Chapter (77-2) - ကိုယ္ဝန္ရွိေနေသာ ဝမ္ေဖး
ခ်န္းခ်င္း နန္းေတာ္။
အဝါေရာင္ေတာက္ေတာက္ နဂါးဝတ္႐ုံကို ၀တ္ဆင္ထားေသာ ဧကရာဇ္ဘုရင္ ႀကီး သည္ ႀကိဳးႀကာနဲ႕ သက္ေတာ္ရွည္မက္မြန္သီးေတြ ပါဝင္သည့္ ေမြးေန႕ လက္ေဆာင္ ပန္းခ်ီကားကို ေငးႀကည့္ရင္း ဘာေတြးေနသည္ကို ဘယ္သူမွ မသိေပ။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီးေနာက္ ဧကရာဇ္မင္းသည္ မ်က္လႊာပင့္ကာ သူ႔အနီးနားရွိလူမ်ားကို ေမးလိုက္သည္။
"သူ .... ေကာင္းေကာင္း ျပန္သြားရဲ႕လား...?"
အပါးေတာ္ျမဲ လွ်ိဳသည္ ဧကရာဇ္မင္းျမတ္၏ႏႈတ္က ထုတ္ေျပာလိုက္သူက ဘယ္သူဆုိတာ သိျပီးေနာက္ ဂရုတစိုက္ေျဖလိုက္သည္။
"အရွင္မင္းသားက ခ်န္ခြၽန္းနန္းေတာ္သို႔ သြားျပီး ပထမမိဖုရားေခါင္ႀကီးရဲ႕ ကဗ်ည္းတုိင္ကို အေမႊးတုိင္ သံုးေခ်ာင္းနဲ႕ ပူေဇာ္ခဲ့ပါတယ္။ အခု နန္းေတာ္က ထြက္သြားျပီး သူ႕စံအိမ္ကို ရထားလံုးနဲ႕ ျပန္သြားပါျပီ။ "
ဧကရာဇ္သည္ ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး က်င္းဝမ္၏ သေဘာထားကို ေက်နပ္သည္။ ဒီသားေလးက အေဝးကို မေရာက္ဖူးဘူး။ ဧကရာဇ္မင္းသည္ က်င္းဝမ္၏လုံၿခဳံေရးအတြက္ စိုးရိမ္ၿပီး လွ်ိဳေလြ႕ရွန္း အား အမိန္႕ေပးလိုက္သည္။
"သူ႔ကို လွ်ိဳ႕ဝွက္ကာကြယ္ဖို႕ သက္ေတာ္ေစာင့္ အဖြဲ႕ႏွစ္ဖြဲ႕ကို ေစလႊတ္လိုက္ပါ"
လွ်ိဳေလြ႕ရွန္း က နာခံေႀကာင့္ ေလွ်ာက္တင္ခဲ့သည္။ ဧကရာဇ္မင္းသည္ အပါးေတာ္ျမဲ ကို ခဏစိုက္ၾကည့္ကာ ႐ုတ္တရက္ ေမးလိုက္သည္။
"ငါကိုယ္ေတာ္ရဲ႕လုပ္ရပ္က ရက္စက္တယ္လို႔ ေမာင္မင္း ထင္သလား၊ က်င္းဝမ္ေပးခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္က ငါကိုယ္ေတာ္ အတြက္ အေကာင္းဆုံးပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ငါကိုယ္ေတာ္က သူ႔ကို ရွီဖုန္းျမိဳ႕ကို ပို႕လိုက္တယ္"
လွ်ိဳေလြ႕ရွန္း က သူ႔စိတ္ထဲမွာ အဲဒီလို ေတြးေနေပမယ့္ ဝန္မခံဝံ့ဘဲ ေရွာင္ကာ ေလွ်ာက္တင္လိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးက ဧကရာဇ္မင္းျမတ္ႀကီးရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို မေဝဖန္ရဲပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးက အရွင္ ဧကရာဇ္မင္းကို သစၥာေစာင့္သိဖို႕နဲ႕ အရွင္မင္းႀကီးရဲ႕ အမိန္႕ေတြကို လိုက္နာဖို႔ပဲ စိတ္ထဲ ထည့္ထားပါတယ္။ "
"ဒါဆို ပိုေကာင္းတာေပါ့။"
