(Completed) အာဏာရှင်ဆိုးကြီးရဲ့ အချစ်တော်ငါး (MM translation)

Chapter (60-1) - သခင်လေးယဲ့နှင့် တွေ့ဆုံခြင်း

   "ဒီကောင်လေးက တကယ်ကို မိန်းမဖြစ်နေတာကိုး..."  
 "ယဲ့သခင်လေး က ယောက်ျားတစ်ယောက်လို ဝတ်ထားတဲ့မိန်းကလေးကို ဘာကြောင့် ဈေးဝယ်ထွက်ဖို့  ခေါ်လာတာလဲ"
"ယဲ့သခင်လေးက တခြားတစ်ယောက်ရှိနေတာလား...။"  

*************-*****

Chapter (60-1) -  သခင္ေလးယဲ့နွင့္ ေတြ႕ဆံုျခင္း  

လီယြီသည္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ပစၥည္းအမ်ားအျပားကို လွမ္းျမင္ေနရေသာ္လည္း  မ႐ိုးသားေသာကုန္သည္ေႀကာင့္  သူ႔ရဲ႕ ေစ်းဝယ္ခ်င္စိ္တ္က ေပ်ာက္သြားျပီး ဒီအတုိင္းပဲ လွည့္ပတ္ႀကည့္ေနလိုက္သည္။
 

လီယြီ ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ စားေသာက္ဆိုင္သို႔ သူေရာက္လာေသာအခါ၊ ဝမ့္ကုန္းကုန္းက သူတို႕ကို ဒုတိယထပ္ရွိ ခမ္းနားထည္ဝါေသာ သီးသန္႕ခန္းသို႕လမ္းျပ ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။

စားေသာက္ဆိုင္၏အမည္မွာ "မူးယစ္ရီေဝေႏြဦးေလ " ျဖစ္ၿပီး အထူးသျဖင့္ ဒီစားေသာက္ဆိုင္သည္ အဓိကအားျဖင့္  အသားကင္ကို ေရာင္းေသာ ဆုိင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ပို၍စိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းသည္ဟု လီယြီ  ခံစားလိုက္ရသည္။
 
ဝမ့္ကုန္းကုန္းက က်င္းဝမ္နွင့္ လီယြီကို သီးသန္႕ခန္းထဲ ပို႕ေဆာင္စဥ္ အခန္းထဲမွာ သီတံျဖင့္ ကင္ထားေသာ အသားကင္န်င့္ သိုးေကာင္လံုးကင္က အဆင္သင့္ ခင္းက်င္းထားသည္။

 
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အသားကင္နံ႔ ျပင္းျပင္းက မ်က္ႏွာကို လာဟပ္ေတာ့ လီယြီက အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္း ရႉရႈိက္လိုက္တယ္။

အရမ္းေကာင္းတယ္၊ အသားကင္နံ႕က  ခုေခတ္နဲ႔ တူညီလုနီးပါးပဲ..

ဒါေပမယ့္ က်င္းဝမ္ အရင္စားျပီးမွ သူ စားသင့္တာ သိလို႕ လီယြီက ဗိုက္ဆာေနေပမယ့္ ေဘးမွာ ရပ္ေစာင့္ေတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်င္းဝမ္က သူ႕လက္ကို ဆြဲျပီး ခံုမွာ ဝင္ထိုင္ေစလို္က္မယ္လို႕ သူ မထင္ထားခဲ့မိဘူး။ ဒီလူက သူ႕အေပၚကို လက္ပါျပန္ျပီလား။
 
 လီယြီသည္ တုံ႔ျပန္ရန္ အခ်ိန္မရမီတြင္ သူ႔လက္ေတြက ႐ုတ္တရက္ ဆုပ္ကိုင္ခံလိုက္ရကာ  ပူေႏြးလာသည္။ က်င္းဝမ္က သူ႕ကို အဓိကခံုတြင္ ထိုင္ခိုင္းျပီးသားျဖစ္ေနေလျပီ။


က်င္းဝမ္လို ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေတာ္ဝင္မိသားစုက မင္းသားတစ္ပါးက စားေသာက္ဆိုင္ကို လာတာ ပထမဆံုးျဖစ္လို႕ ဆုိ္္င္ပို္င္ရွင္က ကိုယ္တုိင္ ဧည့္ခံရန္ သူတုိ႕ေနာက္ကေန အခန္းထဲကိုလိုက္ဝင္လာခဲ့သည္။ ဒါေႀကာင့္ အခုခ်ိန္ လီယြီက က်င္းဝမ္ လက္ထဲက သူ႕လက္ကို ရုန္းလိုက္ရင္ က်င္းဝမ္ အရွက္ရသြားမလားလို႕ စိုးရိမ္ကာ လက္ကို အတင္းမရုန္းနုိင္ပဲ စားပြဲဆီကို ဆြဲေခၚလာခံလိုက္ရသည္။
 

