/63/ÇOK AŞIĞIM/ Part 2/
4 KASIM 🍂🍂
' Bir el yapışmış boynuma kadınım, zar zor aldığım nefeslerin ciğerlerime ulaşmasına engel oluyor. Tek çarem sensin... Ya kurtar beni ya da son nefesime şahit olan sen ol elam...'
İki gün... Darmadağın ettiği salonun sırtını yasladığı duvarıyla bütünleşmek üzere olduğu iki gün geçirmişti karısından uzakta. Uykusuz iki gün. Başını yastığı yerine soğuk duvara dayamış, ela gözlüsünün kokusu yerine sigara dumanını çekmişti içine. Yanına uğrayan ağabeyi Kenan ve kuzeni Civan dan istediği tek şey ciğerlerini zehirlemekten vazgeçmediği sigara olmuştu. Onun dışında ikisi ile ettiği tek kelam karısının nasıl olduğunu sormasıydı. Bu kadardı. Başka bir söz dökülmüyordu kuruyan dudaklarından. Yalnızca tuvalet ihtiyacını gidermek ve mutfağa gidip su içmek dışında kalkmıyordu oturduğu yerden adam. Getirdikleri yemeklerin paketlerini dahi açmamıştı. Ara ara gömleğinin cebine koyduğu tokayı çıkarıyor, onunla konuşuyor, ağlıyor ve yeniden sol göğsünün üzerinde yer alan cebine geri koyuyordu. İki gün boyunca devam eden bu döngü canına tak etmişti etmesine ancak utancı karısına olan özlemine galip gelmekteydi.
" Dumanaltı olmuş gene burası."
Aşağı yukarı üç dakika boyunca salon kapısının önünde dikilen Kenan, kardeşinin dalgınlığını sözleri ile dağıtıp içeriye girdi. Kırık olan pencerelerin bile kirli havayı temizlemekte yetersiz kaldığını farkedince geriye döndü ve giriş kapısını açıp, kapanmaması için önüne ayakkabı koyduktan sonra mutfağa ilerledi. Oranın ve diğer odaların pencerelerini açan adam evin içini saran esinti sayesinde rahat nefes alabildi.
" Ne kadar daha orada öylece oturacaksın? "
Yüzüne bakmadan omuz silken kardeşinin vazgeçmişliğine artık sabredecek gücü kalmayan Kenan, Berfu ile yaptıkları plana uyma zorunluluğu olmasa yaka paça, gerekirse vura vura bu evden çıkarıp konağa götürecekti ancak amaçları bir şekilde Esila ile iletişime geçmesini sağlamak olunca kendisine hakim olmaya çalıştı. Kırmadan, dökmeden elinden geldiğince sakin olmalı, kardeşini konuşturup içini dökmesini sağlamalıydı. Plana sadık kalabilmek için Rabbinden sabır dilenen Kenan, mutfaktan bir sandalye getirdi ve Erkam'ın karşına koyup oturdu. Belki olur da kendisi konuşma ihtiyacı duyar diye bir süre bekledi. Beş dakika on dakika derken konuşmayacağını anlayıp söze girdi. Ama bundan hemen önce kendisine bakmamasından yararlanarak cebinden telefonunu çıkardı. Arama için hazırda beklettiği numarayı arayıp, ses seviyesini önceden ayarladığı için telaşsızca açılmasını bekleyen Kenan, Berfu'nun aramayı yanıtlamasıyla ses seviyesini yeniden yükseltip telefonu dikkatlice cebine koydu.
" Babam seni sorup duruyor. Artık ne cevap vereceğimi şaşırdım. Ferit'in habersizce çekip gitmelerine alıştığından İstanbul'a döndüğünü söylediğimizde bir sorun çıkmadı. Esila'nın misafir odasından hiç çıkmayışı, senin konağa dönmeyişini karıkoca kavgası adı altında elimizden geldiğince inandırmaya çalıştık ama bir şeylerin ciddi anlamda ters gittiğinin farkında. 'Hadi karısı ile kavgalı diye konağa gelmiyor işinin başında niye değil?' diye sorup duruyor Erkam. "
Kardeşinin sessiz kalması bir yana yüzüne bakmamaya devam etmesi yüzünden içinden sabır çekerek yüzünü bıkkınlıkla verdiği nefesleri arasında sıvazlayan Kenan ne yapıpta dile getirebileceğini düşünmeye başladı. Erkam'ın dili ne söylerse çözülürdü hiçbir fikri yoktu. Tam biraz daha zaman tanımaya karar vermişti ki aklına gelen şey ile dudaklarını yalayıp konuşmasına kaldığı yerden devam etti.
"Bir tek şu soruma cevap ver ondan sonra gideceğim." diyen Kenan, Esila'nın duyduğunu bile bile sorusunu sormaya hazırlandı. Gönül isterdi ki kardeşi yüz yüze geldiklerinde söylesin, genç kadın sevildiğini bu şekilde öğrenmesin ama şu an yapabileceği başka bir şey gelmiyordu aklına.