တဖက္လူက နားလည္မႈလြဲေနတာေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဧကရာဇ္က ၿပဳံးလိုက္ တယ္။ က်င္းဝမ္ ၏လက္ေဆာင္သည္ ဧကရာဇ္မင္းျမတ္၏ႏွလုံးသားကို အမ်ားဆုံး ရရွိခဲ့ၿပီး ဧကရာဇ္မင္းႀကီးက ဒီလက္ေဆာင္ေၾကာင့္ က်င္းဝမ္ရဲ႕ တိုးတက္မႈကို သတိထားမိသြားခဲ့တယ္။
က်င္းဝမ္ သည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူ႕လက္ေရးနဲ႕ေမြးေန႕ဆုေတာင္းစာမ်ားသာ ေပးပို႔ခဲ့ၿပီး၊ သူသည္ ဧကရာဇ္မင္းျမတ္အား အၿမဲေအးစက္စြာ လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္။ ဒီသည္မွာ ဧကရာဇ္မင္းႏွင့္ က်င္းဝမ္ႀကားက တိတ္တဆိတ္ နားလည္မႈတစ္ခုဟု ထင္ရေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္ တစ္ေန႔တြင္ က်င္းဝမ္က ဧကရာဇ္မင္းအား သူ႔ေက်းဇူးတင္မႈကို ျပသခဲ့သည္။
ဒါက ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလဲ...
ဧကရာဇ္က အဲဒါကို လုံးဝ မစဥ္းစားမိဘူး။ ဧကရာဇ္ကိုယ္တိုင္ ဒီနည္းျဖင့္ ဒီေနရာသို႔ ေရာက္ရွိလာသူျဖစ္လို႕ သူက က်င္းဝမ္ဆီမွာ တိတ္တဆိ္တ္ ႀကံစည္ထားတာမ်ားရွိကာ ထီးနန္းအတြက္ တိုက္ခိုက္ရန္ စိတ္ကူးရွိမည္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေနမိသည္။
ဧကရာဇ္မင္းႀကီးက မင္းသားဘဝကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကာေနျပီဆုိေပမယ့္ မင္းသားတစ္ပါး မွာ ဒီလိုအႀကံအစည္ရွိေနတာ အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒုတိယႏွင့္ တတိယမင္းသားမ်ားသည္ အမွားအယြင္း မလုပ္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ မင္းႀကီးက သူတုိ႕ကို အခြင့္ေရးေပးလိုက္မည္ ျဖစ္ေပမယ့္ အခုက က်င္းဝမ္ျဖစ္ေနသည္။ ဒါေႀကာင့္ မင္းႀကီးက အံ့ၾသသြားတယ္။ က်င္းဝမ္ဆီမွာ ထုတ္မေျပာႏိုင္ေသာ ဝမ္းနည္းမႈႏွင့္ နာၾကည္းမႈအခ်ိဳ႕ ရွိေနသည္ဟု လည္း ခံစားမိသည္။
က်င္းဝမ္ကို ေပးအပ္ထားတဲ့ ဝမ္ဘြဲ႕ကို ဘယ္သူမွ မေျပာင္းလဲနုိင္ဘူးဆိုေပမယ့္ က်င္းဝမ္က ဆြံ႕ေနသည့္အတြက္ ထီးနန္းဆက္ခံနိုင္မည့္ အလားအလာရွိသည့္ သားေတြထဲကေန မင္းႀကီးက အေစာႀကီးကတည္းက က်င္းဝမ္ကို ပယ္ထုတ္ထား ျပီးသားျဖစ္သည္။ ဆြံ႕အ ေနသူက ထီးနန္းဆက္ခံဖို႕ အရည္အခ်င္းမျပည့္မီေပ။ က်င္းဝမ္က သူ႕ဖာသာသိျပီး ထီးနန္းအတြက္ ယွဥ္ျပိဳင္မႈထဲက သူ႕ဖာသာ ႏႈတ္ထြက္သြားၿပီလို႔ အၿမဲေတြးခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ က်င္းဝမ္ က မလိုလားတဲ့ပုံပဲ...
