Bullshit. 1&2

✨2, 'Je bent helemaal rood.'

"Hij gaat je sportles geven?" Mompelt Sophie die tussen het praten door op een stukje brood kauwt. "Uhu."

"En dat vind jij goed?"

"Het is niet dat ik vrijwillig erheen ga, meer dat hij mijn telefoon heeft." Opeen staat Sophie op en loopt naar me toe. "Hij heeft je telefoon?"

"Nee, dat zei ik ook echt niet net." Sophie draait met haar ogen en gaat op de bank zitten. "Ik bedoel, als hij je wachtwoord weet." Ze haalt haar schouders op. "Mijn wachtwoord is lastig hoor."

"Één twee drie vier?"

"Nope."

"Nul nul nul nul?"

"Nee."

"Vier drie twee één?"

"Neehee."

"Twee vijf acht nul?"

"Shit." Sophie begint te grinninken. "Dat is niet lastig sukkel."

"Ja, maar als je het zo zegt wel." Ik sla mijn armen over elkaar. "Maar aangezien het de volgende dag is, moet ik today weer sporten." Mompel ik em sta met een zucht op. "Ga je ook echt?"

"Ja, maar ik ga niet sporten. Ik ga alleen mijn telefoon terug eisen." Sophie begint te lachen. "Succes. En als je er over twee uur nog niet bent bel ik je wel."

"Hij heeft mijn telefoon sukkel. Nou, doehoei." Zing ik en loop de deur uit. Wanneer ik buiten sta maak ik de deur open omdat ik wat vergeten ben te zeggen. "Soph, kun jij Rambo zo uitlaten?"

"Is goed." Daarna sla ik de deur dicht en loop ik zo langzaam mogelijk naar de sportschool.

Here goes nothing.

Als ik me heb omgekleed, loop ik met een flesje water de grote zaal binnen. In de verte zie ik Yorick staan. Hij praat met een persoon die hier achter de balie staat. Ik loop er, nog steeds super langzaam, heen.

"Hoi." Ik sla mij armen over elkaar. De medewerkster loopt weg en Yorick begint te leunen tegen een toestel. "Klaar?"

"Nope, ik moet me nu nog omkleden, misschien nog wat boodschappen doen en ik denk ook nog even Rambo uitlaten." Yorick draait met zijn ogen en draait zich dan om, om vervolgens naar de matten te lopen. "Je bent dus klaar." Ik zucht even en loop dan ook naar de matten. "Zet je flesje maar naast de mat. Als je dat gedaan hebt kun je gaan zitten." Hij slaat op de mat. Ik doe wat hij zegt en eindig dus daarna ook op de mat. "Alsjebliefd, zeg dat je wat makkelijks, of niks zwaars hebt uitgekozen."

"Mmh, we bouwen het langzaam op." Als hij dat zegt geeft hij me een knipoog en loopt dan weg.

Wat is hij allemaal van plan? Want ergens vertrouw ik dit dus helemaal niet.

Hij komt terug met een stoel en zet die voor mijn mat. "Waarvoor is dit stoel?"

"Voor mij." Ik schenk hem een vragende blik. "Ik ga kijken hoe jij het doet, weet je nog?"

Alles voor de telefoon. Alles voor de telefoon. Alles voor de telefoon.

"Dan beginnen we snel." Mompel ik en Yorick begint de grijnzen. "Begin maar met vijftig situps."

"Vijftig?! Je zei dat we het 'langzaam' opbouwen."

"Dit is makkelijk. Niet zeiken, Madison."

"Ik mag zeiken wat ik wil. Maar je hebt geluk, ik moet niet naar de wc." Na die zin begin ik met de situps.

De eerst tien gingen nog oke.

Tien tot en met twintig was wel zwaar. Maar opzich ging dat ook nog wel.

Twintig tot en met dertig kwamen Yorick zijn vrienden. De jongens van de vorige keer, en deed ik extra mijn best om er niet als een één of andere malloot zonder conditie uit te zien.

Dertig tot en met veertig, ging ik bijna dood. Het was super zwaar aangezien ik bij de twintig tot en met dertig extra mijn best deed.

En nu ben ik ongeveer bij de veertig tot en met vijftig.

Éénenveertig. "Kom op Madison je kan het."

Tweeënveertig. "Je bent helemaal rood." Gelach volgt.

Drieënveertig. "Ik heb dorst, mag ik wat van je water Madison?"

Vierenveertig. "Nog zes te gaan, je kunt het."

Vijfenveertig. "Je bent er bijna!"

Zesenveertig. "Shit, sorry. Je water is op."

Zevenenveertig. "Heb je die foto van Nadia gezien?"

Achtenveertig. "Ja man."

Negenveertig. "Ik vul je flesje wel bij."

Vijftig. "Je hebt het gehaald.

Ik laat mezelf vallen. "Waar, is verdomme, mijn flesje!" Schreeuw, heig ik half. Yorick klapt in zijn handen. "Goed gedaan Mad. We kunnen nu naar de toestellen."

"We kunnen wat? Nee, zoek het maar uit. Ik ga naar huis." Ik leg mijn handen op mijn hoofd. Opeens voel ik een plens water op mijn hoofd en schieten mijn ogen open. "What the fuck?!"

"Je wou toch water?" Vincent staat voorover gebogen en schut het laatste drupje water uit mijn fles. "Om te drinken, ja. Ga weg, ga naar konten staren ofzo." Mompel ik en grijp mijn flesje uit zijn hand. Daarna sta ik op, wat nog best goed gaat. Ik draai mijn hoofd en zie Vincent grijnzen. "Waar ben je mee bezig?"

"Je zei dat ik naar konten moest staren." Hij haalt zijn schouders op. Oke, hij gaat te ver. Met één haal raakt mijn hand zijn gezicht. "Je kijkt nog een keer naar mijn kont, en castreer je levend."

-

Ik ging vandaag wadlopen met school. Ben één keer gevallen, woehoe.

Was trouwens echt saai, we moeten twee uur fietsen en één uur wandelen.

En nu ben ik moe. Maar hier nog snel een hoofdstukje.