 က်င္းဝမ္ရဲ႕ေဘးက ခံုမွ ထိုင္မိလိုက္တာနဲ႕ လီယြီက တခုခု မွားေနတယ္ဆိုတာ သတိထားလိုက္မိတယ္။ အရင္က သူ႕ကို စာေရးသင္ေပးတဲအခါ က်င္ဝမ္ရဲ႕ေဘးမွာ ကပ္ျပီး ထိုင္တာ သူ႕အတြက္ မထူးဆန္းေပမယ့္ ဒီေန႕ ေစ်းအဝင္ဝမွာ ဝမ္ေဖးလို႕ အေခၚ ခံလိုက္ရလို႕ လီယြီက နည္းနည္းတြန္႕ေနခဲ့တယ္။ တကယ္လို႕သူက က်င္ဝမ္ရဲ႕ေဘးမွာ ကပ္ထုိင္လိုက္ရင္ အဲ့ဒါ ဝမ္ေဖး ဆိုတာကို လက္ခံလိုက္သလို မျဖစ္ေပဘူးလား။

က်င္ဝမ္က သူ႕ကို ႀကိဳက္ေနတယ္ဆုိတာ သိေပမယ့္ သူက က်င္ဝမ္ရဲ႕ ဝမ္ေဖး မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ ဒါေႀကာင့္ လီယြီက ထိုင္ခံုကေန ခ်က္ခ်င္း ျပန္ထလိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ခံုမွာ ထုိင္ေနျပီးသား က်င္းဝမ္က လီယြီရဲ႕ပုခံုးကို ဖိျပီး ျပန္ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္။


လီယြီက တုံ႔ဆိုင္းေနေသးေပမယ့္ က်င္းဝမ္ကိုယ္တုိင္ သိုးေကာင္လံုးကင္က ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းကို ဖဲ့ျပီး လီယြီရဲ႕ေရွ႕က ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။

လီယြီရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ေတာက္ပလာတယ္။

အိုး...... ဒီေလာက္ႀကီးမားျပီး ေမႊးႀကိဳင္သင့္ပ်ံ႕ျပီး ေ႐ႊညိဳေရာင္ျဖစ္ေအာင္ ကင္ထားတဲ့  သိုးေျခေထာက္ကင္ကို သူ တခါမွ မစားဖူးေပ။

လီယြီက သတိမထားမိခင္ အသားကင္ထည့္ထားတဲ့ ပန္းကန္ေလးကို ေငးစိုက္ႀကည့္ကာ တံေတြးကို ျမိဳခ်လိုက္မိသည္။ အသားကင္ ထည့္ထားတဲ့ပန္းကန္ေရွ႕မွာ  င႐ုတ္သီးမႈန႔္၊ ဇီယာမႈန္႕၊ ေျမပဲ၊ ႏွင့္  ပဲငံျပာရည္တို႕ ထည့္ထားသည့္ ပန္းကန္ျပားငယ္မ်ားစြာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႕   အံ့အားသင့္စြာေမးလိုက္သည္။
  "  အမ်ားႀကီးပါလား?"

စားေသာက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္က လီယြီကို အျမန္ရွင္းျပလိုက္တယ္။

 "ဒါက က်င္းကြ်ယ္ရဲ႕ ထုံးစံပါ။ အသားကင္ကို သူ႕ခ်ည္းပဲ စားနုိင္သလို ဒါေတြနဲ႕ တို႕ျပီးေတာ့လည္း စားလို႕ရပါတယ္   "

လီယြီသည္ ဒီလို တို႕စားရတာကို ႏွစ္သက္သည္။ သူက အသားကင္ကို ပဲငံျပာရည္နွင့္ တို႕ကာ စားဖို႕ လုပ္လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ အသားကင္ေပၚတြင္  ငရုပ္သီး အစပ္မႈန႔္ ႏွင့္ ဇီယာ အနည္းငယ္ကို ထည့္ၿပီး ႏွမ္း   အနည္းငယ္ ျဖဴးလိုက္သည္။ ေခါင္းေမာ့ၿပီး သူေဌးကို သူလိုခ်င္တာ ေမးလိုက္သည္။

"ႏွမ္းဆီနဲ႔ ၾကက္သြန္ျဖဴေထာင္းထားတာ  ရွိလား"  

