Bullshit. 1&2

'Ik zie het toch echt.'

"Ik kom zo, moet nog even wat pakken." Mompel ik naar Sophie die in gesprek is met Stijn. Ze hoort me dus waarschijnlijk ook niet. Ze komt er zo wel achter dat ik weg ben. Dat is pech, Madison weg.

(A/N Ik ben in een hele onhumorige bui. Alvast sorry voor mijn slechte humor.)

Ik loop door de gangen en kom bij mijn kluis. Mijn oordopje's liggen er nog in, en no way dat ik de les doorga zonder muziek. Als ik mijn oordopje's heb loop ik weet terug naar het lokaal. Eerst moet ik nog een andere gang door. Als ik er doorheen loop zie ik Daniël met een pakketje in zijn hand het teken lokaal uitkomen. What the. Wat doet hij daar? Of deed. Ik versnel mijn pas. Als ik bij Daniël ben tik ik op zijn schouder. Hij draait zicht geschrokken om en zucht dat opgelucht omdat ik het ben. Want ik ben Madison. Ik ben koel. Nou, meestal ben ik hot. Ik denk wel dat jullie het begrijpen. "Madison." Mompelt hij. "Niet té blij Daniël." Oke, dat klonk misschien heel bot. Maar mijn toon was vriendelijk. Wantja, ik ben een super vriendelijk persoon. Ik bedoel, kijk naar mij. Één en al vreugde en happiness. "Ja, uh sorry. Wat is er?" Hij laat zenuwachtige trekje's zien. Hij voelt zich dus niet op zijn gemak. Detective Madison is on her way. To the milkeyway. Because she wants chocolate. From milkeyway. Halodijeej. Oke, Madison. Doe normaal. Je word echt langzamer hand gek in je hoofd. Misschien moet ik het eens na laten kijken. Jeez. "Wat is dat?" Ik wijs naar het pakketje in zijn handen. "Niks."

"Zeker? Want ik zie het toch echt."

"Uhja, heb jij niet les." Onderwerp switch. Subtiel Daniël. Maar zo snel ben je niet van me af. God, ik lijk echt net ene bitch terwijl Daniël aardig is. "Heb jij niet les?" Vraag ik dan maar. Terug komen met de zelfde vraag is altijd hele irritant. Voor de gene die het eerst vroeg. "Nee, tussen uur." Tuurlijk, daarom stond hij niet bij het lokaal. "Zeker?"

"Ja."

"Net zo zeker, als dat je geen pakketje in je hand hebt?" Wat een goede vraag. Misschien moet ik maar echt detective worden. Ja, en dan net zoals al die detective films in een auto zitten en donus eten. En dik worden. Klinkt echt iets voor mij. "Ja?" Hij vroeg het! Hij vroeg het zo was. Hij wilt weer weg lopen maar ik houd hem tegen. "Wat is er nou echt aan de hand?" Ik laat zijn arm los en doe mijn armen over elkaar. "Er is niks. Maar ik moet nu echt gaan."

"Goed." Mompel ik. Maar ik kom erachter. Want dit is super apart. Hij draait zich om en loopt dan, met snel pas, weg.

Ik kom aan bij het lokaal. Door dat gebeuren met Daniël heb ik de bel niet horen gaan en ben ik feitelijk te laat. Ik klop op de deur en een vrouwen stem roept 'binnen.' Gelijk beginnen met praten. "Mevrouw? Sorry dat ik wat te laat ben. Maar ik wou nog wat pakt en viel toen van de trap." Leugen. En een slechte leugen. Had je niet met wat beters kunnen komen Madison? Jeez. "Oh, gaat het?"

"Ja, prima. Alles toppie hier."

"Nou, ga maar zitten dan." Oke, jij bent dom. Nee hoor grapje. Je bent de beste docent ever! Met een beetje sarcasme gedacht. Maar toch, best geloofwaardig, niet? Ik plof naast Sophie neer. "Dat duurde lang." Mompelt ze. "Sorry. Weet jij trouwens wat er met Daniël is?"

"Ja, half."

"Oke, wat dan?"

"Ik- Oh kijk wat een mooie luchtballon!" Ze wijst naar buiten. Het enige wat ik zie is; lucht, wolken, bomen, planten en een afdruk van een vogel die een keer tegen het raam aan is gevlogen. Zielige vogel, die was dus ook te laat in de les.

"Soph, nergens is een luchtballon." Ik kijk naar haar maar ze heeft haar oortje's in. Is dit sirieus? Waarom is het zo bijzonder, dat ik het niet mag weten? En is niet dat hij een familie lid van mij heeft vermoord ofzo. Toch? Oh god.

Nee, dat is super onrealistisch. En dan zou ik allang te horen hebben gekregen, dat iemand vermoord is. Dan ben ik tenslotte het familie lid. Right?

-

Het spijt me van mijn slechte humor op dit moment.

Eerste dag Berlijn was echt geweldig. Ik heb sushi gehad👍.

Snapje, je bent in Berlijn en gaat Japans eten. Super dom, oke nevermind.

Wat echt geweldig was, is dat ik met mijn domme hoofd, naar beneden val bij de metro. Dan moet je dus naar beneden lopen weetjewel. Dus ik viel omdat ik dat niet door had. Misschien is daarom mijn humor wel slecht, omdat ik op mijn hoofd ben gevallen. #humor.

Nee, ik ben niet gevallen op mijn hoofd hoor. Mijn stiefvader ving me netje's op. Kuch.

Wat gaan jullie nog in de vakantie doen?