ဧကရာဇ္မင္းႀကီးက အလားလာ မရွိသူကို ေထာက္ပံ့ေပးမည္ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ က်င္းဝမ္က မသိဘူးလား။ အရင္တုန္းကဆုိရင္ က်င္းဝမ္က ထီးနန္းအတြက္ အခြင့္ေရးကို လက္မေလွ်ာ့ခ်င္ဘူးဆုိတာ သိရရင္ သူ႕အတြက္ ဒါက ဟာသ တစ္ခုလို႕ပဲေတြးမိလိမ့္မည္။
ဒါေပမယ့့္ သူ႕ေမြးေန႕ပြဲမွာ ဒုတိယမင္းသားက အ႐ူးတစ္ေယာက္လို လုပ္ကိုင္ေနဆဲ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရၿပီး တတိယမင္းသားက တားျမစ္ထားတဲ့ႀကားထဲက ဝန္ႀကီးေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္ရွိ ေနတုန္းပဲ၊ ဒုတိယနဲ႕တတိယ မင္းသား ႏွစ္ေယာက္လုံးက သူ သည္းမခံနုိင္သည့္ အခ်က္ကို က်ဴးလြန္ေနခဲ့သည္။ ထီးနန္းဆက္ခံနုိင္ဖို႕ အ႐ြယ္ေရာက္ မင္းသားေတြ စဥ္းစားလိုက္တဲ့အခါ ဆဌမ မင္းသား တစ္ပါးတည္း ရွိေတာ့တယ္။ မင္းႀကီးက ေလာေလာဆယ္ ဘယ္မင္းသားကိုမွ အိမ္ေရွ႕စံအျဖစ္ ေပးအပ္ဖို႕ မစဥ္းစား ေသးေပ။ သူက ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း အရြယ္ေရာက္လာမယ့္ သတၱမႏွင့္ အ႒မေျမာက္ မင္းသားမ်ား၏ အရည္အခ်င္းမ်ားကို ၾကည့္ရႈ ရဦးမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မင္းသားေလးမ်ားသည္ ငယ္႐ြယ္လြန္းလွေသးသည္။ မင္းႀကီးရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ဆဌမ မင္းသားလည္း ထီးနန္းအတြက္ မသင့္ေတာ္ဘူး...
သူက က်င္းဝမ္ကို လုံးဝ မစဥ္းစားမိခဲ့တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
က်င္းဝမ္ သည္ ဆြံ႕အေနေသာ္လည္း သူ႕ထီးနန္းကို ဆက္ခံဖို႕ ေ႐ြးခ်ယ္ရန္ သားေတာ္မ်ား နည္းပါးလြန္းလွသည္။ ဒါေႀကာင့္ က်င္းဝမ္ ဆြံ႕ေနတာက သိပ္ေတာ့ အေရးမႀကီးေတာ့ေပ။ သားသမီးမ်ားအတြက္ေတာ့ ေတာ္ဝင္ သမားေတာ္က က်င္းဝမ္က က်န္းက်န္းမာမာနဲ႕ သာမန္ ကေလးေတြကို ေမြးနိုင္ဖိုက အခြင့္ေရး ရွိေသးတယ္လုိ႕ ေလွ်ာက္တင္ခဲ့တယ္။
ဧကရာဇ္က တိတ္တိတ္ေလးေတြးတယ္၊ သူ႔မွာ သားရွစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ တစ္ေယာက္က ဆြံ႕အတဲ့ေရာဂါရွိတယ္၊ က်င္းဝမ္က ပံုမွန္ သားရွစ္ေယာက္ကို ဖြားျမင္နိုင္တာက ပုံမွန္ အားျဖင့္ ျဖစ္နုိင္ေလာက္ပါရဲ႕....
