(Completed) အာဏာရှင်ဆိုးကြီးရဲ့ အချစ်တော်ငါး (MM translation)

(U+Z) Chapter (56) - စိတ်ပျော့လာသော ငါးကလေး

Chapter (56) -  စိတ်ပျော့လာသော ငါးကလေး



လီယွီက အဖျားကြီးနေပေမယ့် သတိတော့လစ်မသွားပေ။ မင်းသားကျင်းယွီက သူ့ကို တောက်လျှောက်ပွေ့ချီကာ တော်ဝင်သမားတော်ဆီကို လာခဲ့တာကို အားလုံးသိနေသည်။ ကျင်းဝမ်က သူ့ကို မင်းသမီးပွေ့ချီသလို တချိန်လုံးပွေ့ထားလို့ လီယွီခမျာ ဆွံ့အနေရသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့မှာ အားတစ်စက်မှမရှိတော့ ကျင်းဝမ်ပွေ့ထားသလို နေနေရသည်။

ကျင်းဝမ်၏ ကိုယ်ရံတော်များနှင့် ဝမ့်ကုန်းကုန်းလည်း ဒီမြင်ကွင်းကိုကြည့်ကာ မျက်လုံးတွေတလက်လက်ဖြစ်နေလို့ လီယွီမှာ မတတ်သာတော့ဘဲ ကျင်းဝမ်၏ရင်ဘတ်ဘက်ကို မျက်နှာဝှက်ထားလိုက်ရတော့သည်။

သူက ဒီလူ ခုလိုပွေ့ဖက်ထားတဲ့အတွက် စိတ်မသက်မသာဖြစ်မိပေမယ့် သူ့ကိုယ်က တောင့်တင်းမနေတော့ဘဲ ပျော့ပြောင်းကာ သက်တောင့်သက်သာပဲ မှီခိုထားလိုက်မိသည်။ သူက သက်ပြင်းကို အသာလေးခိုးချလိုက်မိသည်။

လူတစ်ယောက်က အဖျားကြီးပြီး မသက်မသာခံစားရရင် သက်တောင့်သက်သာ အနေအထားရအောင် နေရတာပဲလေဟုတွေးကာ စိတ်ကိုလျှော့ထားလိုက်သည်။ ဒီလိုမျိုး မင်းသား၏ရင်ခွင်ထဲမှာ ပွေ့ချီခံထားရတာ မလုပ်သင့်ဘူးလို့ ဆက်တွေးမနေတော့ပေ။

အစောပိုင်းကမှ သူသေတော့မလားလို့ထင်ပြီး ကြောက်လန့်ခဲ့ပေမယ့် ခုချိန်မှာ သူများတွေ ဘယ်လိုမြင်မလဲလို့ တွေးနေမိပြန်သည်။ လီယွီက သူနေလို့ကောင်းလာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။

မင်းသားကျင်းဝမ်က လူတစ်ယောက်ကို ကိုယ်တိုင်ပွေ့ချီကာ သူ့ကိုလာရှာသဖြင့် တော်ဝင်သမားတော်ရွှီက ထိတ်လန့်သွားခဲ့သည်။ သူက ကျင်းဝမ်၏ငါးလေးကို ပျောက်ကင်းအောင် မကုပေးနိုင်လို့ အပြစ်ရှိသလို ခံစားနေရစဉ် ခုတစ်ခါတော့ လူသားဖြစ်နေလို့ သူ ကျွမ်းကျင်စွာ ကိုင်တွယ်နိုင်လိမ့်မည်။ သမားတော်က ကျင်းဝမ်ကို လူနာကို အောက်သို့ချနိုင်အောင် ကူညီပေးပြီး ဆေးသေတ္တာကိုယူကာ လူနာ၏အခြေအနေကို စစ်ဆေးလိုက်သည်။

ဖြူဖျော့နေသောလူနာလေး၏ ရောဂါအခြေအနေကိုကြည့်ပြီးနောက် ရောဂါကို တိတိကျကျခန့်မှန်းနိုင်ဖို့ လူနာ၏လည်ချောင်းကို ကြည့်နိုင်ရင် ပိုကောင်းမှာဖြစ်ပေမယ့် လူငယ်လေးက သတိမေ့နေလို့ အဆင်မပြေပေ။ ဝမ့်ကုန်းကုန်းက ပါးစပ်လေးကို ဟအောင်လုပ်ပေးနေစဉ် ကောင်လေးက မျက်လုံးကိုဖွင့်ကာ ပြောခဲ့သည်။

"သမားတော်ကြီး.. ကျွန်တော် ရေထဲမှာ မတော်တဆ စိမ်နေခဲ့မိတယ်.."

