Chapter (84-2) – ငါ မင်းကိုယ်စား ငါးကလေးတွေကို မွေးလာအောင် ပြုစုပေးမယ်
လီယွီ: ကောင်းပြီ။ ငါ မင်းကို လောလောဆယ်ယုံလိုက်မယ်!
ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ သူ မယုံရင်တောင် ဘာမှလုပ်လို့ မရဘူး။
လီယွီသည် System ထံမှ ငါးဥများကို ပြုစုနည်းကို သင်ယူခဲ့ပြီး System မှ ထွက်ကာ ပတ်ဝန်းကျင်ကို တိတ်တဆိတ် လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုခဲ့သည်။
သူသည် ငါးဥလေးလုံးကို လျှို့ဝှက်စွာ မွေးဖွားခဲ့သည်ကို ယခုအချိန်အထိ မည်သူမျှ မတွေ့ရှိသေးပေ။ ထို့နောက် ဥများကို သားဖောက်ရန် လေးရက်ခန့် လိုအပ်သည်။ ဒါကလည်း ဖြစ်နိုင်တယ်။
System က သားဖောက်ဖို့၊ ဆိတ်ငြိမ်တဲ့နေရာကို ရွေးရမယ်လို့ဆိုသည်။ ပိုပူလေလေ ပိုကောင်းလေပါပဲ။
System က သူ့ငါးကောင်ကို သားဖောက်ဖို့ အမှန်တကယ် တောင်းဆိုခဲ့တာ မဟုတ်ပါဘူး။ သို့သော် လီယွီသည် ယခင်က ငှက်ဥများ သားဖောက်သည်ကို မြင်ဖူးသည်။ ငှက်များသည် ဥများကို အစာအိမ်အောက်တွင် ထားလေ့ရှိကြသည်။ နွေးထွေးမှုကို ထိန်းသိမ်းရန် အမွေးများကို အသုံးပြုနိုင်သည်။ လီယွီသည် ဤအရာသည် အဓိပ္ပါယ်များစွာရှိနေသည်ဟု ခံစားမိသည်။ ငါးဥနဲ့ ငှက်ဥက သိပ်ကွာခြားမနေလောက်ဘူး။ သူ့တွင် အမွေးမရှိသော်လည်း ငါးအကြေးခွံများရှိသည်။ သူလည်း ဒီလိုပဲ လုပ်နိုင်ရမယ်။
ဥအဝိုင်းလေးလုံးကို စုပြီး သားဖောက်ဖို့ သူ့ငါးဗိုက်ပေါ်တင်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် မြက်ခင်းစိမ်းစောင်ကလေးဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ ခြုံလိုက်သည်။
ဒါက အရမ်းနွေးထွေးရမယ်။
အဝေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူက ဥတွေပေါက်ထားတဲ့ ပေါက်မနေဘူး။
အစားအသောက်နဲ့ ပတ်သက်ရင် ကျင်းဝမ်က သူ့ကို ဘယ်တော့မှ မလျှော့ပေးဘူး။ အဲဒါကို သူ တကယ် စိတ်ပူနေဖို့ မလိုပါဘူး။ အကယ်၍ လူတွေက ရေကိုပြောင်းချင်ရင် တောင်အတုမှာရှိတဲ့ လိုဏ်ဂူထဲမှာ ငါးဥတွေကို ခေတ္တဝှက်ထားနိုင်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ အချိန် လေးရက်ကို ကုန်ဆုံးရတာ တကယ်ကို လွယ်လှ တယ်။
ဤအရာများသည် လူသားကလေးများအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားသောအခါတွင် သူက ကလေးတွကို ဖုံးကွယ်ထားနိုင်တော့မည် မဟုတ်ပေ။ ထိုအချိန်ရောက်သောအခါတွင်၊ ကျင်းဝမ်သည် ကလေး လေးယောက်မွေးပြီး ကျင်းဝမ်ကို တိုက်ရိုက်ပြောပြနိုင်သောကြောင့် သူ့ငါးဝမ်းထဲမှာ ကလေးတွေ ရှိနေစဉ်ထက် ရှင်းပြရန်မှာလည်း ပိုလွယ်ကူသွားမည်ဖြစ်သည်။
လီယွီသည် အရင်နဲ့မတူ ငါးဥတွေ ပေါက်လာစေဖို့ စိတ်နှလုံးတစ်ခုလုံးပုံပြီး အာရုံစိုက်ကာ သူ့ပတ်ဝန်းကျင် အခြေအနေကို တဖြည်းဖြည်း မေ့သွားခဲ့သည်။
ပြီးခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ရှောင်ယွီသည် လှည့်ပတ်သွားလာခြင်းကို လုံးဝမကြိုက်ကြောင်း ကျင်းဝမ်သတိပြုမိသည်။ ရှောင်ယွီက သူ့ကို စိတ်အနှောက်အယှက်လာ မပေးရန် ကြိုတင်သတိပေး ထားလို့ လူများကို လာစစ်ဆေးစေဖို့ သူ မခိုင်းခဲ့ပေ။ ယခင်က ရှောင်ယွီသည် နေ့စဉ်အနည်းငယ်မျှသာ ရေကူးတတ်သေးသည်။ မကြာသေးမီက ဤငါးကလေးသည် အိပ်ချည်းနေပြီး အများကြီးစားသည်။ ငါးကလေး၏ဗိုက်သည် နှစ်ဆလောက် ပူလာပုံရတယ်ဆိုတာ သူပြောနိုင်သည် ။ ငါးကလေး ကျင့်ကြံနေလို့ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်၊ သို့မဟုတ် ငါးသည် လှုပ်ရှားမှု မရှိသောကြောင့်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။
