Bullshit. 1&2

'So watch, and learn.'

De volgende ochtend loop ik met Yoricks shirt, en natuurlijk met mijn onder broek aan, door Yorick zijn woonkamer. "Shit." Mompel ik in mijzelf. Yorick is aan het douche. Maar wie neemt Sophie mee naar Walibi? Oh god, daar gaat de verrassing.

Ik loop naar Yoricks slaapkamer en wacht tot dat Yorick terug komt.

Opeens stapt hij binnen met alleen een hand doek om. "Hey." Glimlach ik. "Lekker geslapen?" Vraagt hij met een grijns als hij zijn kast open maakt. "Ja, geweldig. Maar, over Sophie he?"

"Mhm." Ik ga op Yorick zijn bed zitten. Als ik terug aan vanacht denk ik begin ik ligt te blozen en kijk snel door het raam naar buiten. "Wie haalt haar op?"

"Stijn, daarom belde ik hem gister ook. Ik heb met hem afgesproken om bij de ingang te gaan staan."

"Oh, oke. Ik schrok al."

"Niet doen." Hij loopt even naar mij toe en geeft een kus op mijn kruin. "Kunnen we straks nog langs mijn huis om mijn kleren op te halen?"

"Hoeft niet." Ik kijk hem met een vragende blik aan. "Je moeder is vanochtend geweest, maar jij sliep nog. Ze kwam wat kleren brengen." Ik zucht en ga lang uit op het bed liggen. "Sirieus?"

"Ja, ik heb het voor je in de badkamer gelegt. Trouwens we moeten zo gaan."

"Oh, moet jij nog in de badkamer?"

"Nee, anders loop ik wel gewoon binnen." Hij grijnst. Ik draai met mijn ogen loop naar de badkamer.

Voordat ik de deur van de badkamer sluit hoor ik Yorick nog wat roepen. "Dat shirt staat sexy, moet je vaker aan doen!" Ik weet gewoon dat hij nu aan het grijnzen is.

Na het douchen en klaar maken, loop ik de keuken binnen. Yorick iets aan het maken, maar mompelt een beetje geïrriteerd. "Lukt het?" Lach ik. "Ja, ja." Ik hoor hem zuchten. Opeens zet hij de pan op het fornijs. "Oke, nee." Mompelt hij. Ik begin te lachen. "Ik help wel." Ik zet een stap naar voren en haal de aangebraden pannekoek uit de pan. "Ik wou een ontbijd voor je maken." Zucht hij. "Dat doe je ook, maar verkeerd. So watch and learn." Ik geef hem deze keer een knipoog en pak het pannekoeken beslag, daarna giet ik een beetje in de pan. "Oke, zo soepel als koks die pannekoeken om draaien kan ik niet."

"Laat ik nou eens super soepel zijn, dus ik kan het wel proberen."

"Beloof je me, dat de pannekoek niet op de grond, of plafond komt?"

"Nou," ik overhandig hem de pan. "Ik zweer het Yorick, als hij op de grond beland he,"

"Wat dan? Als dat gebeurt krijg ik dan een kusje?" Hij grijnst. "Dan krijg je er niet één."

"Daar doe in het voor." Ik begin te lachen. Hij gooit de pan een klein beetje in de lucht, de pannekoek vliegt maar beland weer netje's in de pan. "Dus." Grijnst hij en zet de pan op het fornijs. Daarna tikt hij met zijn vinger tegen zijn wang. "Kinderachtig." Ik draai met mijn ogen, daarna leun ik naar voren. Als ik een kus op zijn wang wil geven draait hij zijn hoofd en geef ik een kus op zijn lippen. "Ethan heeft dat dus van jou." Mompel ik. "Beloof me, dat je me niet laat gaan."

"Ik beloof het je."

"Pinky swear." Ik steek mijn pink in de lucht. "Pinky swear." Hij grijpt met zijn pink mijne.

"O my god!" Schreeuwt Sophie wanneer ik naar haar toe loep. Ze rent naar me toe en springt op me. "Pfoe."

"Heb jij dit geregeld?" Ze laat me los. Ik kijk achter Sophie waar Stijn, Yorick, Daniël en een vreemd meisje staat. Ik trek mijn wenkbrauwen op om te vragen wat ik moet zeggen. Ik krijg ene blik terug, die zegt dat ik gewoon moet zeggen dat het mijn idee is. "Ja, maar wel met een beetje hulp van de drie biggetje's." Ik hoor de drie biggetje's lachen. "De wat?" Lacht Yorick. "Oh, shit. Niks." Yorick loopt naar mij toe en slaat een arm om me heen. "Uhu." Lacht hij.

Walibi, was geweldig! Het meisje bleek een date van Daniël te zijn, wat Stijn had geregeld. Ik ben in veel atracties geweets met Sophie, en natuurlijk ook met Yorick. Volgensmij is hij nu doof door mijn gegil, maargoed. We lopen en park uit en ik trek aan Sophie haar arm. "We zien jullie zo." Schreeuw ik nog snel naar de andere. "Help! Sos! Ik word ontvoerd!" Schreeuwt en lacht Soohie tergelijke tijd. "Shut up." Lach ik terug. "Ik heb nog een cadeautje."

"Oh, spannend." Ik druk een klein pakketje in haar handen. "Je vraagt me niet ten huwelijk he, begrijp me niet verkeerd, je bent geweldig, maar ik val op jongens." Ik geef haar een klein tikje tegen haar schouder. "Nee sukkel. Maak nou maar gewoon open." Ze grinnikt even en maakt dan het pakketje open. Als ze het ziet begint ze keihard te gillen. "Oh god! Madison!" Mocht je het willen weten, ik geef haar Beats oortje's.

"Voor als ik in New Jersey ben, en we moeten skype." Ik forceer een glimlach. "Oh, god. Mad!" Ze trekt me in een knuffel en begint te sniffen. "Niet doen." Ik duw haar een beetje naar voren. "Ik zie je nog de hele avond. Morgen kom je gewoon naar de gate waarvan ik vertrek, en dan gaan we huilen oke?" Ze glimlacht een klein beetje. "Ja, het is mijn verjaardag. En vanavond gaan we ons helemaal vol zuipen!" Ik grinnik. "Als jij dat wilt." Ze geeft me nog een knuffel.

Als we aankomen bij de auto's, staan Stijn en Yorick geïrriteerd tegen de auto aan. "Waar bleven jullie?" Mompelt Stijn. Sophie zucht. "Waar is Daniël?"

"Die is met zijn 'chickie' mee." Zegt Yorick wanneer hij zijn auto ontgrendeld. "Als jij mij ooit chickie noemt Walters, ben je nog lang niet van me af." Lach ik. "Chickie." Grijnst hij.

Ik ga ze echt vreselijk missen. Meer dan wie dan ook, want dit zijn mijn vrienden.

En god, die kun je niet missen in je leven.

-

*zucht* ik word verdrietig argh.

Hierna het laatste hoofdstuk van deel 1.

DEEL 2 KOMT IN DIT BOEK DUS NIET VERWIJDEREN UIT JE BIBLIOTHEEK!

Ik heb trouwens echt een geweldige naam voor deel 2:

Shit boel.

Snapje? Bullshit, en dan een shit boel. Creativiteit, al zeg ik het zelf.