Chapter (88-2) - ဘဲစစ်တပ်
ကျင်းဝမ်သည်ထို ညစ်ပတ်သည် ကုန်သည်တွေကို ပြန်တုန့်ပြန်ဖို့ ဥပါယ်တံမျဉ် အဆင်သင့်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ သူက ဝမ်ရှီကို အေးအေးဆေးဆေး တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး ဝမ်ရှီက ဒီကုန်သည်တွေရဲ့ နာမည်တွေကို မှတ်တမ်းတင်ပြီး သူတို့ကို သိမ်းဆည်းထားဖို့ အမိန့်ပေးလိုက်တယ်။
ယခုတစ်ကြိမ်တွင် ဝမ့်ရှီး သည် ဘဲအများအပြားကို မဝယ်နိုင်ခဲ့ဘဲ သူတို့လုပ်ဆောင်နေသည့်အရာအပေါ် သက်ရောက်မှုရှိမည်ကို အလွန်စိုးရိမ်ခဲ့သည်။ ဒါပေမယ့် ကျင်းဝမ်သည် အလွန်ယုံကြည်မှုရှိသည်။
ကြက်ဝယ်တာကလည်း အလုပ်ဖြစ်သင့်တယ်ဟုတ်လား။ ကျင်းဝမ်သည် လီယွီဆီသို့ လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
"ကြက်တွေလည်း ကောင်းတယ်! ဒါပေမယ့် ကြက်တွေက ဘဲတွေလောက်မစားနိုင်ဘူး......"
လီယွီက အလျင်စလို ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ ဒါကို မင်းသားက ဘယ်လိုသိတာလဲ!
ကျိုင်းကောင်တွေ စားနေသရွေ့ ကျင်းဝမ်အတွက် အဆင်ပြေတယ်။ ဝမ်ရှီကိုလည်း ကြက်အချို့ ဝယ်ခိုင်းသည်။ တစ်ဖက်တွင်၊ လီယွီက ဘဲမွေးမြူရန် အကြံပြုထားသည့် ဘဲခြံကို ဆောက်လုပ်ပြီး အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ ကျင်းဝမ်သည် ဘဲများကိုမွေးမြူရန် ရဲရင့်သောလူအချို့ကို ငှားရမ်းခဲ့သည်။ ကျိုင်းကောင်များကို အစာအဖြစ်အသုံးပြု၍ ဘဲကလေးများသည် အလွန်လျင်မြန်စွာကြီးထွားလာသည်။ ယခင် ဘဲတပ်များ ကုန်ဆုံးလုနီးပါး ဖြစ်သကဲ့သို့ ဘဲကလေးများ ကြီးပြင်းလာသည်။ ဘဲစစ်တပ်ကလည်း ဘဲဥတွေ အများကြီး ဥပေးခဲ့တယ်။
လီယွီက ဝမ်းသာအားရနဲ့ပြောတယ်။
"အရှင်မင်းသားက ပထမဆုံး အကြိမ် အများကြီး ဝယ်ခဲ့တာ ကောင်းပါတယ်။ အခု ကျွန်တော်တို့ ဆက်လုပ်လို့ရပြီ!"
