Gençler Yazıyor ~2~

BİR TEVBE DE SEN ET ŞİMDİ

Kalbimizin acıdığı, göz yaşlarımızı zor zapt ettiğimiz anlar var mı hayatımızda?Hatalarımızı, günahlarımızı itiraf edebiliyormuyuz yeryüzü mescidinde diz çökerek. Kısaca tövbe edebiliyor muyuz?

İnsanoğlunun temel özelliklerinden biri günah işlemek, hata etmek. Ne diyor Allah bir kudsi hadiste“Eğer günah işlememiş olsaydınız sizi helak eder yerinize günah işeyip tevbe eden bir kavim getirirdik.”Demek ki Allah hatasız olmamızı istemiyor. Hatamıza karşın ayakta kalabilmemizi istiyor. Ezeli rakibimiz şeytan bize bir yumruk geçirdiğinde ayağa kalkabilmek mesele;Mesele yumruk yiyen değil ayağa kalkamayan kaybeder. Kolay mı peki inanın kolay değil ama imkansız da değil.Çünkü Rabbimiz kaldıramayacağımız yük yüklemez bize. Belki hata etmemek , hata yaptıktan sonra yeniden ayağa kalkmaktan zordur. ÇÜnkü psikolojik olarak yıkılıyor, utanç duyuyor ve umutlarınız tükenmiş oluyor. Zaten asıl kaybedeceğiniz nokta kazanmaya dair inancınızı yitirdiğiniz andır.

Tövbe belki de asıl biraz da dindarlığı ile bilinen kişilerde zordur. Çünkü insan kendi kendine “İnsanlar ne diyor sen ne yapıyorsun, utan be” der. Şeytan tam bir psikolojik savaş verdirir. İşte burada imdadımıza Efendimiz(sav) yetişiyor. Kısaca anlatacak olursak sahabe efendilerimizden biri ile HZ. Ebubekir Peygamber efendimizin yanına geliyorlar. Lütfen isme dikkat edin Hz. Ebubekir’den bahsediyoruz. Islamın ilk halifesi ve ikinin ikincisi. Diyor ki sahabe “ben münafık oldum” Efendimiz buyuruyor “ ne oldu” Diyor ki “senin yanındayken duyduğum huşuyu senin yanından gidince alamıyorum dünya işlerine dalıyorum ya Resulullah” Efendimiz(sav)’ de bazen öyle olur bazen böyle manasına gelen cümlelerle içlerini ferahlatıyor.Kusura bakmayın hadisi şerifi kısa kestim ama asıl noktayı kaçırmak istemediğim için. Ebubekir(R.a) gibi bir insan bile bu durumdan bahsedebiliyorsa bizimde düşüp kalkmamız çok normaldir. Önemli olan yere düşüp kalmamak ayağa kalkıp direnmek.Samimi bir tevbenin düzeltemeyecği karanlık yoktur. Çünkü hiçbir günahımız Allah’ın rahmetinden büyük olamaz. Ve işin müthiş tarafı, Elhamdüllillah, Subanallah dedirten tarafı ise şudur ki o insanlara anlatmaktan utandığımız, kendimize bile itiraf edemediğimiz hatta namazada huzura çıkmaktan çekindiğimiz günahımız sayesinde belki cennete bile girebiliriz. Çünkü Samimi bir tevbe temizlemekle kalmaz eski günahlarımızı sevaba dönüştürür. Allah’ımız böyle bir Allah’dır.

Şuna da değinmek isterim ki Tevbe lafını duyunca “ tövbe estağfirullah, ne tevbesi ben ne yaptım ki” diyen zümreye karşı derim ki: . Efendimiz(sav) günde yüzlerce kez tevbe ederken, biz ne yapmadık ki? Allah bizi bekliyor, melekleri bizi bekliyor, ümmet bizi bekliyor ayağımız taşa takıldı diye ne ayaktan vazgeçelim ne yoldan. Atamıyorsak taşı dışarı üstünden atlayalım ve devam edelim yola.

Rahman ve RAhim olan Allah diyoruz her namazda düşünelim anlamını. Diyor ya şair “tövbe lazım ettiğimiz tövbeye”

Cüneyt Emre ARKIN