ကျင်းဝမ်သည် အမှန်တကယ်ပင် အခြားမည်သည့် အကြောင်းကိုမှ မတွေးတောဘဲငါးကလေး ကျင့်ကြံနေသည်ဟုသာ တစ်ထစ်ချ ထင်နေမိသောကြောင့် သူလုပ်နိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသော အရာမှာ ရှောင်ယွီ၏ လှုပ်ရှားမှုများကို အထူးအာရုံစိုက်ရန်ဖြစ်သည်။
ရွှေ့ရတာ လှုပ်ရှားရတာ မကြိုက်ဘူးဆိုရင်တော့ အဆင်ပြေပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ ဒီငါးကလေးက ပိုဆိုးလာပြီး သူ့ကိုယ်သူ စောင်နဲ့ ခြုံပြီး အိပ်ရာက ထဖို့တောင် ငြင်းဆန်ခဲ့တယ်။ ထမင်းတောင်မစားဘဲ ငွေရောင်ကျောက်ကုတင်ဘေးမှာ မျောနေတဲ့ ငါးစာအပိုင်းတွေကိုပဲ စားတော့တယ်။ ကျင်းဝမ်သည် ဤကိစ္စအတွက် အလွန်စိုးရိမ်ခဲ့ပြီး အထူးလုပ်ဆောင်ချက်အချို့ကို မနေနိုင်ပဲ လုပ်ပေးခဲ့သည်။
ကျင်းဝမ်သည် စောင်ကို ရုတ်တရက်ဖယ်လိုက်ပြိး ငါးကလေးကို သေသေချာချာ စစ်ဆေးရန် ကောက်ယူလိုက်သည်။
သားဖောက်ဖို့ အာရုံစိုက်နေတဲ့ လီယွီ- "....!!!"
ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ?
လီယွီသည် ငွေရောင်ကျောက်တုံးကြီး၏ အစွန်းတွင် ငါးဆူးတောင်တိုများဖြင့် အပြင်းအထန် တွယ်ကပ်ကာ ကျောက်ကုတင်ကို တစ်ချက်လေးပင် မခွာချင်ကြောင်း ဖော်ပြသည်။
ကျင်းဝမ်: "......"
ကျင်းဝမ်က သူလုပ်နေတာတွေကို ရပ်လိုက်တယ်။ ငါးကလေးက ယင်းကဲ့သို့ ကန့်ကွက်ကြောင်း ထုတ်ဖော်ပြောဆိုခဲ့ပြီး သူ၏ နည်းဗျူဟာများကို ပြောင်းလဲရန် လိုအပ်ပြီး အလွန်အတင်းအကြပ် မလုပ်သင့်ပေ။ တိုက်ဆိုင်စွာပင်၊ ယခုအချိန်တွင် ဝမ့်ရှီးထံတွင် သတင်းပို့စရာတစ်ခုရှိသည်။ ကျင်းဝမ်က ဂရုတစိုက် နားထောင်ဖို့ လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်။ လီယွီသည် အဝိုင်းလေးလုံးကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ကောက်ယူကာ တောင်လိုဏ်ဂူထဲတွင် ဝှက်ထားစဉ်တွင် အခွင့်အရေးကို ရယူခဲ့သည်။
ဝမ့်ရှီး သည် ခဏမျှသာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ ကျင်းဝမ်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့အစောပိုင်းတုန်းက ကုတင်ပေါ်ကနေ ဆင်းဖို့ လုံးဝငြင်းဆန်နေတဲ့ ငါးကလေးက ကုတင်ပေါ်ကန သွက်သွက်လက်လက် ခုန်ဆင်းပြီး သူ့ဘေးမှာ ချစ်စရာကောင်းစွာ ကူးခတ်ရင်း စောင့်နေတဲ့ ငါးကို တွေ့လိုက်တယ်။
ကျင်းဝမ်သည် အပြုံးဖြင့် ငါး၏ခေါင်းကို ထိလိုက်သည်။ လီယွီသည် ကျင်းဝမ်၏ လက်ဖဝါးကို ပွတ်သပ်ရန် သူ့ပါးစပ်ကို အသုံးပြုခဲ့သည်။
ဒီငါးက ဟိုဟိုဒီဒီ လမ်းလျှောက်ရတာ အရမ်းကြိုက်တယ်ဆိုတာ ကျင်းဝမ်ကသိသည်။ ဒါပေမယ့် ခုတလော ငါးကန်ထဲမှာ တနေကုန်နေနေရတာမြင်ရတော့ သူ့ခမျာ ငါးကလေးကိုယ်စား ရင်ကြပ်သလို ခံစားရနိုင်တယ်။ ကျင်းဝမ်က သလင်းကျောက်ပုလင်းကို ယူလာပြီး ရှောင်ယွီကို ထည့်ကာ အပြင်ထွက်ပြီး အတူတူ လမ်းလျှောက်သွားချင်သည် ။
လီယွီ: "......"