မှန်ကန်ပြီး သင့်လျော်သော အိမ်ခြံကိုယ်စားလှယ် နှင့် ကိုယ်ရေးကိုယ်တာအစေခံတစ်ဦးဖြစ်သည့် ဝမ့်ရှီး သည် ယခုနောက်ဆုံးရက်အနည်းငယ်အတွင်း ကြက်များ ကိုဝယ်ကာ ဘဲဥကို အကောင်ဖောက်ပေးခဲ့သည်။ ယုံကြည်မှုရှိသောအပြုံးဖြင့် ကျင်းဝမ်သည် နောက်ဆုံးအလုပ်နှင့်ပတ်သက်သည့် ကိစ္စအားလုံးကို တာဝန်ယူခဲ့သည်။ ဥပေါက်ခြင်းနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ကျင်းဝမ်အကြောင်းကို သူက များစွာ ထပ်သိလာရသည်။
ဘဲများကို သိုလှောင်သည့် ကုန်သည်များသည် ကျင်းအိမ်တော်ကို ဈေးကြီးကြီးဖြင့် မရောင်းနိုင်သဖြင့် တဖြည်းဖြည်း ဆက်လက်သိုလှောင်ရန် မတတ်နိုင်ကြတော့ပေ။
ဘဲများသည် ဂိုဒေါင်အတွင်း စုပုံထားသော သီးနှံများကဲ့သို့မဟုတ်ဘဲ သက်ရှိသတ္တဝါများဖြစ်သည်။ သူတို့ကို ကျွေးမွေးပြုစုစောင့်ရှောက်ဖို့ လိုအပ်တယ်။ ပေါ့လျော့မှု တစ်ခုခုဖြစ်ရင် ဘဲတွေ ငတ်သေတာ၊ ထွက်ပြေးတာ ဖြစ်နိုင်သည်။
ကျင်းအိမ်တော် မှာ ဘဲတွေ မဝယ်တော့တာကို တွေ့လိုက်ရတော့ ဘဲတွေ သိုလှောင်နေတဲ့ ကုန်သည်တွေ အားလုံး အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားကြတယ်။ အခုတော့ ဘဲတွေအများကြီးလက်ဝယ်ပိုက်မိပြီး သူတို့ဘာလုပ်သင့်လဲ။ သို့သော်၊ အနောက်တောင်တန်းတွင်၊ ကျင်းအိမ်တော်မှလွဲပြီး အခြားမည်သူမှာ ဘဲများကို တစ်ကြိမ်တည်း အများအပြား ဝယ်မည်နည်း။
ဒီလူတွေက အမြတ်ဆုံးရှုံးမှာကို ကြောက်ကြတယ်။ နောက်ပိုင်းတွင် သူတို့သည် ဝမ်ရှီအား လက်ဆောင် များ နှင့်အတူ တောင်းပန်ရန် လာခဲ့ကြသည်။ ကျင်းဝမ်၏ ပြင်းထန်သော သတိပေးချက်နှင့်အတူ၊ ဝမ့်ရှီး သည် ဈေးနှုန်းကို အဖန်ဖန်အတင်းအကျပ်ဖိအားပေးကာ ဈေးချကာ ဝယ်လိုက်သည်။ ထိုလူများ၏ အရိုးတွေက ပေါက်ကွဲထွက်လုနီးပါး ပြင်းထန်စွာဖိအားပေးခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ ဈေးကွက်ပေါက်ဈေးထက် များစွာနိမ့်သောဈေးနှုန်းဖြင့် ဝမ့်ရှီး သည် နောက်ဆုံးတွင် ထိုဘဲများကို လက်ခံခဲ့သည်။
ဘဲစစ်တပ်နှင့် ဘဲမွေးမြူရေးခြံ နှစ်ခုစလုံး ကောင်းမွန်စွာ စတင်လည်ပတ်နေပြီဖြစ်သည်။ လီယွီသည် ကျင်းဝမ်တည်ဆောက်ထားသော ဘဲမွေးမြူရေးခြံသို့ သွားရောက်ကာ နေရာအနှံ့အပြားသို့ လှည့်လည် ကြည့်ရှုခဲ့သည်။ ခေတ်သစ်လူသား၏အမြင်ကို အသုံးပြု၍ အကြံဉာဏ်များစွာပေးခဲ့သည်။ လီယွီသည် ဘဲမွေးမြူရေးခြံအတွင်းရှိ ဘဲငယ်များသည်လည်း အနည်းငယ်ချစ်ဖို့ကောင်းသည်ဟု ခံစားရသည်။ စိတ်ဝင်တစားဖြင့် ခဏတာတွင် အဝါရောင် ဘဲလေးနှစ်ကောင်ကို သူ့ခြံထဲတွင် မွေးမြူရန် တောင်းဆို ခဲ့သည်။
