြင့် ထိုလူကို တမင်တကာ ပုတ်လိုက်သဖြင့် ဓားပြက ချက်ချင်း ရေထဲကျသွားသည်။
သူပြန်မထနိုင်ခင်မှာ လီယွီ က သူ့ငါးမြီးကို မြင့်မြင့်မြှောက်ကာ ဓားပြရဲ့ခေါင်းကို ရိုက်ပစ်လိုက်သဖြင့် ဒီဓားပြက အော်ဟစ်ဖို့တောင် အချိန်မရှိပဲ ချက်ချင်းသတိလစ်သါားသည်။ လီယွီသည် သတိလစ်နေသောဓားပြကို ကျောက်ဆောင်တစ်ခုနောက်သို့ အလျင်အမြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။
တခြား ဓားပြတွေ တယောက်စီ ဝင်လာရင် ဒီနည်းအတိုင်းပဲ ကိုင်တွယ်လို့ရပေမယ့် အစုအပြုံလိုက်လာရင်တော့ သူ တစ်ယောက်တည်း မကိုင်တွယ်နိုင်လောက်ပေ။
ထို့အပြင် ငါးအမြီးသည် ဓားပြများကို ချေမှုန်းနိုင်သော်လည်း အလွယ်တကူ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်ရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။ သူ၏ အဓိက ပန်းတိုင်မှာ လွတ်မြောက်ရန်ပင် ဖြစ်သည်။
ခဏနေဦး....
လီယွီ သည် ခြေထောက်ရှိခြင်း၏ အကျိုးကျေးဇူးများအကြောင်း တွေးတောနေစဉ် သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း ပြောင်းလဲသွားသည်ကို ချက်ချင်းတွေ့လိုက်ရသည်။ သူ၏ ငါးမြီးသည် လူ့ခြေထောက်ဆီသို့ ပြန်ပြောင်း သွားသည်။
လီယွီ: "......"
ဒါကို မကြာခဏ အပြန်ပြန်အလှန်လှန် မပြောင်းလဲနိုင်ဘူး မဟုတ်လား။
လီယွီသည် စိတ်ငြိမ်ငြိမ်ထားနိုင်သည့် အချိန်တွင် သူက အမှန်တကယ် ထက်မြက်သည်။ယနေ့တွင် သူ၏ ပြောင်းလဲမှုတိုင်းကို စတင်စစ်ဆေးခဲ့သည်။
ပထမအကြိမ်တွင် သူသည် ငါးလူသားအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသောအခါက သူက ငိုနေသည့် ကလေးက ပေါင်းရိ ဟုတ်မဟုတ် စစ်ဆေးရန် အပြင်သို့ အလျင်အမြန်ထွက်ပြေးသွားခဲ့သည်။ဒုတိယ အကြိမ်တွင် ရေသူထီး အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသောအခါ သူသည် ဓားပြကို ရိုက်နှက်ရန် အမြီးရှိစေဖို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် တွေးတောနေခဲ့သည်။အခုမှပဲ သူက ခြေထောက်တွေသုံးပြီး ထွက်ပြေးဖို့ စဉ်းစားနေချန် ယခု သူသည် ငါးလူသားအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲခဲ့သည်။
နောက်ဆုံးနေ့ရဲ့ အသွင်ပြောင်းခြင်းသည် သူ၏ဆန္ဒပေါ်တွင် မူတည်နေသလား။ သူ- တကယ်ကို လူသားအဖြစ် ပြောင်းလဲချင်နေတာလေ။
လီယွီသည် အချိန်အတော်ကြာအောင် စောင့်ခဲ့သော်လည်း ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ပေ။ သူ၏ ငါးဆူးတောင်များသည် သေးသေးကွေးကွေး ငါးဆူးတောင်များဖြစ်ပြီး မည်သည့်အရာကိုမျှ ဆုပ်ကိုင်နိုင်ခြင်း မရှိသေးပေ။
လီယွီရဲ့ အတွေးတွေက အလုပ်မဖြစ်တော့ဘူးပေါ့။ အစတုန်းက ဒီမစ်ရှင်ကို လုပ်တဲ့အချိန် သူ့ရဲ့ လူသားအသွင် ပြန်ပြောင်းတဲ့ စွမ်းရည်ကို သူ တိတ်တဆိတ် သုံးနိုင်ဦးမည်ဟုထင်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် အယုတ်တမာ System က သူ့စွမ်းရည်ကို ကန့်သတ်ထားပုံရသည်။ သူ့မစ်ရှင် မပြီးမချင်း လူသားအသွင်း ကူးပြောင်းနိုင်သည့် စွမ်းရည်က အလုပ်လုပ်မယ့်ပုံမပေါ် တော့ပေ။
....... ပြီးပြည့်စုံသောလူသားအဖြစ်သို့ မပြောင်းလဲနိုင်ခဲ့ပါက ပြီးပြည့်စုံသောငါးအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲနိုင်ပါသလား။
ဒါကို သူက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပဲ တွေးနေခဲ့တယ်။အချိန်။ ရုတ်တရက် သူ့အကြည့်တွေက သူ့ကိုယ် အောက်ပိုင်းသို့ ဆင်းလာပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ် အောက်ကို ကျသွားသည်။
လီယွီ:!!!