No........ သူတို့နှစ်ယောက်တည်းနေရတဲ့ သီးသန့် ကမ္ဘာကို သူတကယ်သဘောကျပေမယ့် သားပေါက်တာ မပြီးသေးဘူး။
ခဏလေးနဲ့ သူ ပြန်မလာနိုင်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ကျင်းဝမ်က နောက်ထပ်နေ့တဝက်လောက် ချစ်ရည်လူးနေမယ်ဆိုရင် ငါးဥကလေးတွေကော ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။
လီယွီသည် ခင်ပွန်းနှင့် ကလေးများကြားရွေးချယ်ရမှာဖြစ်လို့ တုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။သူက မြဲမြံစွာ ဆုံးဖြတ်ရင်း အရှင်မင်းသား၊ ဒီအချိန်မှာ မလိုက်နိုင်လို့ တောင်းပန်ပါတယ် ဟု စိတ်ထဲကနေ တောင်းပန်လိုက်သည်။
အရင်က လီယွီဟာ သလင်းကျောက်ပုလင်းထဲကို သူ့ဖာသာ အမြဲခုန်ဆင်းခဲ့တယ်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် သူသည် ခုန်မဝင်လာခဲ့ပေ။ ကျင်းဝမ်သည် ငါးကလေးကို သလင်း ဖန်ပုလင်းနူတ်ခမ်းဝ ဆီသို့ ရွှေ့လိုက်သည်။ လီယွီသည် သူ့အမြီးကိုလှုပ်ခိတ်ကာ နောက်ပြန်လှည့်ကာ ငါးကန်ထဲသို့ ပြန်ကျသွားပြန်သည်။ သူသည် ကျင်းဝမ်ဆီကနေ ထွက်ပြေးသွားစဉ် ကျင်းဝမ်ဘက်ကိုလှည့်ကာ ပူဖောင်းလေးတွေ မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်-
အိုင်း....အရှင်မင်းသား၊ မင်း ငါ့ကိုယ်စား လမ်းလျှောက်ထွက်လို့ရတယ်။
ကျင်းဝမ်: "......"
ကျင်းဝမ်က ဒီငါးကလေး ကို ဘာလုပ်ရမှန်း မသိဘဲ ကျေကျေနပ်နပ်နဲ့ လှမ်းပွတ်လိုက်တယ်။ ငါးကလေးက အပြင်ကို မသွားချင်ဘူးဆိုတော့ နောက်တစ်ကြိမ်မှ ထပ်ကြိုးစားလို့ရတယ်။
လက်ရှိတွင် ကျင်းဝမ်သည် အနောက်တောင်တန်းဒေသကို ကြီးကြပ်ကွပ်ကဲနေရသည်။ စစ်တပ်နှင့် အစိုးရ ကိစ္စအားလုံးကို စီမံခန့်ခွဲရမည်။ သူ့မှာ အရေးကြီးတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုကို မြန်မြန်ဆန်ဆန် လုပ်ဖို့ အခု ထွက်သွားဖို့ လိုနေတယ်။
လီယွီက ဒါကို မြင်တော့ အသက်ရှုကြပ်သွားသည် ။ ကျင်းဝမ်ထွက်သွားပြီး လီယွီက သူ၏ ခြေသံကို မကြားနိုင်တော့ကြောင်း သေချာတော့မှ နောက်ဆုံးတွင် သူသည် ငါးဥများကို တောင်လိုဏ်ဂူမှ ပြန်ထုတ်ခဲ့သည်။
သူတို့ကို တစ်ဥပြီးတစ်ဥ သယ်ထုတ်ရတာ အရမ်းဒုက္ခများတယ်။ လီယွီသည် ကိစ္စများကို ရိုးရှင်းစေရန် နည်းလမ်းတစ်ခုကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့သည်။ တစ်လုံးကို ပါးစပ်ထဲငုံထားပြီး ကျန် သုံးဥကို သူ့ ကျောပေါ်မှာ တင်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် ဥအားလုံးနှင့်အတူ ငွေရောင်ကျောက်တုံးခုတင်ကြီးဆီသို့ ဖြည်းညှင်းစွာ ကူးခတ်လာခဲ့သည်။
ဤနေရာ၌ ငါးဥများကို ချ၍ မပြီးသေးခင် မူလထွက်ခွာသွားသော ကျင်းဝမ်သည် အမှန်တကယ်ပြန်လာပြီး ငါးကန်ရှေ့တွင် ငြိမ်သက်စွာရပ်လာခဲ့သည်။
လီယွီ သည် ကျင်းဝမ်ကို ရုတ်တရတ်မြင်လိုက်ရပြီး ကြီးမားသော ထိတ်လန့်မှုတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။
အား......! ကျင်းဝမ်က ဘာလို့ ပြန်လှည့်လာတာလဲ။
လီယွီသည် စောင်ကို အလျင်စလိုဆွဲကာ ငါးဥများကို ကြုံရာကျပန်းဖုံးလိုက်သည်။ သို့သော် သူ့ပါးစပ်ထဲတွင် ဥလေးတစ်လုံးကို ငုံထားဆဲဖြစ်သည်ကို သူ မေ့သွားခဲ့သည်။
ကျင်းဝမ်သည် မှုန်ဝါးဝါးသာမြင်ရပြီး ကျောက်ကုတင်ပေါ်တွင် ဖုံးကွယ်ထားသည့်အရာကို မတွေ့ခဲ့ရပေ။ သို့သော် မကြာမီ ငါး ပါးစပ်ပွင့်သည်ကို သူမြင်လိုက်ရသည်။ ထွက်ကျလာသော အဝိုင်းကို နေ့ဘက်အဖြစ် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်လိုက်ရသည်။
ဒါက......