ငါးကလေးများသည် တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသော ဘဲများကို မြင်ခဲ့ရပြီး သူတို့၏ ငါးပါးပါးကဲ့သို့ပင် အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေပါသည်။ သလင်းကျောက်ပုလင်းတွေက မြဲမဲ မကိုင်နိုင်လုနီးပါးပါပဲ။ ပေါင်းရိတစ်ယောက်တည်းတင်မကဘဲ တုံးအတဲ့ ပေါင်းဆုတောင်မှ အရမ်းစိတ်အားထက်သန်နေခဲ့တယ်။
လီယွီသည် ဘဲလေးများသည် ငါးငယ်များကို စားမည်ကို ကြောက်ရွံ့ကာ ငါးကလေးများကို အနီးသို့ ကပ်ရန် တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ငြင်းဆန်ခဲ့ပြီး ဘဲများကို အဝေးမှ ကြည့်ခွင့်ပေးခဲ့သည်။
ပေါင်းဆုသည် အလွန်လှပသော ဘဲကလေးများကို သဘောကျသည်။ တစ်ချိန်က လီယွီသည် နေ့ခင်းတစ်ရေးတစ်မော အိပ်နေချိန်တွင် သူသည် ဘဲလေးများနှင့်အတူ ဆော့ကစားလိုသောကြောင့် သလင်းပုလင်းထဲမှ လျှို့ဝှက်စွာ ခုန်ဆင်းလိုက်သည်။
နေ့လယ်တစ်ရေးအိပ်ခြင်းအကြောင်းပြောရလျှင် ဤသည်မှာ လီယွီငါးကလေးမွေးပြီးနောက် ဖြစ်ပေါ်လာသည့် အလေ့အထတစ်ခုဖြစ်သည်။ ငယ်ငယ်တုန်းက များများအိပ်တာက အနာဂတ်မှာ ပိုကောင်းလာမယ်လို့ လူတွေက ပြောကြတယ်။ လီယွီက ငါးကလေးများသည် အိပ်ရေးဝဝ အိပ်နိုင်သည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့သည်။ နေ့တိုင်း အချိန်ဇယားအတိုင်း သူသည် ငါးကလေးငယ်များကို နေ့လယ်တစ်ရေးအိပ်ရန် လိုက်သွားခဲ့သည်။
ငါးကလေးများအားလုံးတွင် တက်ကြွသော ကိုယ်ရည်ကိုယ်သွေးများရှိသည်။ လီယွီ နိုးလာချိန်တွင် သူတို့အားလုံးသည် လီယွီ နှင့်အတူ ကျောက်တုံးခုတင်ထက် မြက်ခင်းစိမ်းစောင်အောက်တွင် နာခံမှုဖြင့် နေခဲ့ကြသည်။ လီယွီ အိပ်ပျော်သွားသည်နှင့် ငါးကလေးများသည် စောင်ထဲမှ ရုန်းထွက်ကာ မိမိဘာသာ ဆော့ကစားကြသည်။
ထို့ကြောင့် ပေါင်းဆုက သလင်းကျောက်ပုလင်းထဲမှ ခုန်ဆင်းသွားသည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာ၊ ကျင်းဝမ်သည် ကြမ်းပြင်ကို ထူထူလေးလံသော ကော်ဇောဖြင့် ဖုံးအုပ်ရန် အမြော်အမြင်ရှိခဲ့သည်။ ပေါင်းဆုသည် မြေပြင်ပေါ်သို့ ဆင်းသက်သောအခါတွင် သူသည် အမှန်တကယ် ဒဏ်ရာမရရှိခဲ့ပေ။
သို့သော်လည်း ပေါင်းဆုသည် စွန်ပလွံအရွယ် ငါးတစ်ကောင်မျှသာ ရှိသေးသည်။သလင်းဖန်ပုလင်းနှင့် ငါးကန်ကို မထားခဲ့နိုင်သည်ကို လုံးလုံးမေ့သွားကာ လုံးဝမလှုပ်ရှားနိုင်သော အခြေအနေတွင် သူ့ကိုယ်သူ လှုပ်ရှားဖို့ အခက်ကြုံရတော့သည်။ သူ ခုန်ဆင်းသက်ပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပဲ သူ စိတ်မသက်မသာ ခံစားလာရပါတော့တယ်။
