အခန်း (၁၂၈၇)(စာစဉ် ၉၂- အပိုင်း ၁၃)
“ကံကြမ္မာ ဥပဒေသ ကိုးရက်”
ဝုဖက ရဲရှောင်၏နာမည်အစစ်အမှန်ကို ဇန်ယွန်ဖေ့ တို့ ရှေ့၌ ပြောလိုက်သည့်တိုင် ရဲရှောင်မှာမူ တည်တည် ငြိမ်ငြိမ်ဖြင့်သာ ရှိနေသည်။
ယခုအချိန်တွင် ဝုဖတစ်ယောက်တည်းကိုသာ သူ မြင်တော့၍ ကျန်အရာများကို အာရုံမစိုက်တော့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဝုဖက ယခုနယ်ပယ်တွင် သူရင်ဆိုင်ရမည့် အကြီး မားဆုံးသော ရန်သူလည်း ဖြစ်နေသည်။
သခင်ကြီးဘိုင်နှင့် အခြားလူများမှာ အင်အားကြီး သော ရန်သူများဖြစ်ကြသည့်တိုင် ယခုနယ်ပယ်မှ လူ များ မဟုတ်ကြပေ။
ထို့ကြောင့် ချင်းရန်နယ်ပယ်၌ ရဲရှောင် ရင်ဆိုင်ရ မည့် အစွမ်းထက်ဆုံး လူမှာ ဝုဖသာလျှင် ရှိ၏။
ရဲရှောင်အဖို့ အထက်နယ်ပယ်သို့ တက်လိုလျှင် ယခုနယ်ပယ်ရှိ အစွမ်းထက်ဆုံး ပညာရှင်ကို ယှဉ်ပြိုင် တိုက်ခိုက်ပြီး သွားမှသာ ပိုသင့်တော်လိမ့်မည်။
ယခုအခါ မရည်ရွယ်ပါဘဲ နှစ်ဦးသားမှာ မျက်နှာ ချင်းဆိုင် တိုက်ခိုက်ရတော့မည် ဖြစ်သည်။
ရဲရှောင်အနေဖြင့်လည်း တိုက်ပွဲကို ရှောင်တိမ်းနေ လိမ့်မည် မဟုတ်၊ ထိပ်တိုက်ရင်ဆိုင်ပစ်မည်သာ။
“ရှောင်ဧကရာဇ်တဲ့လား . . .”
ဝုဖ၏ စကားကြောင့် ဇန်ယွန်ဖေ့နှင့် ဇုဂျူရှန်တို့ နှစ်ဦးလုံး ရဲရှောင်အား အထိတ်တလန့်ဖြင့် လှမ်းကြည့် လိုက်ကြသည်။
သူတို့အနေဖြင့် မယုံနိုင် ဖြစ်နေသည့်တိုင် လက်ခံရ တော့ပေမည်။
ဝုဖက အကြောင်းမဲ့ ပြောနေခြင်း မဟုတ်နိုင်သလို၊ ရဲရှောင်ကလည်း ငြင်းဆန်ခြင်းမရှိ၊ ငြိမ်သက်နေသည်။
ထို့အတူ မိန်းကလေးနှစ်ဦးမှာလည်း အံ့ဩမှုမပြ၊ တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ရှိနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ထို့ကြောင့် ဇန်ယွန်ဖေ့တို့လည်း လက်မခံချင်သည့် တိုင် လက်ခံလိုက်ကြရတော့သည်။
(ယွဲ့ရှောင်နဲ့ ယွဲ့ဟန်တို့က ရဲရှောင်ရဲ့ သရုပ်အမှန် ကို သိပြီးသားပါလား . . .)
(ငါသိပြီ ငါသိပြီ အခုမှပဲ အဓိပ္ပာယ်ရှိသွားတော့ တယ်၊ မိန်းကလေးနှစ်ယောက်က ထူးထူးခြားခြားတွေ ပြုမူနေတာ ဒါကြောင့်ကိုး . . .)
(ဒီရဲရှောင်က တကယ့်ရဲရှောင် ဖြစ်နေတာပဲ . . .)
ဇန်ယွန်ဖေ့တို့မှာ တွေးရင်းဖြင့် သတိပင် လစ်ချင် သွားကြသည်။
ထိုသို့ဖြစ်သွားသည်က ဝုဖကို ရင်မဆိုင်ရဲ၍ မဟုတ် သူတို့၏ ညီငယ်ဖြစ်သူမှာ ရှောင်ဧကရာဇ် ဖြစ်နေခြင်း ကြောင့်ပါပင်။
(ဒါကအိပ်မက်ဆိုး တစ်ခုလိုပါပဲလား . . .)
(ငါတို့ရဲ့ ညီလေးရဲရှောင်က လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်အနည်း ငယ်က ငါတို့သတ်ခဲ့တဲ့ ရှောင်ဧကရာဇ်ဖြစ်နေတာပဲ)
(ကမ္ဘာကြီးကို အုပ်စိုးခဲ့တဲ့ ရှောင်ဧကရာဇ်ပေါ့ . . .)
ထိုအချိန် ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်သည့် ရဲရှောင်၏ အသံကြောင့် ဇန်ယွန်ဖေ့တို့ အတွေးစ ပြတ် သွားသည်။
ထိုအော်သံနှင့်အတူ ချီဓာတ်များမှာလည်း လေဟာ နယ်အတွင်း ပျံ့နှံ့သွားပြီး စွမ်းအင်လှိုင်းများ ဖြန့်ကျက် ထွက်သွားသည်။
ထိုအခါ ယွဲ့ရှောင်၊ ယွဲ့ဟန်နှင့် ဇန်ယွန်ဖေ့တို့ နှစ်ဦး မှာ မမြင်နိုင်သော စွမ်းအင်စီးဆင်းမှုကြောင့် အဝေးသို့ လွင့်ထွက်သွားတော့သည်။
အတိအကျဆိုရလျှင် ပေ ၁၀၀၀၀ အကွာအဝေး လောက်ထိကို လွင့်ထွက်သွားကြခြင်း ဖြစ်၏။
“အစ်ကိုကြီး . . .”
ယွဲ့ရှောင်မှ လှမ်းအော်လိုက်သည်။
“ငါသိုင်းလောကကို ပြန်ဝင်ပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ဒါ က ငါပထမဆုံး တိုက်ခိုက်ရတဲ့ တိုက်ပွဲပဲ . . .”
ရဲရှောင်က ခံစားချက်ကင်းမဲ့နေသော မျက်နှာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။
ထို့နောက် လေးနက်သော အသံဖြင့် -
“ငါ့ရဲ့ ရန်သူက ဝုဖ နာမည်ကျော် အစွမ်းထက်ဆုံး လူတစ်ယောက်ပေါ့ . . .”
“ဒါကငါပြန်လာပြီဆိုတာကို ကြေညာမယ့် တိုက်ပွဲ တစ်ခုပဲ . . .”
ထိုအချိန် ရဲရှောင်၏ဝတ်ရုံက လေထဲတွင် တလူလူ လွင့်လျက် ရှိနေသည်။
သူ၏ မျက်နှာက ကန်ရေပြင်ကဲ့သို့ တည်ငြိမ်နေပြီး မျက်လုံးများကလည်း သိမ်းငှက်ပမာ စူးရှနေသည်။
“ကမ္ဘာ့ အစွမ်းထက်ဆုံး ပညာရှင်ကြီးက ဘယ် လောက် အစွမ်းထက်လဲဆိုတာ ကြည့်ရသေးတာပေါ့၊ သူရထားတဲ့ ဂုဏ်ဒြပ်နဲ့ ကိုက်ညီရဲ့လား သိချင်လိုက် တာ . . .”
ဝုဖမှာမူ ရဲရှောင်အား စူးရှသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် သာ စိုက်ကြည့်လျက် ရှိနေသည်။
ထို့နောက်မှ -
“ကမ္ဘာပေါ်က သူရဲကောင်းတွေ အားလုံးကို ရယ် မောနိုင်တဲ့ ရှောင်ဧကရာဇ်ဆိုတာ ငါ့ရဲ့လေးစားမှုနဲ့ ထိုက်တန်မယ်လို့ ငါမထင်ထားခဲ့မိဘူး . . .”
“ကောင်းပြီလေ ရှောင်ဧကရာဇ်ရဲ့ ပြန်လာမှုကရော ငါ့ရဲ့စိတ်ကို လှုပ်ရှားစေမှာလားဆိုတာ ငါလည်း သိချင် မိသေးရဲ့ . . .”
ထို့နောက် နှစ်ဦးသားမှာ ခဏတာမျှ နှုတ်ဆိတ် သွားကြပြန်သည်။
နှစ်ယောက်လုံး ဝတ်ဆင်ထားသည်မှာ အနက် ရောင်ချင်း တူညီနေရုံမက အရပ်ရှည် ပိန်ပါးတာခြင်း လည်း တူညီကြသည်။
ထို့ပြင် ဟိတ်ဟန်ရှိမှု အပိုင်းတွင်လည်း သူမသာ ကိုယ်မသာပါပင်။
သို့သော် တိုက်ပွဲ၏ ရလာဒ်တွင်မူ ကွဲပြားမှု ရှိသွား ပေလိမ့်မည်။
ထိုအချိန် ရဲရှောင်မှ သူ၏ စိတ်စွမ်းအင်များကို ကောင်းကင်တစ်ခုလုံးသို့ ဒီရေအလား စီးဆင်းသွားစေ လိုက်သည်။
ဝုဖကလည်း မလျှော့တမ်း သူ၏ စိတ်စွမ်းအင်များ ကို ပြန်လည်ထုတ်လွှတ်လိုက်၏။
ထိပ်တန်းပညာရှင်ကြီး နှစ်ဦးမှာ မလှုပ်မယှက် ရှိ နေကြသည့်တိုင် သူတို့၏ စိတ်စွမ်းအင်များကမူ အချင်း ချင်း အပြန်အလှန် တွန်းကန်နေကြချေပြီ။
“ဘုန်း . . .”