ကျင်းဝမ်၏ စိတ်အားထက်သန်သော မျက်လုံးများဖြင့်ပင် ရှောင်ယွီ ဖုံးကွယ်လိုက်သည့် အရာက ဘာမှန်း ခဏတော့ မသိသေးပေ။ သို့သော်လည်း ကျင်းဝမ်သည် အလွန်အမင်း ရှုပ်ထွေးနေပေမယ့် မျက်နှာပေါ်တွင် မဖော်ပြခဲ့ပေ။
လီယွီသည် ကျင်းဝမ်က အေးဆေးတည်ငြိမ်ပြီး စိတ်အနှောက်အယှက်ကင်းစွာ ကြည့်နေသည်ကို လီယွီ မြင်လိုက်ရပြီး ကျင်းဝမ်သည် အရာအားလုံးကို တွေးတောနေလေသည်ဟု ထင်လိုက်သည်။ ယခုအခါ လီယွီသည် အကုန်ရှင်းပြဖို့ကလွဲပြီး ရွေးချယ်စရာမရှိတော့ပေ။ လီယွီသည် လူသားအသွင်ပြောင်းကာ အပြင်ကို ထွက်လာပြီး ခုတင်ပေါ်က မြက်ခင်းစိမ်းစောင်ကလေးကို ဖယ်လိုက်ကာ ပြလိုက်သည်။
ထို့နောက်တွင်၊ ကျင်းဝမ်သည် အခြားလုံးဝန်းနေသည့် ဥကလေး သုံးခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။
လီယွီက နီမြန်းသောမျက်နှာဖြင့် "အရှင်မင်းသား၊ စုစုပေါင်း လေးယောက်ရှိတယ်... ငါးဥကလေးတွေ...."
ကျင်းဝမ်: "......"
ကျင်းဝမ်သည် လီယွီ ပြသည့် ထိုအရာများသည် ငါးဥများဖြစ်ကြောင်း နောက်ဆုံး သိလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့ငါးကန်ထဲတွင် ငါးဥများ အဘယ်ကြောင့် ပေါ်လာရသည်ကို အလျင်အမြန် စဉ်းစားခဲ့သည်။
လီယွီက တုန်လှုပ်ချောက်ချားစွာ သူ့ကိုကြည့်ကာ "...ကျွန်တော် ပြောတာ... ကျွန်တော်သာ ဒီလိုမွေးခဲ့ရင် အရှင်မင်းသား ယုံမှာလား၊ အရှင်မင်းသား လက်ခံပေးနိုင်မလား။"
ကျင်းဝမ်- "......"
မသိစိတ်က မျက်ခုံးတွေ တွန့်သွားကာ ကျင်းဝမ်က လီယွီကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။
လီယွီက အရှက်တကွဲနဲ့ အကျိုးနည်းသည့် ခံစာခးျက်ကို ထပ်ခါတလဲလဲခံစားလိုက်ရကာ ရှင်းပြလိုက်ရတော့သည်။
"အရှင်မင်းသား...ဒါတွေက ကျွန်တော် မွေးထားတဲ့ ငါးဥတွေပဲ။ တောင်းပန်ပါတယ်။ အရင်ကတော့ ကလေးမမွေးနိုင်ဘူးလို့ ပြောခဲ့ပေမယ့် မကြာသေးခင်ကမှ ဒီလိုမွေးနိုင်တယ်ဆိုတာ ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်က တကယ် ကလေးမွေးနိုင်တဲ့ ငါးတစ်ကောင်ပါ"
ကျင်းဝမ်: "......"
ကျင်းဝမ်က လျှပ်စီးလက်သလို မိုးခြိမ်းသလို ဖြစ်ကာ တစ်ကမ္ဘာလုံးက အပိုင်းပိုင်းကွဲသွားသလို ခံစားရတယ်။
သူသည် ဖြည်းညှင်းစွာ... လီယွီ၏ စကားများကို ယခုပင် သတိကြီးကြီးနှင့် ဆန်းစစ်ကြည့်လိုက်သည်။
ဒါဆိုရင် ရှောင်ယွီက သူ့ကလေးတွေကို မွေးနိုင်တယ်...ပေါ့....
ဒါကြောင့် ရှောင်ယွီက ငါးဥလေးတွေ မွေးခဲ့တယ်။
ဒါဆို....
ငါးဥသည် ငါး၏မျိုးရိုးဖြစ်ကြောင်း သူ သိသည်။ ဆိုလိုတာက... ဒါက-
ကျင်းဝမ်သည် မူးမေ့လဲသွားမလို ဖြစ်ခဲ့သည်။ ဒါကြောင့် ဒီကလေးတွေက သူနဲ့ ရှောင်ယွီရဲ့ သားသမီးတွေပဲ။
လီယွီသည် ကျင်းဝမ်၏ မျက်နှာအရောင်ပြောင်းသွားသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ မျှော်လင့်ထား သည့်အတိုင်း၊ ကျင်းဝမ်ကဲ့သို့ ငြိမ်သက်ပြီး နားလည်လက်ခံတတ်သူပင် အလွန်အမင်း ထိတ်လန့်သွားမည်ဖြစ်သည်။ လီယွီက ကျင်းဝမ်ကို တစ်ကြိမ် ထိတ်လန့်နေပြီ ဖြစ်သောကြောင့် တစ်ချိန်တည်းမှာပင် လက်ရှိလုပ်နေသည်ကို အမြန်ဆုံး ရှင်းပြလိုက်သည်။ သူက တုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့် ငါးဥကို သားဖောက်သည့် လုပ်ငန်းစဉ်ကို ရှင်းပြလိုက်သည်။
ဒါကြောင့် သူတို့ရဲ့ သားသမီးတွေကို မွေးမြူထားရဆဲပဲ။ ဒါက ရှောင်ယွီက သူ့ဆီကနေ ဖုံးကွယ်ထားတဲ့အရာတွေပဲ။
ကျင်းဝမ်သည် သူ့အတွေးမှ ပြန်လာပြီး ရှောင်ယွီကို ပူလောင်ပြင်းပြသောအကြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
မင်း အရမ်းပင်ပန်းနေလို့မရဘူး။ ငါ မင်းကိုယ်စား ငါးကလေးတွေကို မွေးလာအောင် ပြုစုပေးမယ်။
ကျင်းဝမ်က ပြတ်ပြတ်သားသားနဲ့ ငြင်းမရတဲ့ အမူအရာဖြင့် စာရေးသားကာ ပြောလိုက်သည်။
*******-************
Chapter (84-2) – ငါ မင္းကိုယ္စား ငါးကေလးေတြကို ေမြးလာေအာင္ ျပဳစုေပးမယ္
လီယြီ: ေကာင္းၿပီ။ ငါ မင္းကို ေလာေလာဆယ္ယုံလိုက္မယ္!
ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ သူ မယုံရင္ေတာင္ ဘာမွလုပ္လို႔ မရဘူး။
လီယြီသည္ System ထံမွ ငါးဥမ်ားကို ျပဳစုနည္းကို သင္ယူခဲ့ၿပီး System မွ ထြက္ကာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တိတ္တဆိတ္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈခဲ့သည္။
သူသည္ ငါးဥေလးလုံးကို လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ေမြးဖြားခဲ့သည္ကို ယခုအခ်ိန္အထိ မည္သူမွ် မေတြ႕ရွိေသးေပ။ ထို႔ေနာက္ ဥမ်ားကို သားေဖာက္ရန္ ေလးရက္ခန႔္ လိုအပ္သည္။ ဒါကလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
System က သားေဖာက္ဖို႔၊ ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ေနရာကို ေ႐ြးရမယ္လို႕ဆုိသည္။ ပိုပူေလေလ ပိုေကာင္းေလပါပဲ။
System က သူ႔ငါးေကာင္ကို သားေဖာက္ဖို႔ အမွန္တကယ္ ေတာင္းဆိုခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ လီယြီသည္ ယခင္က ငွက္ဥမ်ား သားေဖာက္သည္ကို ျမင္ဖူးသည္။ ငွက္မ်ားသည္ ဥမ်ားကို အစာအိမ္ေအာက္တြင္ ထားေလ့ရွိၾကသည္။ ေႏြးေထြးမႈကို ထိန္းသိမ္းရန္ အေမြးမ်ားကို အသုံးျပဳႏိုင္သည္။ လီယြီသည္ ဤအရာသည္ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာရွိေနသည္ဟု ခံစားမိသည္။ ငါးဥနဲ႔ ငွက္ဥက သိပ္ကြာျခားမေနေလာက္ဘူး။ သူ႔တြင္ အေမြးမရွိေသာ္လည္း ငါးအေၾကးခြံမ်ားရွိသည္။ သူလည္း ဒီလိုပဲ လုပ္ႏိုင္ရမယ္။
ဥအဝိုင္းေလးလုံးကို စုၿပီး သားေဖာက္ဖို႔ သူ႔ငါးဗိုက္ေပၚတင္လိုက္တယ္။ ထို႔ေနာက္ ျမက္ခင္းစိမ္းေစာင္ကေလးျဖင့္ သူ႔ကိုယ္သူ ၿခဳံလိုက္သည္။
ဒါက အရမ္းေႏြးေထြးရမယ္။
အေဝးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ဥေတြေပါက္ထားတဲ့ ေပါက္မေနဘူး။
အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ က်င္းဝမ္က သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေလွ်ာ့ေပးဘူး။ အဲဒါကို သူ တကယ္ စိတ္ပူေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ အကယ္၍ လူေတြက ေရကိုေျပာင္းခ်င္ရင္ ေတာင္အတုမွာရွိတဲ့ လိုဏ္ဂူထဲမွာ ငါးဥေတြကို ေခတၱဝွက္ထားႏိုင္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အခ်ိန္ ေလးရက္ကို ကုန္ဆုံးရတာ တကယ္ကို လြယ္လွ တယ္။
ဤအရာမ်ားသည္ လူသားကေလးမ်ားအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားေသာအခါတြင္ သူက ကေလးတြကို ဖုံးကြယ္ထားႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုအခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါတြင္၊ က်င္းဝမ္သည္ ကေလး ေလးေယာက္ေမြးၿပီး က်င္းဝမ္ကို တိုက္႐ိုက္ေျပာျပႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ငါးဝမ္းထဲမွာ ကေလးေတြ ရွိေနစဥ္ထက္ ရွင္းျပရန္မွာလည္း ပိုလြယ္ကူသြားမည္ျဖစ္သည္။
လီယြီသည္ အရင္နဲ႕မတူ ငါးဥေတြ ေပါက္လာေစဖို႕ စိတ္ႏွလုံးတစ္ခုလံုးပံုျပီး အာ႐ုံစိုက္ကာ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနကို တျဖည္းျဖည္း ေမ့သြားခဲ့သည္။
ၿပီးခဲ့သည့္ရက္အနည္းငယ္အတြင္း ေရွာင္ယြီသည္ လွည့္ပတ္သြားလာျခင္းကို လုံးဝမႀကိဳက္ေၾကာင္း က်င္းဝမ္သတိျပဳမိသည္။ ေရွာင္ယြီက သူ႕ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္လာ မေပးရန္ ႀကိဳတင္သတိေပး ထားလို႕ လူမ်ားကို လာစစ္ေဆးေစဖို႕ သူ မခိုင္းခဲ့ေပ။ ယခင္က ေရွာင္ယြီသည္ ေန႔စဥ္အနည္းငယ္မွ်သာ ေရကူးတတ္ေသးသည္။ မၾကာေသးမီက ဤငါးကေလးသည္ အိပ္ခ်ည္းေနျပီး အမ်ားႀကီးစားသည္။ ငါးကေလး၏ဗိုက္သည္ ႏွစ္ဆေလာက္ ပူလာပုံရတယ္ဆုိတာ သူေျပာႏိုင္သည္ ။ ငါးကေလး က်င့္ႀကံေနလို႕ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ငါးသည္ လႈပ္ရွားမႈ မရွိေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။
