The Billionaire's Playmate

Chapter 105

At hindi nga siya nagbibiro sa sinabi niya. Pagdating na pagdating namin sa kaniyang bahay ay ibinaba niya lang ang mga gamit ko sa kaniyang silid ay sinunggaban na niya ako kaagad ng halik. Mariin at malalim. Ang mga kamay niya ay mabilis na inalis ang aking saplot sa katawan at sino ba naman ako para humindi pa?

"Ohhh... yeah... Thaliana... keep doing that, baby..."

Ilang minuto lang ay nasa ibabaw niya ako at patuloy sa pagtaas baba. Isang oras na pero wala talaga siyang kapaguran. Kung saan-saan na kami pumwesto sa kaniyang silid. Ayaw niya pa rin tumigil.

"Ahhh! ahhh!" ungol ko nang salubungin ni Rozzean ang paggalaw ng balakang ko. Pinagpalit niya ang pwesto namin at inihiga ako sa kama. He was behind me, pushing his manhood in and out.

"O-Ohhh... Rozzean..."

"Thaliana, fck... so t-tight... still so tight, baby... hmmm."

Isa... dalawa... tatlo hindi ko mabilang kung ilang beses na akong nilabasan hanggang sa tumigil na si Rozzean. Nasa ibabaw niya ako, nakasubsob ako sa kaniyang dibdib. His hands were on my back. Humahaplos pababa.

Nang umangat ang tingin ko sa kaniya ay napahawak ako sa kaniyang mukha. My fingers touch his stubble.

"Let's take a bath..."

Pagkasabi ni Rozzean non ay binuhat niya ako at dinala sa bathroom. Nang ibaba niya ako ay hinawakan ko ang kaniyang mukha. Pinagdiskitahan ko na hilahin ang kaniyang stubble na ikinakunot ng kaniyang noo.

"Why? Do you want me to shave?"

Napalabi ako. Gusto ko na ako ang gumawa non.

"Can I?" tanong ko habang nakatingin sa kaniya.

Rozzean smiled and nodded. Kinuha niya ang razor at ang cream. Iniabot niya iyon sa akin. I applied the cream on his face. Seryoso ako sa aking ginagawa habang nakaupo si Rozzean. His hands were on my waist.

"Am I doing it right?" tanong ko habang ina-applyan ang kaniyang baba.

He just nodded and I continue to apply the cream. Pagkatapos ay ginamit ko ang razor. Naka-pokus ako sa pagse-shave sa kaniya habang siya naman ay nakatingala at nakatingin sa akin. Nang matapos ako sa aking ginagawa ay napangiti ako. Rozzean stood and clean his face. I took the towel and dry him.

"Hmm... I like doing this," sabi ko sa kaniya.

Humawak siya sa aking baywang at hinapit ako. Hinalikan niya ang aking noo pababa sa aking ilong hanggang makarating sa aking mga labi.

"Then, my baby will do it. You can do everything that you want with me."

Pagkatapos namin na maligo na dalawa ay nakatulog si Rozzean kaya ako naman ay bumaba upang pumunta sa kusina. Nakita ko si manang na naghahanda ng aming hapunan. Napangiti ako, kanina kasi nang dumating kami ay wala siya, mukhang may pinuntahan.

"Manang..."

Mabilis siyang lumingon sa akin. Nakita ko ang gulat sa kaniyang mga mata. Naglakad ako palapit sa kaniya at niyakap siya. Na-miss ko siya ng sobra! ngayon ay talagang magkakasama na kami dito!

"T-Tali-- a-ang ibig kong sabihin ay Thaliana... hija, naku..."

Hinagod ko ang likod ni manang. Nang humiwalay ako sa kaniya ay nakita ko na nanggigilid na ang kaniyang mga luha. Alam ko na isa si manang sa nag-alala sa akin nang mawala na lang akong bigla dito sa bahay ni Rozzean.

"Pasensiya na po talaga si ginawa ko, manang, alam ko po na pinag-alala ko kayo ng sobra. I am very sorry po, manang... sorry po..."