လီယြီသည္ ကမာေဆာ့စ္အေၾကာင္း အမွန္တကယ္ ေမးခ်င္ေသာ္လည္း ေရွးေခတ္က ကမာေဆာ့စ္ မရွိနိုင္တာေႀကာင့္  ႏွမ္းေမႊးကို ေျပာင္းေမးခဲ့သည္။

သူေဌးက အသားကင္ စားနည္းကို သိတဲ့သူ႕ကို အံ့ႀသစြာ ၾကည့္ၿပီး  အျမန္ေျပာလိုက္သည္။

"ဟုတ္ကဲ့... ရွိပါတယ္ "  

အထက္တန္းစား မႉးမတ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒီႏွစ္မ်ဳိးကို မႀကိဳက္တဲ့အတြက္ သူေဌးက ဧည့္သည္ေတြ စိတ္အေနွာက္ယွက္ျဖစ္မွာစိုးလို႕    စားပြဲေပၚမွာ မျပင္ဆင္ထားဘူး။

လီယြီသည္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ ပါဝင္ပစၥည္းမ်ားကို ေရာစပ္ၿပီးေနာက္ စားေသာက္ရာမွာ ၿပီးျပည့္စုံသြားသည္ဟု ခံစားကာ က်င္းဝမ္ ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ က်င္းဝမ္ေရွ႕က ပန္းကန္လုံးထဲမွာ ဘာ အသားကင္မွ မရွိဘူး။

လီယြီက  တခ်က္ ေတြးၾကည့္ေတာ့ က်င္းဝမ္က ဘယ္လိုစားရမွန္း မသိဘူးထင္တယ္ လို႕ေတြးလိုက္သည္။

ေနာက္တစ္ခုက မင္းသားေတြဟာ ေပါင္းထားတဲ့အစားစာ၊ ေႀကာ္ထားတဲ့အစားစာေတြကို အမ်ားစုစားၾကၿပီး အသားကင္စားတာ ရွားတယ္။ က်င္းဝမ္က သူ႕ကို သုိးကေလး ေျခေထာက္ကင္ကို ဖဲ့ေပးခဲ့လို႕ သူက ထိုအသားတစ္ဝက္ကိုပဲ စားရေသးတယ္။
 
"အရွင့္သား...ကြ်န္ေတာ္ အရွင့္သားကို ကူညီေပးရမလား...  " လီယြီက အသံတိုးတိုးျဖင့္ ေမးသည္။

က်င္းဝမ္က လီယြီ ဆီက ဒီစကားေလးကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ ေစာင့္ေနခဲ့ရတာ ျဖစ္ၿပီး  ႏႈတ္ခမ္းကို ေကာ့ကာ ျပံဳးလိုက္သည္။ သူက လီယြီ၏ လက္ထဲကို သူ႔ပန္းကန္လုံးေလးကို အမွတ္တမဲ့ ထည့္ေပးလိုက္သည္။

လီယြီသည္ ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္မ်ားကို ပန္းကန္ေလးထဲ ထည့္ေပးကာ ေသခ်ာေအာင္ ေမးလိုက္သည္။
  "အရွင္မင္းသား....  ၾကက္သြန္ျဖဴေထာင္းကို စားမလား၊ အရွင္မင္းသား ေျမပဲေရာ စားသလား"
 
က်င္းဝမ္က လီယြီ ဘာေျပာေျပာ ေခါင္းခ်ည္းသာ ျငိမ့္ေနျပီး လီယြီ အလုပ္ရႈပ္ကာ ေရာစပ္ေပးေနသည္ကိုသာ ႀကည့္ေနသည္။

ခဏအၾကာတြင္ ေရာေႏွာထားေသာ ပါဝင္ပစၥည္းမ်ားကို ပန္းကန္လုံးတစ္လုံးထည့္ကာ ေမႊလိုက္သည္။
 ထိုစဥ္ က်င္းဝမ္က မႀကာေသးခင္က လီယြီက သူ႕ကို သခြားသီးသုပ္လုပ္ေပးခဲ့သည္ကို သတိရသြားခဲ့သည္။

လီယြီက ပန္းကန္ကို လွမ္းေပးကာ ေျပာလိုက္သည္။

 "အရွင္မင္းသား.... ဒီတို႕စားရမယ့္ အနွစ္ကို အရွင္မင္းသား ႀကိဳက္တတ္တဲ့ အရသာနဲ႕ ညွိျပီး လုပ္ေပးထားပါတယ္။ အရွင္မင္းသား ဒါကို စမ္းျပီး တို႕စားႀကည့္ပါ။ အသားကင္ခ်ည္း သက္သက္ စားတာထက္   ပိုအရသာရွိတယ္"

