Bullshit. 1&2

'Dat was, Apart.'

10.
9.
8.
7.
6. "Mad?"
5. "Hallo?"
4. Madison?"
3. "Joehoe?!"
2. "Girl?!"
1." MADISON?!"

De bel gaat en ik spring op. "MADISON?!"

"Ja?"

"Waar was je met je gedachten?"

"Ik was aan het tellen." Sophie en ik staan samen op en lopen het lokaal uit. "Hoezo?" Ik zucht en neem dan een sprintje de wc in met Sophie gevolgt. "Omdat we nu uit zijn."

"En dat wil je zo graag omdat?"

"Het is school." Ik pak mijn mascara uit mijn tas. "Normaal tel je nooit af." Ze slaat haar armen over elkaar wanneer ik het mascara borsteltje steeds over mijn wimpers haal. "Hoe weet je dat zo zeker?" Ik stop mijn mascara weer terug ik man tas. "Ik ken jou, langer dan vandaag."

"Cool, ik jou ook." Ze draait met haar ogen en loopt de wc uit. Deze keer met mij gevolgt.

Als we bij kluisje's aankomen gaat Sophie voor mijn kluis staan. "Kun je aan de kant gaan?"

"Nee."

"Jezus, doe niet zo moeilijk." Ik gooi mijn tas op de grond en ga met mijn armen over elkaar staan. "Ik doe moeilijk?"

"Ja."

"Je bedoelt dat jij moeilijk doet! Je bent al de hele dag afwezig, je negeert me bijna constant. En het aller ergste, je wilt niet vertellen wat er aan de hand is."

"Omdat er niks is!"

"Dat is er wel! Ik ben verdomme je beste vriendin, ik ben er altijd, altijd! Voor je. Maar je verteld me he-le-maal niks. Weetje hoe shit dat voelt!"

"Goed, ik wil het je wel vertellen. Maar ik kan het gewoon niet!"

"Waarom? Vertrouw je me niet?"

"Nee, nee maar-"Laat maar Mad. Ik ben wel even klaar met je." Ze draait zich om en loopt naar de fietsenrekken. Ik pak snel mijn tas en ren naar haar toe. Als ik bij haar ben ik spring ik op haar en vallen we beide op de grond. "Verdomme Mad." Ik begin te grinniken. Daarna rol ik van haar af en ga ik naast haar liggen. "Het heeft te maken met Yorick oke?"

"Wat heeft met mij te maken?" Oh shit. Ik kijk langzaam omhoog en zie Yorick met een schuine grijns staan. In mijn oog hoeken zie ik Sophie met grote ogen naar mij en Yorick kijken. "Niks." Zeg ik met de 's' lang. "Oh, oke. Blijf vooral liggen. Ziet er wel sexy uit." Hij geeft mij nog een knipoog en loopt dan door. "Dus." Begint Sophie. "Waarom heeft het met Yorick te maken?"

"Heeft Yorick ergens mee te maken." Sophie en ik kijken allebij weer op en zien Daniël en Stijn staan. De drie biggetje's zijn echt nooit alleen maar altijd met elkaar. We laten allebij een geïrriteerd zucht horen. "Nee. Door lopen."

"Rustig. Zie ik je zo Soph?"

"Ja, ik kom zo. Mad moet nog wat vertellen."

"Ah oke." Hij loopt maar Daniël blijft staan. Mijn god. "Daniël?" Mompel ik. "Ja?"

"Wat doe je hier nog?"

"Omdat het kan." Ik ga rechtop zitten. "En nu echt."

"Niks, niks." Hij loopt door naar waarschijn Stijn en Yorick. "Dat was, Apart."

"Uhu." Sophie gaat ook rechtop zitten en kijkt me doordringerig aan. "En nu ga jij vertellen wat er met Yorick is."

"Goed, goed." Mompel ik. "Vanavond als we gaan bellen. Nu voel ik me verplicht omdat Stijn op je wacht."

"Jeez, Mad. Goed, maar als je niet opneemt komt ik je persoonlijk vermoorde ofzoiets."

"Jaja."

"Ik meen het." Ze staat op en zegt gedag. Daarna loopt ze waarschijnlijk naar Stijn en ik sta op.

Als ik bij mijn fiets kom staan Daniël en Yorick er. "Uh?"

"Ssstt." Yorick duwt zijn vinger tegen mijn lippen aan en ik schrik even. Waarom? Waarom moet ik nou weer hem leuk vinden. Er lopen nog 20 biljoen jongens op de wereld die ook hadden gekunt. "Wat is er?" Fluister ik wanneer ik zijn vinger van mijn lippen haal. Hij grijpt mijn schouders vast en draait me om. Ik zie niks. Dusja. "Umh? Wat moet ik zien?" Inmiddels sta ik met mijn rug naar Yorick gedraait. "Beter kijken." In de verte zie ik Stijn en Sophie staan. Maar dat is het dan ook. "Ja? Sophie en Stijn?"

"Hij heeft een ring voor haar gekocht."

"Gaat hij haar een aanzoek doen?!" Ik spring in de lucht. "Nee, idioot. Het is een normale ring. Alleen hij heeft er een tekst in gezet."

"Dat is toch normaal?"

"Ja."

"Waarom kijken jullie er dan naar alsof Selena Gomez daar staat?"

"Omdat Stijn dit nooit doet, en we willen de reactie zien."

"Aha." Yorick slaat van achter zijn armen over me heen. En toen stopte ik met ademen en ging ik dood.

Nee, grapje. Zo'n gevoel had ik. Mijn brein stopte met werken, mijn hart stopte met kloppen en mijn benen werden verlamt. En toch, denk ik nog, leef ik nog en sta ik nog met beide benen op de grond.

En toen stonden we daar, kijken naar wat er voor ons gebeurde. Met Yorick zijn armen van achter om me heen en Daniël die grijnsent naar ons keek.

Dit mag voor altijd zo blijven. Als ik in een relatie zat met Yorick. Maar dat is niet het geval. Want ik vind hem leuk en hij denkt dat we vrienden zijn.

-

Ik vind het zo schattig.

#MADICK FOREVER.

HAJEOENEJDINENDIEKWD 29E PLEK ROMANTIEK! OMYGOD DANKJULLLIEWEEEEELLLL!!!

Trouwens ik ga voortaan denk ik hoofdstukken opdragen aan mensen met de liefste comments van dat hoofdstuk dr voor! Succes er mee, hahha.