သူသည် ငါးအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲခြင်းအကြောင်းကို ပေါ့ပေါ့တန်တန် မပြောနိုင်ပုံရသည်... အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သူသည် ငါးအဖြစ်သို့ အမှန်တကယ် ပြန်သွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
လီယွီပင် မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်နေမိသည်။ သူ၏ငါးပုံစံသည် မူလအရွယ်အစားဖြစ်သည်။ သူ့ကိုယ်မှာ ခြုံဖို့သုံးတဲ့ မျက်နှာသုတ်ပုဝါနဲ့ အဝတ်စတွေ အားလုံးက သူ့ပတ်ဝန်းကျင်မှာ ပြုတ်ကျသွားသည်။ သူသည် အဝတ်တွေထဲမှ အလွယ်တကူ ထွက်သွားနိုင်သည်။
သူသည် ငါးတစ်ကောင်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသောကြောင့် အရာအားလုံး ကောင်းမွန်နေသည်။ လီယွီသည် မြက်ခင်းပြင်တွင် ပုန်းနေပြီး ဓားပြများကို ငြိမ်သက်စွာ ကြည့်နေသည်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဒီဓားပြအုပ်စုဟာ သူတို့ရဲ့ဓားစာခံကို ငါးအဖြစ်ပြောင်းပြီး ပုန်းအောင်းနိုင်မယ်လို့ ဘယ်တော့မှ စိတ်မကူးမိပေ။ ဓားစာခံသည် တိတ်တဆိတ် ထွက်ပြေးသွားသည်ဟုသာ ထင်မြင်ကြသည်။
ဓားပြတွေက ခဏလောက် ငြင်းခုံနေကြတယ်။ ဓားစာခံကို ရှာဖို့ ရှုပ်ယှက်ခတ်ပြီး ခဏကြာမှ ပြန်မလာတော့တဲ့ အပေါင်းအဖော်ကို သတိရကာ သူတို့က ကျိန်ဆဲပြီး လာကြည့်ကြချိန် မြစ်ရေတိမ်ပိုင်းတွင် သတိမေ့နေသည့် သူတို့ အဖော်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဓားစာခံဝတ်ထားသည့် မျက်နှာသုတ်ပုဝါနှင့် အထည်အလိပ်များ အားလုံး ဤနေရာတွင် ရှိနေသော်လည်း သဲလွန်စမရှိဘဲ လူက ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သည်။
"ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ? ဓါးဆာခံက ဘယ်သွားကြတာလဲ!"
ဒေါသကြီးသော ဓားပြတစ်ဦးသည် သတိလစ်မေ့မြောနေသော ဓားပြကို ရေထဲမှ ဆွဲထုတ်ကာ အကြိမ်ကြိမ် ပါးရိုက်လိုက်ကြသည်။
သတိလစ်နေသော ဓားပြသည် နိုးလာပြီး အသိပျောက်ဆုံးနေပုံရသည်။ လီယွီ၏ ငါးအမြီးကို ခလုတ်တိုက်၍ လဲကျသွားသောအခါတွင် သူ ဘာကိုမျှ မတွေ့ရတော့သည်မှာ ရှင်းပါသည်။
"မင်းတို့ဘာတွေရပ်နေတာလဲ။ သူ့ကို အမြန် မောင်းထုတ်လိုက်!"
