ကမ္ဘာပျက်ကပ်ကစစ်သည်တော်

Part 156

ရှင်းဖုန်းကလည်း ထောက်ခံလိုက်၏။ ဖုတ်ကောင်များ၏ သွားစွယ်သည် အပြင်ဘက်၌ မြင်တွေ့ရန် ရှားပါး၏။ ယွင်ချဲနှင့် လန်ယဲ့ဟန် နှစ်ယောက်လုံးက သူ့ကို ကောင်းမွန်စွာ သင်ကြားပြသပေးထားပြီး သူသည် နေ့စဉ်နေ့တိုင်း ရောင်စုံ မျက်ကပ်မှန်ကိုလည်း ဝတ်ဆင်၏။ လန်ယဲ့ဟန်က သူ၏လက်သည်းများကိုလည်း မကြာခဏ ညှပ်ပေး၏။ ယွင်ယောင်ကလည်း နေ့စဉ်နေ့တိုင်း သူ့ကို စစ်ဆေးပေးနေသည်။ အပြင်ပန်းကကြည့်လျှင် သူက သာမန်လူနှင့် မခြားပေ။ အကောင်းဆုံး သတ်သေက သူသည် ခုံတန်းလေးတွင်ထိုင်ပြီး သူတို့ကို အမြဲတမ်း စောင့်နေတာပဲဖြစ်၏။ သူ့ကို အားလုံးက မြင်တွေ့မိကြသည်။ သို့သော် ကွာဟချက်ကို သတိမပြုမိကြပေ။ ညနေစောင်း၌ အပြင်ထွက်ပါက ညအမှောင်ရိပ်ဖြင့် အလွယ်တကူ ထုတ်ဖော်ခံရမှာမဟုတ်ပေ။

"အင်း အခုကစပြီးတော့ ချန်းကို လမ်းလျှောက်ထွက်ဖို့ ခေါ်သွားမယ်"

သူတို့‌တွေးထားပုံအတိုင်း လန်ယဲ့ဟန်ကလည်း တွေးမိ၏။ သူ့ဘေးရှိ ယွင်ချန်းသည် ထိုစကားကို ကြားသောအခါ လန်ယဲ့ဟန်၏ လက်မောင်းကို ချက်ချင်းပင် ပျော်ရွှင်စွာ ဖက်လိုက်လေ၏။

"တကယ်လား တကယ်လား"

အနက်ရောင် မျက်ကပ်မှန်အောက်ရှိ မျက်ဝန်းတစ်စုံက ဖုံးကွယ်မရသည့် စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ ပေါ်နေလေပြီး သူ့ယခင်ထဲက အင်မတန် ပြင်းရိငြီးငွေ့နေကြောင်း ပြသနေ၏။

"တကယ်ပေါ့"

သူက လက်ဆန့်ထုတ်ပြီး မျက်နှာကို ထိလိုက်၏။ အချို့သော အကြောင်းအရင်းကြောင့် အေးစက်သောအထိအတွေ့သည် သူ၏နှလုံးသားကို မနာကျင်စေခဲ့ပေ။ သို့သော် အလွန်သက်သောင့်သက်သာ ရှိစေခဲ့၏။ ဝံပုလွေသားအကြောင်း တွေးမိပြီး လန်ယဲ့ဟန်၏ မျက်နှာက သုန်မှုန်သွားသည်။ သူ၏ခန္ဓာကိုယ်က တစ်ချိန်လုံး ပူလောင်နေကြောင်းကိုလည်း သတိရသွား၏။ ယွင်ချဲက သိပ်ကို ဉာဏ်များလွန်းသည်။ ကာမအားတိုးဆေးကို တိုက်ရိုက် စားသုံးခြင်းထက် ယင်းက ဆေးစွမ်း ပိုပြင်းနေသည် မဟုတ်ပါလော။ ကျန်းရှန်နှင့် ကျန်သည့်သူများကလည်း အစောတုန်းက ဧည့်ခန်းထဲတွင် စောင့်နေကြ၏။ သို့သော် အလွန်အကျွံတုံ့ပြန်မှုကြောင့် သူတို့သူလည်း သူတို့အခန်းသို့ ဦးစွာ ပြန်သွားကြတော့သည်။ လုဟိုင်ရွှမ်းကလည်း ကျိုးဇယ်ယွီနှင့်အတူ အိပ်လျှင် ပြဿနာတစ်ခုခုဖြစ်မှာကို စိုးရိမ်သောကြောင့် ဘေးအခန်းတွင် သွားအိပ်တော့သည်။