/11/MERHAMET/
23 AĞUSTOS 🍂🍂
' Acıma! Bundan sonra hiçbir kadına acıma!'
Acıdığı için hayatına aldığı kadının, düğün günü kaçışı ile acınacak duruma düşen Erkam, yanında sessiz sedasız oturan genç kıza acımaması gerektiğini kendisine defalarca kez hatırlatıp durdu. Biliyordu... Bir kez daha acırsa, merhamet ederse yine aynı şeyleri yaşayacaktı. Bu yüzden ne hissettiğini anlaması için Esila'yı pazar yerine getirmiş, aşağılayıcı bakışlara maruz kalarak kendisinden daha çok nefret etmesini istemişti. Çünkü onun gözlerindeki nefret, öfkesini kamçılıyor, vicdanın merhametine yaptığı baskıyı azaltıyordu. Ama yetmiyordu bu ona. Öfkelensin, kinlesin istiyordu. Böyle böyle öfkesi daim olacak, vicdanın dile gelmesini engelleyecekti.
Başını dayadığı camdan ayırıp, parmakları ile oynamaya başlayan Esila'nın sol bileğindeki yara izine gözleri takılan adam, Elif'i ilk gördüğü günü hatırladı! O gün Elif ile karşılaşmasına sebep olan Esila, bugün yaşadıklarınında sebebiydi! Tabi asıl sebebin kardeşi olduğunu bilmiyordu. O yüzden tüm suçu yanındaki genç kızda buluyordu. Ya da bulmak kolay geliyordu. Ayaklar altına alınan onurunun, şerefinin acısını ondan başka kimden çıkarabilirdi ki zaten?
' Ufacık sıyrık için mi ortalığı ayağa kaldırdın?'
' Ufacık sıyrık mı? Neredeyse eli kopacaktı baba!'
Hastahane koridorunda duyduğu sesi yeniden kulaklarında yankılanınca direksiyonu iki eliyle sertçe kavradı. O gün ilk kez gördüğü Elif'in kardeşi için olan endişesi ve babasına karşı koyduğu için yediği tokat sanki vicdanına atılmıştı. Döktüğü gözyaşları içini acıtmasa belkide bugün bunları yaşıyor olmayacaktı. Derdine derman olmak istemese bugün böyle bir derdin içine düşmeyecekti!
' Keşke kopsaydı! Git getir şunu asabımı bozma!'
' Doktoru iyi olduğunu söylemeden getirmeyeceğim!'
' Elif! Dinden imandan çıkarma beni!'
Babasının attığı tokat ile bedeni sarsılan Elif'e o an acımıştı adamın yüreği ve bugün onu bulduğu an merhametine söz vermeden canını alacak durumda idi. Evet! Kanı akmadan rahat etmeyecekti.
" Bulacağım seni!"
Elif'in aklına düşen hayalinin kaybolup gitmesini isteyen adam, inat edercesine yüzüne gülümseyerek bakmaya devam etmesiyle ellerini direksiyona vurmaya başladı. Aracın hareket halinde olduğunu unutup tüm hırsını direksiyondan çıkarttığı o anda, Esila'nın çığlığı Elif'in ne sesini ne yüzünü bıraktı zihninde. Karşılaştıkları günün hayalinden kurtulmuştu ancak aracın hâkimiyetini kaybetmekten kaçınamamıştı.
Park halindeki bir araca çarparak durduklarında kulaklarına bu kez genç kızın hıçkırıkları doldu. Derin nefesler alarak ellerini saçlarından geçiren adam, bağırarak " Sus!" dedi ama aslında susturmak istediği acıyan kalbi idi. Nefret bile etmediğini söylediği Esila'nın, ağlamasının nedeni olan korku kalbine dokunuyor, adeta insafa gelmesini istercesine çoğalıyordu.
" Sus dedim! Sus!"
Ellerini yeniden direksiyona vurup yüzünü ona döndüğünde, yeniden susmasını isteyecek iken burnunun kanadığını gördü. İşte o an vicdanı öfkesine ' Dur!' dedi. Acıdı... Adamın taşlaşan kalbi, genç kıza ilk kez acıdı.
" Başını kaldır!"
Esila'nın dediğini yapmaması ile kemerini çözüp, torpidoya uzanan Erkam, ellerinin titrediğini mendil almaya çalışırken farketti. Kabullenmek istemediği ise kalbininde titriyor oluşuydu.