က်င္းဝမ္က ဝမ့္ကုန္းကုန္း စိ္တ္ပူစြာ ႀကည့္ေနသည္ကို လ်စ္လ်ဴရႈျပီး အသားကင္တစ္ဖတ္ကို ယူကာ    ဟင္းခတ္အေမႊးအႀကိဳင္ထဲ  ႏွစ္ၿပီး တို႕စားလိုက္သည္။ က်င္းဝမ္က ထိုအရာကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ဝါးစဥ္ မ်က္နွာတစ္ခ်က္မွ မေျပာင္းလဲေပ။
 

စားလို႔ေကာင္းတယ္။

က်င္းဝမ္က ေက်နပ္စြာျဖင့္ လီယြီကို ၿပဳံးျပလိုက္သည္။

လီယြီသည္ သိုးငယ္ေျခေထာက္ကင္ က်န္တစ္ဝက္ကို အျမန္စားၿပီး သိုးသားဟင္းခ်ိဳေသာက္ကာ အမဲသား အတံုးႀကိီးႀကီးနွပ္ထားသည့္ ဟင္းကို ဓါးနွင့္ ကိုယ္တုိ္င္လီွးျဖတ္လိုက္သည္။ လီယြီက ဓါးကိုင္မကြ်မ္းလို႕ လွီးထားတာမလွေပေပမယ့္ သူ ထည့္ေပးတာ အမ်ားစုကို က်င္းဝမ္က စားပစ္လိုက္သည္။
 

ခဏေလာက္စားေသာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အျပင္က လူတစ္ေယာက္က ခ်န္အန္းအိမ္ေတာ္က သခင္ေလး ယဲ့ခ်င္းဟြမ္က က်င္းဝမ္ကို ေတြ႕ခ်င္ေႀကာင္း သတင္းပို႕ခဲ့သည္။

 လီယြီ - "..."

လီယြီသည္ သိုးကေလး၏ေျခေထာက္ကို စားေနရာမွ ခ်လိုက္သည္။ သူက က်င္းဝမ္ကို တခ်က္ႀကည့္လိုက္သည္။   မင္းသားက သူ႔ကိုၾကည့္ေနလို႕ လီယြီက ဝမ့္ကုန္းကုန္း ကမ္းေပးသည့္ ပ သန႔္ရွင္းေသာ ပုဝါတစ္ထည္ကို က်င္းဝမ္ဆီ ကမ္း ေပးလိုက္သည္။ လီယြီသည္ ဆီေတြနဲ႕ ေတာက္ေျပာင္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ ပါးစပ္ကို သုတ္လိုက္ၿပီး က်င္းဝမ္ ကို သံသယျဖင့္ ၾကည့္သည္။

ယဲ့သခင္ေလးက ဒီမွာ ဘာ လာလုပ္ေနတာလဲ။ သူ႔ကိုလည္း အတူတူ  ေဈးဝယ္ဖို႕ က်င္းဝမ္က ယဲ့ခ်င္းဟြမ္ကို ေခၚလိုက္တာလား။

လီယြီ အေတြးလြန္သြားသည္။ ေသခ်ာပါတယ္။ က်င္းဝမ္က  "မသက္ဆိုင္တဲ့" လူေတြကို ဖိတ္ၾကားထားမွ မဟုတ္ေပမယ့္ က်င္းဝမ္က ဒီ ဆိုင္မွာ ေရာက္ေနတယ္ဆုိတာ သိသြားလုိ႕ သခင္ေလးယဲ့က သူ႕ဖာသာ လာခဲ့တာ ျဖစ္နုိင္တယ္။

က်င္းဝမ္ရဲ႕ အႀကည့္ေတြက မုန္တိုင္းထသလို မည္းေမွာင္လာခဲ့လို႕ ဝမ့္ကုန္းကုန္းက သူ႔ႏွာေခါင္းကို အျပစ္ရွိစြာ အသာပြတ္ လိုက္သည္ ။ သူ႕ကို က်င္းဝမ္ ဘယ္ကိုသြားသလဲဆိုတာ ေမးခဲ့လို႕ ယဲ့သခင္ေလးက က်င္းဝမ္ ေရာက္ရွိေနတဲ့ေနရာကို သိသြားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္။

က်င္းဝမ္က ယဲ့ခ်င္းဟြမ္ကို အထဲဝင္ခုိင္းဖို႕ ဝမ့္ကုန္းကုန္းကို ေခၚခိုင္းလိုက္တယ္။ ေခြးတစ္ေကာင္နဲ႕ အျမဲ သြားလာတတ္တဲ့ ယဲ့ခ်င္းဟြမ္က အခု တစ္ေယာက္တည္း လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။
 

