/91/KENDİNDEN KURTAR BENİ/
Bölüm parçası: Atakan Ilgazdağ - Benim Hayatım Bu ( Bir süredir eklediğim videolar gözükmüyor arkadaşlar. Yine görünmüyorsa bölümü güncelleyebilirim isterseniz.)
2 ŞUBAT 🍂🍂
' Şimdilerde diyorum ama ben seni baba olarak görmeyi bırakalı yıllar olmuş aslında. Hayallerimi yaşadığım sen değilsin. Baba olarak gördüğüm iki abim var benim. Derdim olduğunda ilk sana değil de onlara gidiyorum ben. Onlardan para alıyorum, alacağım kararlar için onlara danışıyor, onların fikirlerini umursuyorum. Seni seviyor ve saygı duyuyordum ve bunlar hem babam olduğun için hem de çok küçük olduğumdandı. Büyüdükçe seni sevmeyi, sana saygı duymayı bıraktım çünkü ne sevgimin ne saygımın fazla olmasına izin vermedin. Sadece bu birkaç ayı değil, geçen yıllarımı göz önüne aldığımda emin olduğum bir şey var; yeniden dünyaya gelecek olsam, senin kızın olmayı istemezdim. Biliyorum; sen de beni kızın olarak istemezdin.'
Yol boyunca geçmişini düşünüp durdu genç kız. Babası ile alakalı iyi bir şeyler aradı, belki öfkesi yakıcılığını azaltır diye. Ama azaltmak bir yana dursun, olayı kişiselleştirmeye başlamıştı. Soracağı hesabın ve yapacağı itirafın konusundan şaşmamıştı ancak sebepleri çoğalmaya başlamıştı. İyi bir baba mıydı yan tarafında oturan adam? Kendince değildi. Ama onun kendini iyi bir baba olarak gördüğünü düşünüyordu. Doğrularından şaşmayınca babalığını iyi yaptığını düşünebilirdi. Halbuki yaptığı babalık yüzeyseldi ve çokça bencillik, gereksiz gurur taşıyordu. Şimdi ona sebebini sorsa 'Biz büyüklerimizden böyle gördük' diyeceğine emindi. Kendinde hata aramayan, düşünce yapısını değiştirmesi gerektiğini akıl edemeyen, eskiye göre giden bir adamdı. Kendisini anlatmasına gerek yoktu, yaptıklarıyla yeterince belli ediyordu.
" Burda dur." diyen adamın sesini duyduğunda bakışlarını yolun sağ tarafında nehir kıyısında bulunan mekana çevirdi. İsteği kalabalıktan uzak, ıssız bir yere gitmekti ancak yaşlı adamın yeniden durmasını söylemesiyle " Sen bilirsin." diye mırıldanarak aracın yönünü mekanın girişine çevirdi. Sadece iki arabanın bulunduğu mekânın bahçesine girdiklerinde içinden sabırlar dileyerek aracı durdurdu. Yol boyunca konuları birikmişti ve şimdi onları bir sıraya koyması gerekiyordu. Sabretmeli, son diyeceğini öfkesine kapılarak ilk önce söylememeliydi.
" Kimsenin olmadığı bir yere gitsek daha iyi olurdu."
" Bu saatlerde kimse olmaz burada. Arabalar mekanın sahiplerine ait. "
Arabadan inen adama göz ucuyla bakarak kemerini çıkaran Berfu, çantasını alıp, indiğinde aracın kapısını yeniden sabır dileyerek kapattı. Onunla kapalı bir alanda olmak istemiyordu. Hem bir çıkış yolu bulamazsa arabayı nehre sürecek, son yolculuklarını bu şekilde bitirecekti. Ama şimdi neler olacağını kestirmek daha bir zor olacaktı. Dün gece silahı yanına almaktan vazgeçmemesi gerektiğini düşünerek mekanın basamaklarını ağır ağır tırmanan adamın arkasından ilerledi ve içeri girdikleri anda gördüğü manzara karşısında hiç şaşırmadı. Kırklı yaşlarda iki adam ve genç bir oğlan Hasan Ağaya saygılarını sunuyor, mekanlarına teşrif ettiği için memnuniyetlerini dile getiriyordu. Berfu alışıktı bu duruma ancak karşısındaki adamlar, Hasan Ağanın yanında yalnızca kızını görmeye alışık değillerdi. Hele de "Kızım için güzel bir kahvaltı sofrası istiyorum senden Seyit. Balın kaymağın bol olsun ha." deyişine hiç mi hiç alışık değillerdi. Baba kız ilişkisindeki ilklere Harun dan sonra onlarda ortak olmuşlardı artık.