လူအုပ်အတွင်းမှ တစ်စုံတစ်ယောက်က အော်လိုက်သည်။ ဓားပြများ အားလုံး ဓားစာခံကို ရှာဖွေရန် ပြေးသွားကြသည်။
လီယွီသည် အသက်အောင့်ကာ ခဏစောင့်လိုက်သည်။
မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားသော ဓားပြသည် အခြားဓားပြများနှင့် တွဲမနေပေ။ ယင်းအစား သူသည် မြစ်ငယ်ရေတိမ်ပိုင်း၏ အစွန်းဘက်သို့ လှမ်း၍ ခဏမျှ လှမ်းကြည့်သည်။ သူ ဘာမှမမြင်ရပေမယ့် ထိုဓါးပြက အမှန်တကယ်လက်မလျှော့ခဲ့ပေ။ ဝပ်တွားပြီး ရေထဲမှာ နည်းနည်းလောက် တူးဖော်နေဆဲဖြစ်သည်။
လီယွီသည် တစ်ဖက်လူ၏လက်ကို ရှောင်ရန် အကောင်းဆုံးကြိုးစားခဲ့သည်။ သူ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဒီလူရဲ့လက်မှာ အမာရွတ်တစ်ခုရှိနေတာကို မြင်လိုက်ရပြီး ထိုဒဏ်ရာက တိရိစ္ဆာန်တစ်ကောင် အကိုက်ခံရလို့ ဖြစ်နေတဲ့ သွားရာ အမှတ်အသားတွေလို မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့ရှိခဲ့သည်။
ဒီလူက ရေထဲက ဘာမှမတွေ့ဘူး။ လူသူကင်းမဲ့သော နတ်ကွန်းဆီ ဦးတည်လာသည့် လမ်းထက်တွင် တိုက်ခိုက်အသံများ ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသောအခါတွင် သူ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့သည်။
ပြေးထွက်လာသော ဓားပြအများအပြားသည် ယခု ပြန်လာကြပြီး ထိတ်လန့်တကြားအော်ကြသည်–
"ဗျူဟာမှုး ၊ မကောင်းတော့ဘူး။ ကျင်းဝမ် က သူ့လမ်းကို သတ်နေတယ်!"
ဒါဆိုရင် ဒီလူက ဓါးပြတွေရဲ့ ပဲ့ကိုင်ရှင် ဗျူဟာမှူးပေါ့....
လီယွီသည် စိတ်လှုပ်ရှားစွာ သူ့အမြီးကို ဆွဲလိုက်သည်။
အရှင်မင်းသားက အရမ်းမြန်တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူ့ကို ကယ်တင်ဖို့ ရောက်လာပြီ...
ကျင်းဝမ် သည် လူသူကင်းမဲ့သော နတ်ကွန်းတံခါးများအတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာသည့်နှင့် ထိုနေရာ တစ်ခုလုံး သွေးများဖုံးလွှမ်းသွားတော့သည်။ ဓားပြတစ်ယောက်သည် အရဲစွန့်ကာ ဓားဖြင့်ထွက်လာခဲ့သည်။ ကျင်းဝမ် က ဓားတစ်ချောင်းနဲ့ ချက်ချင်း သတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ကျင်းဝမ်က လူသတ်လိုသည့် ရောင်ဝါဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေကာ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသော မျက်လုံးအကြည့်တွေဖြင့် သူ့သွားရာလမ်းတွင် ရပ်နေသော မည်သူကိုမဆို ဖြတ်တောက် ခုတ်ပိုင်း ပစ်လိုက်သည်။ ဓားပြတွေက ချက်ချင်း ဘယ်ညာအကုန် လဲကျသွားသည်။
တစ်ယောက်တည်း ကျန်သည့် ဓါးပြမှာ ဗျူဟာမှူးကိုယ်တိုင် ဖြစ်သည်။
ဗျူဟာမှူးက သူ့လက်ကို ဖြည်းညှင်းစွာ မြှောက်လိုက်သည်။ လီယွီသည် လက်နက်ချတော့မည်ဟု ထင်သော်လည်း လျှပ်စီးလက်သည့် အရှိန်ဖြင့် ဗျူဟာမှူးက မီးခိုးဗုံးကို ပစ်လွှတ်လိုက်သည်။
အရှင်မင်းသား..သတိထား...