Hinawakan niya ako sa pisngi at umiling siya. Nakangiti si manang sa akin habang hinihimas ang aking mukha.

"Ano ka ba... nakalipas na iyon, anak, ang mahalaga ngayon ay ito, masaya na kayo ni sir, nagmamahalan. Naku, hindi ko talaga alam na totoo ang mga sinabi mo noon sa akin, hindi ko kasi mapaniwalaan pero ngayon ay naniniwala na talaga ako! pero nakakabigla pa rin, anak... isa ka pa lang anak mayaman!"

Tumango ako sa sinabi ni manang at muli siyang niyakap.

"Ano po ang iniluluto mo? tulungan ko na po kayo!" sabi ko.

"Ayaw ko sana kaso tiyak na mas matutuwa si sir kapag ikaw ang nagluto," sagot niya sa akin habang nakangiti.

I spend my time cooking with manang in the kitchen. Nang makatapos kami ay alas syete na ng gabi. Naghanda na rin ako sa dining area ng pagkain. Tulog pa rin kasi si Rozzean at hindi pa ito bumababa.

"Sandali lang po, manang, tatawagin ko na po si Rozzean--"

"Thaliana!"

Nagsalubong ang mga kilay ko nang marinig ko ang malakas na sigaw niya. Mabilis akong naglakad papunta kay Rozzean dahil doon.

"Thaliana!"

"Manang! nakita mo ba si..."

Napahinto si Rozzean nang makita niya ako sa kaniyang harapan. Naglakad siya palapit sa akin at bigla na lang akong niyakap. Taas baba ang dibdib niya at ramdam ko ang panginginig ng kaniyang katawan habang nakayakap sa akin.

Hindi ako kaagad nakapagsalita. Nakaawang ang mga labi ko sa gulat. Ang mga kamay ko ay natigilan at hindi makayakap kay Rozzean nang maramdaman ko pa rin ang panginginig niya.

Damn...

"Thaliana... I... I thought you left me."

Humiwalay siya sa akin at nakita ko ang takot sa mga mata niya.

"B-Bumaba lang ako... tinulungan ko rin si manang na magluto, hindi naman ako aalis, Rozzean. Hindi na kita iiwan."

Ipinikit niya ng mariin ang kaniyang mga mata. Matagal na hindi siya dumilat. Bumigat ang aking paghinga sa nakikita kong reaksyon sa kaniya. I hurt him so bad when I left as Tali. Hanggang ngayon ay nahihirapan siyang tanggapin na hindi ko na siya iiwan. Natatakot pa rin siya.

"Rozzean..."

Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya. Ikinulong ko ang kaniyang mukha sa aking mga palad.

"I am not going anywhere, baby... hindi na ako aalis. Hindi na kita iiwan."

Tumango siya ng tatlong beses habang ang mga mata ay nakapikit pa rin. Nang dumilat siya ay naroon pa rin ang takot. Umangat ang isang kamay ni Rozzean at hinawakan ang kamay ko na nasa kaniyang mukha.

"We are getting married soon, I will not leave you, hinding-hindi na ako aalis, Rozzean and if you are scared then I will stay here in your house, hmmm?"

Tumango siya ulit sa akin.

"Baby... I am sorry, hindi ko mapigilan hindi isipin..."

Umiling ako sa kaniya. Ako ang may kasalanan kung bakit siya ganito katakot.

"I should be the one to apologize," hinapit ko ang batok niya at niyakap ko siya. I caressed his back to calm him.

"I made you like this. I am sorry, pero hindi na ako aalis, ha? hindi na kita iiwan, Rozzean. I will stay by your side. Kung hindi mo mapigilan na hindi isipin ay nandito ako palagi para ipaalala sa iyo na hindi na ako aalis."

Gumanti siya ng yakap sa akin. Mas mahigpit. Naramdaman ko ang paghupa ng panginginig ng kaniyang katawan. Hindi na rin siya naghahabol ng hininga. Gumaan ang pakiramdam ko dahil kumakalma na siya ngayon.

Rozzean was so scared.

"I love you, baby... I love you so much..." bulong niya sa aking tainga.