လီယွီက တိုးညှင်းစွာပြောလိုက်သည်။ သူအိပ်ပျော်သွားရင် ရောဂါလက္ခဏာရှာဖွေတာ နှောင့်နှေးမှာစိုးလို့ သူက တောင့်ခံပြီး စောင့်နေတာဖြစ်သည်။ ဒီလောက်တက်ကြွသောလူနာကို သမားတော်ကြီး မတွေ့ဖူးပေ။ သမားတော်ကြီး၏နှုတ်ခမ်းက ပြုံးလိုက်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"လူငယ်လေးက အအေးမိသွားတာပါ.. အဖျားက မကျသေးပေမယ့် သတိရှိသေးတယ်ဆိုတော့ အသက်အန္တရာယ်တော့ မရှိပါဘူး.. သေချာလေးအနားယူပြီး ဆေးသောက်လိုက်ရင် ပျောက်သွားမှာပါ.."

သမားတော်ကြီးက ဆေးစာကို အဖြစ်ရေးပေးလိုက်သည်။ ကျင်းဝမ်က ဝမ့်ကုန်းကုန်းကို ဆေးစာအတိုင်းဆေးကြိုဖို့ ခိုင်းစေကာ လီယွီကို ခေါင်းမာမာနဲ့ ဆက်လက်ပွေ့ချီကာ အိမ်တော်ကိုပြန်လာခဲ့ကြသည်။

အဆောင်ကိုပြန်ရောက်တော့ ကျင်းဝမ်က လီယွီကို သလွန်ပေါ်တင်ပေးပြီး ချွေးစိုအဝတ်တွေကို လဲပေးဖို့လုပ်ပေမယ့် လီယွီက အလန့်တကြား ခေါင်းထောင်ကာ ခေါင်းယမ်းလိုက်သည်။ ဒီလိုလုပ်လိုက်လို့ လီယွီက ခေါင်းမူးသွားခဲ့ရသည်။

ကျင်းဝမ်က ရှောင်ယွီကို မသက်မသာမဖြစ်စေချင်လို့ အဝတ်လဲဖို့ လက်လျှော့လိုက်ပေမယ့် သမားတော်ကြီးက ရက်အနည်းငယ်ထပ်ပြီး အအေးမမိစေနဲ့ဟု မှာလိုက်သောကြောင့် ရွှေရောင်ကွပ်ထားသော ရေညှိစိမ်းရောင်ပိုးစောင်နှင့် လီယွီကို လုံနေအောင်ခြုံကာ ရစ်ပတ်ပေးထားလိုက်သည်။

သူက အစိမ်းရောင်ကိုသဘောကျမှန်း ကျင်းဝမ် ဘယ်လိုသိသလဲဆိုတာ မေးချင်ပေမယ့် အဖျားကြောင့် သူ့ခေါင်းက အရည်ပျော်ကျမလို ခံစားနေရသည်။

ဝမ့်ကုန်းကုန်းက ဆေးကြိုပြီးနောက် ပန်းကန်ထဲထည့်ကာ အခန်းထဲယူလာစဉ် ကျင်းဝမ်က ဆေးပန်းကန်ကိုဖြတ်ယူလိုက်ပြီး မျက်လုံးနှင့်အချက်ပြလိုက်တော့ ဝမ့်ကုန်းကုန်းက အလိုက်တသိ လျှောက်တင်လိုက်သည်။

"အရှင်မင်းသား.. ဒီအစေခံအိုကြီးက အပြင်မှာ စောင့်ကြပ်စရာရှိလို့ သခင်လေးလီကို ဆေးတိုက်ပေးဖို့ အရှင်မင်းသားကိုပဲ တောင်းပန်ပါရစေ.."