ယွဲ့ရှောင်၊ ယွဲ့ဟန်နှင့် ဇန်ယွန်ဖေ့တို့မှာ တိုက်ပွဲနှင့် အနီးဆုံးဖြစ်၍ လိပ်ပြာလွင့် ထွက်မတတ် ထိတ်လန့် သွားကြသည်။
သူတို့ ပတ်ချာလည်ရှိ လေဟာနယ်မှာလည်း ကွဲ ကြေသွားသော မှန်ပမာ အက်ကွဲရာများ ဖြစ်ပေါ်သွား လေသည်။
ခဏအကြာတွင်မူ အက်ကွဲရာများ ပျောက်ကွယ် သွားပြီး လေဟာနယ်မှာလည်း ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်ဖြစ် သွားပြန်သည်။
သို့သော် တိမ်တိုက်များမှာမူ ထက်ခြမ်းခြမ်းခံလိုက် ရသလိုပင် တကွဲတပြား လွင့်စင်ကုန်ကြသည်။
ထိပ်သီးပညာရှင် နှစ်ဦး၏ စွမ်းအင် စီးဆင်းမှုက ကောင်းကင်ထက်ရှိ တိမ်တိုက်များကိုပင် ပြတ်တောက် သွားစေနိုင်ပါသည်တကား။
ထိုစွမ်းအင်များ၏ သက်ရောက်မှုကြောင့် ရဲရှောင် နှင့် ဝုဖတို့မှာလည်း ကိုယ်စီ ကိုယ်စီ ပေ ၃၀ ခန့်အကွာ သို့ လွင့်ထွက်သွားကြသည်။
အနေအထားက ညီတူညီမျှ ဖြစ်နေသည့် သဘော ပါပင်။
ဇန်ယွန်ဖေ့တို့မှာ ထိုမြင်ကွင်းအား ကြည့်ရင်း အံ့ဩ တုန်လှုပ်လျက် ရှိနေသည်။
သူတို့မြင်နေရသည်ကိုလည်း မယုံနိုင် ဖြစ်နေကြပြီး ခေါင်းထဲ၌လည်း ခံစားချက်များက ရှုပ်ထွေးနေကြ၏။
ရှောင်ဧကရာဇ် အစွမ်းထက်သည်ဆိုသည့် အချက် ကို သူတို့ မငြင်းနိုင်သော်လည်း ယခုလောက်ထိ အစွမ်း ထက်နေမည်ကိုတော့ မထင်ထားခဲ့ကြပေ။
ရှောင်ဧကရာဇ် တိုက်ခိုက်နေသူမှာ မည်သူနည်း။
ယခုကမ္ဘာ၏ အစွမ်းထက်ဆုံး ပညာရှင်ကြီး ဝုဖပင် ဖြစ်၏။
ထို့ကြောင့် ရှောင်ဧကရာဇ်နှင့် ဝုဖတို့ စွမ်းအင်စီး ဆင်းမှုတွင် ညီတူညီမျှဖြစ်သွားသည့် ရလာဒ်က မယုံ နိုင်ဖွယ် ကောင်းနေသည် မဟုတ်ပါလား။
(ငါငါအိပ်မက် မက်နေတာလား . . .)
ဇန်ယွန်ဖေ့နှင့် ကျန်လူများအားလုံး မယုံနိုင်ပင် ဖြစ် နေကြသည်။
၎င်းတို့မှာ ချင်းရန်နယ်ပယ်၏ သမိုင်းဝင် တိုက်ပွဲ ဖြစ်လာမည့် တိုက်ပွဲကြီးကို မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ တွေ့ရ တော့ပေမည်။
တစ်နည်းအားဖြင့် ချင်းရန်နယ်ပယ်၏ သမိုင်းသစ် ကို မြင်တွေ့ကြရတော့မည်ဟုပင် ဆိုနိုင်ပါတော့သည်။
. . .
စွမ်းအင်လှိုင်းများဖြင့် တိုက်ခိုက်နေသော လူနှစ်ဦး ကြောင့် လျပ်စီးမိုးကြိုးများ ထွက်ပေါ်လာပြီး ကောင်း ကင်တစ်ခုလုံး အက်ကွဲတော့မလိုပင် ဖြစ်လာသည်။
“မီးမရှိဘဲ မီးခိုးဆိုတာ မရှိနိုင်ဘူး . . .”
နှစ်ဦးသားမှာ ထိုသို့ ကိုယ်စီ ပြောလိုက်ကြသည်။
ခဏအကြာတွင် ဝုဖမှ ပထမဆုံး စတင် လှုပ်ရှား လိုက်၏။
“ပထမကောင်းကင် ဥပဒေသ . . .”
ဝုဖမှာ ထိုသို့ပြောပြီးသည်နှင့် သူ၏ လက်တစ်ဖက် ကို မြှောက်ကာ လက်ဝါးကို ဆန့်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။
ထိုအခါ ကောင်းကင်ထက်မှ စွမ်းအင်လှိုင်းများ ကျ ရောက်လာပြီး လေပွေကြီးတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်သွား၏။
ထို့နောက် ရုတ်တရက်ဆိုသလို ဝုဖမှာ ရဲရှောင်ရှေ့ သို့ ရောက်သွားပြီး ထိုလက်ဖြင့်ပင် ရဲရှောင်ကို ရိုက်ချ ပစ်လိုက်သည်။
ရိုက်ချက်က အစွမ်းထက်သည့် လက်ဝါး ရိုက်ချက် ပုံစံမျိုး မပေါ်သော်လည်း တကယ်တမ်းတွင် ကောင်း ကင်ကြီး တစ်ခုလုံးကိုပင် ပြိုကျသွားစေနိုင်သည်။
ထို့ကြောင့် ရဲရှောင် မည်မျှ ရှောင်တိမ်းပါစေ ထို ရိုက်ချက်မှ လွတ်မြောက်အောင် ရှောင်တိမ်းနိုင်ရန်မှာ မဖြစ်နိုင်၊ ခုခံရန်သာ ရှိတော့သည်။
သို့သော် ပထမကောင်းကင် ဥပဒေသ ဆိုသည်က အလွန် အစွမ်းထက်လှပြီး ပစ်မှတ်ကို မထိခင်မှာပင် သက်ရောက်မှုများ ရှိသွားနိုင်သည်။
ဆိုလိုသည်မှာ ပစ်မှတ်၏ လှုပ်ရှားမှုကို လိုက်၍ တိုက်ခိုက်မှုကို ပြောင်းလဲပစ်နိုင်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ထို့ကြောင့် ရဲရှောင် မည်သို့ ပြုလုပ်ပါစေ သူ့ကို တကယ် မထိခိုက်မချင်း တိုက်ခိုက်မှု၏ လားရာကို ခန့်မှန်းနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
ထိုသို့ဆိုလျှင် ရဲရှောင်အဖို့ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက် နိုင်စွမ်း၊ ကာကွယ်ထားနိုင်စွမ်း ရှိပါဦးမည်လော။
အလွန် ထူးခြားလှသော တိုက်ကွက် တစ်ခုပါပင်။
ဤသည်မှာ ဝုဖ၏ ကံကြမ္မာ ဥပဒေသ ကိုးရက်ဟု ခေါ်သော အစွမ်းထက်သည့် တိုက်ကွက်ဖြစ်ပြီး ချင်း ရန်နယ်ပယ် တစ်ခုလုံးကို ဖိန့်ဖိန့်တုန်သွားစေနိုင်သော တိုက်ခိုက်မှုလည်းဖြစ်ပါတော့သည်။
#translator
#ကြွေရွက်ဝါ
အခန်း (၁၂၈၈)(စာစဉ် ၉၂- အပိုင်း၁၄)
“အရှက်မမဲ့သင့်ဘူး”
ဝုဖမှာ မော်ကြွား ပြောဆိုတတ်သည့်တိုင် ဒဏ္ဍာရီ ထဲမှ ရှောင်ဧကရာဇ်နှင့် ရင်ဆိုင်ရချိန်တွင်မူ သတိလက် လွတ် မပြုမူဝံ့ချေ။
ထို့ကြောင့် ပထမဆုံး အကြိမ်မှာပင် အကောင်းဆုံး တိုက်ကွက်များထဲမှ တစ်ခုကို သုံးကာ တိုက်ခိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဝုဖ ပြုလုပ်လိုက်သည့် ပထမကောင်းကင် ဥပဒေ သက ကောင်းကင်ကြီး တစ်ခုလုံးကိုပင် တုန်ခါသွားစေ ခဲ့သည် မဟုတ်ပါလား။
ရဲရှောင်မှာမူ တိုက်ခိုက်မှုက သူ့အပေါ်သက်ရောက် လာမည်ကို သိသည့်တိုင် ခနဲ့တဲ့တဲ့ ပြုံးလျက်သာ ရှိနေ သည်။
ထို့နောက် တစ်ဖက်သို့လှည့်ကာ ဘေး ၁၀ ပေခန့် သို့ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပင် ခုန်ထွက်သွားလိုက်သည်။
“ကံကြမ္မာ ဥပဒေသ ကိုးရက်ပေါ့ ဟုတ်လား ဟား ဟား ဟား . . .”
