/ 1/ UÇURUM/
Bölüm parçası; Haluk Tolga İlhan - Etek Sarı Sen Etekten Sarısın
🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂
Merhaba arkadaşlar.
Bölümden önce bir şey paylaşmak istiyorum.
Kitabı 3. kez yazmadım.
Zaten okurken sizlerde farkedeceksiniz. Yalnızca bazı bölümlerde 100- 200 kelimelik eklemeler yaptım. Bazılarına hiç dokunmadım. Bazılarında ise birkaç cümle eklemişliğim var.
Birde bölümlere tarihler ekledim. Aradan geçen zaman daha anlaşılır olsun diye böyle yaptım. Dikkat ederseniz sevinirim.
🍂🍂🍂🍂🍂🍂
3 AĞUSTOS (PAZARTESİ )
Yıllarca, düzelmesi için dua ettiğiniz yaşamınızın daha beter oluşunu izlemek çok acı...
Umut... Bir parça ekmek, bir yudum su kadar ihtiyacıydı insanın... Ama umutsuzluk; genç kızın attığı her adımda izlerini toprağa kazıya kazıya uçurumun kenarına getirmişti. Önce geleceğe dair olan hayallerini itti uçurumdan Elif... Sonra ise nasıl bir acı çekeceğini bilmediği bedenini biraz daha yaklaştırdı; göz yaşlarına dokunan rüzgar eşliğinde.
O da istemezdi yirmi dört yaşında, nefesinin bir uçurum dibinde sonlanmasını. Hayat, yüzüne en başında gülmemişti ve böyle sürüp gideceğini hiç aksatmadan belli aralıklarla göstermişti aslında. O, babasının mal olarak gördüğü bir genç kızdı. Kimileri küçük yaşta evlendirilmemiş olmasını büyük bir şans olarak görürken, gerçeği bir tek o ve kız kardeşi biliyordu.
Babası sevdiğinden tutmuyordu onu yanında. Zengin, varlıklı bir adamın karısı olsun diye kapılarını her çalanı değerlendiriyor, hesabına kitabına uymayınca geri gönderiyordu. Bununla da kalmayıp bünyesini zorlayan işlerde çalıştırıyordu. Evinin geçim kaynağı olan genç kız şimdi parmağındaki yüzük nedeniyle daimi geçim kaynakları olacaktı. Kaderine küstü ve aynı şeyleri kız kardeşininde yaşayacak olması... Bu gerçek, tüm acılarından daha çok acıtıyordu benliğini. Ta ki geldiği uçurumun dibine kadar...
Daha dün, çeyizini, adını bile duymak istemediği Özadlı konağına götürülmesi için hazırlarken, sevdiği adamın ağabeyi ile evlenecek olmak ezilen yüreğine daha fazla ağırlık yüklemişti. Helâli olması için dua ettiği adamın kaderine haram kılınmasına katlanacak gücü kalmamıştı.
Bu yüzden ' Yapamam' diyerek çıkmıştı evinden ve soluğu, şimdi canından vazgeçmek üzere olduğu uçurumun kıyısında almıştı.
Kahverengi gözlerinde can bulduğu adam ile aynı konakta, ağabeyinin karısı olarak yaşamak... Bu ağırdı! Bu intihar ederek işleyeceği günahtan bile daha ağır gelmişti varlığına. Çaresi; sevdiği adamın kendisine inanmayışıyla tükenmiş, umudu bir parça kırıntı bile bırakmamıştı kalp atışlarında.