ကျင်းဝမ်က ခေါင်းညိတ်လိုက်တော့ ဝမ့်ကုန်းကုန်းနှင့် အခြွေအရံများအားလုံး ထွက်သွားကြသည်။

လီယွီက ခေါင်းမူးလို့ သတိလက်လွတ်အိပ်ပျော်သလိုဖြစ်နေစဉ် သူ့မျက်နှာကို တစ်ခုခုက ပွတ်သပ်နေသလိုခံစားရလို့ အားတင်းကာ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။

သူ့ခေါင်းရင်းမှာ ကျောက်စိမ်းပန်းကန်လေးကို ကိုင်ထားသူတစ်ယောက်က မျက်မှောင်တွန့်ကာ စိတ်ရှုပ်နေပုံရတာတွေ့လို့ ပြုံးကာမေးလိုက်သည်။ ပန်းကန်ထဲက ဆေးနံ့လည်းရနေသည်။

"အရှင်မင်းသား.. ဆေးသောက်ချိန်ရောက်ပြီလား.."

သူအသွင်ပြောင်းချိန်က ဘယ်လောက်ကျန်သေးလဲ မသိတော့ပေ။ ငါးအသွင်ပြန်မဖြစ်သွားခင် ဆေးအမြန်သောက်ရမည်။

ကျင်းဝမ်က တင်းကျပ်သောမျက်နှာနှင့် ခေါင်းညိတ်လိုက်တော့ လီယွီက ထထိုင်ဖို့ကြိုးစားလိုက်စဉ် ကျင်းဝမ်က သူ့ကို ကူညီပေးခဲ့သည်။ လီယွီလည်း မငြင်းဘဲ ကူခွင့်ပေးလိုက်သည်။ ကျင်းဝမ်က နူးညံ့သောမှီအုံးကို လီယွီ၏ကျောနောက်မှာ ခုပေးထားပြီး ညင်သာစွာ ထူမ,ပေးခဲ့သည်။

လီယွီက သက်တောင့်သက်သာ မှီထိုင်ပြီးနောက် ဆေးပန်းကန်ဆီကို လက်လှမ်းကာ ပြောလိုက်သည်။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အရှင့်သား.. ဆေးကိုပေးပါ.. ကျွန်တော့်ဘာသာ သောက်လိုက်ပါ့မယ်.."

ရှောင်ယွီဘာလုပ်ချင်တာ သိပေမယ့် သူက ဒီလောက်ဖျားနေတာ ဆေးကို သူ့ဘာသာ ဘယ်လိုသောက်နိုင်မလဲလို့ တွေးနေသည်။ သူငယ်စဉ် ဖျားခဲ့တုန်းက ဝမ့်ကုန်းကုန်းက ဘေးမှာထိုင်ပြီး ဆေးကို တစ်ဇွန်းချင်းခွံ့ပေးခဲ့သည်ကို သတိရလိုက်သည်။ ဒါပေမယ့် သူ့ရှောင်ယွီလေးက သူခွံ့ကျွေးတာ မခံချင်ပုံရသည်။ ဒါကြောင့် ဆေးပန်းကန်ကိုပဲ ကမ်းပေးလိုက်ရသည်။

ဒါပေမယ့် ဆေးပန်းကန်က ခုမှကြိုပြီး ထည့်လာစဖြစ်လို့ ပူနေသေးသည်။ ရှောင်ယွီက ဒါကို ချက်ချင်း မော့သောက်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။

ကျင်းဝမ်က ဆေးပန်းကန်ကိုမပေးဘဲ ငြင်းဆန်ကာ ငွေဇွန်းနှင့် ဆေးရည်တစ်ဇွန်းခပ်ကာ အပူလျော့အောင် မှုတ်ပေးပြီး ရှောင်ယွီ၏နှုတ်ခမ်းနားကို တေ့ပေးလိုက်သည်။ သူက ရှောင်ယွီစိတ်ဆိုးမည်စိုးလို့ ခုတင်စွန်းမှာဝင်မထိုင်ဝံ့ဘဲ ဘေးကနေခါးညွတ်ကာ ဆေးတိုက်ပေးနေသည်။

လီယွီ : "............"