လီယွီ၏ နှလုံးသားမှာ စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့် ပူလောင်နေသည်။ ဒီဘောလုံးက ထွက်လာတဲ့ မီးခိုးတွေက လူတွေကို သတိလစ်သွားစေနိုင်သည်။ သူအရင်က ကြုံဖူးပြီး ကျင်းဝမ် လည်း သတိမေ့သွားမည်ကို သူ ကြောက်နေသည်။
ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ကျင်းဝမ် အမြန်တုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့သည်။ သူ့ဓားရှည်ကြီးကို ပြန်ပက်ကာ ထိုမီးခိုးဗုံးကို အဝေးသို့ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။
****-******
Chapter (99-1) - အရွင္မင္းသား လာကယ္ျပီ
ျမစ္ထဲတြင္ ေနရသျဖင့္ လီယြီက ေခတၱခဏေတာ့ ေဘးကင္းေနေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း က်င္းဝမ္ က သူ႔ကို ကယ္တင္ဖို႔ ေစာင့္ေနလို႕ မရေပ။ ဓားျပေတြက သူ႔ကို ဖယ္ရွားဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ရင္ သူ႕အသက္ရွင္ဖို႕ သိေနာက္က်သြားလိမ့္မယ္။
အနည္းဆုံးေတာ့ ေပါင္းရိဟာ ဓားျပေတြလက္ထဲမွာ တကယ္မရွိဘူးဆိုတာကိုသိရေတာ့ ေရွ႕ဆက္လုပ္မယ့္ အစီစဥ္ကို ေခါင္းေအးေအးနဲ႕ စဥ္းစားနုိင္ခဲ့သည္။ ဓားျပမ်ားက သူ႕ကို ဖမ္းမိေသာ္လည္း မည္သူမည္ဝါမွန္း မသိေသာေၾကာင့္၊ က်င္းဝမ္ ကို ၿခိမ္းေျခာက္ရန္ သူ႔ကို အသုံးမခ်ႏိုင္ေပ။ ဒါက ကံဆိုးျခင္းၾကားတြင္ ကံေကာင္းျခင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။
လီယြီက သူ႔ကိုယ္သူ အဆက္မျပတ္ ႏွစ္သိမ့္ေပးရင္း အနည္းငယ္ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ လုပ္ကာ ယခု သူႀကဳံေတြ႕ေနရေသာ အေျခအေနကို ေသခ်ာစဥ္းစားေနသည္။သို႔ေသာ္ သူ လြတ္ေျမာက္ခ်င္တာ ေသခ်ာသည္၊ ငါးလူသားသည္ သြက္လက္ေသာေျခေထာက္မ်ားသာရွိသည္။ ဓားျပမ်ားလက္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ အခြင့္အေရးကို အမိအရ ဖမ္းဆုပ္နိုင္ဖို႕ သူ အခ်ိန္ေစာင့္နုိင္ပါ့မလား။
ဒါကို သူေတြးေနစဥ္ ဓားျပတစ္ေယာက္က သူ႕အနားက ျဖတ္သြားသည္။ လီယြီသည္ ပုန္းေအာင္းရန္ ေရထဲသို႔ အလ်င္အျမန္ဝင္ခဲ့သည္။ဓားျပက သူ႔ပုံစံကိုျမင္ေတာ့ နည္းနည္းက်ိန္ဆဲၿပီး လီယြီကို ဖမ္းဖို႔ သူ႔လက္ကို ဆန႔္လိုက္သည္။
လီယြီသည္ အဖမ္းမခံခ်င္သျဖင့္ သူ႕ ေျခေထာက္ကို ေျမႇာက္ၿပီး ကန္ေက်ာက္ပစ္လိုက္ၿပီး ဓားျပရဲ႕ လက္က လြတ္သြားသည္။
ဓားျပက မထင္မွတ္ပဲ အကန္ခံရလို႕ ေဒါသျဖစ္သြားလို႕ သူ ယူလာတဲ့ ခြၽန္ထက္တဲ့ဓားကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
လီယြီသည္ အကာအကြယ္လက္နက္မ်ားကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားျခင္းမရွိပဲ အလ်င္စလို ထြက္လာမိလို႕ ခ်က္ခ်င္းေနာင္တရခဲ့သည္။ အလြန္အမင္းစိုးရိမ္ေသာေၾကာင့္ ဖမ္းခံရမည္ဟုပင္ မထင္ခဲ့ေပ။ သူသည္ ငါးလူသားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မည္သည့္အရာကိုမွ ဆုပ္ကိုင္ထားႏိုင္ျခင္းမရွိေပ။