က်င္းဝမ္သည္ အမွန္တကယ္ပင္ အျခားမည္သည့္ အေႀကာင္းကိုမွ မေတြးေတာဘဲငါးကေလး က်င့္ႀကံေနသည္ဟုသာ တစ္ထစ္ခ် ထင္ေနမိေသာေႀကာင့္ သူလုပ္ႏိုင္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အရာမွာ ေရွာင္ယြီ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အထူးအာ႐ုံစိုက္ရန္ျဖစ္သည္။
ေ႐ႊ႕ရတာ လႈပ္ရွားရတာ မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီငါးကေလးက ပိုဆိုးလာၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ေစာင္နဲ႔ ၿခဳံၿပီး အိပ္ရာက ထဖို႔ေတာင္ ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္။ ထမင္းေတာင္မစားဘဲ ေငြေရာင္ေက်ာက္ကုတင္ေဘးမွာ ေမ်ာေနတဲ့ ငါးစာအပိုင္းေတြကိုပဲ စားေတာ့တယ္။ က်င္းဝမ္သည္ ဤကိစၥအတြက္ အလြန္စိုးရိမ္ခဲ့ၿပီး အထူးလုပ္ေဆာင္ခ်က္အခ်ိဳ႕ကို မေနနိုင္ပဲ လုပ္ေပးခဲ့သည္။
က်င္းဝမ္သည္ ေစာင္ကို ႐ုတ္တရက္ဖယ္လိုက္ျပိး ငါးကေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးရန္ ေကာက္ယူလိုက္သည္။
သားေဖာက္ဖို႔ အာ႐ုံစိုက္ေနတဲ့ လီယြီ- "....!!!"
ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ?
လီယြီသည္ ေငြေရာင္ေက်ာက္တုံးႀကီး၏ အစြန္းတြင္ ငါးဆူးေတာင္တိုမ်ားျဖင့္ အျပင္းအထန္ တြယ္ကပ္ကာ ေက်ာက္ကုတင္ကို တစ္ခ်က္ေလးပင္ မခြာခ်င္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည္။
က်င္းဝမ္: "......"
က်င္းဝမ္က သူလုပ္ေနတာေတြကို ရပ္လိုက္တယ္။ ငါးကေလးက ယင္းကဲ့သို႔ ကန႔္ကြက္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး သူ၏ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ၿပီး အလြန္အတင္းအၾကပ္ မလုပ္သင့္ေပ။ တိုက္ဆိုင္စြာပင္၊ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဝမ့္ရွိီးထံတြင္ သတင္းပို႔စရာတစ္ခုရွိသည္။ က်င္းဝမ္က ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္ဖို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ လီယြီသည္ အဝိုင္းေလးလုံးကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေကာက္ယူကာ ေတာင္လိုဏ္ဂူထဲတြင္ ဝွက္ထားစဥ္တြင္ အခြင့္အေရးကို ရယူခဲ့သည္။
ဝမ့္ရွီး သည္ ခဏမွ်သာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ က်င္းဝမ္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အေစာပိုင္းတုန္းက ကုတင္ေပၚကေန ဆင္းဖို႕ လုံးဝျငင္းဆန္ေနတဲ့ ငါးကေလးက ကုတင္ေပၚကန သြက္သြက္လက္လက္ ခုန္ဆင္းၿပီး သူ႔ေဘးမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းစြာ ကူးခတ္ရင္း ေစာင့္ေနတဲ့ ငါးကို ေတြ႕လိုက္တယ္။
က်င္းဝမ္သည္ အၿပဳံးျဖင့္ ငါး၏ေခါင္းကို ထိလိုက္သည္။ လီယြီသည္ က်င္းဝမ္၏ လက္ဖဝါးကို ပြတ္သပ္ရန္ သူ႔ပါးစပ္ကို အသုံးျပဳခဲ့သည္။
ဒီငါးက ဟိုဟိုဒီဒီ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အရမ္းႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ က်င္းဝမ္ကသိသည္။ ဒါေပမယ့္ ခုတေလာ ငါးကန္ထဲမွာ တေနကုန္ေနေနရတာျမင္ရေတာ့ သူ႕ခမ်ာ ငါးကေလးကိုယ္စား ရင္ၾကပ္သလို ခံစားရႏိုင္တယ္။ က်င္းဝမ္က သလင္းေက်ာက္ပုလင္းကို ယူလာၿပီး ေရွာင္ယြီကို ထည့္ကာ အျပင္ထြက္ျပီး အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္သြားခ်င္သည္ ။
လီယြီ: "......"
