/66/BENİMLE EVLENİR MİSİN ŞİİRİM?/ PART 1/
Bölüm parçası: Dikensiz Gül
7 ARALIK 🍂🍂
' Kör kütük seninle doluyum yine... Her gece, her gün olduğu gibi düşmüyor dilimden adın. Kalbim avuçlarında atmaya hazır. Ela gözlerinin gölgesinden mahrum etme bizi... Kadınım. Ben en çok avuç içlerini öpmeyi özledim...'
" Ver artık şunu."
Kardeşinin avucunda sakladığı yüzüğü bir an önce almak isteyen Erkam, omuzlarını silkmesiyle burun kemerini parmakları arasına alarak sıktı. Berfu sabrını tüketmek üzereydi fakat inadını bildiğinden tepkisini kontrol etmeye çalışıyordu. Biliyordu ki sesini birazcık yükseltse Berfu yardım etmekten cayardı. Bu yüzden içinden sabır dileyerek yüzünü kardeşine çevirdi ve tekrardan yüzüğü istedi.
" Geç oldu. Ver de gidip yatayım."
Arkasına sakladığı elindeki yüzüğü işaret parmağı ile okşayan genç kız " Dargınım sana abi." dedi ve anlamadığını belirten bakışlarını görünce devam etti.
" Esila'ya kitaplığının anahtarını vermişsin. Ve benden saklamasını istemişsin. Hayır yani buna ne gerek var anlamıyorum! Görende kitaplarını yiyorum sanacak!"
Son iki cümlesini sesini yükselterek sarfeden kardeşi yüzünden kulaklarını kapatma isteği ile dolup taşan Erkam bıkkın nefeslerini saldığı gibi " Yemekten beter ediyorsun Berfu. " diyerek elini uzattı. O almak için kıvranırken Berfu vermemek için direniyordu.
" Bir şartım var abi."
" Anahtarı sana vermem."
" Yok anahtarı istemiyorum. Sadece her hafta bana iki kitap ödünç vereceksin."
" Vermezsem?" diye sordu fakat bunu bir anda kendine engel olamayarak yapmıştı. Yoksa kardeşinin yüzüğü vermeyeceğini söyleyeceğinden emindi.
İki omuzunu birden silken Berfu " Yüzüğü sana vermem. Sen de Esila'nın parmağının ölçüsünü almak için şekilden şekile girersin. Ayy aslında bu hâlini görmek acayip eğlenceli olurdu." dediğinde Erkam başını gökyüzüne kaldırdı. Kardeşi yardım etmeyi kabul ediyordu etmesine fakat süründürmeyi ve eğlenmeyi es geçmiyordu.
Yüzük almak için Esila'nın parmak ölçüsüne ihtiyacı olan ağabeyinin gökyüzüne sabır dilercesine bakmasıyla kıkırdadı genç kız. Kendisi yengesini odasına çağırmış, saçma algılanacak birçok konudan bahsederek çaktırmadan yüzüklerini denemesini sağlamıştı. Tabi dikkat çekmemek için sürekli kolye ve küpeleride göstermiş, yüzüğe odaklı olduğunu düşünmemesi için uğraşmıştı. Şimdi ise karşılıksız kabul ettiği yardımı burnundan getirdiğinin bilincinde sırıtıyordu.
" Sadece bir kez alabilirsin."
" Her hafta!"
" İyi. Yüzük sende kalsın. Kendim bir şekilde alırım ölçüsünü. Sadece planladığım süre biraz aksar o kadar."
Erkam ölçü almanın ne kadar zor olabileceğini düşünmeye başlamışken Berfu sitem edercesine " Al, tamam." diyerek yüzüğü ağabeyine uzattı. Kardeşinin bu kadar çabuk pes etmesinden şüphe etse de yüzüğü hızla elinden aldığında ayağa kalktı ve her ihtimale karşı pantolonunun arka cebinden çıkardığı cüzdanına koydu.
" Teşekkürler ve iyi geceler." deyip adımlarını merdivenlere doğru atarken Berfu sırtını sandalyesine yasladı. Ağabeyi ile arasında duymayacağını düşündüğü mesafe oluştuğunda " Bir kere de bütün raflarını boşaltayım da gör sen." dedi ve kollarını göğsünde birleştirerek alacağı kitapların hazzıyla gülümsedi. İstese hepsini satın alabilirdi ve bunun verdiği mutluluk elbetteki bir başkaydı fakat genç kız ödünç aldığı kitapları okumayı daha çok seviyordu. Ve bu aslında sadece Erkam ağabeyine geldiğinde böyleydi. Ferit ve Kenan'ın kitaplarını birçok kez almıştı ve onlar aldığı gibi iade etmemesini sorun etmiyordu. Ama Erkam'ın böyle olmayışı dikkatini daha çok çekiyor, kendinden izler bırakmaya daha çok itiyordu onu.
