(Completed) အာဏာရှင်ဆိုးကြီးရဲ့ အချစ်တော်ငါး (MM translation)

Chapter (84-2) - ငါ မင်းကိုယ်စား ငါးကလေးတွေ မွေးလာအောင် ပြုစုပေးမယ်

Chapter (84-2) – ငါ မင္းကိုယ္စား ငါးကေလးေတြကို  ေမြးလာေအာင္ ျပဳစုေပးမယ္


လီယြီ: ေကာင္းၿပီ။ ငါ မင္းကို ေလာေလာဆယ္ယုံလိုက္မယ္!

ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ သူ မယုံရင္ေတာင္ ဘာမွလုပ္လို႔ မရဘူး။  

လီယြီသည္ System ထံမွ ငါးဥမ်ားကို ျပဳစုနည္းကို သင္ယူခဲ့ၿပီး System  မွ ထြက္ကာ ပတ္ဝန္းက်င္ကို တိတ္တဆိတ္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ရႈခဲ့သည္။

သူသည္ ငါးဥေလးလုံးကို လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာ ေမြးဖြားခဲ့သည္ကို ယခုအခ်ိန္အထိ မည္သူမွ် မေတြ႕ရွိေသးေပ။ ထို႔ေနာက္ ဥမ်ားကို သားေဖာက္ရန္ ေလးရက္ခန႔္ လိုအပ္သည္။ ဒါကလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

System က  သားေဖာက္ဖို႔၊ ဆိတ္ၿငိမ္တဲ့ေနရာကို ေ႐ြးရမယ္လို႕ဆုိသည္။  ပိုပူေလေလ ပိုေကာင္းေလပါပဲ။

System က  သူ႔ငါးေကာင္ကို သားေဖာက္ဖို႔ အမွန္တကယ္ ေတာင္းဆိုခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သို႔ေသာ္ လီယြီသည္ ယခင္က ငွက္ဥမ်ား သားေဖာက္သည္ကို ျမင္ဖူးသည္။ ငွက္မ်ားသည္ ဥမ်ားကို အစာအိမ္ေအာက္တြင္ ထားေလ့ရွိၾကသည္။ ေႏြးေထြးမႈကို ထိန္းသိမ္းရန္ အေမြးမ်ားကို အသုံးျပဳႏိုင္သည္။ လီယြီသည္ ဤအရာသည္ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာရွိေနသည္ဟု ခံစားမိသည္။ ငါးဥနဲ႔ ငွက္ဥက သိပ္ကြာျခားမေနေလာက္ဘူး။ သူ႔တြင္ အေမြးမရွိေသာ္လည္း ငါးအေၾကးခြံမ်ားရွိသည္။ သူလည္း ဒီလိုပဲ လုပ္ႏိုင္ရမယ္။  

ဥအဝိုင္းေလးလုံးကို စုၿပီး သားေဖာက္ဖို႔ သူ႔ငါးဗိုက္ေပၚတင္လိုက္တယ္။ ထို႔ေနာက္ ျမက္ခင္းစိမ္းေစာင္ကေလးျဖင့္ သူ႔ကိုယ္သူ ၿခဳံလိုက္သည္။

ဒါက အရမ္းေႏြးေထြးရမယ္။

အေဝးကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ဥေတြေပါက္ထားတဲ့ ေပါက္မေနဘူး။

အစားအေသာက္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ က်င္းဝမ္က သူ႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေလွ်ာ့ေပးဘူး။ အဲဒါကို သူ တကယ္ စိတ္ပူေနဖို႔ မလိုပါဘူး။ အကယ္၍ လူေတြက ေရကိုေျပာင္းခ်င္ရင္ ေတာင္အတုမွာရွိတဲ့ လိုဏ္ဂူထဲမွာ ငါးဥေတြကို ေခတၱဝွက္ထားႏိုင္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အခ်ိန္ ေလးရက္ကို ကုန္ဆုံးရတာ တကယ္ကို လြယ္လွ တယ္။  

