Najważniejszy (Awi I Czarek)

Anna

Następne dni wyglądały tak samo, mężczyzna bił mnie, krzyczał itp. Nie wiedziałem co mogłem poradzić gdyż nie miałem ze sobą telefonu, ani kontaktu ze światem. Byłem cały i siniakach, ranach itd. Domyśliłem sie ze rodzice bardzo sie o mnie martwili. Leżałem pobity na podłodze nie mogąc sie ruszyć z bólu. Tak sie stresowałem i bałem przez te dni, ze gdy tylko usłyszałem najmniejszy dźwięk wpadałem w histerię.

Leżąc tak, usłyszałem syreny. Może przyjechali po mnie? Eh... Złudne nadzieje.
W tym momencie drzwi się otworzyły a do środka wbiegł policjant.

-Nic ci nie jest?! -Zapytal wchodząc do pomieszczenia.

-Boli... -Jeknalem. Szczerze mówiąc, teraz czułem sie naprawdę bezpieczny

Kilka minut później pod domem zaparkowała karetka, wysiadł z niej Piotrek, Basia i...I Anna... Jak mi ulżyło, nie da sie powiedzieć.

-Jezu Czarek! -Krzykneła kobieta przybiegając do mnie.

-Ał... -Wyszeptalem, gdyż na nic innego nie było mnie stać, gdy kobieta dotknęła mój brzuch.

*Anna*
Kiedy zobaczyłam Czarka, kamień spadł mi z serca. Chłopak Był ledwo przytomny. Gdy odkryłam jego brzuch wszędzie były poparzenia, siniaki oraz rany. Momentalnie poczułam złość, podbiegłam do Kamila którego policja zakuła w kajdanki i wyprowadzała z domu. Nie chcecie wiedzieć jak go zwyzwalam, chciałam go uderzyć, jednak policjanci mnie powstrzymali, miałam ochotę zrobić mu to samo co on mojemu dziecku. Skurywsyn... Po chwili zobaczyłam Auto Wiktora. Jak sie okazało Piotrek go wezwał.

Nie mogłam przestać patrzeć na Czarka, chłopak stracił przytomność Jednak wszytsko było w porządku. Momentalnie wybuchłam ogromnym płaczem, Wiktor który wyszedł z samochodu wchodząc do pomieszczenia, przeraził się. Gdy zobaczył że płacze przytulił mnie i starał uspokoić, jednak on też był w złym stanie emocjonalnym.

Po kilku minutach pojechaliśmy do szpitala, znaczy ja w karetce, Wiktor tuż za nami.

Dobiliscie chyba najwięcej głosów z wszystkich części, także zgodnie z obietnicą daje wam kolejny 🤭