လီယွီက သူဆေးမသောက်ဘဲနေရင် ခေါင်းကျောမာသည့်ကျင်းဝမ်က ဒီအတိုင်း ဘေးမှာခါးကုန်းနေရမည်စိုးသည်။ ဘာဖြစ်ဖြစ် ဆေးက သောက်ရမှာပဲလေ။ လီယွီက မျက်လွှာချကာ တိုက်ကျွေးသောဆေးကို သောက်လိုက်စဉ် အခါးဓာတ်ကြောင့် သူ့မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့သွားခဲ့သည်။

ကျင်းဝမ်က နံဘေးက ကျောက်စိမ်းသေတ္တာလေးထဲက မက်မွန်ကိတ်လေးတစ်ဖဲ့ကိုယူကာ သူ့လက်ဖဝါးထဲ ထည့်ပေးလိုက်သည်။

ကျင်းဝမ်က လီယွီကို မေးဆတ်ပြလိုက်သည်။

လီယွီ : "............"

သူ့သဘောက ဆေးသောက်ပြီးရင် ချိုတာလေးစားလိုက် ဆိုသည့်သဘောဖြစ်သည်။ ဒါက လူကိုလှည့်စားတဲ့ လှည့်ကွက်ပဲမဟုတ်လား။ ဒီလူယုတ်မာက ဘယ်ကနေသင်လာတာလဲ..။

လီယွီက ကျင်းဝမ်ကိုစိုက်ကြည့်ကာ စားဖို့ငြင်းဆန်ပေမယ့် ဆေးက လျှာပေါ်မှာ ခါးသက်နေလို့ မတတ်သာဘဲ မက်မွန်ကိတ်ပိုင်းလေးကို ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်ရသည်။ အချိုအရသာက လျှာပေါ်ပျော်ကျသွားပြီး ဆေးခါးအရသာက ပျောက်သွားသည်။ ဒီနည်းနဲ့ ဆေးတစ်ဇွန်းတိုက်လိုက်၊ မုန့်တစ်ဖဲ့ကျွေးလိုက်နှင့် ကျင်းဝမ်က မျက်နှာထက်မှာ ဘာအမူအယာမှမဖော်ပြပေ။

ဆေးသောက်ပြီးတော့ ကျင်းဝမ်က ပိုးလက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ လီယွီ၏ပါးစပ်ကို သုတ်ပေးမည်လုပ်ပေမယ့် လီယွီက ဆွဲယူကာ သူ့ဘာသာသုတ်လိုက်သည်။ ကျင်းဝမ်က ဘာမှမပြောဘဲ စာရွက်ကိုယူလာခဲ့သည်။

လီယွီက အခုချိန် ကျင်းဝမ်က သူ့ကိုသဘောကျသည်ဆိုသည့် စာရေးပြလာမှာကို ကြောက်နေသည်။ သူအခု စိတ်တွေအရမ်းရှုပ်ကာ ဘာမှမစဉ်းစားချင်သေးပေ။ ကျင်းဝမ်က သူ့ကို ကောင်းကောင်းဆက်ဆံပြီး သမားတော်ဆီလာတဲ့လမ်းတလျှောက် သူ့ကိုပွေ့ချီလာပေးတဲ့ဖြစ်ရပ်က သူ့ရင်ကို မထိတာတော့မဟုတ်ပေ။ သူရုတ်တရက် ဖျားသွားတော့ အရင်တစ်ခါက သူလုပ်ခဲ့တဲ့ မသင့်တော်တဲ့အပြုအမူကို စိတ်ထဲမထားဘဲ ကယ်တင်ပြုစုပေးသည်။ လီယွီက သူ့ကို အေးစက်စက်ဆက်ဆံပေမယ့် ကျင်းဝမ်က အလိုလိုက်ကာ အကုန်လုပ်ပေးနေဆဲဖြစ်သည်။ ဒီလူက သူ့အတွက် ဘယ်လောက်ထိ လုပ်ပေးနိုင်မလဲဆိုတာ လီယွီတကယ်သိချင်လာသည်။

ကျင်းဝမ်က သူ့ကိုသဘောကျတယ်ဆိုတာသိရတော့ ထိတ်လန့်သွားတာထက် ပေါက်ကရလုပ်သည့် system ကို ဒေါသထွက်မိသည်။ ဒီပြင်းထန်တဲ့ခံစားချက်တွေက သူ့နှလုံးသားလေးကို ရှုပ်ထွေးလာစေသည်။