ဤအရာမ်ားသည္ လူသားကေလးမ်ားအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားေသာအခါတြင္ သူက ကေလးတြကို ဖုံးကြယ္ထားႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုအခ်ိန္ေရာက္ေသာအခါတြင္၊ က်င္းဝမ္သည္ ကေလး ေလးေယာက္ေမြးၿပီး     က်င္းဝမ္ကို တိုက္႐ိုက္ေျပာျပႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ငါးဝမ္းထဲမွာ ကေလးေတြ ရွိေနစဥ္ထက္ ရွင္းျပရန္မွာလည္း ပိုလြယ္ကူသြားမည္ျဖစ္သည္။

လီယြီသည္ အရင္နဲ႕မတူ ငါးဥေတြ ေပါက္လာေစဖို႕ စိတ္ႏွလုံးတစ္ခုလံုးပံုျပီး အာ႐ုံစိုက္ကာ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနကို တျဖည္းျဖည္း ေမ့သြားခဲ့သည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ရက္အနည္းငယ္အတြင္း ေရွာင္ယြီသည္ လွည့္ပတ္သြားလာျခင္းကို လုံးဝမႀကိဳက္ေၾကာင္း က်င္းဝမ္သတိျပဳမိသည္။ ေရွာင္ယြီက သူ႕ကို စိတ္အေႏွာက္အယွက္လာ မေပးရန္ ႀကိဳတင္သတိေပး ထားလို႕ လူမ်ားကို လာစစ္ေဆးေစဖို႕ သူ မခိုင္းခဲ့ေပ။   ယခင္က ေရွာင္ယြီသည္ ေန႔စဥ္အနည္းငယ္မွ်သာ ေရကူးတတ္ေသးသည္။ မၾကာေသးမီက ဤငါးကေလးသည္ အိပ္ခ်ည္းေနျပီး အမ်ားႀကီးစားသည္။ ငါးကေလး၏ဗိုက္သည္ ႏွစ္ဆေလာက္ ပူလာပုံရတယ္ဆုိတာ  သူေျပာႏိုင္သည္ ။ ငါးကေလး က်င့္ႀကံေနလို႕ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ငါးသည္ လႈပ္ရွားမႈ မရွိေသာေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။

က်င္းဝမ္သည္ အမွန္တကယ္ပင္ အျခားမည္သည့္ အေႀကာင္းကိုမွ မေတြးေတာဘဲငါးကေလး က်င့္ႀကံေနသည္ဟုသာ တစ္ထစ္ခ် ထင္ေနမိေသာေႀကာင့္   သူလုပ္ႏိုင္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အရာမွာ ေရွာင္ယြီ၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို အထူးအာ႐ုံစိုက္ရန္ျဖစ္သည္။  

ေ႐ႊ႕ရတာ လႈပ္ရွားရတာ မႀကိဳက္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီငါးကေလးက ပိုဆိုးလာၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ေစာင္နဲ႔ ၿခဳံၿပီး အိပ္ရာက ထဖို႔ေတာင္ ျငင္းဆန္ခဲ့တယ္။ ထမင္းေတာင္မစားဘဲ ေငြေရာင္ေက်ာက္ကုတင္ေဘးမွာ ေမ်ာေနတဲ့ ငါးစာအပိုင္းေတြကိုပဲ စားေတာ့တယ္။ က်င္းဝမ္သည္ ဤကိစၥအတြက္ အလြန္စိုးရိမ္ခဲ့ၿပီး အထူးလုပ္ေဆာင္ခ်က္အခ်ိဳ႕ကို မေနနိုင္ပဲ လုပ္ေပးခဲ့သည္။
 

က်င္းဝမ္သည္ ေစာင္ကို ႐ုတ္တရက္ဖယ္လိုက္ျပိး ငါးကေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ေဆးရန္  ေကာက္ယူလိုက္သည္။

သားေဖာက္ဖို႔ အာ႐ုံစိုက္ေနတဲ့ လီယြီ- "....!!!"

ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ?  

လီယြီသည္ ေငြေရာင္ေက်ာက္တုံးႀကီး၏ အစြန္းတြင္ ငါးဆူးေတာင္တိုမ်ားျဖင့္ အျပင္းအထန္ တြယ္ကပ္ကာ ေက်ာက္ကုတင္ကို တစ္ခ်က္ေလးပင္ မခြာခ်င္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပသည္။

က်င္းဝမ္: "......"


က်င္းဝမ္က သူလုပ္ေနတာေတြကို ရပ္လိုက္တယ္။ ငါးကေလးက ယင္းကဲ့သို႔ ကန႔္ကြက္ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခဲ့ၿပီး သူ၏ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားကို ေျပာင္းလဲရန္ လိုအပ္ၿပီး အလြန္အတင္းအၾကပ္ မလုပ္သင့္ေပ။ တိုက္ဆိုင္စြာပင္၊ ယခုအခ်ိန္တြင္ ဝမ့္ရွိီးထံတြင္ သတင္းပို႔စရာတစ္ခုရွိသည္။ က်င္းဝမ္က ဂ႐ုတစိုက္ နားေထာင္ဖို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ လီယြီသည္ အဝိုင္းေလးလုံးကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေကာက္ယူကာ ေတာင္လိုဏ္ဂူထဲတြင္ ဝွက္ထားစဥ္တြင္ အခြင့္အေရးကို ရယူခဲ့သည္။

ဝမ့္ရွီး သည္ ခဏမွ်သာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ က်င္းဝမ္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အေစာပိုင္းတုန္းက ကုတင္ေပၚကေန ဆင္းဖို႕ လုံးဝျငင္းဆန္ေနတဲ့ ငါးကေလးက ကုတင္ေပၚကန သြက္သြက္လက္လက္ ခုန္ဆင္းၿပီး သူ႔ေဘးမွာ ခ်စ္စရာေကာင္းစြာ ကူးခတ္ရင္း ေစာင့္ေနတဲ့ ငါးကို ေတြ႕လိုက္တယ္။  

က်င္းဝမ္သည္ အၿပဳံးျဖင့္ ငါး၏ေခါင္းကို ထိလိုက္သည္။ လီယြီသည္ က်င္းဝမ္၏ လက္ဖဝါးကို ပြတ္သပ္ရန္ သူ႔ပါးစပ္ကို အသုံးျပဳခဲ့သည္။

ဒီငါးက ဟိုဟိုဒီဒီ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အရမ္းႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ က်င္းဝမ္ကသိသည္။ ဒါေပမယ့္ ခုတေလာ ငါးကန္ထဲမွာ တေနကုန္ေနေနရတာျမင္ရေတာ့ သူ႕ခမ်ာ ငါးကေလးကိုယ္စား ရင္ၾကပ္သလို ခံစားရႏိုင္တယ္။ က်င္းဝမ္က  သလင္းေက်ာက္ပုလင္းကို ယူလာၿပီး ေရွာင္ယြီကို ထည့္ကာ အျပင္ထြက္ျပီး အတူတူ လမ္းေလွ်ာက္သြားခ်င္သည္ ။

လီယြီ: "......"

