/53/BEKLEYİŞ/
Bölüm parçası: Cem Yıldız - Kederli Ev
19 EKİM 🍂🍂
' Adına huzur dediğim adam, sana doğru atmaktayım adımlarımı... İlk kez her zamankinden daha heyecanlı ve eşsiz bir huzurla dolu yüreğim. Yanlış anlama senin yerin bende ayrı ama o... Çok farklı hissettiriyor be adam! Duyduğunda vereceğin tepkiden başka bir şey yok aklımda... Kötü hiçbir şey yok... Sadece ikiniz varsınız... Yalnızca huzur var...'
İndiği aracın kapısını kapatan genç kadın terleyen avuç içlerini bir kez daha elbisesine sürterek, konağın kahverengi kapısına dikti bakışlarını. Her geçen saniye çoğalan heyecanı Berfu'nun " Abimler gelmiş." demesiyle kalbini zorlamaya başladı. Şimdi baştan ayağa titriyordu bedeni. Kuruyan dudaklarını ıslatacak takati kalmamıştı dilinin... Talan olan nefesi, ihtiyaçla kıvranan ciğerlere ulaşmakta güçlük çekiyordu.
" Esila?"
Titremesi gözle görünen Esila'nın kolunu ovalayan Berfu, belini hafifçe bükerek başını önüne eğen yengesinin yüzüne baktı. Daha sonra ise sık sık karnının üzerinde yakaladığı eline. Yine aynı yerdeydi sol eli genç kadının.
"Şimdi derin bir nefes alıp sakinleş Esila ve bir an önce gidip söyle! Sizin yüzünüzden sevincimi doyasıya yaşayamadım zaten!"
" Yaşayamadın mı? Hastaneden çığlık ata ata çıktın Berfu! Şu sokağa girene kadar arabada bangır bangır halay müziği çaldı. Çektiğin zılgıtların sayını unuttum, sayısını! Bu sevincini yaşayamamış halin mi gerçekten?"
Esila ile temasını sonlandırıp " Az daha abart Civan!" diyerek yönünü Civan'a çeviren Berfu, "Sıfır abartı. Sen kendinin farkında değildin! Olsan böyle söylemezdin, inan." demesiyle sağ elini beline koyup üzerine doğru yürüdü. O sırada ikilinin atışmalarını izleyen Esila'nın ise bu sayede göğsündeki baskı azalmıştı ancak konaktan gelen sesler yüzünden eski haline dönmesi uzun sürmedi.
" Ne oluyor?" diye sorarak Berfu'ya kısa bir an bakan Civan yanlarından telaşla geçerek konağın kapısını açtığında seslerin netliği arttı.
" Erkam?"
Kocasının avluyu inleten sesi yüzünden heyecanına korku eklenen genç kadın Civan'ın hemen arkasından konağa girdi ve hızla attığı adımları merdivenlerden inmekte olduğunu gördüğünde duraksadı.
" Doğru düzgün düşünmeden hareket ediyorsun! Erkam!"
Basamakları yarıladığı sırada kolunu zar zor yakalayan ağabeyine öfkeyle soluyarak dönen Erkam " Düşünecek bir şey yok abi! Zaman kaybedemem anlıyor musun? Ona zarar..." dedi ve susmak zorunda kaldı çünkü Kenan arkasına bakarak " Esila, arkanda." diye mırıldanmıştı.
" Şu ifadeni düzelt yoksa anlayacak."
Ağabeyinin, sözlerinden sonra gözlerinin içine aynı istekle bakarak kolunu bırakmasıyla derin bir nefes alıp veren Erkam, gözlerini birkaç saniyeliğine kapalı tuttu. On dakika önce aldığı haber yüzünden sakinleşmesi mümkün değildi ancak karısı için elinden geldiğince öfkesini kontrol etmek zorundaydı. Öfkesinin farkına varmıştı belki ama sürekliliğini anlarsa peşine düşer canını yakacak şeyi öğrenirdi. Bir şeyi daha saklayacak olmak adamın ruhuna dolanan dikenli tellerin varlığının sebep olduğu huzursuzluğun daha yoğun hissedilmesi demekti fakat yârinin üzülmesindense huzursuzluğa katlanabilirdi.
