Mine Çiçeği (G×G) (Tamamlandı)

Bölüm 103

Mine'den

Kenan baba önde ben arkasında arabayla takip ediyordum. Siteye yaklaşınca onu geçmeme izin verdi. Bariyerin kumandası bende olunca mantıklı bir hareket şimdi.

Ardı ardına girdik siteye. Hemen yanıma park etti Kenan baba. Kar'ın kapısını açmak için dolandım. Elinden tutup arabadan inmesine yardım ettim. Peluş kuzusu kolunun altındaydı.

-"Aaa a aaa!” ambulans sireni çalıştı yine. Niye “Aaa” diyor ki bu kadın ya? Korkuyoruz biz. “Hoş geldiniz. Kenan bey, çocuklar hoş geldiniz.” Hoş bulduk dedi bizimkiler hep bir ağızdan. Benimkinin belinden destekliyordum. “Ben de Mine ile Kar nereye kayboldu, diyordum. Dünden beri göremedim onları. Gece, evin ışıkları da yanmadı. Alışmışım çocuklara. Arada mutfağın penceresinden bakarım. Evin ışıklarının yanması bile güven veriyor. bana. Ama daha iyisini yapmışlar. Sizi almaya gitmişler. Aferin çocuklar.” Kenan baba açıklamak için her ağzını açışında Derya teyze tek başına konuşmakta ısrarcıydı. “Böyle hayırlı evlatlar nasip etsin Allah’ım.” Ellerini havaya açtı. Hepimiz şaşkınlıkla izliyorduk. Sanırım hastaneyi açıklayamayacağız.

-"Amin amin. Evlatlarımızın hepsi hayırlı Derya hanım.”

-"Aaa! O kim? Tanımadığım biri?” görebilmek için bahçesinin çitlerine iyice yaklaştı. Fatoş ablaya bakıyordu direkt. Yalnız moodu ne çabuk değişti böyle be.

-"Derya hanım, Fatoş hanım. Fatoş hanım, Derya hanım.” Diye takdim etti Kenan baba.

-"Ayy hoş geldin. Kusuruma bakma. Yaş kemale erdi. Gözlerim de iyice bozuldu hâliyle. Sonradan gördüm seni.”

-"Kusuru mu olur Derya hanımcım. Gencecik insansınız daha. Tanıştığımıza memnun oldum.” Fatoş abla yine güzel gülümsemesini saçtı etrafa.

-"Ben seni çok sevdim. İçimden geldi gel sarılayım. Akşama pokerim var. Uğur getir bana.” Bunun da pokeri bitmiyor. Derya teyze kapıdan çıktı. Fatoş abla da ona doğru gitti. Sarıldılar. Sıcak kanlı insan duydum da bunun içi 100 derece. Kaynamış gidiyor. Biz o esnada evden içeriye girdik. Kenan baba, Fatoş abla ve Derya teyze o defne ağacının altında sohbete geçtiler. O değil de evde biz nasıl kalacağız, hiç bunu düşünmedim. Biz bir odaya yatsak şimdi hepimiz, Fatoş abla ile Kenan baba da diğer odada... Yok lan. Kalmazlar. Kar karşı çıkar. Biz de aynı durumdayız gerçi. Kar karşı çıkarsa Kenan baba bizi ayırır. Olmadı bu. Kenan baba, terasta yatsın. Fatoş abla, Serinlerin kaldığı odada yatar. Kar ile ben salonda yatarız. Furkan da Lena ile Serin'in ortasına yatsın. Bu oldu. Güzel oldu bu. Yine çok zekiyim yine parlak fikirlerim ile ışık saçıyorum.

Kapıyı açtık. Elimizdekileri salona bıraktık. Balkona geri döndük. Kenan baba ile Fatoş abla konuşarak geldi. Onlara da sandalye çıkardık, oturdular.

-"Fatoş hanım rahat edebileceğinizden emin misiniz?”

-"Kenan bey hiç merak etmeyin. Zaten geceleri uyumak için gideceğim. Gündüzleri kızlarımla, oğlumla burada olurum.” Bize doğru uzandı Fatoş abla. Ellerimize dokundu. Anladığım kadarıyla Fatoş abla, Derya teyzede kalacak. Yanlış da anlamış olabilirim. Neyse susayım.

-"Fatoş abla sen nerede kalacaksın ki?” nişanlımdan kafamdakini netleştirecek bir soru geldi.

-"Derya teyzenizde kalacağım güzel kızım.”

-"Neden? Eve sığarız.” Kenan babaya döndürdü bakışlarını.

-"Derya hanım ısrar edince kıramadım güzel kızım. İyi de biri. Hem ev yakın. Sıkılırsam kaçarım.” Dedi gülerek. Hepimiz güldük böyle konuşmasına. Düşünsenize Fatoş abla canından bezmiş etekleri savura savura geri dönüyor.