Bullshit. 1&2

'Dat is nieuw.'

Met knallende koppijn word ik wakker. Het bonkt echt vreselijk. Wat is er gister allemaal gebeurt?

Oh wacht.

Anouk. Iewl. Ik hoop voor Yorick dat hij haar heeft ingehuurd.

Er ontstaat een hele irritante piep in mijn hoofd. Verdomme, oke, ik ga een asprine halen. Als ik opsta merk ik dat het mijn telefoon is die afgaat. Ik pak hem en neem op. "Madison."

'Madison! Hey lekkerding, hoe was het gister?'

"Perfect!"

'Echt! Omygod hebben jullie nu wat?'

"Nee."

'Oh hoezo?'

"Hij heeft een vriendin. Ofzoiets, volgensmij heeft hij haar ingehuurd. Denk ik, iedergeval ze zoende en nu heb ik een kater. Vul de rest zelf maar in." Ik hoor aan de andere kant heel veel gescheld en geschreeuw. "Soph!"

"Die vieze, en nu?"

"Ik richt wel een club op, om haar te vermoorden ofzoiets. Mensen willen vast wel helpen. Maar ik ga nu, even een asprine in nemen."

'See you later.' Ze hangt op en ik leg mijn telefoon weg. Daarna loop ik naar beneden.

Als ik beneden ben pak ik een glas water en een asprine. Lars komt binnen en gaat aan de kleine bar zitten. "Hoi Lars." Hij mompelt wat. "Is er iets?"

"Nee."

"Lars?!" Er gaat een steek door mijn hoofd. Verdomme, ik heb echt teveel gedronken. Ik geef Anouk wel aan, zij is tenslotte de oorzaak hiervan.

Of ik geef ze allebij aan. Maar dan komen ze bijelkaar en heb ik nog steeds niet wat ik wilde.

Of ik vermoord ze allebij, wat natuurlijk ook nog een optie is. Ik bedoel, dan zeg ik gewoon dat ze iets heel heel ergs hebben gedaan.

Zie je, ik ben wel slim. "Er is niks, kun je me nu met rust laten."

"Sorry hoor. Ben je ongesteld ofzo?" Mompel ik terug. Ik ben chagerijnig. Echt heel erg. Lars staat op en loopt de keuken uit. "Wat zijn we vandaag weer vrolijk."

"Wat?" Lara komt huppelent de keuken binnen. "Oh niks hoor."

"Oke?" Zingt ze en trekt de koelkast open. "Hoe gaat het met je?" Vraagt Lara wanneer ze haar glas met melk in schenkt. "Slecht."

"Snap ik, toen we gister in de auto zaten, zat je alleen maar vragen te stellen; waarom houd Yorick niet van mij? Ben ik niet goed genoeg. Toen stopte je opeens en begon het met: Ik vermoord Anouk gewoon, of martel haar. Zoiets en toen begon je spontaan te huilen en ben je in slaap gevallen. Papa moest je naar bed brengen, dat was zo grappig, hij viel bijna van de trap." Ze begint keihard te lachen. "Oh, en waarom ben jij zo vrolijk?"

"Weet ik niet, ik denk omdat in Ethan heb uitgescholden." Ik maak een 'o' met mijn mond. "Jij?"

"Ja, ik."

"Dat is nieuw." Lara neemt de laatste slok van haar melk en zet hem dan op het keukenblad. "Mooi." Ze huppelt de keuken weer uit. Jezus, hoe kunnen mensen na dit gebeuren nog vrolijk zijn.

Oh god, morgen moeten we naar school. Dat is al shit, maar dan zie ik Yorick. Oh god, straks heeft hij mij zien huilen om hem. Oh god, oh god. Wanneer ik verder veel 'oh godden' gaat de bel.

Please, laat het Yorick niet zijn. Ik pak een pan die nog op het fornuis stond. Daarna loop ik naar de deur en maak ik hem open. "Ik sla je met dit ding als je niet weg gaat!"

"Wat heb ik gedaan?"

"Oh, Stijn. Hey." Ik laat de pan langs me lichaam zakken. "Wat doe je hier?"

"Sophie was wat bij mij vergeten."

"Dan kun je toch naar Sophie, ik neem aan dat je weet waar ze woont." Ik laat een 'duh' gezicht zien en steek mijn hand vooruit. "Ja, maar- Neem gewoon aan. Doei." Hij duwt een pakketje in mijn hand en loop dan weg.

Is dit het pakketje van Daniël? Nee, die van hem was blauw en groter. Deze is geel en klein. "Doei?" Mompel ik tegen niemand en sla dan de deur dicht.

Even later wanneer ik de pan terug op het fornuis heb gezet en zit op de bank, heb ik het pakketje in mijn hand. Met sierlijke letters staat er Madison op geschreven. Waarom brengt Stijn dit nou naar mij. Mijn naam staat er wel, dat is best speciaal. Maar ik maak hem nog niet open, straks is het heel erg ofzo.

Of Zal ik hem open maken? Ik bedoel, het kan. Mijn naam staat er tenslotte op.

Nee, ik maak hem niet open. Ik sta op en loop dan naar de keuken tafel. Op de muur hangt een spiegel. Als ik erin kijk schrik ik me dood. Mijn haar staat recht omhoog, letterlijk. Mijn mascara zit over mijn hele gezicht en mijn lipstick zit half naast mijn mond.

Zonet stond Stijn voor me, en zag me zo. Fijn dit, heel fijn. Ik lijk op een bruid, waarvan de man haar heeft verlaten. Tijden een bruiloft. Dat is misschien ook wel een heel klein beetje zo, een heel klein beetje. Ik pak mijn mobiel en bel Sophie deze keer. 'Met Sophie.'

"Met Madison, Stijn hee-' ik ben er even niet, laat een berichtje achter na de piep.' Piep, "Verdomme Soph, Stijn heeft een brief of pakketje, weet ik veel. Voor je achtergelaten. Hier, heel dom. Kom hem halen binnen een uur of ik maak hem open." Ik hang op en leg hem voor me op de tafel.

Dit word nog lang wachten, heel lang. Verdomme, wat zit erin.

Ik pak het pakketje en scheur hem open. Ja, ging perongelijk.

-

14E PLEK IK ROMANTIEK NAIEKWBSOEEOEKEN.

Derde dag Berlijn en morgen back to home.

Ik was mijn telefoon kwijt mensen, ik schrok me dood. Ik ging echt bijna dood, ten eerste, mijn telefoon is alles, ten tweede ik schrijf Wattpad op mijn telefoon. Ik was dus helemaal in paniek. MAAR PEOPLE, ik heb hem.

JE KUNT NOG VRAGEN AHTER LATEN VOOR DE Q&A, je mag hier ook gewoon vragen ik doe niet moeilijk.