No........ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တည္းေနရတဲ့ သီးသန္႕ ကမာၻကို သူတကယ္သေဘာက်ေပမယ့္ သားေပါက္တာ မၿပီးေသးဘူး။  

ခဏေလးနဲ႕ သူ ျပန္မလာႏိုင္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ က်င္းဝမ္က ေနာက္ထပ္ေန႕တဝက္ေလာက္ ခ်စ္ရည္လူးေနမယ္ဆုိရင္  ငါးဥကေလးေတြေကာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

လီယြီသည္ ခင္ပြန္းႏွင့္ ကေလးမ်ားႀကားေရြးခ်ယ္ရမွာျဖစ္လို႕ တုန္လႈပ္သြားခဲ့သည္။သူက  ၿမဲၿမံစြာ ဆံုးျဖတ္ရင္း အရွင္မင္းသား၊ ဒီအခ်ိန္မွာ မလိုက္နိုင္လို႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဟု စိတ္ထဲကေန ေတာင္းပန္လိုက္သည္။

အရင္က လီယြီဟာ သလင္းေက်ာက္ပုလင္းထဲကို သူ႔ဖာသာ အၿမဲခုန္ဆင္းခဲ့တယ္။ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ သူသည္ ခုန္မဝင္လာခဲ့ေပ။  က်င္းဝမ္သည္ ငါးကေလးကို သလင္း ဖန္ပုလင္းနူတ္ခမ္းဝ ဆီသို႔ ေ႐ႊ႕လိုက္သည္။ လီယြီသည္ သူ႔အၿမီးကိုလႈပ္ခိတ္ကာ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ ငါးကန္ထဲသို႔ ျပန္က်သြားျပန္သည္။ သူသည္ က်င္းဝမ္ဆီကေန ထြက္ေျပးသြားစဥ္ က်င္းဝမ္ဘက္ကိုလွည့္ကာ ပူေဖာင္းေလးေတြ မႈတ္ထုတ္လိုက္သည္-

အိုင္း....အရွင္မင္းသား၊ မင္း ငါ့ကိုယ္စား လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လို႔ရတယ္။

က်င္းဝမ္: "......"

က်င္းဝမ္က ဒီငါးကေလး ကို ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘဲ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ လွမ္းပြတ္လိုက္တယ္။ ငါးကေလးက အျပင္ကို မသြားခ်င္ဘူးဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ႀကိမ္မွ ထပ္ႀကိဳးစားလို႔ရတယ္။

လက္ရွိတြင္ က်င္းဝမ္သည္ အေနာက္ေတာင္တန္းေဒသကို ႀကီးႀကပ္ကြပ္ကဲေနရသည္။ စစ္တပ္ႏွင့္ အစိုးရ ကိစၥအားလုံးကို စီမံခန႔္ခြဲရမည္။ သူ႔မွာ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥတစ္ခုကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လုပ္ဖို႕ အခု ထြက္သြားဖို႔ လိုေနတယ္။

လီယြီက ဒါကို ျမင္ေတာ့ အသက္ရႈၾကပ္သြားသည္ ။ က်င္းဝမ္ထြက္သြားၿပီး လီယြီက သူ၏ ေျခသံကို မၾကားႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း ေသခ်ာေတာ့မွ  ေနာက္ဆုံးတြင္ သူသည္ ငါးဥမ်ားကို ေတာင္လိုဏ္ဂူမွ ျပန္ထုတ္ခဲ့သည္။

သူတို႔ကို တစ္ဥျပီးတစ္ဥ သယ္ထုတ္ရတာ အရမ္းဒုကၡမ်ားတယ္။ လီယြီသည္ ကိစၥမ်ားကို ႐ိုးရွင္းေစရန္ နည္းလမ္းတစ္ခုကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ တစ္လုံးကို ပါးစပ္ထဲငံုထားၿပီး က်န္ သုံးဥကို သူ႕ ေက်ာေပၚမွာ တင္လိုက္တယ္။ ထို႔ေနာက္ ဥအားလုံးႏွင့္အတူ ေငြေရာင္ေက်ာက္တုံးခုတင္ႀကီးဆီသို႔ ျဖည္းညႇင္းစြာ ကူးခတ္လာခဲ့သည္။  

