Kaos'un Varisi 1-2

Bölüm 141

AGALAR BU BÖLÜM TAMAMEN FANTEZİ ÜSTÜNE KURULU. İLLA OKUYUN DEMİYORUM. HİKAYENİN GİDİŞATIYLA İLGİLİ DEĞİL. TAMAMEN AFRODİT-ÖLÜM'ÜN İLİŞKİSİ. HADİ İYİ OKUMALAR.

----------------------------------------------------

''N-ne dediğini anlamadım?''

Afrodit, Ölüm'ü doğru işitmediğini düşünüyordu. 

''Bence anladın. 9 katmana gideceğim. Eğer gelmek istiyorsan, yerin hazır.''

Afrodit, Ölüm'ün dediklerinden sonra heyecanlanmıştı. 9 katmanı bizzat o anlatmıştı. Hiç bir ölümlünün, hatta yarı tanrıların bile girmeye izinlerinin olmadığı 9 katmana kendisi gidecekti. Eğer isterse.. Tabii ki de istiyordu! 

''Evet çok isterim!''

Afrodit heyecanlı bir şekilde bunu söylediğinde, ilk başta utansa da Ölüm'ün yüzünde oluşan gülümsemeyi görünce utancı gitti. İlk defa kendisiyle dalga geçer gibi gülümsemiyordu.

'' O zaman 9 katmana yakışır bir şekilde giyinmeliyiz.''

Ölüm elini salladığında, sadece iki tane elbise odasında belirdi. Kendisi ise çırılçıplak kalmıştı. Afrodit gözlerini onun göğüslerinden zorlukla alıp, aşağıya doğru çevirdiğinde kendisinin de aynı durumda olduğunu görünce çığlığı basıp elleri ile kendi vücudunu örtmeye çalıştı. 

''NEDEN BÖYLE BİRŞEY YAPTIN Kİ!!?''

Ölüm'e bağırmaması gerektiğini biliyordu. Fakat böyle bir durumda, tedbiri elden bıraksa da, sonucu önemli değildi. Ölüm'e baktığında bir anda karşısında bulunca, geriye doğru gitmeye çalışsa da, ona sarılan Ölüm ile bu imkansız bir durumdu.

Afrodit kendisine sarılan Ölüm'ün nasıl bu kadar sıcak vücudu olduğunu düşünmeden edemiyordu. Kendisi ile aynı boyda olduğu için, gözlerine kilitlendi. Sanki gözleri onu içine çekiyormuş gibi parıldıyordu. Ölüm ona gitgide yaklaşırken, Afrodit'in kalbi gitgide daha hızlı atmaya başladı. Neredeyse öpecek kadar yakına geldiğinde durup gülümseyerek,

''Birlikte uyuyoruz. Birlikte banyo yapıyoruz. Senin bu güzel vücudunu ne kadar görsem de, her seferinde heyecanlanıyorum Afrodit. Beni çıplak gören sadece bir kişi vardı. Oda babam olarak gördüğüm Hükümdarımız Ma'at'tan başkası değildi. Sen ise ikincisin. Ve bana her baktığın sefer bundan hoşlandığını biliyorum. Bu yüzden bundan utanmana gerek yok değil mi, Afrodit?''

Afrodit, Ölüm'ün konuşması ile şaşırmıştı. İlk defa kendisine küçük sapık gibi şeyler demiyor ve ismiyle hitap ediyordu. Üstelik onun vücudunu gören ikinci kişiydi. Hatta birinci denilebilirdi, çünkü Akira onun babası gibiydi. Afrodit yutkunarak kafasını salladı. Gözlerini, kendisine sıkıca sarılan Ölüm'ün yüzüne çevirdiğinde yanaklarının ilk defa pembeleştiğini gördü. Bu davranışında ani değişikliği anlamamıştı. Ama ne önemi vardı ki?

Ölüm onu bırakmadan önce yanağına ufak bir buse kondurmayı ihmal etmemişti. Hükümdarı onun hakkında karar verdiyse, artık kalbini dinlemesi gerektiğini biliyordu. Afrodit'in vücudunu görmek istemesini daha önce sadece onu sinir etmek için olduğunu söyleyerek kendisini rahatlatmıştı. Şimdiyse tam bir aşık gibi davranabilirdi. Kendisini kandırmadan hemde..

Sarılmayı bıraktığında, Afrodit hemen elini yanağına götürdü. Şuan şaşkınlıktan konuşamayacağı belliydi. Ölüm elini salladığında, iki tane kadın iç çamaşırı belirdi. 

''Bunlar senin.''

Afrodit, Ölüm'ün elindeki şeyleri gördüğünde yanakları kızarsa da, elini uzatarak onları almaya çalıştı. Çalıştı diyorum, çünkü Ölüm bir anda elini çekip gülümseyerek,