က်င္းဝမ္ သည္ ဆြံ႕အလို႕ ထိီးနန္းဆက္ခံရန္ အရည္အခ်င္းမျပည့္မီဘူး ဆိုေပမယ့္ ဆြံ႕အတာက ေရာဂါလို႕ မယူဆဘူးဆုိရင္ က်င္းဝမ္က ဆ႒မမင္းသား သို႔မဟုတ္ ဒုတိယမင္းသားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ မဆိုးလွေပ။
ဧကရာဇ္သည္ ဒီလိုမ်ိဳးေတြးျပီးေနာက္ က်င္းဝမ္က ဘယ္လိုလုပ္ျပီး ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္မည္ကို သိခ်င္လို႕ အနည္းငယ္ စိတ္လႈပ္ရွားသြားသည္။
မဆိုးပါဘူး၊ တံုးအတဲ့ သားကို ထီးနန္းဆက္ခံဖို႕ ေပးအပ္မယ့္အစား ထက္ျမက္ေပမယ့္ ဆြံ႕ေနသည့္ သားကို ေ႐ြးရင္ ဒီသားက ေသခ်ာေပါက္ ထူးျခားမႈ ရွိရမယ္။
ရွီဖုန္းျမိဳ႕တြင္ စစ္တပ္သည္ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ႏွင့္ ေဘးဥပဒ္မ်ားႀကဳံေတြ႕ေနရသည္။ မူလက ဧကရာဇ္မင္းႀကီးသည္ အနာဂတ္ ထီးနန္းဆက္ခံမည့္ မင္းသားရဲ႕ အရည္ခ်င္းကို စမ္းသပ္ဖုိ႕ ဒီေနရာကို ေစလႊတ္ဖို႕ စီစဥ္ထားခဲ့သည္။ ဘယ္လိုစီစဥ္ခဲ့ပါေစ အခု သူ႕မွာ ေစလႊတ္စရာ မင္းသားမရွိေပ။ က်င္းဝမ္ က စစ္တိုက္ခ်င္ရင္ က်င္းဝမ္ကို လႊတ္လိုက္လိမ့္မယ္။ က်င္းဝမ္သာ အရည္ခ်င္းရွိရင္ ထုိရွီဖုန္းျမိဳ႕ကို ေအးခ်မ္းျငိမ္ဝပ္ေအာင္ စီမံနုိင္လိမ့္မည္။ ဒီလိုသာ စီမံနုိင္ရင္.... က်င္းဝမ္က....
"ဧကရာဇ္မင္း၊ အရွင္မင္းသား က်င္းဝမ္ ..ျမိဳ႕ေတာ္က ထြက္ခြာသြားၿပီ။"
လွ်ိဳေလြ႕ရွန္း က တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။ ဧကရာဇ္သည္ ေစ့ေစ့ေတြးေနေသာ္လည္း အေျဖမထြက္ေပ။ လွ်ိဳေလြ႕ရွန္း က သူ႔အသံက အရမ္းတိုးလို႕ မင္းႀကီး မႀကားမည္ကို စိုးကာ ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။
ဧကရာဇ္သည္ ႐ုတ္တရက္ႏိုးထလာၿပီး ဆ႒မေျမာက္မင္းသားကို ရွာရန္ လွ်ိဳေလြ႕ရွန္း ကို အမိန႔္ေပးခဲ့သည္။ ဆ႒မမင္းသားကို ရွင္းျပဖို႔ သူ႕မွာ တာဝန္ရွိတယ္။
တျခားမင္းသားေတြက ရွီဖုန္းကို စီမံဖို႕ အရည္ခ်င္းရွိရင္ သူလည္း အခြင့္ေရးေပး သင့္တယ္။ က်င္းဝမ္လုပ္ႏိုင္ရင္ သူလည္း လုပ္ႏိုင္မွာပါ!