“ငါ့ရဲ့ ရယ်မောခြင်း ကိုးပါးအရှေ့ရောက်ရင် ဘာ ကံကြမ္မာမှ ရှိနိုင်တော့မှာ မဟုတ်ဘူး . . .”
“ကောင်းကင်ထက်က ရယ်မောခြင်း . . .”
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ရဲရှောင်မှာ ခေါင်းကို မော့၍ လက်ကို ဘယ်မှညာသို့ ဝေ့ယမ်းလိုက်၏။
ဝေ့ယမ်းမှုက အားမပါဟု ထင်ရသည့်တိုင် ထိုအထဲ တွင် စွမ်းအင်များစွာ ပါဝင်နေသည်။
စင်စစ် ရဲရှောင်မှာ ရှောင်ဧကရာဇ်၏ ရယ်မောခြင်း ကိုးပါး တိုက်ကွက်များထဲမှ ပထမဆုံး တိုက်ကွက် ဖြစ် သည့် ကောင်းကင်ထက်မှ ရယ်မောခြင်း တိုက်ကွက်ကို အသုံးပြုလိုက်ခြင်းပါပင်။
နှစ်ဦးလုံး၏ ပထမဆုံး တိုက်ခိုက်မှုများက ဆင်တူ နေကြပြီး တိုက်ခိုက်မှု နှစ်ခုလုံးမှာ ကောင်းကင်ထက်မှ စွမ်းအားများ ထွက်ပေါ်လာကြခြင်း ဖြစ်သည်။
ဝုဖ၏ လေပွေစွမ်းအင် တိုက်ခိုက်မှုမှာ တွင်းနက် ကြီး တစ်ခုကဲ့သို့ ပေါ်လာပြီး အရာအားလုံးကို လွှမ်းမိုး စုပ်ယူနိုင်စွမ်း ရှိသည်။
ရဲရှောင်၏ တိုက်ခိုက်မှုမှာမူ လေပွေကြီးအား ဟက် တက်ကွဲစေနိုင်သော အစွမ်းမျိုးရှိနေခြင်း ဖြစ်သည်။
“ဘုန်း . . .”
ရဲရှောင်မှ ပထမဆုံးတိုက်ကွက်ကို ပြုလုပ်လိုက်ပြီး နောက် ကျယ်လောင်စွာ ရယ်မောလိုက်သည်။
ထို့နောက် သက်ရောက်မှုကို ရှောင်တိမ်းနိုင်ရန် ကောင်းကင်ထက်သို့ ခုန်ပျံသန်းသွား၏။
ထိုအချိန် ဝုဖမှာလည်း နောက်သို့ ချက်ချင်းပင် ဆုတ်ခွာသွားသည်။
စင်စစ် နှစ်ဦးလုံးမှာ စွမ်းအင်လှိုင်း တိုက်ခိုက်မှုကို တန်ပြန်ခံစားလိုက်ရ၍ တစ်ဦးမှာ နောက်သို့ ဆုတ် လိုက်ပြီး တစ်ဦးမှာ အပေါ်သို့ ပျံတက်လိုက်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။
စွမ်းအင်လှိုင်းနှစ်ခု သက်ရောက်ရာ လေဟာနယ် မှာလည်း အံ့မခမ်းလှသော စွမ်းအင်များကြောင့် တုန်ခါ လျက် ရှိနေသည်။
ခဏအကြာတွင်မူ လေပွေကဲ့သို့ တွင်းနက်ကြီးမှာ ကျယ်လောင်စွာ ပေါက်ကွဲ၍ ပျက်ပြယ် သွားပါတော့ သည်။
ထိုအခါ လေပြင်းများမှာနေရာအနှံ့သို့ အရှိန်အဟုန် ပြင်းစွာ တိုက်ခတ်ကုန်ကြတော့သည်။
ယွဲ့ရှောင်၊ ယွဲ့ဟန်နှင့် ဇန်ယွန်ဖေ့တို့လည်း အလျင် အမြန်ပင် ရှောင်တိမ်းလိုက်ကြရသည်။
၎င်းတို့အဖို့ တိုက်ပွဲနှင့်အဝေးသို့ ရှောင်တိမ်းမှသာ အန္တရာယ်များမှ လွတ်ကင်းနိုင်မည် မဟုတ်ပါလား။
ထိုအချိန် ကောင်းကင်ထက်၌ ရှိနေသော ရဲရှောင် မှာ ကျယ်လောင်လှသော အော်သံကြီးကို ပြုလုပ်လိုက် သည်။
ထိုအော်သံကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ တောင်များ၊ မြစ်များပင် တုန်ခါသွားလေသည်။
ထို့နောက် ရဲရှောင်မှာ လက်ဝါးကို ဖြန့်၍ ကောင်း ကင်ထက်မှပင် ရိုက်ချပစ်လိုက်သည်။
“မြေပေါ်က ရယ်မောခြင်း . . .”
ထိုအရာက ရှောင်ဧကရာဇ်၏ ရယ်မောခြင်း ကိုးပါး အနက် ဒုတိယတိုက်ကွက် ဖြစ်သော မြေပြင်အထက်မှ ရယ်မောခြင်း တိုက်ကွက်ပင် ဖြစ်၏။
ထိုတိုက်ကွက်ကြောင့် ပြင်းထန်လှသော လေပြင်း များ တိုက်ခတ်လာပြီး မြေပေါ်ရှိ အရာအားလုံး ကွဲကြေ သွားမတတ်ပင် ဖြစ်သွားသည်။
ထို့ကြောင့် ဝုဖလည်း ချက်ချင်းပင် ကောင်းကင် ထက်သို့ မော့ကြည့်၍ အော်ဟစ်လိုက်ရင်း -
“ဒုတိယ မြေကြီး ဥပဒေသ . . .”
ရဲရှောင်၏ ရိုက်ချက် ကျဆင်းလာခဲ့ချိန် ဝုဖ၏ ကြောက်မက်ဖွယ်ရာ တိုက်ခိုက်မှုမှာလည်း အထက်သို့ ဆန်တက်သွား၏။
တိုက်ခိုက်မှုနှစ်ခုက စိန်ကို စိန်နှင့် ဖြတ်သလိုပါပင်။
ထိုအချိန် လေဟာနယ်မှာလည်း တိုက်ခိုက်မှုနှစ်ခု ထိတွေ့မှုကြောင့် မရပ်မနား တုန်ခါသွား၏။
ရဲရှောင်နှင့် ဝုဖတို့လည်း အချိန်ဆွဲခြင်းမရှိ၊ တစ် ပြိုင်တည်းပင် ထပ်မံ အော်ဟစ်လိုက်ကြသည်။
“ပင်လယ်ထက်က ရယ်မောခြင်း . . .”
“တတိယကြယ် ဥပဒေသ . . .”
နှစ်ယောက်လုံးမှာ ကောင်းကင်ထက်၌ ပြင်းပြင်း ထန်ထန်ပင် တိုက်ခိုက်နေကြပြီး တခဏအတွင်းမှာပင် မိုင်လေးငါးရာ အကွာသို့ ရောက်ရှိသွားကြပြန်သည်။
ကျွဲနှစ်ကောင် ခတ်ရာ မြေစာပင် မခံနိုင် ဆိုစကား အတိုင်း ထိပ်သီးကြီး နှစ်ဦး၏ ထိုတိုက်ခိုက်မှုကြောင့် တောင်များမှာ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပေါက်ကွဲထွက်ကုန်ကြ သည်။
ထို့ကြောင့် သူတို့ဖြတ်သန်းရာ တစ်လျှောက်တွင် အပျက်အစီးများသာ ဖြစ်ကုန်တော့သည်။
ထိုသို့ဖြင့် တိုက်ခိုက်မှု လေးငါးကွက်မျှ တိုက်ခိုက် ပြီးကြချိန်တွင် နှစ်ဦးသားမှာ မိုင်ပေါင်းသောင်းချီ အ ကွာအဝေးသို့ ရောက်ရှိသွားကြချေပြီ။
ကျန်လူ ၄ ဦးမှာမူ ရေကုန် ရေခမ်း တိုက်ခိုက်နေ ကြသော ထိပ်သီးပညာရှင်ကြီး နှစ်ဦးအား ကြည့်ရင်း အံ့ဩတုန်လှုပ်နေကြလေသည်။
“ဒါကချင်းရန်နယ်ပယ်ရဲ့ သမိုင်းမှာ အကြီးမား ဆုံး တိုက်ပွဲကြီးပဲ . . .”
ဇန်ယွန်ဖေ့မှ အံ့ဩတကြီး ပြောလိုက်သည်။
“သေခြင်းနဲ့ ရှင်ခြင်းအပေါ် ရယ်မောခြင်း . . .”