သူ႔မွာ အၿမီးရွိရင္ ေကာင္းမယ္...။
သူ႔ငါးအၿမီးကို အခုေလာက္ တစ္ခါမွ မလြမ္းဖူးေပ။ သူ႔ေျခေထာက္ေတြရဲ႕ ခြန္အားက ငါးအၿမီးထက္ အမ်ားႀကီး အားနည္းသည္။ သူ၏ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းရွိ အေၾကးခြံမ်ားသည္ အကာအကြယ္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေသာ္လည္း ခြၽန္ထက္ေသာဓားကို တားဆီးနုိင္ေလာက္ေအာင္ မမာေႀကာေပ။ ထို႔အျပင္ သူ၏ ခပ္တိုတို ငါးဆူးေတာင္မ်ားသည္ လူမ်ားကို ပါး႐ိုက္ခ်င္လည္း လက္လွမ္းမမွီေပ။
ဒါကို သူေတြးလိုက္ခ်ိန္... သူ႔ခႏၶာကိုယ္ဟာ ဒီအေရးႀကီးတဲ့အခိုက္အတန႔္မွာ ျပန္ၿပီး ေျပာင္းလဲသြားေတာ့သည္။ မူလက သူသည္ ငါးလူသားပုံစံျဖစ္သည္။ ႐ုတ္တရက္ ေရထဲတြင္ လြင့္ေမ်ာေနသည့္ အၿမီးကို ခံစားလိုက္ရသလို သူ႔ေအာက္ပိုင္း ခႏၶာကိုယ္ ေပါ့ပါးသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။
လီယြီ: "...."
လီယြီသည္ အသာေလး လွည့္လိုက္ၿပီး သူ႔အျမင္အာ႐ုံမ်ား မမွားေၾကာင္း ေသခ်ာေစေအာင္ စစ္ေဆးခဲ့သည္။
သူ႔အၿမီး တကယ္ထြက္လာတယ္။ သူသည္ ငါးလူသားႏွင့္ လူငါးမျဖစ္မီက ပုံစံတစ္ခုစီသည္ တစ္ေန႔တာလုံး ေနရသည္။ သူ႕ အလုပ္ရဲ႕သုံးရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ခုလို ေျပာင္းနုိင္မယလို႕ ဘယ္သူထင္မွာလဲ။
သူ အမွတ္တမဲ့ အသြင္ေျပာင္းသြားတာလား!ဒါေပမယ့္ ခုလိုေျပာင္းတာလည္း အခ်ိန္ေကာင္းပဲ။ ပထမဆုံး သူ ဒီဓားျပကို ဖယ္ရွားၿပီးမွ စဥ္းစားမယ္။
ဓားျပက သူ႔ဓားျဖင့္ လီယြီကို လွမ္းထိုးလိုက္ေပမယ့္ လီယြီသည္ ေရထဲသို႔ သြက္သြက္လက္လက္ ခုန္ဆင္းသြားသျဖင့္ ဓားျပသည္ သူ႔ကို လုံးဝ ဖမ္းမမိႏိုင္ေပ။ ဓားျပက ေဒါသတႀကီး ေရနားကို တိုးလာခ်ိန္ လီယြီသည္ ေရအနက္တြင္ ဝွက္ထားခဲ့ေသာ အၿမီးျဖင့္ ထိုလူကို တမင္တကာ ပုတ္လုိက္သျဖင့္ ဓားျပက ခ်က္ခ်င္း ေရထဲက်သြားသည္။
သူျပန္မထႏိုင္ခင္မွာ လီယြီ က သူ႔ငါးၿမီးကို ျမင့္ျမင့္ေျမွာက္ကာ ဓားျပရဲ႕ေခါင္းကို ႐ိုက္ပစ္လိုက္သျဖင့္ ဒီဓားျပက ေအာ္ဟစ္ဖို႔ေတာင္ အခ်ိန္မရွိပဲ ခ်က္ခ်င္းသတိလစ္သါားသည္။ လီယြီသည္ သတိလစ္ေနေသာဓားျပကို ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုေနာက္သို႔ အလ်င္အျမန္ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
တျခား ဓားျပေတြ တေယာက္စီ ဝင္လာရင္ ဒီနည္းအတိုင္းပဲ ကိုင္တြယ္လို႕ရေပမယ့္ အစုအျပံဳလိုက္လာရင္ေတာ့ သူ တစ္ေယာက္တည္း မကိုင္တြယ္နုိင္ေလာက္ေပ။
ထို႔အျပင္ ငါးအၿမီးသည္ ဓားျပမ်ားကို ေခ်မႈန္းႏိုင္ေသာ္လည္း အလြယ္တကူ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ရန္ မျဖစ္နိုင္ေပ။ သူ၏ အဓိက ပန္းတိုင္မွာ လြတ္ေျမာက္ရန္ပင္ ျဖစ္သည္။
ခဏေနဦး....