ပေါင်းရိ၊ ပေါင်းအော့နှင့် ပေါင်းစန်း တို့သည် ကြည်လင်သောပုလင်းအစွန်းသို့ ကူးခတ်ကြပြီး ပေါင်းဆု၏ လှုပ်ရှားမှုကို စိတ်အားထက်သန်စွာ ကြည့်နေကြသည်။
ညီငယ်လေး အန္တရာယ်ရှိနေတယ်။
တခြားဘာကိုမှ ဂရုမစိုက်ဘဲ ပေါင်းရိလည်း ခုန်ထွက်လာပြီး ပေါင်းအော့နှင့် ပေါင်းစန်းတို့က အနီးကပ်လိုက်လာကြသည်။ အားလုံးက ပေါင်းဆုကို ကူညီချင်ကြတယ်။
မူလက ပေါင်းဆုပဲရှိသေးတယ်၊ ဒီငါးကလေးအားလုံးက ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ပြုတ်ကျနေတယ်။ ကဲ အားလုံးငါးကလေး လေးကောင်က ကြမ်းပြင်ကို အမြီးနဲ့ရိုက်ကာ တဖျတ်ဖျတ်ဖြစ်ကုန်ပြီ။
လီယွီသည် ခေတ္တမျှသာ တစ်ရေးတစ်မော အိပ်လိုက်သည်။ ရံဖန်ရံခါတွင် သူသည် ငါးကလေးများကို စစ်ဆေးရန် အိပ်ရာက နိုးလာသည်။ ထိုအခိုက်အတန့်လေးတွင် သူတွေ့ရှိခဲ့တာက ငါးကလေးများသည် သလင်းကျောက်ပုလင်းထဲမှ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ခုန်ထွက်လာခဲ့သည်။ လီယွီသည် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားကာ သေလုနီးပါးဖြစ်ကာ ငါးကလေးများကို အလျင်အမြန် ပြန်ဆွဲယူသွားခဲ့သည်။
ပေါင်းဆု က တော်တော်ကြောက်သွားပြီး လီယွီကို အနီးကပ် ဖက်ထားလိုက်တယ်။
လီယွီသည် ဒေါသအမျက်ဒေါသ ထွက်သွားသည်။ သူက ပေါင်းဆုကို အာရုံပြောင်းစေချင်လို့ ငါးအစာကျွေးနေရတယ်။
မထင်မှတ်ပဲ၊ ပေါင်းဆုသည် လီယွီ နှင့် နီးကပ်စွာ ကပ်ထားလျက် ငါးအစာစားရင်း အဆုံးသတ်သွားခဲ့သည်။
လီယွီ: "......"
လီယွီက ပေါင်းဆုနဲ့ ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲသိချင်ပြီး ပေါင်းဆုကို စကားပြောဖို့ ချော့လိုက်တယ်။ ပေါင်းဆုက "ပါးပါး၊ ဘဲတစ်ကောင်လိုချင်တယ်!"
ပေါင်းဆုသည် ဘဲများကို တွေ့ချင်သည်ဟု လီယွီက ခန့်မှန်းခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျသွားသည်။
ပေါင်းဆုက ဘာလို့ ဘဲတွေကို ဒီလောက်ကြိုက်ရတာလဲ။
လီယွီသည် ခဏမျှ စဉ်းစားလိုက်သည်။ ရိုင်းစိုင်းသော အပြုံးဖြင့် သူသည် ကြီးပြင်းသော ဘဲတစ်ကောင်ကို ကြည့်ရန် ပေါင်းဆုကို ခေါ်ဆောင်လာသည်။ ပေါင်းဆုသည် ဘဲ၏ပါးစပ်သည် သူ့တကိုယ်လုံးကို မြိုချနိုင်သည်ထက် များစွာပိုကြီးသည်ကို ပေါင်းဆုက မြင်သည်။ လည်ပင်းသည်လည်း ရှည်၍ တွန့်လိမ်လျက်၊ အလွန်အရပ်ရှည်ပြီး အဆီအလွန်များသော ဘဲကြီးတစ်ကောင်ဖြစ်သည်။