No........ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းေနရတဲ့ သီးသန္႕ ကမာၻကို သူတကယ္သေဘာက်ေပမယ့္ သားေပါက္တာ မၿပီးေသးဘူး။
ခဏေလးနဲ႕ သူ ျပန္မလာႏိုင္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ က်င္းဝမ္က ေနာက္ထပ္ေန႕တဝက္ေလာက္ ခ်စ္ရည္လူးေနမယ္ဆုိရင္ ငါးဥကေလးေတြေကာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
လီယြီသည္ ခင္ပြန္းႏွင့္ ကေလးမ်ားႀကားေရြးခ်ယ္ရမွာျဖစ္လို႕ တုန္လႈပ္သြားခဲ့သည္။သူက ၿမဲၿမံစြာ ဆံုးျဖတ္ရင္း အရွင္မင္းသား၊ ဒီအခ်ိန္မွာ မလိုက္နိုင္လို႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟု စိတ္ထဲကေန ေတာင္းပန္လိုက္သည္။
အရင္က လီယြီဟာ သလင္းေက်ာက္ပုလင္းထဲကို သူ႔ဖာသာ အၿမဲခုန္ဆင္းခဲ့တယ္။ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ သူသည္ ခုန္မဝင္လာခဲ့ေပ။ က်င္းဝမ္သည္ ငါးကေလးကို သလင္း ဖန္ပုလင္းနူတ္ခမ္းဝ ဆီသို႔ ေ႐ႊ႕လိုက္သည္။ လီယြီသည္ သူ႔အၿမီးကိုလႈပ္ခိတ္ကာ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ငါးကန္ထဲသို႔ ျပန္က်သြားျပန္သည္။ သူသည္ က်င္းဝမ္ဆီကေန ထြက္ေျပးသြားစဥ္ က်င္းဝမ္ဘက္ကိုလွည့္ကာ ပူေဖာင္းေလးေတြ မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္-
အိုင္း....အရွင္မင္းသား၊ မင္း ငါ့ကိုယ္စား လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လို႔ရတယ္။
က်င္းဝမ္: "......"
က်င္းဝမ္က ဒီငါးကေလး ကို ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘဲ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ လွမ္းပြတ္လိုက္တယ္။ ငါးကေလးက အျပင္ကို မသြားခ်င္ဘူးဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွ ထပ္ႀကိဳးစားလို႔ရတယ္။
လက္ရွိတြင္ က်င္းဝမ္သည္ အေနာက္ေတာင္တန္းေဒသကို ႀကီးႀကပ္ကြပ္ကဲေနရသည္။ စစ္တပ္ႏွင့္ အစိုးရ ကိစၥအားလုံးကို စီမံခန႔္ခြဲရမည္။ သူ႔မွာ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လုပ္ဖို႕ အခု ထြက္သြားဖို႔ လိုေနတယ္။
လီယြီက ဒါကို ျမင္ေတာ့ အသက္ရႈၾကပ္သြားသည္ ။ က်င္းဝမ္ထြက္သြားၿပီး လီယြီက သူ၏ ေျခသံကို မၾကားႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ေသခ်ာေတာ့မွ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူသည္ ငါးဥမ်ားကို ေတာင္လိုဏ္ဂူမွ ျပန္ထုတ္ခဲ့သည္။
သူတို႔ကို တစ္ဥျပီးတစ္ဥ သယ္ထုတ္ရတာ အရမ္းဒုကၡမ်ားတယ္။ လီယြီသည္ ကိစၥမ်ားကို ႐ိုးရွင္းေစရန္ နည္းလမ္းတစ္ခုကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ တစ္လုံးကို ပါးစပ္ထဲငံုထားၿပီး က်န္ သုံးဥကို သူ႕ ေက်ာေပၚမွာ တင္လိုက္တယ္။ ထို႔ေနာက္ ဥအားလုံးႏွင့္အတူ ေငြေရာင္ေက်ာက္တုံးခုတင္ႀကီးဆီသို႔ ျဖည္းညႇင္းစြာ ကူးခတ္လာခဲ့သည္။
ဤေနရာ၌ ငါးဥမ်ားကို ခ်၍ မၿပီးေသးခင္ မူလထြက္ခြာသြားေသာ က်င္းဝမ္သည္ အမွန္တကယ္ျပန္လာၿပီး ငါးကန္ေရွ႕တြင္ ၿငိမ္သက္စြာရပ္လာခဲ့သည္။
လီယြီ သည္ က်င္းဝမ္ကို ႐ုတ္တရတ္ျမင္လိုက္ရၿပီး ႀကီးမားေသာ ထိတ္လန႔္မႈတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရသည္။
အား......! က်င္းဝမ္က ဘာလို႔ ျပန္လွည့္လာတာလဲ။
လီယြီသည္ ေစာင္ကို အလ်င္စလိုဆြဲကာ ငါးဥမ်ားကို ႀကဳံရာက်ပန္းဖုံးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ပါးစပ္ထဲတြင္ ဥေလးတစ္လုံးကို ငံုထားဆဲျဖစ္သည္ကို သူ ေမ့သြားခဲ့သည္။
က်င္းဝမ္သည္ မႈန္ဝါးဝါးသာျမင္ရၿပီး ေက်ာက္ကုတင္ေပၚတြင္ ဖုံးကြယ္ထားသည့္အရာကို မေတြ႕ခဲ့ရေပ။ သို႔ေသာ္ မၾကာမီ ငါး ပါးစပ္ပြင့္သည္ကို သူျမင္လိုက္ရသည္။ ထြက္က်လာေသာ အဝိုင္းကို ေန႔ဘက္အျဖစ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရသည္။
ဒါက......
