Bullshit. 1&2

'Wat kan jij zeuren.'

"Weet je het heel zeker? Gaat het me echt goed staan?"

"Ja, doe niet moeilijk."

"Maar straks lijk ik op jou die net uit bed kom." Er beland een kussen op mijn hoofd. "Hey!"

"Luister Mad, je doet gewoon krullen in je haar. Het staat sowieso heel mooi."

"Nee, ik heb altijd stijl, er daar ben ik blij mee."

"Waarom ben je zo zenuwachtig?" Ze gaat op mijn bed zitten. Ik sla mijn armen over me heen en ga op mijn bankje zitten. "Yorick komt, hij gaat in pak."

"Dus? Dan moet je er mooi uit zien. Hij word, of is, verliefd op je. Hij zegt dat hij van je houd, jij zegt dat ook. Happy ever after."

"Dat, Soph, is super cliché. Het gebeurt waarschijnlijk niet. Want Yorick denkt dat wij vrienden zijn. Oh, correctie; beste vrienden." Ik ga op de kop liggen op de bank. Voeten bij de achter leuning, hoofd waar de voeten horen. Niet super comfortabel maarja. "En daarom ga jij je nu mooi maken voor vanavond."

"Goed, ik vertrouw je. Maar als een aap met modesmaak er beter uitziet dan mij, dat haal je het er per direct uit."

"Jaja, jezus wat kan jij zeuren."

"Dankje." Glimlach ik. Sophie pakt haar krultang en steekt hem in het stok contact. "Ga zitten." Beveeld ze. Ik doe wat ze zeg en ga op mijn bureau stoel zitten. Ze begint met mijn haar te krullen. "Soph?"

"Mhm?"

"Wat is er nou met Daniël?"

"Hou vast." Ze duwt een gekrult plukje in mijn hand. "Nou?" Mompel ik. Ze draait er constant omheen. Waarom is het zo bijzonder? En mag ik het niet weten. Ik bedoel, ik ben zo awesome dat ik alles gewoon hoor te weten. Ik weet zelfs het grootste geheim van Kathy. Maar dat weet iedereen wel.

Voor het geval dat je nieuweschierig bent. Ze heette Benthe maar aangezien ze een obsessie heeft voor katten. Heeft ze haar naam veranderd in Kathy. Heel dom, vind ik. Aan de ene kant begrijp ik het ook wel weer. Ze heeft overal haar zitten. Don't judge me.

"Goh, weet je dat Stijn een keer een hamburger eet wedstrijd heeft gewonnen. Hou vast." Ze duwt weer een plukje in mijn handen. Intussen is de helft al gedaan. Hoezo zo snel? Ik heb geen idee. Misschien is ze wel superwoman en red ze de wereld. Zie je haar al in een te strak pak rond vliegen? Nou,

Ik niet.

"Ik meen het Soph, wat is er met hem?"

"Had ik al verteld dat ze achternaam van Stijn, Jansen is? Hou vast." Ze duwt weer een plukje in mijn hand. "Verdomme Soph!"

"Wat is er?" Ik laat een geïrriteerde zucht horen en draai dan met mijn ogen. "Ik vroeg je wat."

"Oh, niet gehoord. Klaar!" Ze legt de krultang weg en haalt hem van het stopcontact. Daarna pakt ze een spiegel en laat mij er in kijken. "Wow!"

"Ik zei het toch, het staat leuk! En laat nu je fancy jurk zien."

"Jaja." Ik sta op en loop naar mijn kast.

Even later sta ik met mijn jurk aan en helemaal opgemaakt voot mijn spiegel. Via de spiegel zie ik Sophie met een openmond kijken. "Als je die spil wil vangen die daar hangt." Ik wijs naar een dode spin voor het raam. Heel vies, maar oke. "Moet je er even onder gaan hangen." Ze sluit snel haar mond. "Shut up, Mad? Als Yorick je nu nog niet leuk gaat vinden. Dan is er iets niet goed in zijn hoofd."

"Dankje Soph!"

"Maar dan ga ik nu wel, want jullie vertrekken zo." Ik werp snel een blik op de klok. "Nu." Mompel ik. "Veel succes, laat me wel even horen hoe het was gegaan."

"Thanx, en ja zal ik doen." Ze loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Daarna loopt ze mijn kamer uit me tmij gevolgt.

Hopelijk gaat Yorick mij zien staan. Want deze jurk was duur. Oke, hij heeft het betaald, maar dat maakt niet uit. Vind ik. God, ik ga hem echt slaan als hij het niet mooi vind. En ook hard. Wantja, niet omdat het moet maar omdat het kan.

"Omygod Madison!" Lara komt naar me toe rennen. Ze heeft een blauw kanten jurkje aan. Haar haar heeft ze opgestoken in een strakke knot wat haar super schattig maakt. "Wat! Oh, shit. Is hier een vlieg? Dood hem." Lara draait met haar ogen. "Nee sukkel. Je bent mooi."

"Weet ik." Ik maak een overdreven zwaai met mijn haar. "Idioot." Mompelt ze en loopt dan naar buiten. Paar seconden later volgt de rest van de familie.

Als we aankomen bij het restaurand waaar we afgesproken hadden, zie ik de auto van Yorick staan. Ze zijn er dus. Ik strijk mijn jurkje wat gladder en loop dan samen naar binnen. In de verte zie ik de familie Walters zitten. Clara zwaait uitbundig naar ons. Mijn moeder zwaait terug en we lopen erheen. Ik laat een glimlach zien.

Maar als we aankomen bij de tafel, zit er een ander meisje. Die de hand van Yorick vast houd. En daar gaat mijn glimlach, goede humor en mijn hart die in klein stukje's word verbrokkeld.
-
Nog de kleding.

HET SPIJT ME!

Dag 2 Berlijn was wel leuk. Ik ga vloggen jongens. Enzo knol belike.

Hallo, ik ben Dagmar Jansen en welkom bij een nieuwe vlog. *coole intro.*

Nee, grapje. Het was leuk maar ik ven nu echt kapot moe. Ik heb letterlijk elke hoek van elke straat gezien. Mijn ouders zijn namelijk nogal fanatiek. Help.

Trouwens, moet ik een keer een Q&A doen?