ဤေနရာ၌ ငါးဥမ်ားကို ခ်၍ မၿပီးေသးခင္  မူလထြက္ခြာသြားေသာ က်င္းဝမ္သည္ အမွန္တကယ္ျပန္လာၿပီး ငါးကန္ေရွ႕တြင္ ၿငိမ္သက္စြာရပ္လာခဲ့သည္။

လီယြီ သည္ က်င္းဝမ္ကို ႐ုတ္တရတ္ျမင္လိုက္ရၿပီး ႀကီးမားေသာ ထိတ္လန႔္မႈတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရသည္။

အား......! က်င္းဝမ္က ဘာလို႔ ျပန္လွည့္လာတာလဲ။

 လီယြီသည္ ေစာင္ကို အလ်င္စလိုဆြဲကာ ငါးဥမ်ားကို ႀကဳံရာက်ပန္းဖုံးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔ပါးစပ္ထဲတြင္ ဥေလးတစ္လုံးကို ငံုထားဆဲျဖစ္သည္ကို သူ ေမ့သြားခဲ့သည္။

က်င္းဝမ္သည္ မႈန္ဝါးဝါးသာျမင္ရၿပီး ေက်ာက္ကုတင္ေပၚတြင္ ဖုံးကြယ္ထားသည့္အရာကို မေတြ႕ခဲ့ရေပ။ သို႔ေသာ္ မၾကာမီ ငါး ပါးစပ္ပြင့္သည္ကို သူျမင္လိုက္ရသည္။ ထြက္က်လာေသာ အဝိုင္းကို ေန႔ဘက္အျဖစ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္ရသည္။

ဒါက......

က်င္းဝမ္၏ စိတ္အားထက္သန္ေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ပင္ ေရွာင္ယြီ ဖံုးကြယ္လို္က္သည့္ အရာက ဘာမွန္း ခဏေတာ့ မသိေသးေပ။ သို႔ေသာ္လည္း က်င္းဝမ္သည္ အလြန္အမင္း ရႈပ္ေထြးေနေပမယ့္ မ်က္နွာေပၚတြင္ မေဖာ္ျပခဲ့ေပ။


လီယြီသည္ က်င္းဝမ္က ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ၿပီး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ကင္းစြာ ၾကည့္ေနသည္ကို လီယြီ ျမင္လိုက္ရၿပီး က်င္းဝမ္သည္ အရာအားလုံးကို ေတြးေတာေနေလသည္ဟု ထင္လိုက္သည္။ ယခုအခါ လီယြီသည္ အကုန္ရွင္းျပဖို႕ကလြဲျပီး ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေတာ့ေပ။ လီယြီသည္ လူသားအသြင္ေျပာင္းကာ အျပင္ကို ထြက္လာျပီး ခုတင္ေပၚက ျမက္ခင္းစိမ္းေစာင္ကေလးကို ဖယ္လိုက္ကာ ျပလိုက္သည္။
  ထို႔ေနာက္တြင္၊ က်င္းဝမ္သည္ အျခားလံုးဝန္းေနသည့္ ဥကေလး သံုးခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

လီယြီက နီျမန္းေသာမ်က္ႏွာျဖင့္ "အရွင္မင္းသား၊ စုစုေပါင္း ေလးေယာက္ရွိတယ္... ငါးဥကေလးေတြ...."

က်င္းဝမ္: "......"

က်င္းဝမ္သည္ လီယြီ ျပသည့္ ထိုအရာမ်ားသည္ ငါးဥမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္ဆံုး သိလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ငါးကန္ထဲတြင္ ငါးဥမ်ား အဘယ္ေၾကာင့္ ေပၚလာရသည္ကို အလ်င္အျမန္ စဥ္းစားခဲ့သည္။

လီယြီက တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစြာ သူ႔ကိုၾကည့္ကာ "...ကြ်န္ေတာ္ ေျပာတာ... ကြ်န္ေတာ္သာ  ဒီလိုေမြးခဲ့ရင္ အရွင္မင္းသား ယုံမွာလား၊ အရွင္မင္းသား လက္ခံေပးနိုင္မလား။"

က်င္းဝမ္- "......"