က်င္းဝမ္၏ စိတ္အားထက္သန္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ပင္ ေရွာင္ယြီ ဖံုးကြယ္လို္က္သည့္ အရာက ဘာမွန္း ခဏေတာ့ မသိေသးေပ။ သို႔ေသာ္လည္း က်င္းဝမ္သည္ အလြန္အမင္း ရႈပ္ေထြးေနေပမယ့္ မ်က္နွာေပၚတြင္ မေဖာ္ျပခဲ့ေပ။
လီယြီသည္ က်င္းဝမ္က ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ၿပီး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ကင္းစြာ ၾကည့္ေနသည္ကို လီယြီ ျမင္လိုက္ရၿပီး က်င္းဝမ္သည္ အရာအားလုံးကို ေတြးေတာေနေလသည္ဟု ထင္လိုက္သည္။ ယခုအခါ လီယြီသည္ အကုန္ရွင္းျပဖို႕ကလြဲျပီး ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေတာ့ေပ။ လီယြီသည္ လူသားအသြင္ေျပာင္းကာ အျပင္ကို ထြက္လာျပီး ခုတင္ေပၚက ျမက္ခင္းစိမ္းေစာင္ကေလးကို ဖယ္လိုက္ကာ ျပလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္တြင္၊ က်င္းဝမ္သည္ အျခားလံုးဝန္းေနသည့္ ဥကေလး သံုးခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
လီယြီက နီျမန္းေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ "အရွင္မင္းသား၊ စုစုေပါင္း ေလးေယာက္ရွိတယ္... ငါးဥကေလးေတြ...."
က်င္းဝမ္: "......"
က်င္းဝမ္သည္ လီယြီ ျပသည့္ ထိုအရာမ်ားသည္ ငါးဥမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္ဆံုး သိလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ငါးကန္ထဲတြင္ ငါးဥမ်ား အဘယ္ေၾကာင့္ ေပၚလာရသည္ကို အလ်င္အျမန္ စဥ္းစားခဲ့သည္။
လီယြီက တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစြာ သူ႔ကိုၾကည့္ကာ "...ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတာ... ကြ်န္ေတာ္သာ ဒီလိုေမြးခဲ့ရင္ အရွင္မင္းသား ယုံမွာလား၊ အရွင္မင္းသား လက္ခံေပးနိုင္မလား။"
က်င္းဝမ္- "......"
မသိစိတ္က မ်က္ခုံးေတြ တြန႔္သြားကာ က်င္းဝမ္က လီယြီကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။
လီယြီက အရွက္တကြဲနဲ႔ အက်ဳိးနည္းသည့္ ခံစာခး်က္ကို ထပ္ခါတလဲလဲခံစားလိုက္ရကာ ရွင္းျပလိုက္ရေတာ့သည္။
"အရွင္မင္းသား...ဒါေတြက ကြ်န္ေတာ္ ေမြးထားတဲ့ ငါးဥေတြပဲ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ ကေလးမေမြးႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ မၾကာေသးခင္ကမွ ဒီလိုေမြးနုိင္တယ္ဆိုတာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က တကယ္ ကေလးေမြးႏိုင္တဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ပါ"
က်င္းဝမ္: "......"
က်င္းဝမ္က လွ်ပ္စီးလက္သလို မိုးၿခိမ္းသလို ျဖစ္ကာ တစ္ကမာၻလုံးက အပိုင္းပိုင္းကြဲသြားသလို ခံစားရတယ္။
သူသည္ ျဖည္းညႇင္းစြာ... လီယြီ၏ စကားမ်ားကို ယခုပင္ သတိႀကီးႀကီးႏွင့္ ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္သည္။
ဒါဆိုရင္ ေရွာင္ယြီက သူ႕ကေလးေတြကို ေမြးႏိုင္တယ္...ေပါ့....
ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္ယြီက ငါးဥေလးေတြ ေမြးခဲ့တယ္။
ဒါဆို....
ငါးဥသည္ ငါး၏မ်ိဳး႐ိုးျဖစ္ေၾကာင္း သူ သိသည္။ ဆိုလိုတာက... ဒါက-
က်င္းဝမ္သည္ မူးေမ့လဲသြားမလို ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကေလးေတြက သူနဲ႔ ေရွာင္ယြီရဲ႕ သားသမီးေတြပဲ။
လီယြီသည္ က်င္းဝမ္၏ မ်က္ႏွာအေရာင္ေျပာင္းသြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထား သည့္အတိုင္း၊ က်င္းဝမ္ကဲ့သို႔ ၿငိမ္သက္ၿပီး နားလည္လက္ခံတတ္သူပင္ အလြန္အမင္း ထိတ္လန႔္သြားမည္ျဖစ္သည္။ လီယြီက က်င္းဝမ္ကို တစ္ႀကိမ္ ထိတ္လန႔္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ လက္ရွိလုပ္ေနသည္ကို အျမန္ဆံုး ရွင္းျပလိုက္သည္။ သူက တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ ငါးဥကို သားေဖာက္သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ရွင္းျပလိုက္သည္။
ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ သားသမီးေတြကို ေမြးျမဴထားရဆဲပဲ။ ဒါက ေရွာင္ယြီက သူ႔ဆီကေန ဖုံုးကြယ္ထားတဲ့အရာေတြပဲ။
က်င္းဝမ္သည္ သူ႔အေတြးမွ ျပန္လာၿပီး ေရွာင္ယြီကို ပူေလာင္ျပင္းျပေသာအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။
မင္း အရမ္းပင္ပန္းေနလို႔မရဘူး။ ငါ မင္းကိုယ္စား ငါးကေလးေတြကို ေမြးလာေအာင္ ျပဳစုေပးမယ္။
က်င္းဝမ္က ျပတ္ျပတ္သားသားနဲ႕ ျငင္းမရတဲ့ အမူအရာျဖင့္ စာေရးသားကာ ေျပာလိုက္သည္။
*******-************