*********-*********
က်င္းဝမ္ စံအိမ္ေတာ္ေရွ႕...
က်င္းဝမ္က လီယြီကို သူႏွင့္အတူ ေခၚေဆာင္သြားမည္ဟု ကတိေပးခဲ့သည္။ အေစာင့္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ ရထားေတြနဲ႔ အရိုေသ ေပးလိုက္ႀကသည္။ ရထားလံုးထဲမွာ သလင္းေက်ာက္ပုလင္း လည္း ရွိတယ္။ ငါးကန္ႀကီးကို တြန္းလွည္းႀကီးေပၚ တင္ထားသည္။
အားလုံးအဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သခင္ေလးလီ ထြက္လာေသာအခါ အနည္းငယ္စိုးရိမ္ေနသည္။ ဒါက က်င္းဝမ္က သူ႔ကို ေဈးဝယ္ထြက္ဖို႕ ေခၚတာ မဟုတ္ပဲ ခရီးရွည္ထြက္ဖုိ႕ အတူေခၚတာ ျဖစ္သည္။ ဒီခရီးက ရထားလံုးျဖင့္ ခရီးသြားရင္ တစ္လ ႀကာျပီး ေျခက်င္ေလွ်ာက္ရင္ ေရာက္ဖို႔ ႏွစ္လခြဲၾကာတယ္။ လီယြီသည္ လမ္းေပၚတြင္ အခ်ိန္အမ်ားစုကို ရထားေပၚ၌ က်င္းဝမ္နဲ႕ အတူ ေနထိုင္ စားေသာက္ကာ ေနသြားရမည္ ျဖစ္သည္။
ငါးပံုစံနဲ႕ ရထားလံုးေပၚက ငါးကန္ထဲမွာ အိပ္လိုက္၊ စားလိုက္နဲ႕ လိုက္သြားရင္ အဆင္ေျပေပမယ့္ လူသားပံုစံနဲ႕ဆုိရင္ သူက တစ္ရက္ကို တစ္နာရီပဲ ေျပာင္းနုိင္သည္။ ဒီရထားလံုးထဲမွာသူက ငါးကေန လူသားအသြင္ကို ဘယ္လိုေျပာင္းနုိင္မွာလဲ။ အဲ့လိုမေျပာင္းရင္လည္း က်င္းဝမ္ကို သူ တစ္ေယာက္တည္း ထားခဲ့ရလိမ့္မည္။
ေန႔တိုင္း လမ္းေပၚမွာငါးက ဘယ္လို လူသားအသြင္ ေျပာင္းနိုင္မွာလဲ...?