မသိစိတ္က မ်က္ခုံးေတြ တြန႔္သြားကာ က်င္းဝမ္က လီယြီကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။

လီယြီက အရွက္တကြဲနဲ႔ အက်ဳိးနည္းသည့္ ခံစာခး်က္ကို ထပ္ခါတလဲလဲခံစားလိုက္ရကာ ရွင္းျပလိုက္ရေတာ့သည္။

 "အရွင္မင္းသား...ဒါေတြက ကြ်န္ေတာ္ ေမြးထားတဲ့ ငါးဥေတြပဲ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ ကေလးမေမြးႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ မၾကာေသးခင္ကမွ ဒီလိုေမြးနုိင္တယ္ဆိုတာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က  တကယ္ ကေလးေမြးႏိုင္တဲ့ ငါးတစ္ေကာင္ပါ"

က်င္းဝမ္: "......"

က်င္းဝမ္က လွ်ပ္စီးလက္သလို မိုးၿခိမ္းသလို ျဖစ္ကာ တစ္ကမာၻလုံးက အပိုင္းပိုင္းကြဲသြားသလို ခံစားရတယ္။

သူသည္ ျဖည္းညႇင္းစြာ... လီယြီ၏ စကားမ်ားကို ယခုပင္ သတိႀကီးႀကီးႏွင့္ ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္သည္။

ဒါဆိုရင္ ေရွာင္ယြီက  သူ႕ကေလးေတြကို ေမြးႏိုင္တယ္...ေပါ့....

ဒါေၾကာင့္ ေရွာင္ယြီက ငါးဥေလးေတြ ေမြးခဲ့တယ္။

ဒါဆို....

ငါးဥသည္ ငါး၏မ်ိဳး႐ိုးျဖစ္ေၾကာင္း သူ သိသည္။ ဆိုလိုတာက... ဒါက-

က်င္းဝမ္သည္ မူးေမ့လဲသြားမလို ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကေလးေတြက သူနဲ႔ ေရွာင္ယြီရဲ႕ သားသမီးေတြပဲ။

လီယြီသည္ က်င္းဝမ္၏ မ်က္ႏွာအေရာင္ေျပာင္းသြားသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ေမွ်ာ္လင့္ထား သည့္အတိုင္း၊ က်င္းဝမ္ကဲ့သို႔ ၿငိမ္သက္ၿပီး နားလည္လက္ခံတတ္သူပင္  အလြန္အမင္း ထိတ္လန႔္သြားမည္ျဖစ္သည္။ လီယြီက က်င္းဝမ္ကို တစ္ႀကိမ္ ထိတ္လန႔္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ လက္ရွိလုပ္ေနသည္ကို အျမန္ဆံုး ရွင္းျပလိုက္သည္။ သူက တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ ငါးဥကို သားေဖာက္သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ရွင္းျပလိုက္သည္။

ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ သားသမီးေတြကို ေမြးျမဴထားရဆဲပဲ။ ဒါက ေရွာင္ယြီက သူ႔ဆီကေန ဖုံုးကြယ္ထားတဲ့အရာေတြပဲ။  

က်င္းဝမ္သည္ သူ႔အေတြးမွ ျပန္လာၿပီး ေရွာင္ယြီကို ပူေလာင္ျပင္းျပေသာအၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။

မင္း အရမ္းပင္ပန္းေနလို႔မရဘူး။ ငါ မင္းကိုယ္စား ငါးကေလးေတြကို  ေမြးလာေအာင္ ျပဳစုေပးမယ္။


က်င္းဝမ္က ျပတ္ျပတ္သားသားနဲ႕  ျငင္းမရတဲ့ အမူအရာျဖင့္ စာေရးသားကာ ေျပာလိုက္သည္။

*******-************