သူက အကြာကြီး စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်ရတဲ့အပြင် သူ့ခမျာ အပြင်းအထန်တောင် ဖျားသွားတော့တယ်။ သူက အိပ်ယာထက်မှာ အားနည်းစွာလဲလျောင်းကာ စဉ်းစားရင်း သူလာခဲ့တဲ့ခရီးက အတော်လေးဝေးကွာသွားပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။ သူလုပ်ခဲ့တဲ့အလုပ်တာဝန်ကြောင့် ကျင်းဝမ်က သူ့ကိုချစ်မိသွားတယ်။ ဒါကြောင့် ကျင်းဝမ်ကို အပြစ်တင်လိုက်ရမှာလား..။

အပြစ်တင်လို့ မဖြစ်ဘူး။

System ကြောင့် ကျင်းဝမ်က သက်ရောက်မှုကိုခံလိုက်ရတာ။ သူက အပြစ်ကင်းတဲ့သူပါ။

သူက ဆက်ပြီးငြင်းဆန်နေခဲ့ပေမယ့် ဒီလူယုတ်မာကိုမုန်းတယ်လို့ ဆိုနေတယ်။ သူတကယ် ကျင်းဝမ်ကို မုန်းရဲ့လား..။


ကျင်းဝမ်က ချုံးရန့်ရီကိုအသုံးပြုပြီး သူလာတွေ့အောင် အတင်းအကျပ်လုပ်ခဲ့ရတာက ကျင်းဝမ်က တကယ်အရှက်မဲ့လို့ ဒီလိုလုပ်ရတာလား..။

မဟုတ်ဘူး..။ တကယ်လို့ သူသာ ပိုနိုးကြားခဲ့ရင် ဒီထက်ကောင်းအောင် လုပ်နိုင်လိမ့်မယ်။ ကျင်းဝမ်လုပ်ခဲ့တဲ့အရာတွေက တရားရုံးတော်ကလူတွေ လုပ်နေကျပုံစံပဲဖြစ်တယ်။ ကျင်းဝမ်လိုလူက သူ့ကို လိမ်လည်လှည့်ဖျားခဲ့လို့ သူက ပိုစိတ်မကောင်းဒေါသဖြစ်မိတာမဟုတ်လား။

အဲ့လိုပြောရကြေးဆိုရင် ကျင်းဝမ်ကာကွယ်ပေးနေတဲ့သူကရော လူလိမ်တစ်ယောက်ပဲမဟုတ်လား..။

သူ့ဖြစ်တည်မှုက အတု၊ ငါးဆိုတာလည်း အတု၊ အရာရာတိုင်းက အတုပဲမဟုတ်လား။ သူလည်း ကျင်းဝမ်ကို လှည့်စားခဲ့တာပဲမဟုတ်လား။

သူ့တာဝန်ပြီးမြောက်ဖို့ သူလိမ်ပြောခဲ့ရပေမယ့် တချိန်လုံးလိမ်နေရတယ်။

မင်းကိုယ်တိုင်က ကောင်းကောင်းမလုပ်ခဲ့ဘဲ ဘာကြောင့် သူများကို ဝေဖန်ပြောဆိုနေဦးမှာလဲ..။

ဒါဆို သူဘာဆက်လုပ်ရမလဲ..။ ကျင်းဝမ်ကို ဘာလုပ်လိုက်သင့်သလဲ..။

လီယွီက ကျင်းဝမ်ပေးသည့်စာကို မဖတ်တာမြင်တော့ ကျင်းဝမ်က တိုက်တွန်းသလိုနဲ့ သူ့လက်ခုံကို အသာလေးပုတ်လိုက်သည်။ ကျင်းဝမ်က သူ့ကို အမြဲတမ်း သက်တောင့်သက်သာဖြစ်အောင် လုပ်ပေးသည်ဟု လီယွီခံစားလိုက်ရသည်။

လီယွီက စိတ်ကိုတင်းကာ ကျင်းဝမ်ရေးပေးသည့်စာကို ဖွင့်ဖတ်လိုက်သည်။

"နေမကောင်းတာကနေ မြန်မြန်သက်သာပျောက်ကင်းပါစေ.."

လီယွီ : "............"

လီယွီရဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲ ပူနွေးလာပြီး စိတ်ပါလက်ပါ ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

ကျင်းဝမ်က သူ့ခေါင်းကဆံပင်ကို အသာအယာပွတ်သပ်ပေးကာ စောင်ဖြင့် သေချာခြုံပေးခဲ့သည်။

"အရှင်မင်းသား.. ကျွန်တော့်ကို တစ်ယောက်တည်း ခဏနေခွင့်ပေးနိုင်မလား.."