“ငရဲ ဥပဒေသ . . .”
ထိပ်သီးပညာရှင်ကြီး နှစ်ဦးမှာ ၎င်းတို့၏အကောင်း ဆုံး တိုက်ကွက်များကို ပြသနိုင်ရန် ကြိုးစားလျက် ရှိ နေကြသည်။
ရှောင်ဧကရာဇ်မှာ သူ၏ ရယ်မောခြင်း ခုနှစ်ပါးကို အသုံးပြုခဲ့ပြီ ဖြစ်ပြီး ဝုဖမှာလည်း သူ၏ ဥပဒေသ ကိုးခု အနက် ခုနှစ်ခုကို အသုံးပြုခဲ့ပြီး ဖြစ်လေသည်။
ယွဲ့ရှောင်မှ စိုးရိမ်ဟန်ဖြင့် -
“အစ်ကိုကြီး ကြည့်ရတာ အရေးနိမ့်နေသလိုပဲ”
ယွဲ့ဟန်မှလည်း တိုက်ပွဲအား ကြည့်နေရင်း -
“ငါတို့တွေ အတူတူစုပေါင်းပြီး တိုက်နိုင်မယ့် အခွင့် အရေးကို ရှာမှဖြစ်မယ် . . .”
အစပိုင်းတွင် တိုက်ပွဲမှာ ညီတူညီမျှ ဖြစ်နေသော် လည်း အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ဝုဖဘက်မှ အသာ စီး ရလာခဲ့သည်။
တစ်နည်းအားဖြင့် ရဲရှောင်ဘက်မှ အရေးနိမ့်စ ပြု လာသည့် သဘောပါပင်။
ဝုဖမှာ ယခုနယ်ပယ်၌ အစွမ်းထက်ဆုံး ပညာရှင် အဖြစ် အချိန်အတန်ကြာ နေထိုင်ခဲ့သူဖြစ်၍ သူ၏ စွမ်း အင်များကို ပြီးပြည့်စုံအောင် ထုတ်သုံးနိုင်စွမ်းရှိသည်။
ရဲရှောင်မှာမူ စွမ်းအားများနှင့် ကောင်းစွာ အသား မကျသေးသလို အတွေ့အကြုံပိုင်း၌လည်း အားနည်း နေသေး၏။
ထို့ကြောင့် တဖြည်းဖြည်း အရေးနိမ့်လာသည်မှာ အံ့ဩဖွယ်ရာတော့ မဟုတ်ချေ။
သို့သော် ရဲရှောင်မှာ တုန်လှုပ်ခြင်းမရှိ တည်ငြိမ်မှု အပြည့်ဖြင့်ပင် ရှိနေသည်။
ထို့ပြင် သူ၏ မျက်လုံးများကလည်း ယခင်အတိုင်း အေးစက်မြဲ အေးစက်နေဆဲပါပင်။
လက်ရှိတွင် သူ့အဖို့ စိတ်ထဲရှိ ဝမ်းနည်းမှုများကို သာ ဖွင့်ထုတ်ပစ်ချင်နေ၍ တိုက်ပွဲကိုသာ အာရုံစိုက်နေ မိသည်။
ထို့ကြောင့် ရဲရှောင်ဘက်မှ အရေးနိမ့်နေသည်ဟု ဆိုသည့်တိုင် တိုက်ခိုက်မှုများက ကောင်းမွန်သထက် ကောင်းမွန်လာသည်။
“ကမ္ဘာကြီးရဲ့ အရှင်သခင် ငါ့ရဲ့ ရယ်မောခြင်း . . .”
“ငါ့စိတ်အစဉ်က စကြာဝဠာ ဥပဒေသ . . .”
နှစ်ဦးလုံးမှာ ၎င်းတို့၏ နောက်ဆုံး တိုက်ကွက်ကို ထုတ်သုံးလိုက်ကြသည်။
ထိုတိုက်ကွက်များက သူတို့၏ အစွမ်းထက်ဆုံးနှင့် အပြင်းထန်ဆုံး တိုက်ကွက်များလည်း ဖြစ်၏။
“ဘုန်း . . .”
တိုက်ကွက်နှစ်ခု ထိတွေ့သွားချိန် သူတို့အောက်ရှိ တောင်တန်းကြီးမှာ စွမ်းအင်သက်ရောက်မှုဒဏ် မခံနိုင် တော့ဘဲ အက်ကွဲသွားတော့သည်။
ထိုအချိန် နှစ်ဦးသားမှာ မြားနှစ်စင်းအလား ခုန်ပျံ ထွက်သွားကြပြန်သည်။
ပတ်ဝန်းကျင် တစ်ခုလုံး၌မူ ဖုန်မှုန့်များနှင့် သဲများ ကြောင့် သဲသဲကွဲကွဲပင် မမြင်ရတော့ချေ။
ခဏအကြာတွင် ထိုဖုန်မှုန့်များကြားမှ ခရမ်းရောင် ချီဓာတ်လှိုင်း တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာ၏။
“ဒါကဘာကျင့်စဉ်လဲ . . .”
ဝုဖမှ ဖုန်မှုန့်များကြားမှ ဒေါသတကြီး အော်ဟစ် လိုက်သည်။
သူ၏ပုံစံက ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်သွားသည့် ပုံပါပင်။
“စကြာဝဠာကြီးက အကြီးကြီးလေ အရာအားလုံး က ဖြစ်နိုင်တယ်၊ ခင်ဗျားက ကျင့်စဉ်တွေ အားလုံးကို သိနိုင်တယ်လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထင်နေတာလား”
ရဲရှောင်မှ ခပ်အေးအေးပင် ပြောလိုက်၏။
“ဝုဖ ခင်ဗျားက ဒီနယ်ပယ်မှာ အစွမ်းထက်ဆုံးဆို တဲ့ ဂုဏ်ဒြပ်ကြီးကို အိပ်မက်မက်နေတာပဲ၊ ခင်ဗျားက ခင်ဗျားသိတာထက်တောင် ပိုပြီး ဉာဏ်နည်းသေးတယ် စကြာဝဠာကြီး ဘယ်လောက် ကြီးမားတယ်ဆိုတာကို တောင် ခင်ဗျား သိရဲ့လား . . .”
ရဲရှောင် စကားကြောင့် ဝုဖ ဒေါသထွက်သွားကာ ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်လိုက်သည်။
ထိုအော်သံကြောင့် ထိုနေရာတစ်ခုလုံး တုန်ခါသွား တော့သည်။
ထို့နောက် ရုတ်တရက် စကြာဝဠာကြီးတစ်ခုလုံးမှာ တုန်ခါသွားသလို ဖြစ်သွားပြီး ခရမ်းရောင်ချီဓာတ်များ လည်း ထပ်မံ ပေါ်လာသည်။
“ထူးခြားတဲ့ လှည့်ကွက်တစ်မျိုးပေါ့လေ၊ ရဲရှောင် မင်းက တော်တော်ကို ဉာဏ်နီဉာဏ်နက်များတဲ့ကောင် ပဲ . . .”
ဝုဖမှ ဒေါသတကြီး အော်ဟစ်ရင်း ပြောလိုက်၏။
“လူတိုင်းမှာက ကျင့်စဉ်အမျိုးမျိုး ရှိကြတယ်၊ ဝုဖ ကျုပ်ရဲ့ ကျင့်စဉ်ကို ခင်ဗျား မမှတ်မိတာကတော့ ကျုပ် လည်း မတတ်နိုင်ဘူး . . .”
ရဲရှောင်မှ ပြုံးလျက်ပင် ပြောလိုက်သည်။
“ဒါလား ကမ္ဘာကြီးဆီကနေ ရထားတဲ့ ခင်ဗျားရဲ့ ဂုဏ်ဒြပ် . . .”
“နေပါဦး ကျုပ်က ခင်ဗျားကို ကျုပ်ရဲ့ကျင့်စဉ် အကြောင်း တစ်လုံးမကျန် လိုက်ပြောရမယ်လို့ ဆိုလို ချင်နေတာလား၊ ခင်ဗျားဘာသာ မသိတာနဲ့ပဲ ကျုပ်က ဉာဏ်နီ ဉာဏ်နက်များတယ် ဖြစ်ရတယ်ပေါ့ . . .”
“ခင်ဗျားကိုယ် ခင်ဗျားလည်း ပြိုင်ဘက်ကင်းလို့ ထင်နေတယ်ပေါ့လေ ဟုတ်လား . . .”
“ဝုဖ သေချာနားထောင် ခင်ဗျား ဒီလောက်ထိတော့ အရှက်မမဲ့သင့်ဘူး . . .”