'ဝါး.....' ပေါင်းဆုက အဝါရောင် အမွေးနုလေးတွေနှင့် ချစ်စရာကောင်းသော ဘဲကလေးအကြောင်း ပြန်တွေးရင်း ငိုတော့သည်။
လီယွီသည် ပေါင်းဆု ကိုအနိုင်ကျင့်ပြီးသွားကာ ပေါင်းရိကိုအနိုင်ကျင့်ခဲ့သည်။
ပေါင်းရိသည် သူ့ညီငယ်ကို မကယ်တင်နိုင်ခဲ့ဘဲ သူနဲ့ အခြားညီအကိုနှစ်ယောက်လည်း မြေပေါ်လဲကျသွားခဲ့သည်။ ပေါင်းရိက သူလုပ်ခဲ့တာတွေက မမှန်ဘူးဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတယ်။ လီယွီကိုတွေ့သောအခါ၊ သူက လီယွီအား ချက်ချင်းပင် အပြစ်ဝန်ခံခဲ့သည်။
"ပါးပါး၊ ကျွန်တော်မှားသွားပါတယ်"
သူ့ကိုယ်သူ လှည့်ပတ်သွားလာရတာကို အမှန်တကယ် နှစ်သက်သူ လီယွီ- "အိုး၊ ပေါင်းရိ ဘာအမှားလုပ်မိလို့လဲ။ ပါးပါး ကြားပါရစေလား"
"ကျွန်တော်......အရမ်းအားနည်းနေပြီ ညီငယ်လေးကို ပြန်မခေါ်နိုင်ဘူး"
ပေါင်းရိက အနည်းငယ် ဝမ်းနည်းသလို ခံစားခဲ့ရသော်လည်း အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့နေသည်။
လီယွီ: ???
သားလေး၊ မြန်မြန်နိုးထပါတော့။ မင်းရဲ့အမှားက မင်းရဲ့ခွန်အားနဲ့မဆိုင်ဘူး ဟုတ်ပြီလား...?!
ပေါင်းရိသည် လီယွီ၏ စိတ်ထဲက စကားတွေကို ဘာမှမသိဘဲ အလွန်အလေးအနက်ထားကာ ထပ်ပြောခဲ့သည်။
"ညီငယ်လေးကို ကာကွယ်ဖို့နဲ့ ဖေဖေ့ကို ကာကွယ်ဖို့ ကျွန်တော် အသန်မာဆုံးငါးဖြစ်လာရမယ်!"
လီယွီ: "......"
လီယွီသည် ပေါင်းရိ၏နောက်ကွယ်တွင် တောက်ပြောင်နေသည့် သူ၏ကြီးမားသောရည်မှန်းချက်များကို ကိုယ်စားပြုနေသည်။ တကယ်ပါပဲ။ သူပေါက်ဖွားတဲ့ ငါးဥသုတ်ထဲက ပေါင်းဆုက စကားတောင် ကောင်းကောင်း မပြောနိုင်ပေမယ့် ပေါင်းရိသည် ရှည်လျားသော ဆန္ဒတွေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ထုတ်ဖော်နိုင်နေပြီဖြစ်သည်။
"ပေါင်းရိက ကလေးကောင်းတစ်ယောက်ပဲ။"
လီယွီက သူ့ကို နှစ်သိမ့်ပေးသလိုမျိုး ငါးဆူးတောင်တွေနဲ့ ပါးလေးကို ပွတ်ပေးပြီး ပြောခဲ့သည်။
"ဒါပေမယ့် မင်း ကိုယ့်အစွမ်းအစနဲ့ကိုက်ညီတာကိုပဲ လုပ်ဖို့ မမေ့နဲ့"
ပေါင်းရိ:........ ?
ကိုယ့်အစွမ်းအစနဲ့အညီ လုပ်ဖို့လား။ ဒါက ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ။
လီယွီက "ဒါက မင်းပါးပါးနဲ့ မင်းရဲ့ညီငယ်တွေကို ကာကွယ်ဖို့ မင်းပိုကြီးလာတဲ့အထိ စောင့်ရမယ်ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပာယ်ပဲ"
ပေါင်းရိက နားလည်မှုတစ်ဝက်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး "ဒါဆို ကျွနတော် မြန်မြန်ကြီးပြင်းချင်တယ်"
လီယွီ: "......"
