/101/ ONUN MUTLULUĞU YÜREĞİMİ SIZLATIYOR/
19 ŞUBAT 🍂🍂🍂
' Geçmişin eteklerinden tutmuş anılarım ve şimdiki zamanın mutluluğunu yaşıyor içimdeki küçük kız çocuğu. Nankörlük edemem; doğum günlerimde yaptığı kekin üzerinde ne bir süs ne de bir mum vardı belki ama ben o zamanlar bunların hiçbirini umursamıyordum. Ondan başkası umurumda değildi çünkü. Küçük annemin tek gayesi o gün beni elinden geldiğince mutlu etmekti. Elinden daha fazlasının gelmeyeceğini, yapabildiğinin o kadarla sınırlı olduğunu idrak edebiliyordum, bu yüzden âna odaklanmıştım. Ama içimdeki küçük kız çocuğu öyle değildi. O babam ve abim olduğunu sandığım kişilerin yüzlerinde o güne özel bir kez olsun tebessüm ya da gülümseme görmek istiyordu. Derdi bir pasta ya da hediye değildi. Sadece bir gülümseme, belki saçını okşama. Şimdi o öyle mutlu ki onun mutluluğu yüreğimi sızlatıyor anne.
Babam pastamı kendi elleriyle yapmış ve bir tane de hazır almış. Yetmemiş, o hep hayalini kurduğum kırmızı renkli prenses elbiselerine benzeyen elbisedende almış hediye olarak. Eteği kabarık ve tüllerinin arasında parlak taşlar var.
Başkası ile kurduğum hayali babam ile yaşadığım için şükrediyorum anne. Şu an olduğu gibi yüzüme yalnızca gülümseyerek baksın yeter bana.
Ve sen... Keşke sen de bugün yanımızda olabilseydin annem... Babam mutlu olduğu kadar senin yokluğunun acısını belli etmemeye çalışarak yaşamasaydı keşke...'
Bu anın içinde babasının gülen yüzüne bakarak geçmişindeki anılara kısa süreliğine dalan Esila, Berfu'nun başını omuzuna yaslamasıyla sıyrıldı. O günleri özlemiş değildi ancak kalbine bırakılan mutlu anları da unutabilecek değildi. Bu sabah numarasını engelleyip mesajını cevapsız bıraktığı Elif, doğum günlerini diğerlerine sıradan bir günmüş gibi gösterse de gizli saklı kek yapmaktan ve en güzel görünen, kabarık olan dilimini yatma vakti geldiğinde odalarına götürmekten hiç vazgeçmemişti. Elinden geldiği kadarıyla annesinin emanetini mutlu etmeye çalışıyordu ve o zamanlar gözlerinde gördüğü tebessüm onun için her şey demekti. Ama Esila'nın hayallerini bilmediğinden gülen gözlerinin ardında bir kırgınlık büyüttüğünü bilmiyordu. Az çok ne hissettiğini tahmin etsede bunun açığını kapatabilmeyi o da isterdi fakat ne maneviyat ne de maddiyat olarak bunu karşılayabiliyordu. İkisininde derin yarasıydı doğum günleri ve Elif zamanla tutumlarının değişmeyeceğini kabullenmiş, ağabeyi ve babasından umudu kesmişti. O, annesi öldüğü gün babası ve ağabeyi ile ilgili hayaller kurmayı bırakmıştı. Ama Esila öyle değildi; öz olmadıklarını bilmeden Elif 'ten daha çok sevmişti o adamı ve onunla birlikte yapacakları çok şey vardı hayallerinde.
" Baban muhteşem biri."
Berfu'nun kulağına fısıldadığı cümle ile gülümseyen Esila, gözlerinin dolduğunu bulanık görmeye başlamasıyla anlayıp hızla gözlerini babasının üzerinden ayırarak etrafa bakındı. Ağlama hakkını Berfu ve teyzesi gibi diğerlerine sarılırken kullanmıştı ve şimdi ağlayarak dikkatlerini çekip, yüzlerindeki gülümsemelerin solmasını istemiyordu.