လီယြီ သည္ ေျခေထာက္ရွိျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားအေၾကာင္း ေတြးေတာေနစဥ္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ေျပာင္းလဲသြားသည္ကို ခ်က္ခ်င္းေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူ၏ ငါးၿမီးသည္ လူ႔ေျခေထာက္ဆီသို႔ ျပန္ေျပာင္း သြားသည္။
လီယြီ: "......"
ဒါကို မၾကာခဏ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား။
လီယြီသည္ စိတ္ျငိမ္ျငိမ္ထားနုိင္သည့္ အခ်ိန္တြင္ သူက အမွန္တကယ္ ထက္ျမက္သည္။ယေန႔တြင္ သူ၏ ေျပာင္းလဲမႈတိုင္းကို စတင္စစ္ေဆးခဲ့သည္။
ပထမအႀကိမ္တြင္ သူသည္ ငါးလူသားအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားေသာအခါက သူက ငိုေနသည့္ ကေလးက ေပါင္းရိ ဟုတ္မဟုတ္ စစ္ေဆးရန္ အျပင္သို႔ အလ်င္အျမန္ထြက္ေျပးသြားခဲ့သည္။ဒုတိယ အႀကိမ္တြင္ ေရသူထီး အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားေသာအခါ သူသည္ ဓားျပကို ႐ိုက္ႏွက္ရန္ အျမီးရွိေစဖို႕ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေတြးေတာေနခဲ့သည္။အခုမွပဲ သူက ေျခေထာက္ေတြသုံးၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ စဥ္းစားေနခ်န္ ယခု သူသည္ ငါးလူသားအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။
ေနာက္ဆုံးေန႔ရဲ႕ အသြင္ေျပာင္းျခင္းသည္ သူ၏ဆႏၵေပၚတြင္ မူတည္ေနသလား။ သူ- တကယ္ကို လူသားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲခ်င္ေနတာေလ။
လီယြီသည္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ေပ။ သူ၏ ငါးဆူးေတာင္မ်ားသည္ ေသးေသးေကြးေကြး ငါးဆူးေတာင္မ်ားျဖစ္ၿပီး မည္သည့္အရာကိုမွ် ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေပ။
လီယြီရဲ႕ အေတြးေတြက အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ အစတုန္းက ဒီမစ္ရွင္ကို လုပ္တဲ့အခ်ိန္ သူ႕ရဲ႕ လူသားအသြင္ ျပန္ေျပာင္းတဲ့ စြမ္းရည္ကို သူ တိတ္တဆိတ္ သံုးနိုင္ဦးမည္ဟုထင္ခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ အယုတ္တမာ System က သူ႕စြမ္းရည္ကို ကန္႕သတ္ထားပံုရသည္။ သူ႕မစ္ရွင္ မျပီးမခ်င္း လူသားအသြင္း ကူးေျပာင္းနုိင္သည့္ စြမ္းရည္က အလုပ္လုပ္မယ့္ပံုမေပၚ ေတာ့ေပ။
....... ၿပီးျပည့္စုံေသာလူသားအျဖစ္သို႔ မေျပာင္းလဲႏိုင္ခဲ့ပါက ၿပီးျပည့္စုံေသာငါးအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲႏိုင္ပါသလား။
ဒါကို သူက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ ေတြးေနခဲ့တယ္။အခ်ိန္။ ႐ုတ္တရက္ သူ႔အၾကည့္ေတြက သူ႕ကိုယ္ ေအာက္ပိုင္းသို႕ ဆင္းလာၿပီး သူ႔ခႏၶာကိုယ္ ေအာက္ကို က်သြားသည္။
လီယြီ:!!!