ရဲရှောင်မှ ခနဲ့တဲ့တဲ့ဖြင့် ပြောလိုက်ပါတော့သည်။
#translator
#ကြွေရွက်ဝါ
အခန္း (၁၂၈၇)(စာစဥ္ ၉၂- အပိုင္း ၁၃)
“ကံၾကမၼာ ဥပေဒသ ကိုးရက္”
ဝုဖက ရဲေ႐ွာင္၏နာမည္အစစ္အမွန္ကို ဇန္ယြန္ေဖ့ တို႔ ေ႐ွ႕၌ ေျပာလိုက္သည့္တိုင္ ရဲေ႐ွာင္မွာမူ တည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖင့္သာ ႐ွိေနသည္။
ယခုအခ်ိန္တြင္ ဝုဖတစ္ေယာက္တည္းကိုသာ သူ ျမင္ေတာ့၍ က်န္အရာမ်ားကို အာ႐ုံမစိုက္ေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဝုဖက ယခုနယ္ပယ္တြင္ သူရင္ဆိုင္ရမည့္ အႀကီး မားဆုံးေသာ ရန္သူလည္း ျဖစ္ေနသည္။
သခင္ႀကီးဘိုင္ႏွင့္ အျခားလူမ်ားမွာ အင္အားႀကီး ေသာ ရန္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည့္တိုင္ ယခုနယ္ပယ္မွ လူ မ်ား မဟုတ္ၾကေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ ခ်င္းရန္နယ္ပယ္၌ ရဲေ႐ွာင္ ရင္ဆိုင္ရ မည့္ အစြမ္းထက္ဆုံး လူမွာ ဝုဖသာလွ်င္ ႐ွိ၏။
ရဲေ႐ွာင္အဖို႔ အထက္နယ္ပယ္သို႔ တက္လိုလွ်င္ ယခုနယ္ပယ္႐ွိ အစြမ္းထက္ဆုံး ပညာ႐ွင္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္ တိုက္ခိုက္ၿပီး သြားမွသာ ပိုသင့္ေတာ္လိမ့္မည္။
ယခုအခါ မရည္႐ြယ္ပါဘဲ ႏွစ္ဦးသားမွာ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ တိုက္ခိုက္ရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။
ရဲေ႐ွာင္အေနျဖင့္လည္း တိုက္ပြဲကို ေ႐ွာင္တိမ္းေန လိမ့္မည္ မဟုတ္၊ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ပစ္မည္သာ။
“ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္တဲ့လား . . .”
ဝုဖ၏ စကားေၾကာင့္ ဇန္ယြန္ေဖ့ႏွင့္ ဇုဂ်ဴ႐ွန္တို႔ ႏွစ္ဦးလုံး ရဲေ႐ွာင္အား အထိတ္တလန္႔ျဖင့္ လွမ္းၾကည့္ လိုက္ၾကသည္။
သူတို႔အေနျဖင့္ မယုံႏိုင္ ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ လက္ခံရ ေတာ့ေပမည္။
ဝုဖက အေၾကာင္းမဲ့ ေျပာေနျခင္း မဟုတ္ႏိုင္သလို၊ ရဲေ႐ွာင္ကလည္း ျငင္းဆန္ျခင္းမ႐ွိ၊ ၿငိမ္သက္ေနသည္။
ထို႔အတူ မိန္းကေလးႏွစ္ဦးမွာလည္း အံ့ဩမႈမျပ၊ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ႐ွိေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဇန္ယြန္ေဖ့တို႔လည္း လက္မခံခ်င္သည့္ တိုင္ လက္ခံလိုက္ၾကရေတာ့သည္။
(ယြဲ႕ေ႐ွာင္နဲ႔ ယြဲ႕ဟန္တို႔က ရဲေ႐ွာင္ရဲ႕ သ႐ုပ္အမွန္ ကို သိၿပီးသားပါလား . . .)
(ငါသိၿပီ ငါသိၿပီ အခုမွပဲ အဓိပၸာယ္႐ွိသြားေတာ့ တယ္၊ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္က ထူးထူးျခားျခားေတြ ျပဳမူေနတာ ဒါေၾကာင့္ကိုး . . .)
(ဒီရဲေ႐ွာင္က တကယ့္ရဲေ႐ွာင္ ျဖစ္ေနတာပဲ . . .)
ဇန္ယြန္ေဖ့တို႔မွာ ေတြးရင္းျဖင့္ သတိပင္ လစ္ခ်င္ သြားၾကသည္။
ထိုသို႔ျဖစ္သြားသည္က ဝုဖကို ရင္မဆိုင္ရဲ၍ မဟုတ္ သူတို႔၏ ညီငယ္ျဖစ္သူမွာ ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္ ျဖစ္ေနျခင္း ေၾကာင့္ပါပင္။
(ဒါကအိပ္မက္ဆိုး တစ္ခုလိုပါပဲလား . . .)
(ငါတို႔ရဲ႕ ညီေလးရဲေ႐ွာင္က လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္း ငယ္က ငါတို႔သတ္ခဲ့တဲ့ ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္ျဖစ္ေနတာပဲ)
(ကမ႓ာႀကီးကို အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္ေပါ့ . . .)
ထိုအခ်ိန္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည့္ ရဲေ႐ွာင္၏ အသံေၾကာင့္ ဇန္ယြန္ေဖ့တို႔ အေတြးစ ျပတ္ သြားသည္။
ထိုေအာ္သံႏွင့္အတူ ခ်ီဓာတ္မ်ားမွာလည္း ေလဟာ နယ္အတြင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားၿပီး စြမ္းအင္လိႈင္းမ်ား ျဖန္႔က်က္ ထြက္သြားသည္။
ထိုအခါ ယြဲ႕ေ႐ွာင္၊ ယြဲ႕ဟန္ႏွင့္ ဇန္ယြန္ေဖ့တို႔ ႏွစ္ဦး မွာ မျမင္ႏိုင္ေသာ စြမ္းအင္စီးဆင္းမႈေၾကာင့္ အေဝးသို႔ လြင့္ထြက္သြားေတာ့သည္။
အတိအက်ဆိုရလွ်င္ ေပ ၁၀၀၀၀ အကြာအေဝး ေလာက္ထိကို လြင့္ထြက္သြားၾကျခင္း ျဖစ္၏။
“အစ္ကိုႀကီး . . .”
ယြဲ႕ေ႐ွာင္မွ လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။
“ငါသိုင္းေလာကကို ျပန္ဝင္ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ဒါ က ငါပထမဆုံး တိုက္ခိုက္ရတဲ့ တိုက္ပြဲပဲ . . .”
ရဲေ႐ွာင္က ခံစားခ်က္ကင္းမဲ့ေနေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ေလးနက္ေသာ အသံျဖင့္ -
“ငါ့ရဲ႕ ရန္သူက ဝုဖ နာမည္ေက်ာ္ အစြမ္းထက္ဆုံး လူတစ္ေယာက္ေပါ့ . . .”
“ဒါကငါျပန္လာၿပီဆိုတာကို ေၾကညာမယ့္ တိုက္ပြဲ တစ္ခုပဲ . . .”
ထိုအခ်ိန္ ရဲေ႐ွာင္၏ဝတ္႐ုံက ေလထဲတြင္ တလူလူ လြင့္လ်က္ ႐ွိေနသည္။
သူ၏ မ်က္ႏွာက ကန္ေရျပင္ကဲ့သို႔ တည္ၿငိမ္ေနၿပီး မ်က္လုံးမ်ားကလည္း သိမ္းငွက္ပမာ စူး႐ွေနသည္။
“ကမ႓ာ့ အစြမ္းထက္ဆုံး ပညာ႐ွင္ႀကီးက ဘယ္ ေလာက္ အစြမ္းထက္လဲဆိုတာ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့၊ သူရထားတဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္နဲ႔ ကိုက္ညီရဲ႕လား သိခ်င္လိုက္ တာ . . .”
ဝုဖမွာမူ ရဲေ႐ွာင္အား စူး႐ွေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ သာ စိုက္ၾကည့္လ်က္ ႐ွိေနသည္။
ထို႔ေနာက္မွ -
“ကမ႓ာေပၚက သူရဲေကာင္းေတြ အားလုံးကို ရယ္ ေမာႏိုင္တဲ့ ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္ဆိုတာ ငါ့ရဲ႕ေလးစားမႈနဲ႔ ထိုက္တန္မယ္လို႔ ငါမထင္ထားခဲ့မိဘူး . . .”
“ေကာင္းၿပီေလ ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္ရဲ႕ ျပန္လာမႈကေရာ ငါ့ရဲ႕စိတ္ကို လႈပ္႐ွားေစမွာလားဆိုတာ ငါလည္း သိခ်င္ မိေသးရဲ႕ . . .”
ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ဦးသားမွာ ခဏတာမွ် ႏႈတ္ဆိတ္ သြားၾကျပန္သည္။
ႏွစ္ေယာက္လုံး ဝတ္ဆင္ထားသည္မွာ အနက္ ေရာင္ခ်င္း တူညီေန႐ုံမက အရပ္႐ွည္ ပိန္ပါးတာျခင္း လည္း တူညီၾကသည္။
ထို႔ျပင္ ဟိတ္ဟန္႐ွိမႈ အပိုင္းတြင္လည္း သူမသာ ကိုယ္မသာပါပင္။
သို႔ေသာ္ တိုက္ပြဲ၏ ရလာဒ္တြင္မူ ကြဲျပားမႈ ႐ွိသြား ေပလိမ့္မည္။
ထိုအခ်ိန္ ရဲေ႐ွာင္မွ သူ၏ စိတ္စြမ္းအင္မ်ားကို ေကာင္းကင္တစ္ခုလုံးသို႔ ဒီေရအလား စီးဆင္းသြားေစ လိုက္သည္။
ဝုဖကလည္း မေလွ်ာ့တမ္း သူ၏ စိတ္စြမ္းအင္မ်ား ကို ျပန္လည္ထုတ္လႊတ္လိုက္၏။
ထိပ္တန္းပညာ႐ွင္ႀကီး ႏွစ္ဦးမွာ မလႈပ္မယွက္ ႐ွိ ေနၾကသည့္တိုင္ သူတို႔၏ စိတ္စြမ္းအင္မ်ားကမူ အခ်င္း ခ်င္း အျပန္အလွန္ တြန္းကန္ေနၾကေခ်ၿပီ။
“ဘုန္း . . .”
