Één van de grootste angsten van de mens is om levend begraven te worden. Sommigen denken dat dit slechts angstaanjagende dingen zijn uit horrorverhalen, maar in de realiteit komt dit redelijk vaak voor...
Aan het einde van de 19e eeuw en aan het begin van de 20e eeuw, was de geneeskunde nog niet zo uitgebreid als vandaag. Zieken werden vaak per ongeluk dood verklaart en daarna levend begraven.
Bij het opgraven van sommige mensen werden er vaak klauwsporen aangetroffen aan de binnenkant van hun doodskist. Dat wijst er op dat de persoon die begraven was niet dood was, toen hij of zij werd begraven.
De zieke mensen die levend begraven werden, werden wakker en begonnen in paniek te gillen en te schreeuwen zonder resultaat. Daarna probeerden ze om met hun nagels uit de kist te breken maar wederom zonder resultaat.
Onder de grond kan niemand je horen en je kan niet uit de kist breken dus je sterft langzaam in het donker en je wacht tot de zuurstof stilaan op raakt en je stikt.....
Bedankt voor het lezen en vergeet niet om te stemmen en te volgen
Deze ervaring is een vreselijke ervaring en de kans dat het vandaag de dag zal gebeuren is bijna onbestaande, maar toch gebeurt het in sommige delen van de wereld nog steeds.