ဘာကြီး????? အနည်းငယ်ချဲ့ကားပြော တာဖြစ် သော်လည်း ပေါင်းရိကြောင့် သူ ရုတ်တရက် နှစ်သိမ့်မှုခံစားသွားရသည်။
ဘဲစစ်တပ်၏ ကြီးမားသော ကြိုးပမ်းမှုအောက်တွင်၊ အနောက်တောင်တန်းရှိ ကျိုင်းကောင်များ၏ အရှိန်အဟုန်ကို ထိန်းချုပ်ထားပြီးဖြစ်သည်။ အခြားဒေသများ မတည်ငြိမ်သေးသော်လည်း လက်ရှိ ဘဲစစ်တပ်၏ အင်အားအရ ကျိုင်းကောင်များကို လုံးလုံးလျားလျား အမြစ်ပြတ်ဖို့က အချိန် သိပ်ကြာမည်မဟုတ်ပေ။
ယခုနှစ်ကျိုင်းကောင်များကို ဖယ်ရှားခဲ့သော်လည်း အနာဂတ်အတွက် သတိမထားနိုင်ပေ။ ကျိုင်းကောင်များသည် စီမံခန့်ခွဲရန်ခက်ခဲပြီး အရေးအကြီးဆုံးမှာ သူတို့သည် ပြန်လည်ဖြစ်ပွားနိုင်သည်။ သို့သော်လည်း ယခုတွင် သူတို့သည် ကျိုင်းကောင်များကို ကိုင်တွယ်ရန် အစီအစဉ်ရှိနေပြီဖြစ်သော်လည်း သူတို့သည် အနာဂတ်တွင် ပြန်လည်စတင်မည်ဆိုပါက အခုလောက် ပြင်းထန်မည် မည်မဟုတ်ပေ။ အနောက်နယ်နိမိတ်တွင် တတ်နိုင်သူများ အားလုံးသည် ဘဲအနည်းငယ်ကို မွေးမြူနေကြပြီ ဖြစ်သည်။
ဘဲများသည် အလွန်ကောင်းသော ကုန်ပစ္စည်းတစ်ခုဖြစ်ကြောင်း ထင်ရှားသည်။ ပိုက်ဆံနဲ့ရောင်းနိုင် ရုံတင်မကဘဲ ကျိုင်းကောင်တွေကို သတ်ဖို့ သုံးနိုင်တယ်။
အဆုံးတွင် ကျိုင်းကောင်များကို စားသုံးခြင်းဖြင့် ဆူအောင်ကျွေးသော ဘဲစစ်တပ်နှင့် မည်သို့ ဆက်လုပ်ရမည်ဆိုသည်က အတော်လေး ခေါင်းကိုက်စေသည့် ပြဿနာဖြစ်သည်။
ထိုဘဲများအားလုံးကို ကြည့်လိုက်တော့ လီယွီ၏ မျက်လုံးများသည် လက်တွေ့ကျကျ လင်းလက်လာသည်။ တစ်ခုခုကို တွေးတောရင်း သူ့သွားရည်ကို သိမ်းလိုက်ရင်းပြောလိုက်သည်။
"အရှင်မင်းသား...ကျွန်တော်တို့ ဘဲကင်စားရအောင်...!"
ကျင်းဝမ်: "......"
ကျင်းဝမ်သည် လီယွီချက်လုပ်ထားသည့် သခွားသီးသုပ်ကို စားပြီးသူဖြစ်ပြီး သူ့အမူအရာကို ဒီအတိုင်း မျက်နှာသေဖြင့် ရှိပေမယ့် လီယွိလုပ်ထားသည့် ဘဲကင်စားရရင် ဘယ်လိုလုပ်ဖြစ်သွားမလဲ။
ကျင်းဝမ်၏ ခေါင်းကို ငုံ့ကာ မေပယ်လ်ဒေသ ၏ ခံတပ် ရှေ့ပြေးပုံစံကို အနောက်ဘက် တောင်တန်းဒေသ တွင် ဖန်တီးခဲ့သည်။
********-***********
YOU ARE READING
(Completed) အာဏာရှင်ဆိုးကြီးရဲ့ အချစ်တော်ငါး (MM translation)
Historical FictionGenre _ Historical, Romance, Comedy, Yaoi
