Sweet Creature✓

Chapter 89.

zondag 1 september 2015

'Liv?' Harry schudt me voorzichtig wakker. 'Liv, kun je alsjeblieft wakker worden?' 'Nee', kreun ik vermoeid. 

'Please?' vraagt hij. Hij klinkt anders. Ik open mijn ogen en kijk hem aan. Hij heeft het nachtlampje aangezet en zijn ogen zijn rood. Hij huilt.

'Wat is er?' vraag ik geschrokken. 'Ik... Ik weet niet', begint hij, 'Ik wil niet...' Zijn stem trilt. 'Hé, hé, hé... Rustig, kom eens hier.' Ik sla mijn armen om hem heen en trek hem tegen me aan. 

Ik streel zijn krullen en druk hem dicht tegen me aan. Wat wil hij niet? vraag ik me af. 

'Sorry, dit slaat echt helemaal nergens op', zegt hij, terwijl hij zijn tranen afveegt aan de lakens. 'Jawel. Je kan me alles vertellen.' 

'Ik ben zo zenuwachtig voor morgen, om je ouders weer te zien. Ik kom niet in slaap. Ik maak mezelf helemaal gek. En ik weet dat het nergens voor nodig is, maar... Oh...' 

'Oh, Hazza...' Ik snap wat hij bedoelt. Ik trek zijn trillende lichaam tegen me aan. Ik wist niet dat hij zich hier zo veel zorgen over maakte.

'Kom, geef me een kus', zeg ik, 'En dan gaan we slapen. Het is al bijna 03:00 uur.' 'Ik heb zo geen zin in morgen. Maar ik wil het niet verpesten voor jou. En dat doe ik nu wel, sorry...' 'Je verpest helemaal niks. Waar zie je het meeste tegenop?' 'Je vader, denk ik. Ik weet dat hij het goed heeft gemaakt en zo, maar toch... Hij is wel je vader.'

'Het komt echt wel goed, oké? Ik ben bij je. Kom, kus me.' Harry glimlacht zwakjes en drukt zijn vochtige lippen tegen die van mij. 

'Het komt goed.' 'Oké.' Hij legt zijn hoofd op mijn borstkas en zucht. Ik woel met mijn hand door zijn zachte haar. 

Dat hij hierom huilt, verbaast me. Ik weet echt wel dat hij weleens huilt, maar om dit had ik eigenlijk nooit verwacht. Hij vindt het echt heel belangrijk dat mijn vader hem aardig vindt en accepteert. 

Ik zucht en wrijf met mijn hand over Harry's rug. Harry komt nog dichter tegen me aan liggen. Wanneer ik er zeker van ben dat hij slaapt, doe ik het nachtlampje uit en sluit ik mijn ogen.

Wanneer ik wakker word, ligt Harry nog steeds dicht tegen me aan. Zijn ogen zijn gesloten en hij haalt rustig adem. Ik glimlach en druk een kus in zijn haar en streel met mijn vinger langs de tattoo in de vorm van een hart op zijn bovenarm. 

Ik sluit kort mijn ogen. Precies op dat moment gaat Harry's wekker. Harry zucht en komt langzaam omhoog en pakt zijn telefoon. Hij zet zijn wekker uit en kreunt.

'Hey baby', zeg ik glimlachend.  Harry glimlacht terug en strijkt een plukje haar uit mijn gezicht.

'Sorry van vannacht. 's Nachts lijkt alles duizend keer erger...' 'Maakt niet uit', zeg ik, 'Ik snap het wel.'

Harry legt zijn hand op mijn wang en kijkt me aan. 'Ik ben moe.' 'En ik heb honger.' 'Je lijkt Niall wel!' lacht Harry. 'Nou, ik heb al een paar uur niks gegeten! En zo goed vult spaghetti ook weer niet!' 'Ik heb ook honger.' 'Dan moeten we er maar wat aan gaan doen.'

We stappen uit het bed en lopen naar de keuken. 'Zal ik wat broodjes roosteren?' stel ik voor.

'Ja, is goed. Dan zet ik wel koffie.' Harry loopt naar het koffiezetapparaat. Ik pak de broodrooster uit de kast en pak wat brood.

Ik doe het erin en wacht even totdat ze klaar zijn. Al snel ruikt de keuken naar geroosterd brood en verse koffie. Ik hou niet zo heel veel van koffie, maar wanneer ik net wakker ben, lust ik wel een kopje.

Harry begint opeens te fluiten en ik kijk hem glimlachend aan. Mijn ogen glijden langs zijn gespierde lichaam. Hoe is hij van mij?! Hoe kan het dat zo'n perfect iemand voor iemand als ik is gevallen?