ယြဲ႕ေ႐ွာင္၊ ယြဲ႕ဟန္ႏွင့္ ဇန္ယြန္ေဖ့တို႔မွာ တိုက္ပြဲႏွင့္ အနီးဆုံးျဖစ္၍ လိပ္ျပာလြင့္ ထြက္မတတ္ ထိတ္လန္႔ သြားၾကသည္။
သူတို႔ ပတ္ခ်ာလည္႐ွိ ေလဟာနယ္မွာလည္း ကြဲ ေၾကသြားေသာ မွန္ပမာ အက္ကြဲရာမ်ား ျဖစ္ေပၚသြား ေလသည္။
ခဏအၾကာတြင္မူ အက္ကြဲရာမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၿပီး ေလဟာနယ္မွာလည္း ပုံမွန္အတိုင္း ျပန္ျဖစ္ သြားျပန္သည္။
သို႔ေသာ္ တိမ္တိုက္မ်ားမွာမူ ထက္ျခမ္းျခမ္းခံလိုက္ ရသလိုပင္ တကြဲတျပား လြင့္စင္ကုန္ၾကသည္။
ထိပ္သီးပညာ႐ွင္ ႏွစ္ဦး၏ စြမ္းအင္ စီးဆင္းမႈက ေကာင္းကင္ထက္႐ွိ တိမ္တိုက္မ်ားကိုပင္ ျပတ္ေတာက္ သြားေစႏိုင္ပါသည္တကား။
ထိုစြမ္းအင္မ်ား၏ သက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ ရဲေ႐ွာင္ ႏွင့္ ဝုဖတို႔မွာလည္း ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ ေပ ၃၀ ခန္႔အကြာ သို႔ လြင့္ထြက္သြားၾကသည္။
အေနအထားက ညီတူညီမွ် ျဖစ္ေနသည့္ သေဘာ ပါပင္။
ဇန္ယြန္ေဖ့တို႔မွာ ထိုျမင္ကြင္းအား ၾကည့္ရင္း အံ့ဩ တုန္လႈပ္လ်က္ ႐ွိေနသည္။
သူတို႔ျမင္ေနရသည္ကိုလည္း မယုံႏိုင္ ျဖစ္ေနၾကၿပီး ေခါင္းထဲ၌လည္း ခံစားခ်က္မ်ားက ႐ႈပ္ေထြးေနၾက၏။
ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္ အစြမ္းထက္သည္ဆိုသည့္ အခ်က္ ကို သူတို႔ မျငင္းႏိုင္ေသာ္လည္း ယခုေလာက္ထိ အစြမ္း ထက္ေနမည္ကိုေတာ့ မထင္ထားခဲ့ၾကေပ။
ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္ တိုက္ခိုက္ေနသူမွာ မည္သူနည္း။
ယခုကမ႓ာ၏ အစြမ္းထက္ဆုံး ပညာ႐ွင္ႀကီး ဝုဖပင္ ျဖစ္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္ႏွင့္ ဝုဖတို႔ စြမ္းအင္စီး ဆင္းမႈတြင္ ညီတူညီမွ်ျဖစ္သြားသည့္ ရလာဒ္က မယုံ ႏိုင္ဖြယ္ ေကာင္းေနသည္ မဟုတ္ပါလား။
(ငါငါအိပ္မက္ မက္ေနတာလား . . .)
ဇန္ယြန္ေဖ့ႏွင့္ က်န္လူမ်ားအားလုံး မယုံႏိုင္ပင္ ျဖစ္ ေနၾကသည္။
၎တို႔မွာ ခ်င္းရန္နယ္ပယ္၏ သမိုင္းဝင္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္လာမည့္ တိုက္ပြဲႀကီးကို မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ ေတြ႕ရ ေတာ့ေပမည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ခ်င္းရန္နယ္ပယ္၏ သမိုင္းသစ္ ကို ျမင္ေတြ႕ၾကရေတာ့မည္ဟုပင္ ဆိုႏိုင္ပါေတာ့သည္။
. . .
စြမ္းအင္လိႈင္းမ်ားျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေနေသာ လူႏွစ္ဦး ေၾကာင့္ လ်ပ္စီးမိုးႀကိဳးမ်ား ထြက္ေပၚလာၿပီး ေကာင္း ကင္တစ္ခုလုံး အက္ကြဲေတာ့မလိုပင္ ျဖစ္လာသည္။
“မီးမ႐ွိဘဲ မီးခိုးဆိုတာ မ႐ွိႏိုင္ဘူး . . .”
ႏွစ္ဦးသားမွာ ထိုသို႔ ကိုယ္စီ ေျပာလိုက္ၾကသည္။
ခဏအၾကာတြင္ ဝုဖမွ ပထမဆုံး စတင္ လႈပ္႐ွား လိုက္၏။
“ပထမေကာင္းကင္ ဥပေဒသ . . .”
ဝုဖမွာ ထိုသို႔ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူ၏ လက္တစ္ဖက္ ကို ေျမႇာက္ကာ လက္ဝါးကို ဆန္႔ထုတ္ပစ္လိုက္သည္။
ထိုအခါ ေကာင္းကင္ထက္မွ စြမ္းအင္လိႈင္းမ်ား က် ေရာက္လာၿပီး ေလေပြႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚသြား၏။
ထို႔ေနာက္ ႐ုတ္တရက္ဆိုသလို ဝုဖမွာ ရဲေ႐ွာင္ေ႐ွ႕ သို႔ ေရာက္သြားၿပီး ထိုလက္ျဖင့္ပင္ ရဲေ႐ွာင္ကို ႐ိုက္ခ် ပစ္လိုက္သည္။
႐ိုက္ခ်က္က အစြမ္းထက္သည့္ လက္ဝါး ႐ိုက္ခ်က္ ပုံစံမ်ိဳး မေပၚေသာ္လည္း တကယ္တမ္းတြင္ ေကာင္း ကင္ႀကီး တစ္ခုလုံးကိုပင္ ၿပိဳက်သြားေစႏိုင္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရဲေ႐ွာင္ မည္မွ် ေ႐ွာင္တိမ္းပါေစ ထို ႐ိုက္ခ်က္မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေ႐ွာင္တိမ္းႏိုင္ရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္၊ ခုခံရန္သာ ႐ွိေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ ပထမေကာင္းကင္ ဥပေဒသ ဆိုသည္က အလြန္ အစြမ္းထက္လွၿပီး ပစ္မွတ္ကို မထိခင္မွာပင္ သက္ေရာက္မႈမ်ား ႐ွိသြားႏိုင္သည္။
ဆိုလိုသည္မွာ ပစ္မွတ္၏ လႈပ္႐ွားမႈကို လိုက္၍ တိုက္ခိုက္မႈကို ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရဲေ႐ွာင္ မည္သို႔ ျပဳလုပ္ပါေစ သူ႕ကို တကယ္ မထိခိုက္မခ်င္း တိုက္ခိုက္မႈ၏ လားရာကို ခန္႔မွန္းႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။
ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ ရဲေ႐ွာင္အဖို႔ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ ႏိုင္စြမ္း၊ ကာကြယ္ထားႏိုင္စြမ္း ႐ွိပါဦးမည္ေလာ။
အလြန္ ထူးျခားလွေသာ တိုက္ကြက္ တစ္ခုပါပင္။
ဤသည္မွာ ဝုဖ၏ ကံၾကမၼာ ဥပေဒသ ကိုးရက္ဟု ေခၚေသာ အစြမ္းထက္သည့္ တိုက္ကြက္ျဖစ္ၿပီး ခ်င္း ရန္နယ္ပယ္ တစ္ခုလုံးကို ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္သြားေစႏိုင္ေသာ တိုက္ခိုက္မႈလည္းျဖစ္ပါေတာ့သည္။
#translator
#ေႂကြ႐ြက္ဝါ
အခန္း (၁၂၈၈)(စာစဥ္ ၉၂- အပိုင္း၁၄)
“အ႐ွက္မမဲ့သင့္ဘူး”
ဝုဖမွာ ေမာ္ႂကြား ေျပာဆိုတတ္သည့္တိုင္ ဒ႑ာရီ ထဲမွ ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရခ်ိန္တြင္မူ သတိလက္ လြတ္ မျပဳမူဝံ့ေခ်။
ထို႔ေၾကာင့္ ပထမဆုံး အႀကိမ္မွာပင္ အေကာင္းဆုံး တိုက္ကြက္မ်ားထဲမွ တစ္ခုကို သုံးကာ တိုက္ခိုက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဝုဖ ျပဳလုပ္လိုက္သည့္ ပထမေကာင္းကင္ ဥပေဒ သက ေကာင္းကင္ႀကီး တစ္ခုလုံးကိုပင္ တုန္ခါသြားေစ ခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။
ရဲေ႐ွာင္မွာမူ တိုက္ခိုက္မႈက သူ႕အေပၚသက္ေရာက္ လာမည္ကို သိသည့္တိုင္ ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ျပဳံးလ်က္သာ ႐ွိေန သည္။
ထို႔ေနာက္ တစ္ဖက္သို႔လွည့္ကာ ေဘး ၁၀ ေပခန္႔ သို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပင္ ခုန္ထြက္သြားလိုက္သည္။
“ကံၾကမၼာ ဥပေဒသ ကိုးရက္ေပါ့ ဟုတ္လား ဟား ဟား ဟား . . .”
