ဖီးနစ်သွေးစက် Book - 1(MMTranslation)

အခန်း ၇

[Zawgyi]

အခန္း ၇ အျပင္ထြက္မယ္

ကုမန႔္လဲ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြကို အိပ္ရာနားက စားပြဲအစြန္းမွာတင္လိုက္ၿပီး အန္ခ်င္းကို ေရတစ္ခြက္ကမ္းေပးလိုက္သည္.

ေက်းဇူးပါ အန္ခ်င္းလဲ ေရခြက္ကိုယူလိုက္ၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းပဲ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုက္တယ္.

ၿပီးေတာ့ ကုနင္းဘက္လွည့္ၿပီး
ကုနင္း, ဘယ္လိုေနေသးလဲ?

အိုး ေကာင္းသြားပါၿပီ ေဆး႐ုံကဆင္းလို႔ေတာင္ရေနၿပီ
ကုနင္းက ျပန္ေျဖလိုက္သည္.

တကယ္လား အန္ခ်င္းလဲ ကုနင္းအတြက္ ဝမ္းသာသြားၿပီး ဂုဏ္ယူပါတယ္
ေက်းဇူးပဲ ကုနင္းက ေျဖသည္.

ခနေလာက္ေနေတာ့ အန္ခ်င္းလဲ ကုနင္းနဲ႔ သူမအေမကို ေဆး႐ုံအျပင္ဘက္အထိ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ပို႔ေပးသည္.

ကုမန႔္က အန္ခ်င္းဒီေဆး႐ုံမွာအလုပ္လုပ္တယ္ဆိုတာ သိတာေၾကာင့္ သူမကိုအလုပ္မရႈပ္ေစခ်င္ေပမယ့္ အန္ခ်င္းကေတာ့ သေဘာမတူဘူး.

အန္ခ်င္း တိုက္တြန္းလြန္းတာေၾကာင့္ ကုမန႔္လဲ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သေဘာတူလိုက္ရေတာ့တယ္.

သူမတို႔အျပင္ကိုေရာကေတာ့ အန္ခ်င္းက သူမတို႔အတြက္ တက္စီကိုေတာင္ေခၚေပးထားၿပီးၿပီ.
ကုမန႔္က အန္ခ်င္းသူမတို႔အတြက္ လုပ္ေပးတာေတြကို ေက်းဇူးတင္႐ုံနဲ႔တင္ မလုံေလာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ခံစားေနရတယ္.

ကုနင္းအတြက္ကေတာ့ သိပ္မထူးျခားပါဘူး ဒါေပမယ့္ အန္ခ်င္းရဲ႕ယဥ္ေက်းျပဴငွာမႈကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.
ကုနင္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဆး႐ုံက ထြက္သြားႏိုင္တဲ့အတြက္ အရမ္းကိုလြတ္လပ္ၿပီး သက္ေတာင့္သက္သာ ခံစားရတယ္.

ႏွစ္နာရီေလာက္ၾကာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္လာပါၿပီ

ကုနင္းနဲ႔ သူမအေမတို႔သည္ နယ္ေျမေဟာင္းတစ္ခုရွိ အိုေဟာင္းေနေသာလမ္းၾကားေလးထဲမွာ ေနတာပါ.
ထိုေနရာက အိုေဟာင္းလြန္းလို႔ မၾကာခင္ အဖ်က္ခံရႏိုင္ေခ်ေတာင္ရွိပါတယ္.

ဒါေၾကာင့္ ကုနင္းနဲ႔ သူအေမတို႔ ဒီေနရာမွာ ၾကာၾကာေနဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး