Sweet Creature✓

Chapter 61.

woensdag 14 augustus 2015

We komen aan de de Nashville Music Garden. Het is al een beetje schemerig en ik zie een groot kampvuur. Harry's hand houdt de mijne stevig vast en we lopen richting het vuur. Er zit een man met lang haar en gitaar te spelen. Een meisje dat naast hem zit, zingt een liedje dat ik nog nooit heb gehoord.

Wanneer het nummer afgelopen is, krijgen ze een luid applaus. Harry en ik klappen lachend mee. Ik kijk om me heen, maar ik zie Joe, Taylor en Liam nergens. Misschien zijn ze wat te drinken halen... 

Harry gaat op de grond zitten met zijn benen wijd, zodat ik ertussen kan gaan zitten. Ik plof neer tussen zijn benen en Harry slaat zijn armen gelijk om me heen. De man geeft zijn gitaar door aan een meisje met kort zwart haar en ze begint te spelen, waarna ze ook begint te zingen. Iedereen klapt mee met de ritme en een paar mensen zingen vrolijk mee. 

Opeens zegt Harry in mijn oor: 'Wil je ook een nummer spelen?' Ik twijfel. Ik heb nooit echt live voor iemand gezongen, behalve mijn vrienden en mijn ouders, laat staan voor zo'n grote groep. 'Ik weet niet', zeg ik schouderophalend. 'Zullen we samen een nummer zingen dan?' 'Oké. Welk nummer doen we?' 'Iets wat jij leuk vindt om te spelen', zegt Harry lief. 

'Zullen we This Town doen?' vraag ik, 'Van Niall.' Harry knikt en steekt zijn hand uit, wanneer het meisje vraagt wie er nu wil spelen. Niall heeft het nummer laatst geschreven en ik heb het opgenomen, omdat het letterlijk perfect is. Het is jammer dat hij het nummer liever niet op het album wil hebben. 

De gitaar komt onze kant op. Ik pak het zwarte plectrum tussen de snaren vandaan en doe de capo op de tweede fret. Ik plaats mijn vingers op de snaren en begin te spelen. 

Waking up to kiss you and nobody's there
The smell of your perfume still stuck in the air
It's hard

Yesterday I thought I saw your shadow running round
It's funny how things never change in this old town
So far from the stars

And I want to tell you everything
The words I never got to say the first time around
And I remember everything
From when we were the children playing in this fairground
Wish I was there with you now

If the whole world was watching I'd still dance with you
Drive highways and byways to be there with you
Over and over the only truth
Everything comes back to you

I saw that you moved on with someone new
In the pub that we met he's got his arms around you
It's so hard
So hard

And I want to tell you everything
The words I never got to say the first time around
And I remember everything
From when we were the children playing in this fairground
Wish I was there with you now

As if the whole world was watching I'd still dance with you
Drive highways and byways to be there with you
Over and over the only truth
Everything comes back to you

You still make me nervous when you walk in the room
Them butterflies they come alive when I'm next to you
Over and over the only truth
Everything comes back to you

And I know that it's wrong
That I can't move on
But there's something about you

If the whole world was watching I'd still dance with you
Drive highways and byways to be there with you
Over and over the only truth
Everything comes back to you

You still make me nervous when you walk in the room
Them butterflies they come alive when I'm next to you
Over and over the only truth

Everything comes back to you
Everything comes back to you

Iedereen begint te applaudisseren en ik kijk verlegen naar de grond en geef snel de gitaar door aan degene die naast ons zit. Maar hij geeft de gitaar door aan degene die weer naast hem zit. Hij staat op en loopt weg. 

Ongeveer vijf minuten later komt er iemand anders naast ons zitten. Ik kijk op en mijn mond valt open van verbazing. 

'Jack!' roep ik blij. Hij kijkt op en kijkt me aan. Een brede glimlach ontstaat op zijn gezicht. Hij kijkt me verbaasd aan.

Ik ga snel van Harry's schoot af en sla mijn armen om Jack heen. 'Olivia!' zegt hij blij, 'Wat doe je hier?' Ik hou hem nog steeds stevig vast, wanneer ik zeg: 'Ik ben hier om je op te zoeken! We wilden morgenochtend naar jouw huis toe komen!' 'Echt?' zegt hij verbaasd. Ik knik en laat hem langzaam los. Een traan rolt over zijn wang.

'Niet huilen', zeg ik snel. Anders ga ik ook huilen. En volgens mij heb ik in een maand nog nooit zo veel gehuild als in deze. 'Ik mis je zo erg', zeg ik hem. 'Ik jou ook. Ontzettend veel. Ik hou van je, zusje.' 'Ik ook van jou.' Hij drukt een kus op mijn wang en trekt  me weer tegen zich aan. 

Dan zie ik Harry zitten en ik kom weer omhoog. 'Jack', zeg ik, 'Dit is Harry Styles. Mijn vriendje.' Harry glimlacht vrolijk, terwijl hij de hand van mijn broer schudt. 'Jack Campbell.' 'Harry Styles.'

Na een uur bijgepraat te hebben, zegt Jack: 'Kom morgen anders naar mijn huis! Dan kan ik je een paar nummers laten horen van mijn album met een paar vrienden  hier!' 'Ja, leuk!' zeg ik enthousiast. We staan inmiddels bij een statafel onder een tent. Ik heb een glas water vast. Harry en Jack hebben allebei bier. 

'Hoe heet je band?' vraagt Harry nieuwsgierig. 'The Nashbirds. Het klink best wel dom. Maar ik heb de jongens leren kennen omdat Brent door een vogel was onder gepoept. Ik had die dag een vogeltje gekocht en Steve heeft heel zijn leven al van vogels gehouden. Ik was met Steve aan een nummer bezig toen Brent langskwam en vroeg wat we speelden. Opeens zat er vogelpoep op zijn hoofd.' Harry en ik lachen om het verhaal.

Opeens voel ik twee handen op mijn schouders en ik draai me om. Liam staat achter me. 'Taylor wil weten hoe laat jullie naar huis willen...' Hij kijkt ons vragend aan. 

'Weet ik nog niet', zegt Harry. 'Liam', zeg ik, 'Dit is Jack.' Liam kijkt naar Jack en geeft hem een hand. 'Liam Payne. Leuk je te ontmoeten! Maar ik ga nu weer even naar Tay en Joe. Even vertellen wie jullie gevonden  hebben!' Hij draait zich om en loopt weg. 

'Hoe lang blijven jullie in Nashville?' vraagt Jack, waarna hij een slok bier neemt. 'Tot 20 augustus', zeg ik. Jack bijt op zijn lip en kijkt naar de beker in zijn hand. 

'Wat is er?' vraag ik. 'Ik ga overmorgen op vakantie naar Spanje', zucht hij, 'Dus we kunnen elkaar alleen morgen nog zien.' Mijn gezicht betrekt. Ik had gedacht nog de hele week met hem te kunnen afspreken. Gewoon bij hem te kunnen zijn...

'Maar je bent altijd welkom in Nashville.' 'Jij ook in Londen', zegt Harry lief, 'Jullie gaan er morgen gewoon een leuke dag van maken. Ik zorg ervoor dat jullie elkaar binnenkort weer zien.' 'And that's why I love him.'

~~~
HOLY SHIT! Ik heb in 6 dagen 1K reads op dit boek erbij gekregen! Ik heb nu 5K! Thank you so much! ❤🥰