Gençler Yazıyor ~2~

Sermaye-i Ömür

Hayat nedir? Bir cihetiyle dönüşümdür, ihtiyaçlarımızın, hevasatımızın, hissiyatımızın tegayyür etmesidir. Sabavetten gençliğe, gençlikten ihtiyarlığa uzanan bir yoldur. Çocukken hiç büyümeyecekmiş gibi büyüyünce hiç yaşlanmayacakmış gibi gelir enerjimizin yerinde olduğu yıllarda. Oysa ihtiyarlığa ne demişti Hz Zekeriya? ‘Kaf, hâ, yâ, ayn, sad. Bu ayetler kulu Zekeriya Rabbi’nin rahmetini zikirdir. Hani O, Rabbi’ne gizlice niyaz ederek demişti ki: Ey Rabbim, artık benim kemiklerim yıprandı, başım ihtiyarlıkla tutuşup saçlarım aklandı. Sana ettiğim dualarımda da Ey Rabbim ben hiç mahrum kalmadım (Meryem/1-4).’

Nasıl ki gündüz geceye inkılap eder, baharda açan ağaçların çiçekleri, sonbaharda döker ve bir devri daim oluyorsa ömür de geçecektir. Ne diyor Bediüzzaman Hazretleri, “Sizdeki bu gençlik hiç şüphe yokki gidecek.” . Belki de geriye gençlik sersemliğiyle zâyi ettiğimiz bir ömür kalacak. Evet, ömür bir sermayedir ve sermaye kârlı bir iş için kullanılmalıdır. Madem ahiret var ve bizler misafiriz. Öyleyse neden hep genç kalacak, hiç yaşlanmayacak gibi davranıyoruz ? Belki de kaçıyoruz. Neyden kaçıyoruz?  Kendimizden. Çünkü, Rahman-ı Rahim bizleri görüyor, zaman hızla ilerliyor. Ancak bizler devekuşu misali başlarımızı kuma daldırıp hiçbir şey değişmiyor gibi davranmayı tercih ediyoruz. Korkuyoruz. Hesap vermekten. Harcadığımız ömür sermayemizin hesabını veremeyeceğimizi biliyoruz. Öyleyse neyi unutuyoruz? Mülk Sahibi O’dur. Bizler ise onun hem mülkü hem de memlûkuyuz. O zaman mülkü yerinde tasarruf etmeliyiz. Bizler aciziz, fakiriz. Sonsuz hevesatlarla dolu, bunları yerine getirme de bir bebekten daha vasıfsısız .

Misafir konakladığı sarayın Padişahını tanımalı, O’na iltica etmeli . Hem ne diyor şair: ‘ Başladı sonu kederli hayat yolculuğu/ Kandırmasın seni geçici gençlik sarhoşluğu / Gençlik güzel bi de olmasa sonu / Ama her güzel şey uğramaz mı yolun sonuna.’

Ebru BODUR