ကမ္ဘာပျက်ကပ်ကစစ်သည်တော်

Part 141

လူသားများကို မာန်ဖီနေလေ၏။

"မင်းတို့ ဘာစောင့်နေတာလဲ သတ်လိုက်လေ.."

"ဟုတ် ဟုတ်.."

မော့ဝမ်ယန်က သတိပြန်ဝင်လာပြီး သုန်မှုန်သော မျက်နှာထားဖြင် အော်ဟစ်လိုက်လေ၏။ ဗိုလ်ချုပ်ကျန်း၏ အလောင်းနားတွင် ရှိသည့် ဝေ့စစ်သားများကလည်း ကြောင်ကို စွမ်းအားများဖြင့် ပစ်ထုတ်ကြတော့သည်။

"မြောင် မြောင်.."

သူတို့က ကြောက်လန့်နေချိန်၌ ကြောင်ကို ထိအောင် ပစ်နိုင်လျှင် အံ့ဩဖွယ်ကောင်းမှာပဲ ဖြစ်သည်။ ကြောင်ဖုတ်ကောင်က အတားအဆီးနေရာကနေ ထွက်သွားလိုက်ပြီး အနီးဆုံးလူကို ခုန်အုပ်လိုက်၏။ ၎င်းက ချွန်ထက်သော လက်သည်းဖြင့် လူတစ်ယောက်၏မျက်နှာကို ကုပ်ခြစ်ကာ မျက်လုံးကျွတ်ထွက်လုနီးပါး ဖြစ်သွားစေ၏။ သို့သော် ကျန်သည့်သူများကလည်း သူတို့က ရုပ်တုများသဖွယ် ရပ်နေမိကြလေသည်။

ဖုန်း..

သနားစဖွယ်လူကမူ မျက်စိကန်းတော့မည့် အချိန်၌ လေထဲ၌ အနက်ရောင်ဓားသွားက ပေါ်လာပြီး ကြောင်ဖုတ်ကောင်၏ ခေါင်းကို ချက်ချင်းထိုးစိုက်သွားကာ ၎င်းကို နံရံပေါ်၌ စိုက်နေစေ၏။ ဓားပိုင်ရှင်ကမူ ကြောင်ဆီသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်သွားပြီး ဓားသွားကို ဆွဲထုတ်သည့် အချိန်၌ သလင်းအမြုတေကို ထုတ်လိုက်လေ၏။

"ဒါက အဆင့်နှစ်ကြောင်ဖုတ်ကောင်ပဲ မင်းတို့တွေက တကယ်ကြီး ကြောက်နေတာလား"

ယွင်ချဲ့က အညိုရောင် သလင်းအမြုတေကို သန့်ရှင်းပြီးနောက် လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ သူ့မျက်နှာထက်တွင် အထင်သေးသည့် အမူအရာဖြင့် ပြောလိုက်လေ၏။ လူတိုင်းက ရှက်ရွံ့သွားကြပြီး ခေါင်းငုံ့ထားကြသော်ငြား ယွင်ချဲ့ကို ပြန်မပြောခဲ့ကြပေ။ အမှန်တကယ်တွင် ယခုအချိန်ထိတိုင် သူတို့ ခန္ဓာကိုယ်များ တောင့်တင်းနေသေးဆဲ ဖြစ်သည်။ ယင်းက အဆင့်နိမ့်ဖုတ်ကောင်တစ်ကောင်မဟုတ် သူတို့ကို ခြောက်လန့်နိုင်သည့် ကျောချမ်းဖွယ် မြင်ကွင်းသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူတို့အိပ်နေရာမှ မျက်လုံးပွင့်လာပြီးနောက် သူတို့ မြင်တွေ့လိုက်ရသည့် ပထမဆုံး မြင်ကွင်း ဖြစ်နေလေရာ မည်သူမဆို ထိုသို့ တုံ့ပြန်ကြမှာပဲ ဖြစ်သည်။