Mine Çiçeği (G×G) (Tamamlandı)

Bölüm 62

Kar'dan

Arabayı çalıştırdım. Emniyet kemerim. Ah unutuyordum az daha. Mine sürerken onu izlediğimden istemeden de olsa öğrendim bir şeyler. Elim bir yere çarptı silecekler çalışmaya başladı. Ne yaptıysam kapanmadı. Daha vakit kaybetmemek adına pedallara baktım. Debriyaj-Fren-Gaz. Bu otomatik olduğu için debriyajı at. Fren-Gaz aklıma kazıdım. Umarım karıştırmam. Akülü araba gibi ya çocuklar bile kullanıyor sen mi yapamayacaksın? Bir nefes daha aldım. Kendime gelmeye çalıştım. Yapabilirim. Hazır hissettiğimde gaza dokundum. Araba bir anda fırladı. Frene basana kadar bizim bahçe duvarının önündeki kaldırıma büyük bir gürültüyle çıktım. Biraz da duvara çarptım sanırım. Kalbim. Kalbim patlayacak. Geriye alıp kaldırımdan ayrıldım. Kulağıma hiç güzel sesler gelmedi. Tampon kaldırım ve yolun arasında kaldı. Lanet olsun. Bunu düşünecek kadar zamanım yok. Gaza daha az basmalıydım. Ne bileyim bu kadar hassas olduğunu. Neyse Kar sakin ol. Sakin olmak zorundasın. Mine'ye yetişeceksin sakinliğini koru. Gaz pedalına daha dikkatli dokundum. Direksiyonu sağa döndürüp siteden çıkmak için ilerlemeye başladım.

Mine’nin bindiği yerden sadece Bodrum otogara giden dolmuşlar geçiyordu. Oraya gidene kadar yolda inerse onu bulmam çok zordu. Diğer seçenek son durağa gider oradan otobüslere binip İzmir'e dönerdi. Yarım saatte bir İzmir otobüsü kalktığını düşünürsek çok geç kalabilirdim. Bir yanlış anlaşılma ile bu seviyeye gelemezdik. Her gaza yüklendiğimde diğer ayağım debriyaj diye frene gitti iki üç kere çok sert bir şekilde durdum. Arkamda araba olsa kesin çarpardı bana. Sakin yolda bile bu haldeyim ya ne yapacağım? Böyle olmayacak bu. Babam geldi birden gözümün önüne. Yanımda oturuyordu sanki. ‘Otomatik kullanacaksan eğer sol ayağının üzerine otur. Otur ki debriyaj diye frene basma.’ Kafamın içinde sözleri yankılandı. Sağ ol baba. Sanırım bu işe yarayabilir. Beynim komutlamıyor bunu çünkü. Ayağımın üzerine oturdum.

Merkeze giden çeşitli yollar vardı. Dolmuşun gittiği işlek yoldan gidecektim. Trafiğe çıkana kadar biraz daha alıştım arabaya. Ani frenlerim kesildi. Ama anayola çıkan ayrıma geldiğimde diken üstüne oturuyor derler ya aynı o durumu iliklerime kadar hissettim. Çok araç var çok. Terliyordum en ufak bir korna sesine korkup dikkatim dağılıyordu. Korkuyorum. Hakimiyetim yok gibi hissediyorum. Ara ara dönen silecekler ise tüm bunların üzerine limon sıkıyordu. İlk ışıklarda durdum. Yan koltuğa attığım telefona uzandım. Kontrol ettim aramamıştı. Korna sesiyle kendime geldim. Patlayacaksınız sanki ha. Yazlık yer burası iki saniye geç gitseniz ne olacak denize mi geç kalacaksınız? İnsanların sabırsızlığına deli oluyorum. Az sonra  en sevmediğim yerden döner kavşaktan geçecektim. Korkuyorum buradan. Kavşakta dönen araçların önceliği vardı tamam ama bu yoğunlukta benim araya girmem nasıl olacaktı? Önümde kırmızı bir araba bekliyordu. Araçların arasına daldığı gibi fırsattan istifade peşinden daldım. Virajlarda gaza basma huyumdan dolayı biraz savrulsam da diğer araçlara çarpmadan geçebildim şu yerden. Bugün ölmezsem eğer daha da ölmezdim ben. Hadi Kar zoru bitti. Bundan sonrası dümdüz. Hadi. Gidebilirsin. Işıklarda yeşil dalga sitemi vardı. Yakalarsam eğer yeşili hiç durmadan devam ederdim. Şansım ne zaman yaver gitti ki bunda da gitsin. Tüm ışıklarda kırmızıda bekledim. Buralarda üst geçit bulmak da zordu mesela. Mine buralarda indiyse eğer karşıdan karşıya geçmesi imkansızdı. N'olur buralarda inmiş olmasın. N'olur sapasağlam bulayım onu. İsterse yine gitsin ama ona bir şey olmasın. Yutkundum. Ona bir şey olsa... devamını getiremedim bile. Aklımı kaybetmezsem eğer gittiği her yere peşinden giderdim. Toprağın altı bile olsa.

Kulağıma gelen ani fren ve korna sesleri... İdrak edemiyorum.

Yaşadığım panikle birden gözlerimi sıkıca kapattım. Saçmalama kendine gel. Hemen açtım. Bana çarpmalarını bekledim. Çarpmadılar. Sol şeridimde 4 ya da 5 araç pert olmuştu. Ardı ardına çarptılar. Ya solda gidiyor olsaydım. Duramazdım da ben. Daha fena olup dikiz aynasından arkaya bakıp durdum. Sakin kalmalıyım. Çok kötüyüm ya. Cehennemde gibiyim.