Bullshit. 1&2

'Jij bent gewoon een spierbundel.'

Mijn moeder moest weer eens besluiten dat we een gezellig avondje moeten beleven. Nee, niet in het doordenk geval. Iedergeval, het plan was om Yorick met zijn ouders plus zijn broertje - die gewoon Yorick twee punt nul is- uit te nodigen voor een gezellig avondje kaasfonduen. Nu weet ik toevallig -Ja, ik ben een stalker... Maar hé! Soms kan dat erg goed van pas komen- Iedergeval, ik weet dus dat Lara mijn ó zo geliefde zusje een enorme crush op het broertje van Yorick heeft. Daarbij heeft dat broertje ook weer zo'n perfecte badboy achtige naam. Ethan. Ja mensen, Ethan. Echt zo'n typische badboy naam. En heel toevallig moet mijn bloedeigen zusje een enorme crush op hem hebben. Maar, dat is nog niet het ergste. Het ergste is dat verdomme ik de boodschappen moet halen. Alsof ik het al leuk vind, moet ik ook nog de boodschappen doen. Sluit me op, geef me geen eten, gooi een bak koud water over me heen ofzo maar alsjebliefd laat mij geen boodschappen doen! En al helemaal niet voor Yorick. Ik zucht en loop de winkel binnen. Wat heb ik nodig. Kaas, brood, tomaatje's, wor- Ik loop plotseling tegen iemand op. "Oeps, sorry." Ik kijk op en kijk in de prachtige ogen van de jongen die ik eerder tegen kwam in deze winkel. Deze keer draagt hij gewoon een spijkerbroek en een lichtblauw bloesje waarvan de bovenste twee knoopjes open hangen. "Pff, stalker." Krijg ik er lachend uit. "Jij liep tegen mij op." Zegt hij kinderachtig terug. "Aha, dan staan we quite. Denk ik."

"Ja, zeker. Ik had alleen wel een fout gemaakt de vorige keer."

"Je liep tegen me op. Letterlijk." Hij krijgt een grijns op zijn gezicht. "Ik bedoel, dat ik je naam niet gevraagt had."

"Oh. In dat geval, ik heet Madison en jou naam is..."

"...Thijs." Dat had ik niet verwacht. I mean, je zou meer zo'n badboy naam verwachten. Kijk naar hem! Dat kan niet anders. Nouja, Yorick is nou ook weer niet de knapste. Oke, wat lul ik. Ja Yorick is knap. Maar niet mijn type. "Madison?" Thijs zwaait met zijn handen voor mijn gezicht. Als ik het zou doen, zou ik eruit zien als een aap. Maar nee hoor, Thijs hier doet bet natuurlijk weer overdreven sexy. "Ohja, sorry. Ik zat even in mijn gedachte."

"Over hoe geweldig mijn naam is? Dat snap ik." Ik draai met mijn ogen. "Keep dreaming honey." Hij begint te lachen. Ja, tuurlijk weer zo'n geweldige perfecte lach. Dit is dus de typische badboy maar dan zonder dat 'bad' gebeuren. Dat hoop ik tominste. "Ik ga maar eens." Besluit ik dan te zeggen. Ik moet tenslotte nog de boodschappen doen. "Ik zie je wel weer." Zegt Thijs met een knipoog en loopt dan weg. Ik zie je wel weer. Dat betekent dus dat ik hem wel weer een keer zie. Oke. Duidelijk.

Na het boodschappen doen strompel ik mee twee hele zware tassen het huis in. "Lieverd ben jij dat?!" Hoor ik mijn moeder roepen. "Nee, het is de kerstman met twintig kilo aan cadeautje's. Nou goed?" Mijn moeder komt vanuit de keuken lopen en gaat met haar handen in haar zij staan. "Waar is je goede humeur."

"Die heb ik perongeluk in de winkel laten liggen." Zeg ik sarcastisch. "Wanner de familie Walters hier is, gedraag jij je. Begrepen."

"Jaja. Kun je nu alsjebliefd die tassen aan nemen. Ze zijn nogal zwaar." Ze komt naar mij toe lopen en tilt ze met gemak op. "Zwaar?"

"Ja zwaar. Jij bent gewoon een spierbundel en ik ben normaal." Ik loop de woonkamer en zie mijn vader zitten. Hij zit op zijn ipad en Lars kijkt mee. "Wat doen jullie?"

"Niks." Krijg ik als antwoord terug van Lars. "Nou, ik zie toch echt wel dat jullie wat doen."

"Oke." Ik zucht. "Oke. Pap?"

"Uhu."

"Wat doe je?"

"Niks."

"Sirieus." Iedereen is hier het zelfde. Vreselijk. Ik loop naar boven en klop op de deur van Lara. "Binnen." Hoor ik haar zacht zeggen en ik loop naar binnen. Haar hele gezicht zit onder de make-up. Ik begin te lachen. "Hoe.. H-heb je d-dat voor elkaar ge-gekregen!" Krijg ik lachent uit mijn mond. "Niet grappig! Ik wil er goed uitzien voor Ethan. Maar het is mislukt." Ik stop langzaam met lachen. "Nu ben ik toevallig echt super goed in make-up dingen. Dus, ik wil wel wat proberen."

"Graag." Zucht ze. Ik pak een stoel en ga voor haar zitten. Vervolgens pak ik wat make-up remover en begin met het vegen over haar gezicht. "Wat zie jij eigenlijk in Ethan?" Vraag ik aan haar als ik bezig ben met de mascara van haar gezicht te halen dat op haar kin zit. Hoe? Ik heb geen idee. "Nou, hij is knap, populair, knap..."

"Knap en populair?" Mompel ik. "Is dat het enige?"

"Ja, de keren dat ik hem zag, was twee keer."

"Misschien is het een gemeen persoon?" Ik gooi het vieze doekje weg in de prullenbak. Daarna pak ik de mascara. "Ogen dicht." Ze doet wat ik zeg en gaat verder met praten. "Iemand die knap is, is toch altijd aardig?"

"Niet altijd."

"Maar jij bent knap en aardig." Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. "Dankje Laar. Jij bent ook super knap en aardig! Als er iemand is die zijn best moet doen om er goed uit te zien, dan is hij dat wel. Niet jij." Ik leg de mascara weg en pak de lichtroze lipgloss. "Dankje Mad." Ze geeft mee knuffel en gaat dan weer goed zitten. Ik glimlach. "Lippen getuit." Ze tuit haar lippen heel erg ik begin te lachen. "Iets minder getuit alsjebliefd."

"Oh sorry." Ik smeer voorzichtig wat lipgloss op haar lippen. Daarna leg ik de lipgloss weg en pak ik nog wat blush op haar gezicht wat bruiner te maken. Ik veeg het over haar gezicht. Snel leg ik het terug. "Klaar! Je ziet er prachtig uit!" Ze loopt maar de spiegel en begint te gillen. "Dankje Madison!" Ze rent naar me toe en geeft me een knuffel. "Laten we naar beneden gaan en die twee badboys laten zien wat echte schoonheid is!"