“ငါ့ရဲ႕ ရယ္ေမာျခင္း ကိုးပါးအေ႐ွ႕ေရာက္ရင္ ဘာ ကံၾကမၼာမွ ႐ွိႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး . . .”
“ေကာင္းကင္ထက္က ရယ္ေမာျခင္း . . .”
ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ရဲေ႐ွာင္မွာ ေခါင္းကို ေမာ့၍ လက္ကို ဘယ္မွညာသို႔ ေဝ့ယမ္းလိုက္၏။
ေဝ့ယမ္းမႈက အားမပါဟု ထင္ရသည့္တိုင္ ထိုအထဲ တြင္ စြမ္းအင္မ်ားစြာ ပါဝင္ေနသည္။
စင္စစ္ ရဲေ႐ွာင္မွာ ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္၏ ရယ္ေမာျခင္း ကိုးပါး တိုက္ကြက္မ်ားထဲမွ ပထမဆုံး တိုက္ကြက္ ျဖစ္ သည့္ ေကာင္းကင္ထက္မွ ရယ္ေမာျခင္း တိုက္ကြက္ကို အသုံးျပဳလိုက္ျခင္းပါပင္။
ႏွစ္ဦးလုံး၏ ပထမဆုံး တိုက္ခိုက္မႈမ်ားက ဆင္တူ ေနၾကၿပီး တိုက္ခိုက္မႈ ႏွစ္ခုလုံးမွာ ေကာင္းကင္ထက္မွ စြမ္းအားမ်ား ထြက္ေပၚလာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
ဝုဖ၏ ေလေပြစြမ္းအင္ တိုက္ခိုက္မႈမွာ တြင္းနက္ ႀကီး တစ္ခုကဲ့သို႔ ေပၚလာၿပီး အရာအားလုံးကို လႊမ္းမိုး စုပ္ယူႏိုင္စြမ္း ႐ွိသည္။
ရဲေ႐ွာင္၏ တိုက္ခိုက္မႈမွာမူ ေလေပြႀကီးအား ဟက္ တက္ကြဲေစႏိုင္ေသာ အစြမ္းမ်ိဳး႐ွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။
“ဘုန္း . . .”
ရဲေ႐ွာင္မွ ပထမဆုံးတိုက္ကြက္ကို ျပဳလုပ္လိုက္ၿပီး ေနာက္ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ သက္ေရာက္မႈကို ေ႐ွာင္တိမ္းႏိုင္ရန္ ေကာင္းကင္ထက္သို႔ ခုန္ပ်ံသန္းသြား၏။
ထိုအခ်ိန္ ဝုဖမွာလည္း ေနာက္သို႔ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဆုတ္ခြာသြားသည္။
စင္စစ္ ႏွစ္ဦးလုံးမွာ စြမ္းအင္လိႈင္း တိုက္ခိုက္မႈကို တန္ျပန္ခံစားလိုက္ရ၍ တစ္ဦးမွာ ေနာက္သို႔ ဆုတ္ လိုက္ၿပီး တစ္ဦးမွာ အေပၚသို႔ ပ်ံတက္လိုက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
စြမ္းအင္လိႈင္းႏွစ္ခု သက္ေရာက္ရာ ေလဟာနယ္ မွာလည္း အံ့မခမ္းလွေသာ စြမ္းအင္မ်ားေၾကာင့္ တုန္ခါ လ်က္ ႐ွိေနသည္။
ခဏအၾကာတြင္မူ ေလေပြကဲ့သို႔ တြင္းနက္ႀကီးမွာ က်ယ္ေလာင္စြာ ေပါက္ကြဲ၍ ပ်က္ျပယ္ သြားပါေတာ့ သည္။
ထိုအခါ ေလျပင္းမ်ားမွာေနရာအႏွံ႔သို႔ အ႐ွိန္အဟုန္ ျပင္းစြာ တိုက္ခတ္ကုန္ၾကေတာ့သည္။
ယြဲ႕ေ႐ွာင္၊ ယြဲ႕ဟန္ႏွင့္ ဇန္ယြန္ေဖ့တို႔လည္း အလ်င္ အျမန္ပင္ ေ႐ွာင္တိမ္းလိုက္ၾကရသည္။
၎တို႔အဖို႔ တိုက္ပြဲႏွင့္အေဝးသို႔ ေ႐ွာင္တိမ္းမွသာ အႏၲရာယ္မ်ားမွ လြတ္ကင္းႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါလား။
ထိုအခ်ိန္ ေကာင္းကင္ထက္၌ ႐ွိေနေသာ ရဲေ႐ွာင္ မွာ က်ယ္ေလာင္လွေသာ ေအာ္သံႀကီးကို ျပဳလုပ္လိုက္ သည္။
ထိုေအာ္သံေၾကာင့္ ပတ္ဝန္းက်င္႐ွိ ေတာင္မ်ား၊ ျမစ္မ်ားပင္ တုန္ခါသြားေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ရဲေ႐ွာင္မွာ လက္ဝါးကို ျဖန္႔၍ ေကာင္း ကင္ထက္မွပင္ ႐ိုက္ခ်ပစ္လိုက္သည္။
“ေျမေပၚက ရယ္ေမာျခင္း . . .”
ထိုအရာက ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္၏ ရယ္ေမာျခင္း ကိုးပါး အနက္ ဒုတိယတိုက္ကြက္ ျဖစ္ေသာ ေျမျပင္အထက္မွ ရယ္ေမာျခင္း တိုက္ကြက္ပင္ ျဖစ္၏။
ထိုတိုက္ကြက္ေၾကာင့္ ျပင္းထန္လွေသာ ေလျပင္း မ်ား တိုက္ခတ္လာၿပီး ေျမေပၚ႐ွိ အရာအားလုံး ကြဲေၾက သြားမတတ္ပင္ ျဖစ္သြားသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဝုဖလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ေကာင္းကင္ ထက္သို႔ ေမာ့ၾကည့္၍ ေအာ္ဟစ္လိုက္ရင္း -
“ဒုတိယ ေျမႀကီး ဥပေဒသ . . .”
ရဲေ႐ွာင္၏ ႐ိုက္ခ်က္ က်ဆင္းလာခဲ့ခ်ိန္ ဝုဖ၏ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ တိုက္ခိုက္မႈမွာလည္း အထက္သို႔ ဆန္တက္သြား၏။
တိုက္ခိုက္မႈႏွစ္ခုက စိန္ကို စိန္ႏွင့္ ျဖတ္သလိုပါပင္။
ထိုအခ်ိန္ ေလဟာနယ္မွာလည္း တိုက္ခိုက္မႈႏွစ္ခု ထိေတြ႕မႈေၾကာင့္ မရပ္မနား တုန္ခါသြား၏။
ရဲေ႐ွာင္ႏွင့္ ဝုဖတို႔လည္း အခ်ိန္ဆြဲျခင္းမ႐ွိ၊ တစ္ ၿပိဳင္တည္းပင္ ထပ္မံ ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကသည္။
“ပင္လယ္ထက္က ရယ္ေမာျခင္း . . .”
“တတိယၾကယ္ ဥပေဒသ . . .”
ႏွစ္ေယာက္လုံးမွာ ေကာင္းကင္ထက္၌ ျပင္းျပင္း ထန္ထန္ပင္ တိုက္ခိုက္ေနၾကၿပီး တခဏအတြင္းမွာပင္ မိုင္ေလးငါးရာ အကြာသို႔ ေရာက္႐ွိသြားၾကျပန္သည္။
ကြၽဲႏွစ္ေကာင္ ခတ္ရာ ေျမစာပင္ မခံႏိုင္ ဆိုစကား အတိုင္း ထိပ္သီးႀကီး ႏွစ္ဦး၏ ထိုတိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ ေတာင္မ်ားမွာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေပါက္ကြဲထြက္ကုန္ၾက သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ျဖတ္သန္းရာ တစ္ေလွ်ာက္တြင္ အပ်က္အစီးမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။
ထိုသို႔ျဖင့္ တိုက္ခိုက္မႈ ေလးငါးကြက္မွ် တိုက္ခိုက္ ၿပီးၾကခ်ိန္တြင္ ႏွစ္ဦးသားမွာ မိုင္ေပါင္းေသာင္းခ်ီ အ ကြာအေဝးသို႔ ေရာက္႐ွိသြားၾကေခ်ၿပီ။
က်န္လူ ၄ ဦးမွာမူ ေရကုန္ ေရခမ္း တိုက္ခိုက္ေန ၾကေသာ ထိပ္သီးပညာ႐ွင္ႀကီး ႏွစ္ဦးအား ၾကည့္ရင္း အံ့ဩတုန္လႈပ္ေနၾကေလသည္။
“ဒါကခ်င္းရန္နယ္ပယ္ရဲ႕ သမိုင္းမွာ အႀကီးမား ဆုံး တိုက္ပြဲႀကီးပဲ . . .”
