Bullshit. 1&2

'Je vroeg het alsof ik dom ben.'

"Hij heeft bij je geslapen, in je bed?!"

"Soort van."

"En nu zijn jullie vrienden?" Wanneer ze vrienden zegt maakt ze met haar vingers aanhalingstekens om het nog wat duidelijker te maken. Volgensmij bedoelt ze er mee dat het niet zo is. Maar het is echt gebeurt. Argh. "Ja, denk het?"

"Maar je wilt meer?"

"Precie- wacht, wat?"

"Je wilt meer! Omygod!"

"Nee, nee. Hij is mijn vriend. Nu dan."

"Uhu, maak dat de kerstman wijs."

"De kerstman is mijn vriend, ik denk wel dat hij me zou geloven." Ze draait met haar ogen. Het is inmiddels weer maandag. De dag, van de maan. De dag, van de 'ik voel me niet lekker', en de dag van 'ik zeg dat ik me niet lekker voel zodat ik langer weekend kan vieren.' Oftewel, een stomme dag. Daarbij is wetenschappelijk bewezen dat elk mens pas om tien uur iets moet beginnen op een dag. Anders kun je niet goed denken ofzoiets. Terwijl ik al om half zeven mijn bed uit moet. Iets klopt hier niet. We lopen samen het lokaal binnen en gaan op onze plek zitten. Opeens voel ik twee armen mij van achter vast pakke. "Hey vriend!" Yorick, hij heeft me sirieus zonet super subtiel mij gefriendzoned. "Vriend?" Mompel ik. Tuurlijk, hij vind mij niet leuk. Logisch. "Hoe is het?" Hij haalt zijn armen van me af en gaat achter me zitten. "Awesome, met jou?" Hoorde hij de sarcasme? Hopelijk van niet. Ik kijk naar Sophie. Aan haar blik te zien hoorde zij wel dat het sarcasme was. "Goed, ja. Weet je wanneer het etentje is?"

"Deze zaterdag?"

"Ja."

"Je vroeg het alsof ik dom ben."

"Dat ben je ook." Ik pak een boek die ik als eerst zie en sla Yorick ermee. Perongeluk iets te hard. Na de klap hoor ik gescheur en heb ik twee kanten van het boek in mijn hand. "Zie je! Nu maak je het boek ook nog kapot."

"Jij sloeg me ermee." Ik draai me om en leg de twee kanten voor me op tafel. Opeens port Sophie met haar vinger in mijn zij. "What the- Madison Lemp!" Ik kijk heel langzaam naar boven en zie meneer Koetser voor me staan. "Ja meneer?" Hij pakt de twee kant van het boek en duwt ze bijna tegen mijn gezicht. "Wat is hier mee gebeurt?"

"Yorick pakte het vast, en tja. Toen brak het, netzoals een spiegel. Weetjewel, dat als je lelijk bent en je staat voor een spiegel dan breekt het. Maar Yorick is zo-"Eruit!"

"Maar- Geen gemaar, leg dit maar eens goed uit aan de directeur." Ik zucht en sta dan op. Ik doe mijn spullen in mijn tas en pak de twee kanten van het boek. Daarna kijk ik naar Yorick die me met een grijns aan kijkt. Hij wilt zijn mond optrekken als ik hem de ik-zweer-als-je-nu-wat-zegt-ben-je-dood blik geef. Hij doet snel zijn mond weer dicht maar blijft grijnzen. "Kan het wat sneller."

"Jaja." Mompel ik en loop dan het lokaal uit. Met een klap gooi ik de deur dicht en loop dan naar de kamer van de directeur.

Als ik aan kom, klop ik heel netje's op de deur. Kuch. "Binnen." Ik maak de deur voorzichtig open. "Madison." Zucht hij. "Hey, u ook hier?"

"Ga zitten." Ik ga zitten op de stoel waar Yorick ook voor het laatst zat. Oke, waarom denk ik hier aan? "Wat is er nu weer gebeurt?"

"Nou, Yorick irriteerde mij, en ja, toen sloeg ik hem met dit boek." Ik leg de twee stukken op zijn bureau. "Dit moet je betalen."

"Zet maar op de rekening." Ik ga staan en wil net weg lopen totdat hij weer wat zegt. "Stop, zo snel kom je er niet van af." Ik zucht en laat mezelf weer op de stoel zakken. "Oh, maar wat als ik nu gewoon wegloop?"

"Madison."

"Zo heet ik." Hij zucht overdreven hard en lang. "Je moet twee uur nakomen. Je mag zelf bepalen of je één dag één uur doet en de dag daarna het zelfde, of je doet vandaag twee uren."