လီယွီက တောင်းပန်လိုက်သည်။ ကျင်းဝမ်က ဒီလိုပြောလာမည်ကို ကြိုသိထားပြီးဖြစ်သည်။ ဆေးတိုက်ကျွေးတာနဲ့ပတ်သက်ပြီး သမားတော်ကိုသွားရှာဖို့ သူလုပ်ထားသည်။ တစ်နာရီလောက်ကြာနေပြီဖြစ်လို့ ရှောင်ယွီက ငါးအသွင်ပြန်ပြောင်းတော့မည်ကို သူသိနေသည်။

သူက ရှောင်ယွီရဲ့ပုံစံအမှန်ကို သိနေတာကြာပြီဖြစ်ပေမယ့် ရှောင်ယွီက မသိစေချင်ရင် မသိသလို ဟန်ဆောင်ပေးလိုက်မည်ဖြစ်သည်။

ကျင်းဝမ်က လီယွီ၏တောင်းဆိုမှုကို ခွင့်ပြုကာ ဆေးပန်းကန်ကိုင်ပြီး အခန်းထဲကထွက်သွားဖို့လုပ်လိုက်သည်။

လီယွီက သူအသွင်ပြောင်းတော့မှာဖြစ်လို့ ကျင်းဝမ်ကိုတောင်းဆိုလိုက်ပေမယ့် ကျင်းဝမ်လိုက်လျောပါ့မလား၊ ဒေါသထွက်သွားမလားလို့ တွေးနေသည်။

တကယ်တော့ ကျင်းဝမ်က ဒေါသမထွက်ရုံသာမက နာခံစွာထွက်သွားလို့ လီယွီရင်ထဲက ဒေါသတွေတောင် ပျောက်သွားခဲ့ရသည်။ ဖျားနေလို့ သူ့စိတ်ခံစားချက်က ထိရှလွယ်နေသည်။

"အရှင်မင်းသား.. ကျွန်တော်က ဆေးသောက်လိုက်လို့ ပိုသက်သာလာပါပြီ.. ကျေးဇူးပြုပြီး သေချာအနားယူတော်မူပါ.. ဒီအခန်းထဲမှာ ကျွန်တော် လုပ်စရာအရေးကြီးကိစ္စရှိလို့ မနက်ဖြန်မှ ပြန်လာပါ.. ကျွန်တော် ထပ်ပြီး ထွက်မပြေးတော့ပါဘူး.. အရှင်မင်းသား မနက်ဖြန်မှ ထပ်လာတွေ့ပေးပါလား.."

ဒီစကားတွေကိုပြောနေစဉ် လီယွီ၏မျက်နှာက နီနေသည်။ သူ့စရိုက်အရ ဒီလိုစကားကိုပြောဖို့ဆိုတာ ခဲယဉ်းပါတယ်။ ကျင်းဝမ်က သူ့စကားကိုဂရုမစိုက်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။ သူ့ပါးစပ်ကထွက်သွားတဲ့စကားက ပြန်ရုပ်သိမ်းဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး။

မနက်ဖြန် ကျင်းဝမ်က သူ့ကို အဖော်လာလုပ်ပေးချင်စိတ် ရှိပါ့မလား..။

လီယွီ : နေမကောင်းဖြစ်လို့ ငါ့ပါးစပ်ကလည်း ထွက်ချင်တာတွေ ထွက်ကုန်ပါပြီ..။

ရှောင်ယွီ၏စကားကြောင့် ကျင်းဝမ်က ကြောင်ငေးသွားမိသည်။

လီယွီက ပြောပြီး ရှက်ရှက်နှင့် စောင်ကိုခေါင်းမြီးခြုံလိုက်တော့သည်။

ကျင်းဝမ်က စောင်အောက်ကပေါ်နေတဲ့ ဆံပင်လေးတွေကို ပြုံးကာကြည့်ပြီး ပျော်ရွှင်စွာထွက်သွားခဲ့သည်။

လီယွီက ကျင်းဝမ်၏ခြေသံ တဖြည်းဖြည်းဝေးသွားတာကို နားစွင့်ရင်း တွေးနေမိသည်။

"ငါက ဒီလူယုတ်မာနဲ့ ပတ်သက်ရတာကို တကယ်ကြီး သဘောကျနေတုန်းပါလား.."



***********-*************