ဇန္ယြန္ေဖ့မွ အံ့ဩတႀကီး ေျပာလိုက္သည္။
“ေသျခင္းနဲ႔ ႐ွင္ျခင္းအေပၚ ရယ္ေမာျခင္း . . .”
“ငရဲ ဥပေဒသ . . .”
ထိပ္သီးပညာ႐ွင္ႀကီး ႏွစ္ဦးမွာ ၎တို႔၏အေကာင္း ဆုံး တိုက္ကြက္မ်ားကို ျပသႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားလ်က္ ႐ွိ ေနၾကသည္။
ေ႐ွာင္ဧကရာဇ္မွာ သူ၏ ရယ္ေမာျခင္း ခုႏွစ္ပါးကို အသုံးျပဳခဲ့ၿပီ ျဖစ္ၿပီး ဝုဖမွာလည္း သူ၏ ဥပေဒသ ကိုးခု အနက္ ခုႏွစ္ခုကို အသုံးျပဳခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေလသည္။
ယြဲ႕ေ႐ွာင္မွ စိုးရိမ္ဟန္ျဖင့္ -
“အစ္ကိုႀကီး ၾကည့္ရတာ အေရးနိမ့္ေနသလိုပဲ”
ယြဲ႕ဟန္မွလည္း တိုက္ပြဲအား ၾကည့္ေနရင္း -
“ငါတို႔ေတြ အတူတူစုေပါင္းၿပီး တိုက္ႏိုင္မယ့္ အခြင့္ အေရးကို ႐ွာမွျဖစ္မယ္ . . .”
အစပိုင္းတြင္ တိုက္ပြဲမွာ ညီတူညီမွ် ျဖစ္ေနေသာ္ လည္း အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ဝုဖဘက္မွ အသာ စီး ရလာခဲ့သည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္ ရဲေ႐ွာင္ဘက္မွ အေရးနိမ့္စ ျပဳ လာသည့္ သေဘာပါပင္။
ဝုဖမွာ ယခုနယ္ပယ္၌ အစြမ္းထက္ဆုံး ပညာ႐ွင္ အျဖစ္ အခ်ိန္အတန္ၾကာ ေနထိုင္ခဲ့သူျဖစ္၍ သူ၏ စြမ္း အင္မ်ားကို ၿပီးျပည့္စုံေအာင္ ထုတ္သုံးႏိုင္စြမ္း႐ွိသည္။
ရဲေ႐ွာင္မွာမူ စြမ္းအားမ်ားႏွင့္ ေကာင္းစြာ အသား မက်ေသးသလို အေတြ႕အၾကဳံပိုင္း၌လည္း အားနည္း ေနေသး၏။
ထို႔ေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္း အေရးနိမ့္လာသည္မွာ အံ့ဩဖြယ္ရာေတာ့ မဟုတ္ေခ်။
သို႔ေသာ္ ရဲေ႐ွာင္မွာ တုန္လႈပ္ျခင္းမ႐ွိ တည္ၿငိမ္မႈ အျပည့္ျဖင့္ပင္ ႐ွိေနသည္။
ထို႔ျပင္ သူ၏ မ်က္လုံးမ်ားကလည္း ယခင္အတိုင္း ေအးစက္ၿမဲ ေအးစက္ေနဆဲပါပင္။
လက္႐ွိတြင္ သူ႕အဖို႔ စိတ္ထဲ႐ွိ ဝမ္းနည္းမႈမ်ားကို သာ ဖြင့္ထုတ္ပစ္ခ်င္ေန၍ တိုက္ပြဲကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ေန မိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရဲေ႐ွာင္ဘက္မွ အေရးနိမ့္ေနသည္ဟု ဆိုသည့္တိုင္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားက ေကာင္းမြန္သထက္ ေကာင္းမြန္လာသည္။
“ကမ႓ာႀကီးရဲ႕ အ႐ွင္သခင္ ငါ့ရဲ႕ ရယ္ေမာျခင္း . . .”
“ငါ့စိတ္အစဥ္က စၾကာဝဠာ ဥပေဒသ . . .”
ႏွစ္ဦးလုံးမွာ ၎တို႔၏ ေနာက္ဆုံး တိုက္ကြက္ကို ထုတ္သုံးလိုက္ၾကသည္။
ထိုတိုက္ကြက္မ်ားက သူတို႔၏ အစြမ္းထက္ဆုံးႏွင့္ အျပင္းထန္ဆုံး တိုက္ကြက္မ်ားလည္း ျဖစ္၏။
“ဘုန္း . . .”
တိုက္ကြက္ႏွစ္ခု ထိေတြ႕သြားခ်ိန္ သူတို႔ေအာက္႐ွိ ေတာင္တန္းႀကီးမွာ စြမ္းအင္သက္ေရာက္မႈဒဏ္ မခံႏိုင္ ေတာ့ဘဲ အက္ကြဲသြားေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္ ႏွစ္ဦးသားမွာ ျမားႏွစ္စင္းအလား ခုန္ပ်ံ ထြက္သြားၾကျပန္သည္။
ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံး၌မူ ဖုန္မႈန္႔မ်ားႏွင့္ သဲမ်ား ေၾကာင့္ သဲသဲကြဲကြဲပင္ မျမင္ရေတာ့ေခ်။
ခဏအၾကာတြင္ ထိုဖုန္မႈန္႔မ်ားၾကားမွ ခရမ္းေရာင္ ခ်ီဓာတ္လိႈင္း တစ္ခု ထြက္ေပၚလာ၏။
“ဒါကဘာက်င့္စဥ္လဲ . . .”
ဝုဖမွ ဖုန္မႈန္႔မ်ားၾကားမွ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ဟစ္ လိုက္သည္။
သူ၏ပုံစံက ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားသည့္ ပုံပါပင္။
“စၾကာဝဠာႀကီးက အႀကီးႀကီးေလ အရာအားလုံး က ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ခင္ဗ်ားက က်င့္စဥ္ေတြ အားလုံးကို သိႏိုင္တယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ထင္ေနတာလား”
ရဲေ႐ွာင္မွ ခပ္ေအးေအးပင္ ေျပာလိုက္၏။
“ဝုဖ ခင္ဗ်ားက ဒီနယ္ပယ္မွာ အစြမ္းထက္ဆုံးဆို တဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္ႀကီးကို အိပ္မက္မက္ေနတာပဲ၊ ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ားသိတာထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ဉာဏ္နည္းေသးတယ္ စၾကာဝဠာႀကီး ဘယ္ေလာက္ ႀကီးမားတယ္ဆိုတာကို ေတာင္ ခင္ဗ်ား သိရဲ႕လား . . .”
ရဲေ႐ွာင္ စကားေၾကာင့္ ဝုဖ ေဒါသထြက္သြားကာ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္။
ထိုေအာ္သံေၾကာင့္ ထိုေနရာတစ္ခုလုံး တုန္ခါသြား ေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ႐ုတ္တရက္ စၾကာဝဠာႀကီးတစ္ခုလုံးမွာ တုန္ခါသြားသလို ျဖစ္သြားၿပီး ခရမ္းေရာင္ခ်ီဓာတ္မ်ား လည္း ထပ္မံ ေပၚလာသည္။
“ထူးျခားတဲ့ လွည့္ကြက္တစ္မ်ိဳးေပါ့ေလ၊ ရဲေ႐ွာင္ မင္းက ေတာ္ေတာ္ကို ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားတဲ့ေကာင္ ပဲ . . .”
ဝုဖမွ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ဟစ္ရင္း ေျပာလိုက္၏။
“လူတိုင္းမွာက က်င့္စဥ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ွိၾကတယ္၊ ဝုဖ က်ဳပ္ရဲ႕ က်င့္စဥ္ကို ခင္ဗ်ား မမွတ္မိတာကေတာ့ က်ဳပ္ လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး . . .”
ရဲေ႐ွာင္မွ ျပဳံးလ်က္ပင္ ေျပာလိုက္သည္။
“ဒါလား ကမ႓ာႀကီးဆီကေန ရထားတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ဂုဏ္ျဒပ္ . . .”
“ေနပါဦး က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ရဲ႕က်င့္စဥ္ အေၾကာင္း တစ္လုံးမက်န္ လိုက္ေျပာရမယ္လို႔ ဆိုလို ခ်င္ေနတာလား၊ ခင္ဗ်ားဘာသာ မသိတာနဲ႔ပဲ က်ဳပ္က ဉာဏ္နီ ဉာဏ္နက္မ်ားတယ္ ျဖစ္ရတယ္ေပါ့ . . .”
“ခင္ဗ်ားကိုယ္ ခင္ဗ်ားလည္း ၿပိဳင္ဘက္ကင္းလို႔ ထင္ေနတယ္ေပါ့ေလ ဟုတ္လား . . .”
“ဝုဖ ေသခ်ာနားေထာင္ ခင္ဗ်ား ဒီေလာက္ထိေတာ့ အ႐ွက္မမဲ့သင့္ဘူး . . .”
ရဲေ႐ွာင္မွ ခနဲ႔တဲ့တဲ့ျဖင့္ ေျပာလိုက္ပါေတာ့သည္။
#translator
#ေႂကြ႐ြက္ဝါ