ျမင္းရထားကို အေစာင့္ေတြက ဝိုင္းထားတယ္။ သခင္ေလးလီက ရထားလံုးထဲက ထြက္သြားရင္ အေစာင့္ေတြ ေသခ်ာေပါက္ျမင္လိမ့္မယ္။ လက္ေတြ႕မွာ သခင္ေလးလီက အဲ့လို အျပင္ထြက္ထြက္ျပီး ငါးအသြင္ေျပာင္းတာကို လုပ္ေနလို႕မရဘူးေလ။ အဲ့လိုလုပ္ရင္ သူ႕မူလဇစ္ျမစ္က လံုးဝေပၚသြားလိမ့္မည္။
အေကာင္းဆံုးကေတာ့ တလမ္းလံုး ငါးပံုစံနဲ႕ လိုက္သြားဖို႕ပဲ။ ဒါဆိုရင္ သူက က်င္းဝမ္နဲ႕ပဲ ထိေတြ႕ဆက္ဆံရလိမ့္မည္။
သို႔ေသာ္ ငတံုးေလး လီယြီသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈႏွင့္ ဝမ္းနည္းမႈမ်ားကို အတူ ေဝမွ်လိုေသာေၾကာင့္ စဥ္းစားဥာဏ္ ဆုံးရႈံးသြားခဲ့သည္။ ေတြးေတာင္မေတြးဘဲ သူ႔ကို လူသားပုံစံနဲ႔ က်င္းဝမ္နဲ႕အတူ လိုက္ခ်လာခဲ့သည္။ ဒါက တကယ့့္ကို သူက ႀကြားဝါရာက်ျပီး သူ႕ဖာသာ အခက္ေတြ႕ေအာင္ လုပ္လိုက္မိတာပဲ။
အခုမွ ဝမ္းနည္းေပမယ့္ လီယြီက ဘာမွ ေျပာင္းလို႕မရေတာ့ဘူး။ က်င္းဝမ္က သခင္ေလးလီနဲ႕ ရထားလံုးထဲ ေန႕အတူ ညအတူ ရွိေနျပီး သခင္ေလးလီရဲ႕ တုိဟူးကို စားနုိင္လိမ့္မည္။ ဒါဆိုရင္ သခင္ေလးလီ က အရႈံးပဲ မဟုတ္လား။ အေမေရ... ဒီနည္းနဲ႔ ဆိုရင္ အေမ့သားေလးေတာ့....မလြယ္ဘူး....!
လီယြီသည္ ထြက္ခြာရန္ စဥ္းစားေနေသာ္လည္း ဘယ္နည္းလမ္းကို ထြက္ရမလဲဆုိတာ မစဥ္းစားႏိုင္ေပ။ ဝမ္ရွီက ရထားကို ျပင္ဆင္ၿပီး လီယြီကို ရထားေပၚတက္ခိုင္းသည္။ လီယြီသည္ အေတြးမ်ားျပည့္ေနေသာ သလင္းေက်ာက္ပုလင္းတင္ထားေသာ ရထားလံုး ေပၚသို႔တက္စဥ္ ေခ်ာ္လဲလု နီးပါးျဖစ္ခဲ့သည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲ က်င္းဝမ္ က ျမင္လိုက္ျပီး အျမန္ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္။ လီယြီက ရထားလံုးစီးတာထက္ ျပဳတ္က်လုနီးနီးျဖစ္တဲ့ ျမင္းကို စီးခ်င္ပံုရသည္။ ဒါေပမယ့္ က်င္းဝမ္ က ေရွာင္ယြီကို ရထားထဲပဲ တြဲပို႕ေပးလိုက္သည္။
မၾကာခင္မွာပဲ က်င္းဝမ္ ဟာ ရထားလံုး ထဲကို ဝင္လာၿပီး လီယြီကို ၾကည့္ရတာ အဆင္မေျပေၾကာင္း အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ လီယြီသည္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္အရာ မ်ားကို မဖုံးကြယ္ႏိုင္ေပ။ က်င္းဝမ္ သည္ ထိတ္လန႔္ေသာ အမူအရာျဖင့္ စိုးရိမ္ေနသည့္ ေရွာင္ယြီရဲ႕ မ်က္ဝန္းေလးကို ႀကည့္ကာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၿပဳံးျပကာ ထြက္သြားျပန္သည္။
လီယြီ: ? ? ?
က်င္းဝမ္ သည္ ရထားေပၚျပန္မတက္ေတာ့ဘဲ ရထားေဘးတြင္ သီးျခားစီျမင္း စီးခဲ့သည္။
လီယြီ အံ့ၾသသြားသည္ ၊ က်င္းဝမ္ က ရထားလံုး မစီးဘူးလား?
