/39/SENİN İÇİN/
Bölüm parçası; Erdem Ergün - Alma Ahımı
7 EKİM 🍂🍂🍂
' Kırıldım ben... Birçok kez hem de... Sayısını unuttum ama dökülen parçalarımı saçıldığı yerlerden toplayıp bir araya getirişimi hiç unutmadım. Kırıla döküle büyüdüm ben adam. Bu hayattan her vazgeçişimde tutunacak bir neden buldum... Şimdi senin için sana karşı duruyorum ve sen acıttığın bu yüreğin şükrüsün... Bilmesen de...'
Rengarenk uçurtmaların asılı olduğu gökyüzünden farksız olan kalbinden karanlığı uzak tutmaya çalışarak teşekkür etti Rabbine genç kadın... Yüzünü son bir kez göremediği için kahrolduğu adamın öfkesi bile korkutmuyordu onu çünkü ona bile razıydı. Kardeşine inanmadığı için kızgındı bir yanı ama bu kalbinin yaşıyor diye şükretmesine engel değildi.
"Gülüyor musun sen yenge?"
Kendisi gibi bedenini arabaya yaslayan Civan'a " Hayır. " diyen Esila, yüzünden sildiği gülümsemeyi kalbine devretti. Yanındaki adama kalsa surat asması, etrafına korkuyla bakması gerekiyordu ama yapmayacaktı. Mutlu yanını başkaları gerekli görüyor diye baskı altına almayacaktı.
" Jandarmanın orada olacağını neden söylemedin yenge? Komutanla yüz yüze geldiğimde ne yapacağımı şaşırdım."
" Söyleseydim gelmezdin."
" Gelmezdim tabi! Zaten boşuna gitmiş olduk! "
" Kendi adına konuş Civan abi!"
Esila'yı kimseye haber vermeden götürdüğü için yaşadığı pişmanlığın artmasıyla öfkelenen Civan " Pişman etmesen beni yenge! Birazdan kıyamet kopacak ve sen oralı bile olmuyorsun!" dedi. Berzan'ı öldürmüş olsa umrunda olmayacaktı ama şimdi kopan kıyametin baş aktörü olarak büyüklerinin karşısına çıkacaktı.
"Koparsa kopsun! Ağıt yakıp dizlerimi dövmemden iyidir. Hem oraya gitmenin bundan daha ciddi bir bedeli vardı. Şükür ki ikimizde iyiyiz. Ölmediğimize göre kıyametine katlanacağız artık."
" O soysuz ölseydi sorun değildi ama şimdi..."
" Yine sorun değil abi. İstersen haberim yoktu de. Ben mezarlığa gitmek için ısrar ettiğimi seninde dayanamayıp götürdüğünü söylerim. Böylece üstüne çok fazla gelmezler."
" Seni tehlikeye attığım yetmezmiş gibi birde geri durayım öyle mi? Bir şey yaptım arkasında dururum! Kaçmam!"
" Sen bilirsin." diyerek bakışlarını jandarma karakolunun çıkışına yönlendiren Esila, ifade vermekte olan kocasının ne zaman çıkacağını merak ederek kollarını göğsünde birleştirdi. Eceli olacakmış gibi bakan Erkam'ın yüzünü uzaktan görebilmişti Esila ve geçen her dakikayı ona sarıldığını hayal ederek tüketti. Diğer türlü beklemek eziyetten başka bir şey vermeyecekti.
" Kenan abi geliyor."
Bedenini yasladığı arabadan ayrılıp, ellerini önünde birleştiren Civan, yanınlarına varan Kenan'ın göstereceği tepkinin şiddetine kendisini hazırlarken, Esila arkasından gelmekte olanın Ferit olduğunu görünce yüzünü astı. Onlar bile gelmişti ama Erkam ortalarda yoktu.
" Ben de şimdiye şehri terketmiştir diyordum ama Civan beyimiz ecelini hazır olda bekliyor!"
" Abi..."
" Abi filan demeyin bana! Adam yerine koymayıp arkamdan iş çevir, sonra gel abi de!"
" Civan abinin bir suçu yok Kenan abi." diyerek araya giren Esila'ya sabır çekerek bakan Kenan, hangisini kardeşinin elinden kurtaracağını şaşırdı. Bir yanda Erkam diğer yanda konakta küplere binen babası ve aşiret büyükleri vardı ve tek başına onları korumaya gücünün yetip yetmeyeceğini bilmiyordu.
