KIRMIZI KİTAP OLUYOR

❦ BÖLÜM -14-

Hellö 💦

Genç kız kitabını aldı ve balkon kapısını açtı. Dışarıdaki nemli ve sıcak hava anında kendisini karşılarken derin bir nefes alıp bırakmak zorunda kaldı. Sıcaktan pek hoşlanmazdı ama denizin bıraktığı gece manzarası istemsiz onu balkona çıkmaya itti.

Kapıyı kapatıp içerisinin sıcak olmasını engellemek istediğinde yan taraftaki ışık dikkatini çekmişti. Başını çevirip baktığında ise patronunun rahat kıyafetleriyle sandalyesine oturmuş, kahvesini yudumlarken kitap okuduğunu görmüştü. O an, bedeninde garip bir elektriklenme söz konusu olurken şaşırmadan edemedi. Böyle gıcık bir adam, nasıl oluyordu da kitap okuyordu? Ah! Ona kalsa bütün kötü alışkanlıkların hepsini bu adama yükleyecekti ama şimdi karşısında gerçekten kitap okuyordu.

Başını kaldırıp kendisine bakan adam ise kendisinin onu izlediğini fark etmişti.

Ahzal, pijama takımlarını giymiş ve saçlarını da mısır örgüsü yapmış, elinde kitapla duran kadına baktığında istemsiz gözlerini kısmadan edemedi. Ne yani, o da mı kitap okuyacaktı? Gece eğlencelerine gider, otelin tadını çıkarır sanıyordu oysaki.

Hamra, yakalanmanın verdiği gerginlikle gülümsedi.

"Siz de mi kitap okuyordunuz?"

"Evet, sen de okuyacaksın galiba?"

Genç kız başını onaylar anlamda salladı ve sandalyesine yavaşça oturdu. "Evet, uyumadan önce okumayı seviyorum." dediğinde Ahzal, duyduklarına karşı şaşırmadan edemedi. Bu devirde kitap okuyan insan bulmak pek kolay değildi ve hakkında hep düşündüklerinin tersi çıkan kadın her defasında da kendisini şaşırtmayı başarıyordu.

"O zaman seni tutmayayım." diyen genç adam ise olduğu yerde merakla kızı incelemeye devam etti.

Hamra, karşısındaki adamın Ahzal olduğunu düşünerek ilk başta kaldığı sayfayı açtığında odaklanamadı ve sayfayı üç kere falan okumayı denedi. Kısa süre içerisinde kitaba odaklandığında ise kendisinden geçmiş bir şekilde kitapta olan heyecanlı olaya dalmıştı. Ahzal'ın kendisini izlediğinden bihaber hâlde kitaba dalmışken genç adam o geldiğinden beri kitabına geri dönememişti. Merakla karşısındaki kadını izliyordu. Başından başlamasını falan bekledi ama sonlara yaklaşmış kalın kitapta gayet de sayfa çevirip heyecanlı bir şekilde okumaya devam ediyordu. Ne yani, o kitapta bu kadar heyecanlı ne olabilir ki bu kadar merakla kitaba dalabiliyordu?

Ne okuyordu bu kadın?

Merakla kitaba baktı ama bir şey gözükmüyordu. Örgüsüyle aydınlanmış yüzünde ise her an şaşkınlığa dair mimikler belirip duruyordu. Sonuna yaklaştığını gördüğü kadını izlemeyi bırakmayı düşündü ama dudakları aralanmış bir şekilde hayretle kitap sayfasına bakması ile olduğu yerde kendisini gülümserken bulmuştu.

Daha önce kimseyi kitap okurken izlemeyi falan düşünmemişti. Kitap okuyan insanı izlemek de neyin nesiydi? Ama karşısındaki kadın, bu tezi çürütecek kadar hararetle okuyordu kitabı. Az önce kendisini bu kadar şaşırtan şey ne olmuştu?

Hamra sayfaları çevirdikçe çeviriyor, saatin kaç olduğunu önemsemeksizin okumaya devam ediyordu. Son sayfasına geldiğinde ise okuduğu cümle ile isyan edercesine konuştu.

"Yok artık! Burada bitemez. Hayır. Hayır ya!" diyerek kitabı sinirle kapatması ile başını kaldırması bir olurken karşısında oturmuş şaşkınlıkla kendisini izleyen adamı görmesi ile başından aşağı kaynar sular döküldü.

Al işte! Adamın orada olduğunu tamamen unutmuştu. Kahretsin! Rezil olmuştu. Ama... Ama kitap... Güzelim kitabın bitmesine mi sinirlense yoksa adamın orada durup kendisine bakmasına mı, bilemedi.