ခ်ဴးရန္႕ရီထက္ အနိမ့္က်တဲ့ ပိန္သြယ္သြယ္နွင့္ မိန္းမဆန္ဆန္ေခ်ာေမာတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို အတူေခၚေဆာင္လာခဲ့တယ္။ ထိုေကာင္ေလးက မက္မြန္သီးလို အရည္လဲ့ေသာမ်က္ဝန္းတစ္စံုကို ပို္င္ဆို္င္္ထားျပီး   လွပေသာႏွာေခါင္းေလး၊ ခ်ယ္ရီေရာင္ သမ္းေနသည့္ ပန္းေရာင္ နူတ္ခါးပါးေလးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည္။ ထုိလူငယ္ေလးက ယဲ့ခ်င္းဟြမ္ရဲ႕လက္ေမာင္းကို တင္းတင္းတြယ္ဖက္ထားသည္။

လီယြီက ယဲ့ခ်င္းဟြမ္ကို ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နွင့္ အရမ္းရင္းနွီးတဲ့ပံုစံနဲ႕လာခဲ့တာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ လန္႕သြားခဲ့တယ္။ ယဲ့ခ်င္းဟြမ္က တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္လို႕ ဒီေကာင္ေလးက သခင္ေလးယဲ့ရဲ႕ ညီငယ္ မျဖစ္နုိ္င္ဘူး။ သူနဲ႕ ထိုေကာင္ေလး  အရမ္းရင္းႏွီးတာ ထူးဆန္းပုံရပါတယ္။

ဒါ့ျပင္ သခင္ေလးယဲ့ က မင္းသမီးေလးကို လက္မထပ္ခ်င္ဘူးလား။ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဒီေလာက္ရင္းႏွီးေအာင္ ေနေနတာ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

လီယြီသည္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်တစ္ခုကို ေတြးကာ သူ႔အနားရွိ က်င္းဝမ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ လိင္တူႀကိဳက္နွစ္သက္တာက ကူးစက္ႏိုင္သလား။

ယဲ့ခ်င္းဟြြမ္က က်င္ဝမ္ေရွ႕မွာ ဘယ္တုန္းကမွ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း မလုပ္ဖူးဘူး။ အခုေတာ့ သူက လူငယ္ေလးကို က်င္းဝမ္ရွိတဲ ့သီးသန္႕ခန္းေလးထဲကို ေခၚလာျပီး ရွက္တက္တက္နဲ႕ ဘာမွ မေျပာခင္ အရူးလို ရယ္ေမာေနတယ္။

လီယြီက ပိုျပီး  သံသယရွိလာသည္။

ယဲ့ခ်င္းဟြမ္ အနားရွိ လူငယ္ေလးသည္ အစပိုင္းတြင္ သူတို႕ကို ဆန္းစစ္ေလ့လာကာ ႀကည့္ေနေပမယ့္ လီယြီကို ျမင္ေတာ့ ဘာမွ ထူးဆန္းဟန္မျပေပ။ က်င္းဝမ္ကိုျမင္ေတာ့ ထုိလူငယ္ေလးသည္ ႐ုတ္တရက္ သူ႔ပါးစပ္ကို ဖုံးကာ ယဲ့ခ်င္းဟြမ္ကို တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။

ထိုလူငယ္ေလးရဲ႕ အသံထြက္လာတာနဲ႕ သူက ဘယ္သူဆုိတာ ေပၚသြားေတာ့တယ္။ ဘာေႀကာင့္လဲဆုိေတာ့ အသံေလးက နူးညံ့ေပ်ာ့ေျပာင္းျပီး မိန္းကေလး သံျဖစ္ေနေသာေႀကာင့္ပင္။

က်င္းဝမ္နဲ႕ယဲ့ခ်င္းဟြမ္က တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခဏမွ်ၾကည့္ေနစဥ္ လီယြီ တစ္ေယာက္ စဥ္းစားခန္းထဲ နစ္သြားေတာ့သည္။
   "ဒီေကာင္ေလးက တကယ္ကို မိန္းမျဖစ္ေနတာကိုး..."  
 "ယဲ့သခင္ေလး က ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လို ဝတ္ထားတဲ့မိန္းကေလးကို ဘာေႀကာင့္ ေဈးဝယ္ထြက္ဖို႔  ေခၚလာတာလဲ"
"ယဲ့သခင္ေလးက တျခားတစ္ေယာက္ရွိေနတာလား...။"  

*************-*****