သူသည္ ငါးအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲျခင္းအေၾကာင္းကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ မေျပာႏိုင္ပုံရသည္... အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ ငါးအျဖစ္သို႔ အမွန္တကယ္ ျပန္သြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
လီယြီပင္ မယုံႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနမိသည္။ သူ၏ငါးပုံစံသည္ မူလအ႐ြယ္အစားျဖစ္သည္။ သူ႔ကိုယ္မွာ ၿခဳံဖို႔သုံးတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါနဲ႔ အဝတ္စေတြ အားလုံးက သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ျပဳတ္က်သြားသည္။ သူသည္ အဝတ္ေတြထဲမွ အလြယ္တကူ ထြက္သြားနို္င္သည္။
သူသည္ ငါးတစ္ေကာင္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားေသာေၾကာင့္ အရာအားလုံး ေကာင္းမြန္ေနသည္။ လီယြီသည္ ျမက္ခင္းျပင္တြင္ ပုန္းေနၿပီး ဓားျပမ်ားကို ၿငိမ္သက္စြာ ၾကည့္ေနသည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒီဓားျပအုပ္စုဟာ သူတို႔ရဲ႕ဓားစာခံကို ငါးအျဖစ္ေျပာင္းၿပီး ပုန္းေအာင္းႏိုင္မယ္လို႔ ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္မကူးမိေပ။ ဓားစာခံသည္ တိတ္တဆိတ္ ထြက္ေျပးသြားသည္ဟုသာ ထင္ျမင္ၾကသည္။
ဓားျပေတြက ခဏေလာက္ ျငင္းခုံေနၾကတယ္။ ဓားစာခံကို ရွာဖို႕ ရႈပ္ယွက္ခတ္ၿပီး ခဏၾကာမွ ျပန္မလာေတာ့တဲ့ အေပါင္းအေဖာ္ကို သတိရကာ သူတို႔က က်ိန္ဆဲၿပီး လာၾကည့္ႀကခ်ိန္ ျမစ္ေရတိမ္ပိုင္းတြင္ သတိေမ့ေနသည့္ သူတို႕ အေဖာ္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဓားစာခံဝတ္ထားသည့္ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႏွင့္ အထည္အလိပ္မ်ား အားလုံး ဤေနရာတြင္ ရွိေနေသာ္လည္း သဲလြန္စမရွိဘဲ လူက ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။
"ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ? ဓါးဆာခံက ဘယ္သြားၾကတာလဲ!"
ေဒါသႀကီးေသာ ဓားျပတစ္ဦးသည္ သတိလစ္ေမ့ေျမာေနေသာ ဓားျပကို ေရထဲမွ ဆြဲထုတ္ကာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ပါး႐ိုက္လိုက္ၾကသည္။
သတိလစ္ေနေသာ ဓားျပသည္ ႏိုးလာၿပီး အသိေပ်ာက္ဆုံးေနပုံရသည္။ လီယြီ၏ ငါးအၿမီးကို ခလုတ္တိုက္၍ လဲက်သြားေသာအခါတြင္ သူ ဘာကိုမွ် မေတြ႕ရေတာ့သည္မွာ ရွင္းပါသည္။
"မင္းတို႔ဘာေတြရပ္ေနတာလဲ။ သူ႔ကို အျမန္ ေမာင္းထုတ္လိုက္!"
