Ik ga het gewoon vragen. Ja.
Maar straks dan kijkt hij me raar aan ofzo. Ik bedoel, het is niet een vraag die je dagelijks vraagt. Daarbij, het is de laatste normale avond dat ik hier in Nederlands slaap.
Morgen gaan we naar Walibi. Die volgende ochtend stappen we in het vliegtuig. Naar New Jersey. Ze zeggen dat het er mooi is, nou leuk zeg.
Als ik geen examens had gehad, was ik sowieso in Nederlands gebleven. Maar ik moet mijn examens doen, en ik kan niet zomaar mijn ouders achter niet. Nu nog niet iedergeval. Later wel.
Maar goed, terug naar de vraag. Moet ik het vragen of niet? Ik moet het hem ook nog vertellen, dat we weg gaan.
Oke, stop nu met constant dingen aan jezelf vragen, of überhaupt tegen jezelf praten. Argh.
Maar nogmaals, wat als h- "Framboosje?!"
"Goedemorgen." Zeg ik snel, aangezien ik schrok. Wow, Madison. Het is bijna middag, correctie: het is middag. "Het is middag." Lacht Yorick wanneer hij een klein kusje op mijn mond plaatst. "Ja, dat weet ik. Ik wou alleen kijken of jij het wist." Ik wiebel met mijn wenkbrauwen. God, ik ben zenuwachtig. Voor niks, of wel. Frustrerend dit. "Tuurlijk." Ik sluit mijn kluis. "Ik wou je wat vragen," begin ik, wanneer ik naar beneden kijk. "Vraag maar." Hij tilt met zijn hand mijn kin voorzichtig omhoog zodat ik hem aan moet kijken. "Maar kijk me dan wel aan." Hij knipoogt. Ik draai met mijn ogen en begin met praten. "Kijk, kan ik misschien bij je blijven slapen?" Ik laat een klein geforceerd glimlachje. "Altijd, ben je daarom zo zenuwachtig?"
"Wat? Nee, viel het op?"
"Nogal," hij grijnst even. "Je speelt nooit met je shirtje, nu wel. En je praatte vrij snel, geratel weet je wel?"
"Ja." Hij slaat een arm om mijn schouder. "Maar, waarom zo ineens?"
"Omda- "Mad!" Ik draai mijn hoofd. Kathy komt er heupwiegend aan. Ik zucht even. "Ja, Kat?" Ze draait met haar ogen. "Ik heb het gehoord."
"Wat?"
"Dat je gaat verhuizen naar New Jersey. God, wat jammer zeg. Gaat het net zo goed met Yorick," ze kijkt even naar Yorick. "Ach, in New Jersey is het prachtig. Nou, ik ga meer weer eens. Later." Ze schenk mij nog aan valse glimlach en loopt dan heupwiegend weg. Bitch. "Is het waar?" Yorick laat me langzaam los en gaat voor me staan. "Ja?" Vraag ik, half. "Helemaal naar New Jersey? Wil je daarom de laatste nacht bij me slapen?"
"Ja? Ik wou het je net vertellen maar Kathy onderbrak me."
"Waarom ga je weg?"
"Mijn vader is gepromoveerd. Ik ben er zeker niet mee eens. Echt niet." Yorick trekt me in een knuffel. "Kun je dan niet blijven in Nederland?"
"Half, ik heb examens."
"Maar dan kun je bij mij blijven wonen."
"Weet ik, maar ik kan niet zomaar 'doei' tegen mijn ouders zeggen. Daarbij vinden ze het niet goed." Ik heb gesmeekt, maar het was nutteloos. Ik kreeg een: nee, je gaat mee en een: je blijft bij ons. Ze herhaalde het constant. Dus opzich ben ik ook boos, heel erg zelfs. "Jezus." Mompelt hij. "Dan gaan we er een leuke nacht van maken." Hij knipoogt naar me en loopt dan gelijk weg. "Hey!" Oke, nee ik ga geen moeite doen om naar hem toe te rennen. Dus, ik snel wandel naar hem toe, wat trouwens ook een mislukte poging is. Wanneer ik eindelijk bij hem aankom zit hij al in de auto en stap ik hijgend in. "Nooit gedacht, dat snel wandelen zo, uitputtend is."
"Of je hebt geen conditie." En met die woorden start hij de auto.
Aangekomen bij zijn huis, kom ik erachter dat ik niks bij me heb. En aangezien in aan de andere kant van het dorp woon, heb ik niet zoveel zin om nog naar mijn huis te rijden. "Walters?"
"Mhm."
"Mijn spullen?"
"Je kunt een tandenborstel lenen, en je kan kleren van mij aan."
"En je ouders." Ja, het is genânt als iemands ouders er zijn. Zijn ouders zijn trouwens echt aardig, Clara en Nout. Maar Ethan, nee. "Zijn er niet."
"Ethan?"
"Logeren, of feest."
"Oh, oke." Yorick maakt zijn huis open en ik stap binnen. Elke keer wanneer ik binnen kom maak ik een kleine 'wow' met mijn mond. Het blijft mooi. Het huis is niet een palijs, of mega groot. Maar de inrichting is prachtig. Clara en Nout hebben samen een architecten bedrijf, en dat zie je in hun huis terug.
"Ik. Heb. Honger." Zeur ik. Ik zit nu al een half uur op de bank. Niet dat het lang is, maar toch. Yorick moest nog even bellen met Stijn voor het Walibi gebeuren. "Dan gaan we pizza bestellen." Krijg ik als antwoord terug als Yorick naast me ploft. "Is goed."
"Moet ik bestellen?"