သူ ရထားလံုးျပတင္းက လိုက္ကာကို ဖြင့္လိုက္ကာ တစ္စုံတစ္ေယာက္အား ေမးရန္ျပင္စဥ္ ဝမ့္ရွီး၏႐ုပ္သြင္ကို အျပင္ဘက္တြင္ ရွိေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ သည္။
"ဝမ့္ကုန္းကုန္း...ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ "
ဝမ့္ရွီး သည္ ရွီဖုန္းျမိဳ႕သို႕ အတူလိုက္မည္ျဖစ္ကာ သူလည္း ရထားလံုး ေပၚတက္ရန္ မစီစဥ္ဘဲ ျမင္းစီးကာ တစ္ဖက္သို႔ လိုက္သြားခဲ့သည္။
"ဝမ့္ကုန္းကုန္း ရထားလံုးထဲ မလိုက္ဘူးလား!"
လီယြီ ေျပာလိုက္တာကိုျမင္ေတာ့ ဝမ့္ရွီးက လီယြီကို အျမန္ျပန္ထိုင္ခိုင္းၿပီး ၿပဳံးၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"အရွင္မင္းသားက အမိန႔္ရွိတယ္၊ ဝမ္ေဖးက ကိုယ္ဝန္ရွိေနတယ္...။ အရွင္မင္းသားက ဝမ္ေဖး..လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ၿငီးေငြ႕လာမွာကို ေၾကာက္လို႔ ရထားထဲမွာ သခင္ေလးေရွာင္ယြီကို အေဖာ္ျပဳခိုင္းထာပါတယ္။ တခုခုလိုအပ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္မ်ိဳးကို ေခၚလိုက္ပါ။ ဒီကြ်န္အိုႀကီးက ရထားလံုးအျပင္နားက ေတာက္ေလွ်ာက္ လိုက္ေနမွာပါ။ "
ဝမ့္ရွီး က သူ႔စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ႐ႊင္လန္းေနၿပီး ေယာက္်ားေလးက ဘယ္လို ကိုယ္ဝန္ရႏိုင္လဲ၊ ဒါက က်င္းဝမ္ရဲ႕အႀကံပဲျဖစ္ရမယ္၊ အရွင္မင္းသားလည္း သခင္ေလးလီကို က်ီစယ္ရတာကို ႀကိဳက္ပံုရတယ္လို႕ ေတြးေနသည္။
လီယြီ: "..."
လီယြီသည္ က်င္းဝမ္ ကို အေဝးက စိုက္ၾကည့္ေတာ့ က်င္းဝမ္က ၿပဳံးကာ ျပန္ၾကည့္ခဲ့သည္။ လီယြီသည္ ဒီအၿပဳံးကို ျမင္ေတာ့ လူယုတ္မာႀကီးက သူ႕ကို စားဖို႕ ဝါးဖို႕ ေစာင့္ေနသည္ ဆုိသည့္ သေဘာျဖင့္ ျပံဳးေနသည္ဟုသာ ေတြးလိုက္မိသည္ ။
ဒါေပမယ့္ က်င္းဝမ္ က သူ႔အတြက္ အရမ္းစဥ္းစားေပးခဲ့တယ္၊ ဒါက သူ အသြင္ေျပာင္းတဲ့အခါ ရထားေပၚမွာရွိတဲ့ လူေတြျမင္သြားမွာကို စိုးရိ္မ္စရာ မလိုေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ ရထားလံုးတစ္ခုလံုး သူတစ္ေယာက္တည္းရွိမွာေတာ့ ဘာမွ ေႀကာက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။
သူ႕မူလဇစ္ျမစ္ မေပၚခ်င္တဲ့အတြက္ သခင္ေလးလီ သည္ ကိုယ္ဝန္ရွိသလို ဟန္ေဆာင္ေန႐ုံသာ ရွိေတာ့သည္။
*********-********
KAMU SEDANG MEMBACA
(Completed) အာဏာရှင်ဆိုးကြီးရဲ့ အချစ်တော်ငါး (MM translation)
Fiksi SejarahGenre _ Historical, Romance, Comedy, Yaoi
Chapter (77-2) - ကိုယ်ဝန်ရှိနေသော ဝမ်ဖေး
Mulai dari awal
