Sweet Creature✓

Chapter 90.

zondag 1 september 2015

Ik plof naast Harry neer in de auto. Harry start zijn auto en de radio gaat hard aan. 'Hier, kies jij de muziek maar uit', zegt hij, terwijl hij zijn telefoon aan me geeft. 'Thanks.' 

Ik open zijn telefoon en vul zijn code in. Ik glimlach wanneer ik zie dat zijn achtergrond op zijn startscherm een foto van ons is. 

Ik open Spotify en scroll door zijn afspeellijst, maar zet uiteindelijk toch wat uit mijn afspeellijst aan. 

Ik zie dat hij net een berichtje gekregen heeft. Ik kijk van wie het is. "Taylor S." staat er. Ik kijk naar wat ze geschreven heeft.

TAYLOR S.

10:54
Harry, het komt echt wel goed. Olivia is bij je en ze zorgt er echt wel voor dat je je thuis voelt. Maak je nou maar geen zorgen. 

'Eh, Harry... Je hebt een berichtje van Taylor...' Snel pakt hij de telefoon uit mijn handen en schuift hij de melding weg. 'Mag ik het niet lezen?' vraag ik opgetrokken wenkbrauwen.

'Heeft de paparazzi dan wel gelijk? Ga je vreemd?' grap ik. Ik kijk hem zo boos mogelijk aan.

Harry slikt en schudt zijn hoofd, 'Nee, natuurlijk niet! Ze zei dat het goed komt. Ze weet hoe ik ben met ouders van vriendinnen.' 'Oh, oké.' In ieder geval weet ik nu zeker dat ik hem kan vertrouwen en ik weet ook zeker dat hij denkt dat ik hem niet vertrouw. Zijn wangen zijn rood geworden. 

Hij kijkt me kort aan. 'Haz, ik maakte een grapje. Dat weet je toch? Ik had het berichtje gelezen.' De spanning in zijn schouders neemt gelijk af. 'Je bent echt gemeen!' zegt hij dan. Hij schudt lachend zijn hoofd. 'Sorry, Haz.' 'Maakt niet uit.'

Hij legt zijn hand op mijn bovenbeen en glimlacht naar me. Dan richt hij zijn blik weer op de weg. Ik pak mijn mobiel en stuur mijn moeder een appje, zodat ze weet dat we er binnen drie uur zijn. 

Wanneer End Of The Day begint, draai ik het volume extra hard en ik begin hard mee te zingen. Ik kijk naast me naar Harry. Hij kijkt me verbaasd aan. 

'You're the one that I want at the end of the day!' zing ik, terwijl ik hem aanwijs. Na een tijdje begint ook Harry mee te schreeuwen. 

What Makes You Beautiful begint en we zingen nog harder mee en doen domme dansjes. Ik moet Harry er wel iedere keer aan herinneren op de weg te letten. Ik heb geen zin in een auto-ongeluk. 

Ik open Snap en film ons waarna ik de video, waarin we mee schreeuwen met Little Black Dress, in mijn verhaal zet. 

Stockholm Syndrome is net afgelopen, wanneer Harry zijn auto voor mijn huis parkeert. 

'Ben je nog steeds zenuwachtig?' vraag ik Harry. 'Beetje.' 'Ik zorg dat het goed komt. Ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' 

Ik druk een kus op zijn lippen, maar wanneer ik me terug trek, trekt hij me weer naar me toe, waarna hij me zoent. 'Kom, Harry', zeg ik. Ik rust mijn voorhoofd tegen die van hem, 'Misschien is mijn vader niet eens thuis. Hij gaat vaak sporten op zondag middag.' 

Harry knikt en zucht. 'Kom.' Ik stap uit de auto. Harry stapt ook uit. 'We halen zo je spullen wel', zeg ik. Harry knikt en loopt om de auto heen. Ik vouw mijn vingers om zijn zachte hand. Hij pakt mijn hand ook snel vast en ik knijp er zachtjes in. 

Ik trek hem mee de voortuin in. Ik pak mijn sleutels en open de deur.

'Mam?' roep ik door het huis. 'In de keuken!' hoor ik haar terug roepen. 'Schoenen uit', zeg ik, 'Anders wordt ze gek.' Harry lacht nerveus en trekt snel zijn schoenen uit. Ik trap mijn sneakers ook uit en hang mijn jas aan een haakje. Harry volgt mijn voorbeeld.

Dan pak ik zijn hand en trek hem mee naar de keuken. Voor de deur blijf ik even stilstaan en druk ik een kus tegen zijn lippen en ik geef hem een knipoog. 

