/69/HAYAL ETME/
Bölüm parçası: Toygar Işıklı / Emanetin Bende Saklı
'Beni özlediğini düşünüp ayağına kadar geldim bak. Hadi yarım kalan hesabımızı kapatalım Esila.'
Göz yaşlarının tadına bulanan dudaklarına ıslak avuç içini kapatmasına rağmen hıçkırıklarının duyulmasına engel olamadı Esila. Yanı başında dikilen Dilan'ın belini saran kolu olmasa ayakları yere basacak gücü bulamayacaktı. Dakikalar önce son bulmuştu canına kast eden adamın eziyeti ancak korkusu bedenini terketmemişti. Ve kolay kolay son bulacak gibi de değildi. Beti benzi atan yüzünü su ile bir kez daha buluşturan Dilan, elini ağzından ayırdığında dudaklarını birbirine bastırdı. Titriyordu tüm bedeni ve yanında olmasını istediği tek kişi gece gözlüsüydü fakat içerde kendisini bekleyen adam yaşadıklarının gizli kalması taraftarıydı.
" Hanımım ne oldu sana? Neden bir şey söylemiyorsun?"
Boşta kalan eliyle yüzünü yıkadığı genç kadının göz yaşlarına yenisi eklendikçe korkusu büyüyen Dilan'ın, yanakları yeniden ıslandı. Bedenine yasladığı bedenin titremesini hissediyor, her geçen saniye onun için daha çok endişeleniyordu. Birde yüzünü tırmaladığı adama olan öfkesi vardı tabi. Ağabeyi ile döndüklerinde kapıda yabancı birinin beklediğini görmüşlerdi ve bu kişi eve girmelerine izin vermediğinde Harun dan önce adamın üzerine atılmış, içeri girmeye çalışmıştı. Kendisine engel olmaya çalışan adam ağabeyinin yumrukları ile aradan çekilirken bu kez kapıyı açtığı an başka biriyle karşılaşan genç kız giremeyeceğini söyleyen adamın kollarına uzanan ellerini itmiş, faydasının olmayacağını anladığında sağ elinin tırnaklarını rastgele yüzüne birkaç kez savurmuştu. Esila'ya bir şeyin olmuş olma korkusu yüzünden kendi canının kaygısına bir an bile düşmeyen genç kız salondan Emir Bey'in çıkması ile çok kısa bir süre olduğu yerde kalakalmıştı. Şimdi ise soluğu yanında aldığı Esila'nın banyoda yüzünü yıkarken neyi olduğunu öğrenmeye çalışıyordu. Emir Bey açıklamıştı ama nedense yeterli bulmuyor daha doğrusu inanmıyordu.
Dilan banyoya girmeden önce Emir Bey'in Harun ve ona kötü bir şeyin olmadığını, teyzesinin fenalaştığını söylediğini duyduğu için vereceği cevap hazırdı fakat inanmadığı için kendisine sorduğunu ses tonundan ve yüz ifadesinden anlamıştı Esila. Bir an az önce başına gelenleri söylemek istedi fakat bundan çok çabuk vazgeçerek iki büklüm olduğu lavabonun önünden doğrularak uzaklaştı.
Belini bir an bile bırakmayan Dilan, askıdan aldığı havlu ile yüzünü kurularken gözlerini tavana dikip, ağlamamak için kendisini sıktı. Yeterli gelmeyince derin nefesler alıp vermeye başladı.
" İyi değilsin."
Genç kızın ağlamaklı çıkan sesi ile bakışlarını tavandan çekip yüzüne çeviren Esila " İyiyim... Teyzemi öyle görünce- korktum. Bir şey- oldu sandım." dedi. Her kelimesini dudakları arasından ite kaka çıkarmış, nefesinin düzenini zar zor sağlamıştı.
" Dilan... iyiyim gerçekten. Ağlama lütfen."
Yanaklarını elinin tersi ile hızlıca silen Dilan, Esila'nın belini daha sıkı kavrayarak banyodan çıkmasına yardım ederken kapının önünde karşılaştığı adama olan öfkesi kaşlarını çatmasına neden oldu. Bakışlarını farkeden Esila fısıldayarak " Emir Bey'in yeğeni o." dese de ifadesinde bir değişiklik olmadı. Kendisi gibi mavi gözlere sahip olan Yiğit'e saf öfkesi ile bakmaya devam etti genç kız. Buz mavisi gözlerden saniyelik olarak ayrılan gözleri yanağındaki ve boynundaki tırnak izlerine kaydığında içinden 'Keşke kafasını koparsaydım.' diye geçirdi çünkü engel oluşu yüzünden hissettiği korku kalbini durduracak seviyeye ulaşmıştı.
