" Abim öyle çekip gittiğinde ona çok kızdım ama Kenan abim olanı biteni anlatınca da hak verdim. Offf! Öyle bir şey ki sussan olmuyor konuşsan olmuyor Civan."
" Zor ama şu an için susmak en iyisi. Esila, Berzan'ın kaçtığı yetmezmiş gibi birde babasını komalık edecek derecede dövdürdüğünü öğrenirse yıkılır."
Fısıltıyla " Doğru..." diyen Berfu göğsünde birleştirdiği kollarını çözüp avuç içleriyle yüzünü sıvazladı. Bu gece çok güzel bitebilirdi ama bitmemişti. Bundan sonra ki gecelerde dertsiz tasasız geçeceğe benzemiyordu. Bir yanda dışarda bir yerlerde Berzan'ı arayan ağabeyi, diğer yanda hamile olduğunu söyleyemediği gibi kocasının yüzüne doğru düzgün bakmadan çekip gitmesiyle üzüntüye boğulan ve uyuyabilmesi için kırk takla attığı yengesi vardı ve elinden gelen yalnızca yalanlarla destek olmaya çalışmaktı.
" İyiliği için susuyoruz ama öğrendiğinde sakladığımız için kırılacak. Ben bunu istemiyorum Civan. Esila'nın bana kırgın bakmasına dayanamam..."
" Bende... Ama söylersek onu konakta tutamayız Berfu. O şerefsizin istediğide bu. Esila savunmasız değil elbette ama duygusal olarak savunmasız olacak ve kışkırtılırsa yalnız başına hareket edecek. Bunu hepimiz çok iyi biliyoruz. Babasını çok seviyor Berfu... Uğurunda her şeyi yapacak kadar çok."
Civan'ın her cümlesine hak veren Berfu, fısıldayarak sarfettiği son sözlerden sonra eğik olan başını kaldırdı. Esila'nın babasına verdiği değeri, sevgisinin büyüklüğünü çok iyi biliyordu ama merak ettiği Civan'ın bunu nereden bildiğiydi. Kendisi bile ağabeyi, Elif'le nişanlı iken az çok farketmiş sonrasında ise her konuşmalarında babasına olan düşkünlüğünün farkına varmıştı. Peki ya Civan? O nasıl bu konuda bu kadar net konuşabiliyordu?
" Esila'nın babasını çok sevdiğini sen nereden biliyorsun?"
" Ferit bahsetmişti." diyen Civan, sevdiğinin soru dolu bakışlarından cevabının yetersiz olduğunu anlayıp devamını getirmek zorunda kaldı.
" Ferit'le çok yakınlardı. Abi kardeş gibi yani. Bizim Ferit'le olan yakınlığımızda malûm. Ara sıra Esila dan söz ediyordu bana. Oradan biliyorum."
' Yakınlık diyor... Ferit'in neler yaptığını bir bilsen...' diye içinden geçiren Berfu, aklına dank eden şeyle avuç içini hafifçe masaya vurarak yerinde doğruldu. Ferit, Esila dan bahsettiyse Elif ten de bahsetmiş olabilirdi. Ama öyle olsa Civan'ın ikisinin birlikte kaçtığını düşünmemesi olanaksızdı. Kafası allak bullak olan genç kız Elif'i bilip bilmediğini nasıl öğrenebileceğini düşünürken Civan kırdığı potun ceremesini çekmemeyi diliyordu. Soracağı tek bir soru ve Civan'ın yanıt veremeyecek olması her şeyi mahvedecekti. Berfu'nun olanları bildiğinden haberi vardı ancak ona 'Ağabeyinin Elif'i kaçırmasına yardım eden bendim.' diyemezdi. Ferit, kendisine Esila ve Erkam için sustuğunu söylemişti ve şimdi acısını çıkaracağı bir Ferit olmadığı için öfkesi ona yönelecekti. Sevmediği gibi bir de nefret ederse umut diye bir şey kalmazdı yüreğinde.
" Demek Esila dan bahsetti sana..."
Elif'in adı dilinin ucuna geldiğinde yüzünde iğrenir bir ifade oluşan Berfu sorup sormama konusundaki kararsızlığından kurtulmaya çalışırken konağın açılan kapısı dikkatini dağıttı. İçeri giren ağabeyi Kenan'ı gördüğünde Civan'la aynı anda yerinden kalkan genç kız Erkam'ın yanında olmadığını farkedince sol eliyle masanın kenarını tutarak dengesini korumaya çalıştı. Çünkü kalbi kötü bir haber alacağının düşüncesiyle deli gibi korkuyla çarpmaya başlamıştı.
" Uyumadınız mı siz?"
Gecenin üçü olduğundan kardeşini ve Civan'ı uyanık bulmayı beklemeyen Kenan, yanlarına vardığında Civan ve Berfu birkaç saniyelik farkla Erkam'ı sordu.
Bölüm ☘53☘ Bekleyiş
Start from the beginning