"Ja, jij zeker weer pizza hawaï, dan kies je maar voor mij een random pizza uit." Hij staat op en drukt een klein kusje op mijn wang. Daarna loopt hij naar keuken en besteld de pizza.
Elke keer wanneer hij een kusje op mijn wang geeft, begin ik te blozen. Het is een klein gebaar, wat voor mij meer betekend dan een zoen.
Ik zucht even. Ik heb echt heel erg honger. "Ze komen over ongeveer tien minuten."
"Oke." Ik voel opeens een klein kusje in mijn nek. "Walters." Glimlach ik. "Ja?" Hij springt over de bank. Daarna gaat hij verder met kusje geven in mijn hals. "Niet doen." Zeg ik nogsteeds met een glimlach. Hij duwt me zachtje's naar achter en begint boven me te hangen. "Waarom niet?" Zegt hij met een hese stem in mij hals. Het bezorgt me rillingen, goede rillingen. "Omdat de-" hij drukt weer een kusje in mijn hals. "Pizza er z-" weer een klein kusje in mijn hals. "Er zo is." Maak ik mijn zin af.
Mijn god, wat doet hij met mij?
"Oke." Ik voel hem glimlachen in mijn nek, en gaat door met kusje's geven. Wanneer hij omhoog komt en een een kus op mijn mond wilt geven gaat de bel. Ik schuif snel onder Yorick vandaan en grijns naar hem. "Nou, wat een ge-wel-di-ge timing!" Glimlach ik. Yorick draait met zijn ogen maar gaat dan toch glimlachen. "Wij zijn nog niet klaar." Hoor ik hem lachen. "Jezus, Yorick, wat een cliché zin. Niet iets originelers?" Lach ik en maak de deur open. Er staat een meisje, rond de zestien, zeventien jaar oud. "Tier euro vijftig, alsjebliefd.' Ik geef haar twaalf euro en zeg dat hij de rest wel mag houden. Ik krijg een warme glimlach. Ze zegt gedag en loopt dan terug naar haar skooter. Je zou verwachten dat het een jongen was. Grappig. "Pizza is er." Ik loop glimlachend de woonkamer binnen. Yorick heeft zijn voeten voor zich gelegt op het tafeltje voor hem, en zijn handen achter zijn hoofd. "Lekker." Mompelt hij, wanner ik het voor hem neerzet. "Je hebt het nog niet eens gehad." Lach ik. "Wie zegt dat ik het over de pizza had." Hij knipoogt en pakt dan zijn pizza. Ik draai speels met mijn ogen en pak mijn pizza.
Na de pizza, zit ik echt heel erg vol. "Omygod." Mompel ik. "Wat?" Lacht Yorick. "Ik zit zo vol, nog even en ik ontplof."
"Alsjebliefd niet op het tapijt, mijn moeder vermoord me dan." Ik pak een kussen en gooi hem op Yorick. "Dus, als ik dood ben. Maakt het je niet uit?"
"Jawel." Lacht hij. "Ik breng het wel even naar de prullenpak, misschien val ik nog af, van dag kleine stukje lopen." Ik haal mijn schouders op en pak de dozen en het plastic zakje waar het in zat.
Als ik terug kom plof ik naast Yorick neer. "Film?" Vraag ik. "Neh, ik weet iets beters."
"Een film marathon? Ja, opzich kan dat wel."
"Neh."
"Netflix marathon? Wees duidelijk." Hij grijnst en drukt dan zijn lippen op de mijne. Ik glimlach tijden de kus en kring er een klein 'owh' uit. Hij vraagt toestemming die ik hem geef. Langzaam duwt hij me naar achter zodat ik op de bank lig en Yorick boven op me. Ik haal mijn handen door zijn haren. Yorick haalt zijn lippen van de mijne en begint weer kusje's te geven in mijn nek. Opeens komt hij bij een plekje en krijg ik kippen vel. "Found it." Grijnst Yorick tegen me hals aan. Hij begint zachtje's te zuigen. Af en toe bijt hij. "Y-yorick." Krijg ik er half zuchtend en stotterd uit. Hij gaat verder met kleine kusje's geven. Opeens stopt hij en kijkt me recht aan. Ik kijk hem met een vragende blik aan, er ontstaat een klein grijns rond zijn lippen. Hij tilt me op en begint me weer hevig te zoenen. Ik sla mijn benen rond zijn middel, meer omdat ik kan anders mijn evenwicht niet kan houden.
Als we éénmaal in Yorick zijn kamer zijn, legt hij me langzaam op. Hij begint boven me te hangen. "Je bent zo mooi." Mompelt Yorick tussen onze zoen door. Ik trek Yoricks shirt uit. Zelf schrik ik er ook half van en kijk dan naar Yorick die me met een vragende blik aan kijkt. waardoor ik een klein glimlachje niet kan onderdrukken. Mijn ogen dwalen af naar zijn buik. Hij heeft echt een prachtig lichaam. Ik hoor hem zacht lachen en dan drukt hij zijn lippen op de mijne.
Voor dat ik het weet liggen onze kleren door de kamer. Yorick stopt met me te zoenen en kijkt me aan. "Wil je dit echt?"
"Ja."
"Ik wil dat je het zegt Madison." Ik draai met mijn ogen en glimlach dan.
"Ja, Yorick. Ik wil het. Echt."
-
Nou dit was ongemakkelijk om te schrijven.
Haha, maargoed, aangezien ik het wel even leuk vind, een lang hoofdstuk.
Ja, aardig persoon hiero.
4e update vandaag, nouja 3e alsin echt hoofdstuk. Maarja, aangezien morgen school begint, vind ik dit een troost ofzoiets.