လူအုပ္အတြင္းမွ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေအာ္လိုက္သည္။ ဓားျပမ်ား အားလုံး ဓားစာခံကို ရွာေဖြရန္ ေျပးသြားၾကသည္။
လီယြီသည္ အသက္ေအာင့္ကာ ခဏေစာင့္လိုက္သည္။
မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ထားေသာ ဓားျပသည္ အျခားဓားျပမ်ားႏွင့္ တြဲမေနေပ။ ယင္းအစား သူသည္ ျမစ္ငယ္ေရတိမ္ပိုင္း၏ အစြန္းဘက္သို႔ လွမ္း၍ ခဏမွ် လွမ္းၾကည့္သည္။ သူ ဘာမွမျမင္ရေပမယ့္ ထိုဓါးျပက အမွန္တကယ္လက္မေလွ်ာ့ခဲ့ေပ။ ဝပ္တြားၿပီး ေရထဲမွာ နည္းနည္းေလာက္ တူးေဖာ္ေနဆဲျဖစ္သည္။
လီယြီသည္ တစ္ဖက္လူ၏လက္ကို ေရွာင္ရန္ အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစားခဲ့သည္။ သူ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဒီလူရဲ႕လက္မွာ အမာ႐ြတ္တစ္ခုရွိေနတာကို ျမင္လိုက္ရျပီး ထိုဒဏ္ရာက တိရိစာၦန္တစ္ေကာင္ အကိုက္ခံရလို႔ ျဖစ္ေနတဲ့ သြားရာ အမွတ္အသားေတြလို မထင္မွတ္ဘဲ ေတြ႕ရွိခဲ့သည္။
ဒီလူက ေရထဲက ဘာမွမေတြ႕ဘူး။ လူသူကင္းမဲ့ေသာ နတ္ကြန္းဆီ ဦးတည္လာသည့္ လမ္းထက္တြင္ တိုက္ခိုက္အသံမ်ား က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာေသာအခါတြင္ သူ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ေတာ့သည္။
ေျပးထြက္လာေသာ ဓားျပအမ်ားအျပားသည္ ယခု ျပန္လာၾကၿပီး ထိတ္လန႔္တၾကားေအာ္ၾကသည္–
"ဗ်ဴဟာမႈး ၊ မေကာင္းေတာ့ဘူး။ က်င္းဝမ္ က သူ႔လမ္းကို သတ္ေနတယ္!"
ဒါဆိုရင္ ဒီလူက ဓါးျပေတြရဲ႕ ပဲ့ကိုင္ရွင္ ဗ်ဴဟာမႉးေပါ့....
လီယြီသည္ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ သူ႔အၿမီးကို ဆြဲလိုက္သည္။
အရွင္မင္းသားက အရမ္းျမန္တယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔ကို ကယ္တင္ဖို႔ ေရာက္လာျပီ...
က်င္းဝမ္ သည္ လူသူကင္းမဲ့ေသာ နတ္ကြန္းတံခါးမ်ားအတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည့္နွင့္ ထိုေနရာ တစ္ခုလံုး ေသြးမ်ားဖုံးလႊမ္းသြားေတာ့သည္။ ဓားျပတစ္ေယာက္သည္ အရဲစြန္႕ကာ ဓားျဖင့္ထြက္လာခဲ့သည္။ က်င္းဝမ္ က ဓားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း သတ္ပစ္လိုက္တယ္။
က်င္းဝမ္က လူသတ္လိုသည့္ ေရာင္ဝါျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနကာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ မ်က္လုံးအႀကည့္ေတြျဖင့္ သူ႔သြားရာလမ္းတြင္ ရပ္ေနေသာ မည္သူကိုမဆို ျဖတ္ေတာက္ ခုတ္ပိုင္း ပစ္လိုက္သည္။ ဓားျပေတြက ခ်က္ခ်င္း ဘယ္ညာအကုန္ လဲက်သြားသည္။
တစ္ေယာက္တည္း က်န္သည့္ ဓါးျပမွာ ဗ်ဴဟာမႉးကိုယ္တုိင္ ျဖစ္သည္။
ဗ်ဴဟာမႉးက သူ႔လက္ကို ျဖည္းညႇင္းစြာ ေျမႇာက္လိုက္သည္။ လီယြီသည္ လက္နက္ခ်ေတာ့မည္ဟု ထင္ေသာ္လည္း လွ်ပ္စီးလက္သည့္ အရွိန္ျဖင့္ ဗ်ဴဟာမႉးက မီးခိုးဗုံးကို ပစ္လႊတ္လိုက္သည္။
အရွင္မင္းသား..သတိထား...
လီယြီ၏ ႏွလုံးသားမွာ စိုးရိမ္စိတ္ျဖင့္ ပူေလာင္ေနသည္။ ဒီေဘာလုံးက ထြက္လာတဲ့ မီးခိုးေတြက လူေတြကို သတိလစ္သြားေစနိုင္သည္။ သူအရင္က ႀကဳံဖူးၿပီး က်င္းဝမ္ လည္း သတိေမ့သြားမည္ကို သူ ေၾကာက္ေနသည္။
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ၊ က်င္းဝမ္ အျမန္တုံ႔ျပန္နိုင္ခဲ့သည္။ သူ႔ဓားရွည္ႀကီးကို ျပန္ပက္ကာ ထိုမီးခိုးဗုံးကို အေဝးသို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။
****-******