Dan doe ik de deur open en kijk ik de keuken in. De geur van appeltaart vult mijn neus en het vrolijke gezicht van mijn moeder kijkt me aan. 'Lieverds!' zegt ze blij. Ze geeft me een knuffel en ik knuffel haar terug. 

'Je ziet er goed uit, schatje!' zegt ze, wanneer ze me aankijkt. Ze houdt mijn gezicht vast met allebei haar handen, 'Oh, meisje, wat mis ik je toch!' Ze trekt me nog een keer in een knuffel. 

'Mama, lucht!' zeg ik lachend. Mijn moeder laat me los en kijkt dan naar Harry. 'Hoi, jongen. Hoe gaat het met je?' 'Goed.' Mijn moeder geeft hem ook een knuffel. 

'Liv, laat je hem het huis even zien? Harry, doe alsof je thuis bent.' 'Dank u.' 'Geen "u"! Ik ben "je". Anders voel ik me gelijk zo oud...' 'Dank je, dan!' glimlacht Harry. Mijn moeder drukt een kus op mijn wang en duwt me dan de gang weer in. 

Harry loopt achter me aan. 'Nou, hier is de woonkamer', zeg ik en ik duw de deur open. Dan loop ik terug de gang in en dan de trap op. 

'En dit is mijn slaapkamer', zeg ik en ik plof neer op mijn bed. Harry komt naast me zitten en zucht.

'Gaat het?' vraag ik hem. 'Ja, ik was echt zenuwachtig voor niks', zegt hij lachend. 'Ik zei het toch!' 'Misschien zo voor je vader een beetje...' 'Komt echt wel goed.'

Harry drukt zijn lippen tegen die van mij en ik kus hem terug. Ik duw hem een beetje naar achteren en ga bovenop hem liggen. 

Mijn handen breng ik naar zijn haar en ik geef hem kusjes over zijn hele gezicht. Harry pakt mijn gezicht en drukt zijn lippen tegen die van mij. 

Dan draait hij ons om, zodat hij bovenop ligt. Hij blijft me zoenen, maar begint me ook te kietelen, waardoor ik begin te lachen en te kronkelen. 

Rare geluiden verlaten mijn mond, terwijl ik hem terug probeer te kietelen. Dan stopt hij met kietelen en ik breng mijn hand naar de rand van zijn broek. 

'Jongens? Hebben jullie al... Oh.' Mijn moeder kijkt ons met grote ogen aan. Haar blik gaat van mij naar Harry en weer terug. Ik duw Harry snel van me af en voel dat mijn hele gezicht begint te gloeien. 

'Hebben jullie al geluncht?' vraagt mijn moeder dan. Ze heeft een grijns op haar gezicht en heeft haar wenkbrauwen opgetrokken. 'Nee, nog niet', zegt Harry met een hese stem. 'Oké, dan maak ik wel wat voor jullie klaar. Ik zie jullie zo wel beneden. Je vader komt over tien minuten thuis, Olivia.' Ik knik en bijt op mijn lip. 

Mijn moeder gaat mijn kamer uit en sluit de deur achter zich. Ik hoor haar zachtjes lachen.

'Oh. My. God.' zeg ik en ik laat me achterover in de kussens vallen, 'Volgende keer moet die deur op slot!' 

Harry zegt niks. Ik kijk hem aan en zucht. Hij ziet er echt ongemakkelijk uit. 'Sorry, Haz. Het is mijn schuld. Mijn moeder boeit het ook niet zo, ze vindt het juist wel leuk. We kunnen beter wel wat voorzichtiger doen als papa thuis is.' 'Oké.'

Ik leg mijn hoofd op zijn schoot en kijk hem aan. 'Kom, het maakt echt niet uit.' Ik pak zijn nek en trek hem dichter naar me toe. Ik druk een korte kus op zijn lippen. 'Laten we maar naar beneden gaan.'

Harry knikt en we lopen naar beneden. 'Sorry dat je dat moest zien, mam...' zeg ik terwijl ik op de stoel aan de eettafel neerplof. Harry gaat naast me zitten. 

'Maakt niet uit, lieverd. Ik ben ook jong geweest', knipoogt ze, 'Ik zal het niet aan je vader vertellen. Hij is daar wat anders mee...' 'Dankje, mama.' 'Nou ik ga naar de woonkamer.' 'Is goed.'

Zodra ze de keuken uit is, zeg ik: 'Zie je? Het maakt haar niks uit.' Harry knikt en glimlacht, 'En anders moet het me niet zo veel schelen. Ik hou van je. We mogen heus wel zoenen. We zijn volwassen! Kinda...' 'Precies!' lach ik. Ik rust even mijn hoofd op zijn schouder en neem dan een hap uit mijn croissant.