Sweet Creature✓

Chapter 75.

maandag 26 augustus 2015

Ik sta op en kijk ze met grote ogen aan. 'Pap, wat doe jij hier?' vraag ik geschrokken.

Ik ga beschermend voor Harry staan. Mijn vader zucht en kijkt me aan. 'Olivia, het spijt me zo erg. Ik had nooit zo stom moeten reageren. Ik hou van je en wil dat je gelukkig bent', zegt hij, 'Misschien is Harry wel oké...'

Ik bijt mijn kaken hard op elkaar en kijk hem aan. Olivia, je mag nu niet gaan janken, denk ik wanneer ik tranen op voel komen.

'Had je dat niet eerder kunnen bedenken?' vraag ik boos. Iedereen is stil en kijkt ons aan.

Ik voel Annes hand op mijn arm en ze kijkt me geruststellend aan. Ik denk dat Harry het aan haar verteld heeft.

'Ik weet het. Het slaat nergens op. Ik was zo bang je kwijt te raken; je leeft in principe in Londen. Met een jongen die je nog geen maand kent.' 'Ik hou al jaren van hem. Dat weet jij net zo goed als ik.'

'Ik weet het. Maar hij kent jou pas een maand', zucht mijn vader, 'Ik was ongerust en wilde niet dat er wat ging gebeuren. Ik ken die hele jongen niet. Ik weet niet hoe hij is, waartoe hij in staat is...'

Opeens staat Gemma ook op en kijkt mijn vader aan. 'Meneer Campbell, ik wil niet onbeleefd zijn of zo, maar ik ken Harry en hij is letterlijk de beste en liefste persoon op aarde. Hij is "in staat" tot het schrijven van liefdesliedjes voor Olivia, die hij dan aan mij laat horen, om er zeker van te zijn dat ze het leuk gaat vinden...'

Mijn hart slaat een slag over. Meent ze dit? Ik kijk Harry aan en zie dat zijn wangen rood zijn en hij bijt op zijn lip.

'En hij is in staat om voor haar te koken, om haar te helpen, om voor haar te zorgen. Maar hij is niet in staat "slechte" dingen te doen. Zijn motto is letterlijk: treat people with kindness. Hij betekent zo veel voor iedereen in deze ruimte en ik wil even duidelijk maken dat...' 'Gemma, hou maar even op', zegt Anne waarschuwend.

'Sorry.' Ze gaat weer zitten en Anne geeft haar een waarschuwende blik. 'Ik kwam vooral om te zeggen dat het me spijt en dat ik niks dan geluk van je wil. Het spijt me zo erg, Liv...' Mijn vader kijkt me verdrietig aan.
  
Ik glimlach zwakjes naar hem en loop naar hem toe. Ik sla mijn armen om hem heen en zucht. 'Het spijt me zo erg', fluistert hij nog een keer. Ik zeg niks terug.

Ik loop naar Harry en pak zijn hand en loop met hem mee naar mijn vader. 'Pap', zeg ik, 'Dit is Harry.' Harry glimlach en schudt mijn vaders hand. Ik wrijf geruststellend over Harry's rug.

Wanneer ik ook mijn moeder een knuffel gegeven heb, zeg ik: 'Ik ga even naar de keuken. Haz, loop je mee?' Harry knikt en komt snel achter me aan.

Zodra we in de keuken staan, druk ik mijn lippen zacht tegen die van hem. 'Gaat het wel?' vraag ik hem.

Harry strijkt een plukje haar achter mijn oor en knikt. 'Ja, ik schrok wel een beetje toen ik hem zag staan. Hij is echt groot en gespierd. Ik dacht: oh, shit...'

'Ik ben blij dat het nu een soort van goed is.' 'Ik ook, Livvie.' Ik glimlach naar hem en leg mijn hand op zijn wang.

Ik ga op mijn tenen staan en druk mijn lippen tegen die van hem. Hij zoent me zachtjes terug, terwijl hij zijn armen om me heen slaat.

Na een tijdje laat hij me los en steunt met zijn voorhoofd tegen die van mij. 'Morgen gaan we die schoenen bestellen', zegt hij opeens.

Ik kijk hem vragend aan. 'Ik had je beloofd dat je die schoenen kreeg van mij. Van Adidas en Stella McCartney.' 'Oh, Hazza, dat hoeft toch niet?' 'Jawel, baby.'

Hij drukt zijn lippen weer tegen die van mij en legt zijn handen op mijn heupen. Ik verstrengel mijn vingers met zijn zachte krullen.

Ik geniet van zijn warme aanraking en zijn zachte lippen, totdat ik een zachte kuch naast ons hoor. Ik kijk op en Eleanor kijkt ons aan. 'Sorry, hoor, maar kan ik denk je gewoon bij de rest gaan zitten?' vraagt ze onzeker.