အခန်း (၁၁၈၇)(စာစဉ် ၈၅- အပိုင်း ၁၁)
“ကိုယ်ထင်ပြခြင်း”
“သတိထားကြ အာရုံစိုက်ခံရအောင်လို့ မနေကြနဲ့၊ မင်းတို့ကိုယ် မင်းတို့လည်း ကြည့်ဦး ဆူညံနေကြတာပဲ၊ မိုင်ထောင်ချီအကွာအဝေးက လူတွေတောင် မင်းတို့ရှိ မှန်းသိနေကြမှာ၊ ဘာလဲ မင်းတို့ကိုယ်မင်းတို့ သိပ်ပြီး အစွမ်းထက်နေတယ်ထင်နေလို့ လူမြင်အောင် ပြနေကြ တာလား . . .”
အဘိုးကြီးမှ ကြိမ်းမောင်းလိုက်၏။
“ဆူဆူညံညံတွေလည်း မလုပ်ကြနဲ့ကြားလား . . .”
အဘိုးကြီးမှ ထိုသို့ပြောချိန် လူအများမှာ သူ့စကား အား ဦးညွတ်လျက် နားထောင်လျက် နေကြ၏။
“ဆရာကြီးယွမ် . . .”
“ရှေ့မိုင် ၂၀၀၀ မှာ ကောင်းကင်လှေကားရှိတယ်”
မုတ်ဆိတ်မွှေးများဖြင့် လူတစ်ဦးမှပြောလိုက်သည်။
“ကံကောင်းလို့ တိမ်မြူခိုးနန်းတော်က အဲဒီမိန်းမ နှစ်ယောက်က ကောင်းကင်လှေကားဘက်ကို သွားမှာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒီလိုမှမဟုတ်ရင် အခြေအနေတွေက ပိုပြီး ရှုပ်ထွေးသွားနိုင်တယ်၊ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့တွေကို ကောင်းကင်လှေကား မရောက်ခင် ဖမ်းမှဖြစ်မယ် . . .”
အဘိုးကြီးမှ တည်ငြိမ်မှုအပြည့်ဖြင့် ပြောလိုက်ပြန် သည်။
“တကယ်လို့ သူတို့တွေသာ ကောင်းကင်လှေကား ကို ရောက်သွားရင် ငါတို့ရဲ့ လျှို့ဝှက်ချက်လည်း ပေါ် သွားနိုင်တယ်၊ အဲဒီမှာက လူတွေအများကြီး ရှိနေကြ တယ်လေ . . .”
“ဟုတ်တယ် . . .”
“ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီမိန်းမနှစ်ယောက်ကို ဖမ်းနိုင်ဖို့ဆို ငါတို့လုပ်နိုင်သမျှ လုပ်ရမှာပဲ၊ သူတို့တွေ ကောင်းကင် လှေကားအနား ရောက်သွားလို့ မဖြစ်ဘူး . . .”
. . .
ညအမှောင်ထဲ၌ ဖြစ်၏။
ရုတ်တရက် ဓားအလင်းတန်းများ ပျိုးခနဲ ပြက်ခနဲ လင်းလက်သွားပြီး ကောင်းကင်ကြီးတစ်ခုလုံးပင် လင်း ထိန်သွားသည်။
ထိုဓားအလင်းတန်းများက ပိတ်ပိတ်မှောင်နေသည့် မဟူရာ ကောင်းကင်ကြီးအား နှစ်ခြမ်းခွဲပစ်တော့မလို ပါပင်။
YOU ARE READING
မိုးကောင်းကင်အောက်မှကလဲ့စား (အတွဲ ၅) မိုးေကာင္းကင္ေအာက္မွကလဲ့စား
AdventureMc က ဥာဏ်အရမ်းများပြီး စည်းရုံးသင့်တဲ့လူဆို စည်းရုံးပြီး အပြတ်ရှင်းပစ်သင့်တဲ့ လူဆို အပြတ်ရှင်းပစ်တတ်တဲ့ character ပါ။ (っ˘̩╭╮˘̩)っ လက်တွဲဖော်တစ်ယောက်ထက်ပိုပါတယ်။ မင်းသားကပွေရှုပ်နေတာမျိုးတော့မဟုတ်ပါ။ Mc က ဥာဏ္အရမ္းမ်ားၿပီး စည္း႐ုံးသင့္တဲ့လူဆို စည္း႐...
